Beste lotgenoten (moet ik het zo maar gaan noemen?),
Mezelf voorstellen? tja....
Ik ben een vrouw, 29 jaar en heb niet voor niets dit forum opgezocht.
Om een lang verhaal, heel kort te maken:
Ouders zijn gescheiden toen ik 16 was (vader alcoholist en ging vreemd),
zwaar depressieve broer, agressieve broer, gestreste moeder, vader die geen tanden in zijn mond heeft en geen cent te makken door alle ellende....en IK....hoor alles aan en probeer positief in het leven te staan.
Ik leid een actief leven, maar er zijn van die periodes......zoals NU...dan ben ik niet vooruit te branden.
Mijn symptomen: nergens zin in, stemmingswisselingen, eetbuien, minderwaardigheidscomplex, over alles in mijn leven twijfelen of dit het wel is....
En dit zorgt ervoor dat ik op mijn 29ste WEER met een studie bezig ben....me ziek meld terwijl ik het eigenlijk niet ben, maar voel me er wel beter door....
Het enige waar ik niet aan twijfel (op dit moment dan) is mijn vriend....maar die heeft het ook zwaar, doordat ik niet altijd even redelijk ben.
Waarom kan ik niet gewoon tevreden zijn met wat ik heb en wat ik doe?????? Als ik te lang hetzelfde doe word ik heel onrustig.....en het met vriendinnen hier over hebben....doe ik wel, maar kan moeilijk verwoorden wat ik de WEL wil....want dat is natuurlijk een vraag die altijd gesteld wordt.
Kortom, HOI...this is me!
Lekker choatisch.....(die had ik nog niet genoemd)
Ben benieuwd of jullie je enigszins herkennen in mijn verhaal....?