Hoi allemaal,
Sinds een jaar of 4 heb ik paniekaanvallen/hartkloppingen. Het ergste wanneer dat gebeurt is in het openbaar.
Ik ging vroeger altijd dolgraag alleen winkelen, geen gezeur en met niemand rekening te houden.
maar sinds een aantal jaar ben ik eigenlijk nooit meer alleen de stad in geweest. Er moet altijd wel iemand mee.
Doe ik dat wel, dan krijg ik ineens vreselijke rotgevoelens en hartkloppingen als ik besef dat ik alleen in de winkels sta. en juist dat ALLEEN dat doet het 'm. Daardoor wordt ik zo intens verdrietig. En om dat vreselijke gevoel niet meer te krijgen ontwijk ik het sindsdien steeds. Waar ondertussen meer dingen bij zijn gekomen.
Ik werk zelf in het toerisme en ben vaak voor het werk langere tijd in het buitenland, waar ik dus ook alleen ben.
Ook daar durf ik niet alleen de stad in te gaan, of alleen in de hotels iets te eten..
Ik ben zo jaloers op mijn collega's die dat wel in alle gemak doen. Als ik iets alleen bij de apotheek moet halen stel ik dat al tot het laatste moment uit, of verzin excuus dat ik niet alleen hoef te gaan.
En dat terwijl ik er vroeger zo van kon genieten??!! ik ben vroeger wel aantal keer verhuist, steeds weer alleen opnieuw beginnen en ben 'n aantal mensen in een korte periode verloren, waar ik veel verdriet van heb gehad. maar op dit moment zit ik eigenlijk juist weer heel goed in me vel, voel me beter dan eerder... waarom kan ik mij hier dan niet overheen zetten?
wie herkent dit of weet hoe je daar vanaf kan komen??? alle tips zijn welkom..
-
Phoebe
Re: angst om alleen te zijn??
Hoi Poebe,
denkbaar kunje veel habben aan emdr. Dat is een vaak kortdurende therapie (...ach, je kunt nooit voorspellen hoeveel sessies iemand nodig heeft, maar 3 komt geregeld voor en 20 geldt als lang)
waarbj je "klachtgericht" werkt.
Zo kun je bijv. als 'ingang' van een sessie nemen, je herinnering aan 'dat je je opeens realiseert, dat je alleen in die winkel staat". En een paniekaanval krijgt - of in elk geval stevige hartkloppingen.
Of idd:"Ik zit alleen thuis, ik moet zometeen naar de apotheek - maar hoei, dan moet ik alleen".
Na deze concrete insteek geldt dