Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Wie neem jij in vertrouwen ?

Werknemers nemen collega’s vaak in vertrouwen

Ruim een vijfde van de Britse werknemers vertelt zijn geheimen liever op de werkvloer dan dat hij of zij de partner in vertrouwen neemt. Dit blijkt uit onderzoek van een webshop voor printerinkt onder 3000 werkende Britten. De reden voor het in vertrouwen nemen van collega’s is dat 22 procent van de ondervraagden meer toegewijd is aan deze collega’s dan aan hun wederhelft. Bijna een kwart geeft aan dagelijks beter overweg te kunnen met collega’s dan met de partner.

Een op de tien mannelijke werknemers stelt zelfs liever op vakantie te gaan met hun vrienden op het werk dan met hun vrouw of vriendin. Collega’s blijken minstens vijf geheimen van elkaar te kennene waar de partners geen weet van hebben.

Langere werktijden
Door de lange dagen die collega’s met elkaar maken op kantoor, leren zij elkaar vaak erg goed kennen. Dit zou dan ook de reden zijn dat werknemers elkaar steeds vaker in vertrouwen nemen en een diepere band opbouwen, zo meldt Newslite. “Het is natuurlijk een goede zaak als je goed met je collega’s op kunt schieten. Het is een stuk aangenamer om te werken met mensen die je tot je vrienden rekent”, aldus een woordvoerder van de site. “Hoewel het in vertrouwen nemen van je collega’s in plaats van je partner niet altijd verstandig is.”

Bron: NU



En wie neem jij in vertrouwen ?
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Mystica schreef:En wie neem jij in vertrouwen ?


Ik heb geen partner, dus het maakt me in principe niet zo veel uit met wie ik deelgenoot maak van een eventueel 'geheim'.
Ik heb ook niet zo veel dingen die als 'geheim' beschouw. Maar ik denk dat ik eventuele problemen in de relationele sfeer eerder met een goede vriend zou bespreken dan met de eventuele partner.

Ik ben, zoals uit het artikel blijkt waarschijnlijk niet de enige die dat doet. Soms levert dat situaties op waar je even geen raad mee weet. Een vriend van mij had wat problemen met zijn vriendin en had dat met mij besproken. Een paar dagen later kreeg ik een telefoontje van die vriendin waarin ze me vroeg wat ik allemaal wist en of hij nog wel van haar hield.
Oh jee … wat moetje dan antwoorden? Ik vond het een bijzonder ongemakkelijke situatie.
* Liebe Macht Frei *
Mickey~

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Tot voor ik naar de tweedelijnspsycholoog ging nam ik eigenlijk niemand echt in vertrouwen. Daarna heb ik geleerd om vaker dingen met vriendinnen te bespreken en nu neem ik dan ook mijn vriendinnen in vertrouwen. Toen ik nog een partner had nam ik hem in vertrouwen. Nu ben ik helaas weer single dus dat gaat nu niet meer op. Maar zou ik weer een partner hebben dan zou ik die ook in vertrouwen nemen.

Ik neem collega's juist niet zo snel in vertrouwen, dus ik vind het een opmerkelijk artikel. Voor mijn idee moet je juist op de werkvloer uitkijken met wat je zegt.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Ik moet bekennen dat ik me wel in het artikel herken. Ik heb met een paar collega's een hele goede band en ik neem hen ook regelmatig in vertrouwen. Ze kennen mij goed en ik hen ook (jarenlang). We zijn min of meer samen opgegroeid binnen het bedrijf waar ik werk. Prive gaan we ook wel eens met elkaar om vooral in een ontspannen sfeer van een etentje of een andere gezellige activiteit maar we weten elkaar ook te vinden als het eens wat minder gaat, als het spannend is of als we boos zijn of gefrustreerd ergens over. Dan kunnen we bij elkaar terecht en dat voelt heel fijn en vertrouwd. Toch een vorm van vrouwen onder elkaar, dezelfde leeftijdsfase zitten al dan niet met kinderen in de dezelfde leeftijd en dito problemen.

Verder heb ik hier met Leeuwtjuh wel een goede vertrouwensband en had ik wel een goede vriendin waarmee ik dingen kan delen. Helaas zien we elkaar niet zo vaak meer de laatste (die vriendin). Met mijn man deel ik ook wel vertrouwelijke dingen maar minder dan met andere vrouwen merk ik aan mezelf. Mannen zitten daar toch anders in. Het interesseert ze vaak ook niet zo (althans die van mij niet) of ze snappen de commotie niet en hebben dan zoiets van: joh maak je niet zo druk of doe dit doe dat.. terwijl ik liever even mijn verhaal kwijt wil en enkel een visie/mening wil en niet zozeer gelijk een actiegerichte oplossing. Je zoekt dan meer begrip of een andere visie op hetgeen je naar voren brengt. Bij vrouwen zit je dan meer op een lijn. Het komt meer overeen (bevestiging) of ze hebben er eyeopener in. Zo van: oja.. zo kan je het ook bekijken.. met wat mogelijke tips of adviezen vanuit hun eigen ervaring. Dat vind ik dan wel waardevol.
Inzicht als Uitweg..
Leeuwtjuh

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Ik ben een beetje apart wbt mijn verleden en mijn reactie op bepaalde gebeurtenissen dat ik het ontzettend moeilijk vind om mensen te vertrouwen. Als ik je vertrouw, wil dat niet zeggen dat ik je 100% vertrouw. En zelfs als je bij the lucky 90+% hoort; komt het geregeld voor dat ik nog aan je ga twijfelen. Dat is misschien een slechte eigenschap van me, maar het is niet anders. Ik ben vroeger continu gebruteforced om mijn gedachtes, gevoel en bezigheden op tafel te gooien om er vervolgens keihard door veroordeeld of gekwetst te worden, dat ik wel geleerd heb om dingen voor mezelf te houden en te verstoppen. Er zijn nog steeds onderwerpen waar ik nog nooit met iemand over heb gesproken, wat van 'mij' is, en dat ik niet deel met een ander. Niet omdat dit ernstige zaken zijn of het daglicht niet kunnen verdragen of iets, maar meer uit zelfbescherming. Zodat ik voor mijn gevoel toch nog verder op iets door kan bouwen, als ik voor mijn gevoel kapot gemaakt ben, of mijn vertrouwen het niet waard bleek te zijn. Ik heb vertrouwen in gradaties. Ik ben over het algemeen heel erg wantrouwig en paranoide. Hetgeen ik met de één deel, hoeft niet perse hetzelfde te zijn als met de ander. Het gaat een beetje om wáárover het gaat. Ik weet op sommige momenten wie ik met wat vertrouw, en dat is bij sommige een beetje meer dan bij een ander.

Vroeger leek het me een fantastisch idee om in een compleet stalen/betonnen huis boven op een berg in the middle of nowhere te gaan wonen, met een slotgracht vol krokodillen, een laserkanon met bewegingsdetector en een all-around videocamera systeem. Alleen stik je dan zo van de eenzaamheid dat je de deuren open zet. Ik zie het nu eerder als een huis dat open staat. En je bent welkom in de bezoekersruimte. Voor sommige blijven kamers voor altijd gesloten. Dit tot grote ergernis van de psychologen/psychiaters die een poging gewaagd hebben.

Als ik op school zit, en ik moet even het lokaal verlaten voor iets (rookpauze, toilet) laat ik mijn stoere jas achter bij mn klasgenoot, met de woorden: let even op mn gear. Zo kan ik ook voor een periode van vijf tot tien minuten mijn schoolcomputer onbeheerd achter laten met het vertrouwen dat er niet allerlei rottigheid uitgehaald wordt. Maar er is geen haar op mijn hoofd die er ook maar een seconde over nadenkt om diezelfde klasgenoten onbeheerd achter mijn eigen computer te laten. Hoe meer betekenis of waardevol iets voor mij is, des te meer paranoide ik word. Ik zie het soms wel als een level-up-systeem. Het kan jaren duren voordat ik echt vertrouwen heb in iemand en écht overtuigd ben van de goede intenties. Op het moment dat ik iets vermoed, of zie dat er iets sneaky gedaan wordt, of de suggestie gewekt wordt dat er dubbelspel gespeeld wordt, ben je bij mij gelijk uitgerangeerd. Zelfs in vlagen van paranoia waar de persoon in kwestie niets mee te maken heeft, wil dit nog wel eens voorkomen. Ik kan compleet door het lint gaan als ik merk dat er geheimzinnig wordt gedaan, en of dat nou om een verjaardagscadeautje gaat of een andere verrassing, als ik er lucht van krijg dat je me beduveld of bedonderd, blijf ik net zo lang vragen/zoeken/onderzoeken totdat de onderste steen boven is. Het maakt me dan niet uit of de intenties goed zijn of niet. Je kwetst mij sowieso... Als je echt wilt dat ik vertrouwen in je heb, zeg me dan maar gewoon wat het is, en dan speel ik het spelletje wel mee :)

Op de één of andere manier vind ik vertrouwen ontzettend moeilijk. Een leraar op school probeert al een tijdje mijn vertrouwen te winnen, door veel over zichzelf te delen. Een andere leraar probeert het af te dwingen door te manipuleren. Beide komen van een koude kermis thuis en komen er niet doorheen. Het is een soort overlevingsstrategie. Als je eens wist hoe vaak ik de woorden: 'ik heb geen flauw idee wat er in haar omgaat', gehoord hebt, zou je echt lachen. Ik ben over het algemeen best wel open, vind ik zelf, maar wanneer het aan komt op gevoelens en emoties ben ik al gauw 'niet thuis' of draai ik er om heen. Vaak reageer ik op de interpretatie van anderen, gewoon omdat dat een stuk makkelijker is. "Dan voel je je ook wel rot?". Uhhuh. Een klasgenoot zei mij anderhalf jaar geleden: je bent zooo gesloten, geef mij een jaar, en dán ben je open, echt waar, geloof mij nou maar, je bent dan compleet open, als een open boek. Ik wacht nog steeds geduldig af? Ik ben meer iemand die mensen het maar gewoon laten denken. Zoals de dwingende leerkracht die aan de telefoon hing van: je vertrouwt me toch? Zeg dat je me vertrouwd! *blijft herhaaldelijk mijn naam noemen* Je hebt toch alle vertrouwen in me he? Waarop ik op een gegeven moment maar 'jahoor, als jij dat wilt' heb gezegd zodat hij zou stoppen met vragen, en hij vervolgens zijn eigen glazen ingegooid heeft, want ik vertrouw hem dus never nooit niet meer. En zeker niet op zo'n toon.

Het is zeker niet zo dat ik een complete nucleaire atoombom en kernenergie-achtige raketgeleerde ultiem diep duistere donkere geheimen heb, of een complete schandpaal heb of iets dergelijks waar ik bang voor hoef te zijn dat ooit naar buiten komt. Want dat is niet zo. Soms lijk ik net op een normaal mens. Ik vind het alleen zelf een prettig beschermd gevoel geven als mensen niet weten in hoeverre ik wel/niet vertrouwen in hun heb, zodat ze er geen misbruik van kunnen maken. Ik denk dat dat een bijwerking of restproduct is uit mijn jeugd. Ik wil gewoon graag weten met wie ik te maken heb.

Ik vertrouw forumleden in mijn huis, wil sommige van jullie gerust een kwartiertje alleen laten als ik even naar de supermarkt ga of iets dergelijks... Maar zodra ik naar school of werk ga, is het einde oefening want iedereen vertrekt of gaat maar mee of elders iets doen. Uiteraard is het vanzelfsprekend dat ik windows-lock doe en laat ik mijn computer in dat kwartiertje ook niet onbeheerd achter. Mijn laptop heeft al een tijdje geen wachtwoord meer, en die wil ik eventueel in geval van nood wel in mijn bijzijn tijdelijk laten gebruiken, uiteraard vervalt je recht op privacy zodra je het ding aanraakt. En anders zit je vast aan het gast account die nauwlettend in de gaten word gehouden. Als je op mijn account zit, kun je er donder op zeggen dat ik iedere seconde en iedere handeling mee kijk. Dan maakt het mij niet uit wie er achter zit. Mijn ervaring heeft in de afgelopen jaren geleerd dat mensen lief en leuk tegen je doen, en vervolgens notabene op mijn eigen computer achter mijn rug van allerlei negatieve dingen hebben lopen bespreken, en vervolgens in de veronderstelling waren, dat ik er niet achter zou komen. Dus ik denk niet dat mijn wantrouwen compleet onterecht is, wat dit aan gaat.

Er zijn maar een paar mensen aan wie ik mijn prive toe vertrouw. Voor de rest wil ik best een stukje geschiedenis over mezelf vertellen, hoe ik ergens over denk en mijn leven op dit moment, maar daar blijft het verder bij. Ik ben verder wel open over onderwerpen, alleen als het me raakt niet meer zo. Hoe ik me voel, waar ik aan denk en waar ik me mee bezig hou deel ik eigenlijk maar met twee mensen. En dat vind ik prima, die twee mensen vertrouw ik in principe mijn leven toe, als ik zelf niet meer in staat ben om die keuzes te maken. Ik ben in het verleden vaker geraakt door mensen waarvan ik dacht dat ze te vertrouwen zijn, maar op het moment dat ik merk dat het niet zo is, is het compleet over, en vertrouw ik mijn vuilcontainer nog niet aan die mensen toe.

Voor de rest vertrouw ik de zorg van mijn poezen aan niemand toe. Daar ben ik ook volstrekt paranoide over en ben al argwanend wanneer iemand ze probeert te aaien. Dat zijn mijn meisjes, en ze zijn heilig. Zo zijn mijn poezen trouwens ook. Ik heb mijn poezen maar twee keer bij iemand op schoot zien liggen in alle rust & vrede, in diepe slaap en voor de rest adviseer ik hun ook om er niet in te trappen. Ze voelen feilloos aan mij aan bij wie wel of niet. Overigens kan ik ook compleet over de rooie gaan als er iemand binnen hun persoonlijke levenssfeer komt of hun in een hoek drijft. (en visa versa, want geloof me dat ze jou ook aan zullen vliegen als het nodig is! Je zal de eerste niet zijn met krassen of tandafdrukken :lol: ) Ik ga dus ook niet op vakantie en blijf ook nooit lang weg. Ik (we) vind(en) het ook dermate een stressfactor als er iemand anders in mijn huis aanwezig is, en ik elders ben en er geen zicht op heb. Ik vrees dat het met mijn kinderen nóg erger gaat worden. Moet er nu nog even niet aan denken hoe paranoide ik zal zijn als ik een pasgeborene heb die weerloos overgeleverd is aan andermans (mijn) zorg. Voor mijn gevoel schat ik in dat er maar 2 tot 3 mensen in hun buurt mogen komen, totdat ze een jaar of 2 zijn. I know; i've got issues.

Heb nu af en toe al een vermogen tot death-ray-laser-vision-blik wbt de poezen.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Ik hoef hier niet eens meer te antwoorden, met zowat alles ben ik het eens met Leeuwtjuh :o Over het algemeen ben ik ook zo, eigenlijk.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
essaid

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

wow leeuwtjuh what an amazing and incredible story. En zo treffend geschreven heb ademloos gelezen en dat omkwart voor zes in the morning my god!
Ik sta perplex maar tegelijkertijd herken ik wel het een en ander al is het dan in andere gradaties misschien. But girl i now have total respect for u. u rule!
LapisLupus

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Je kent het spreekwoord wel...Zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten...
En de waard ben je vooralsnog Zelf en daar begint dan ook het vertrouwen, in hoe verre vertrouw je jezelf?? en met wat wel en wat niet??
100% vertrouwen in jezelf is wel erg knap als je dat van jezelf durft te zeggen dus laten we daar maar niet vanuit gaan.
Maar hoeveel dan?? moeilijk soms er zijn te veel fronten om in overweging te nemen om dat te kunnen uitdrukken in procenten en er hoef ook niet zonodig een getal uit voort te komen.
Veel belangrijker is durf je die ander te vertrouwen daar waar jij jezelf niet helemaal vertrouw? als je dat kunt en durft kan je wat leren!!
Leergeld betalen we allemaal daar ontkom je niet aan mensen hebben soms de neiging om je vertrouwen te beschamen meer dan je lief is.
Vertrouwen bouw je op met diegenen waar je van denkt dat ze het waard zijn en discreet blijken te zijn en dan nog ga je soms op je bek.
En toch blijven we het proberen al dan niet tegen beter weten in, we hebben nou eenmaal de behoefte om dingen die ons bezig houden te bespreken met anderen,,het is onze menselijke aard
het zit in onze natuur en daarom betalen we leergeld.
We blijven het proberen,we kunnen niet anders,de behoefte achterna.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Je praat wel heel erg vanuit de "je" en "we" vorm maar hoe ervaar je het nou zelf ? Praat eens vanuit de "ik" vorm Lupus.
Inzicht als Uitweg..
LapisLupus

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Mystica je heb natuurlijk gelijk als je zegt praat eens vanuit jezelf!!
Ik heb vaak de neiging om we zeggen als ik ik bedoel. Het verhaal is daarom niet minder waar,ik ben in het verleden regelmatig op mijn plaat gegaan en kijk wel uit voor ik iemand in vertrouwen neem. Alleen die genen die mijn waren aard kennen en dat zijn er niet zoveel neem ik wel in vertrouwen en kan me dan ook wel kwetsbaar opstellen.
Zijn het minder belangrijke zaken dan ben ik nogal een makkelijke prater en geef mijn bek een graag een douw. Ben over het algemeen niet gauw van mijn stuk te brengen en kan een hoop hebben Ik heb een hekel aan verraad en kwetsuur en wie mij dan ook een kunstje flik vertel ik niet meer zo gauw wat me bezig houd. Dus ik heb geleerd ieder te vertrouwen en ieder op zijn eigen manier,gelukkig ben ik optimistisch ingesteld en nieuwe mensen die ik ontmoet beginnen met een schone lei tot het moment dat ze het zelf verzieken.
LapisLupus

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

P.s. de klok op de site loop een beetje voor wist je dat??
Audrey

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

LapisLupus schreef:P.s. de klok op de site loop een beetje voor wist je dat??
Hij loopt juist twee minuten achter ;)
irislangkous

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Eigenlijk vetrouw ik niemand.
Mijn persoonlijke dingen mag iedereen weten. Maar als het op vertrouwen aan komt als in, in vertrouwen nemen, dan niemand. Dingen waarvan ik wil dat een bepaald persoon ze niet weet, vertel ik zoieso eigenlijk niet.
Ook als je iemand vertrouwt, en ook al is die persoon te vertrouwen. Iedereen kan zijn mond voorbij praten. Dus zeg ik het eigenlijk helemaal niet.
Thundersheep*

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Nee, ik vertrouw ook maar weinig mensen. Ja, je mag de wereld van me weten.
Maar treed niet in mijn vierkante meter, want daarin laat ik bijna niemand toe.
Het zijn vooral de mannelijke figuren, die in dat deel, mij niet zullen bereiken.
De enige man die er ooit in is getreden, is mijn vader en hij heeft er nooit misbruik van gemaakt.
Ik draag vaak een maskertje, een masker die mij laat zien, zoals de meeste mensen me willen zien.
Pas als ik je vertrouw in mijn vierkante meter, zal ik dat masker afzetten.

Ik draag al jaren een handjevol geheimen met me mee. Mijn gedachten, mijn daden, ik uit ze niet.
Het is, zoals al eerder beschreven, een stukje zelfbescherming. Ik laat niet snel het achterste van mijn tong zien.

Er zijn maar weinig mensen die mij van binnen en van buiten kennen.
En zelfs als ik de kans krijg om alles eruit te gooien, komt de helft er maar uit..
Er is maar één – in dit geval een ‘het’ – die ik echt vertrouw en dat is mijn werk.
Binnen mijn beroepsuitoefening, is het soms noodzakelijk iemand heel dichtbij te laten komen.
Soms gaat dat onbewust, soms heb je gewoon geen andere keuze.
Je komt dan wel eens herkenningspunten tegen, die je op dat moment deelt met de gebeurtenis.
Gebruikersavatar
Pams
Berichten: 1276
Lid geworden op: 20 sep 2016 15:26

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Heb vertrouwen altijd moeilijk gevonden, maar als ik iemand eenmaal vertrouw dan klamp ik me meestal enorm vast aan diegene (ik probeer dat niet te laten merken). Maar omdat er al zo'n pijn ben gedaan door mensen die ik volledig vertrouwde, en omdat de mensen die ik vertrouwde weer weg gaan, vind ik het momenteel extra moeilijk om te vertrouwen. Ik praat daarom ook te weinig.

Ik probeer m'n therapeute in vertrouwen te nemen maar dat lukt ook niet altijd even goed. Verder schrijf ik hier en op een ander forum soms wat van me af en app ik soms met een vriendin over hoe ik me voel, maar ik praat niet met veel mensen meer écht.

Ik probeer vooral mezelf te vertrouwen, maar ook dat is vaak een opgave. Maar het is een mooi doel..
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Om nog te reageren op de openingspost: heeft dat echt vooral te maken met vertrouwen of meer met de confrontatie niet durven aangaan? Conflicten op het werk worden denk ik ook eerder thuis besproken dan op het werk.

Onder vertrouwen versta ik de bereidheid om trouw te zijn aan de ander of met hetgeen de ander voor staat. En dat hang volgens mij af van hoe oprecht de ander is in woord en daad en aan hoeveel belang je zelf hecht aan het trouw zijn. Dus iemand kan zich anders voordoen dan die is maar als jij dat niet erg vindt en desondanks trouw kunt zijn aan de persoon omdat je het niet erg vindt dat diegene niet oprecht is dan vertrouw je die persoon.

Bij het vertrouwen van anderen speelt bij mij vaak tegenstrijdigheid een rol. Ik zou misschien denken dat ik iemand beter kan vertrouwen als ik diegene goed genoeg ken, maar vaak is het zo dat ik mensen die ik minder goed ken meer vertrouw. Omdat de reden dat ik die persoon beter heb leren kennen, maakt dat ik het belangrijker ga vinden om trouw te zijn aan die persoon en waar die voor staat. En daardoor ga ik er veel beter letten en veel zwaarder aan wegen hoe oprecht iemand is en ikzelf ben. Waardoor het op sommige momenten heel moeilijk voor mij wordt om daar trouw aan te zijn en dus om iemand te vertrouwen. Maar uiteindelijk leer je ontzettend veel over jezelf en de ander en kun je daar allemaal beter mee omgaan als je het doorstaat waardoor het vertrouwen weer groeit, dus het is zeker de moeite waard. Ik denk dat vertrouwen bij mij een soort U-vorm heeft met op de verticale as vertrouwen in de ander, en op de horizontale as relationele verdieping in elkaar.
Gebruikersavatar
Lena C.
Berichten: 668
Lid geworden op: 07 jan 2019 15:44

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Ik deel absoluut niet meer met mijn collega's dan met mijn man. Ik kan me daar werkelijk niets bij voorstellen... Ik ga sowieso niet mijn ziel en zaligheid met collega's delen.

Mijn partner kent me het best denk ik. Maar met mijn therapeut deel ik het meest. Die vertrouw ik met informatie die ik verder met niemand gedeeld heb.
Demons run when a good man goes to war
Gebruikersavatar
BibiB.
Berichten: 318
Lid geworden op: 30 apr 2017 20:12
Locatie: Nederland

Re: Wie neem jij in vertrouwen ?

Ik neem iemand in vertrouwen als ik me op mijn gemak voel bij de persoon en de persoon goed voelt. Vaak merk ik dat de ander zich dan ook open stelt, maar het maakt me niet uit wie er als eerste persoonlijke dingen verteld. Het gebeurd of het gebeurd niet ;), zoiets kun je niet dwingen of forceren.

Terug naar “Vraag van de week”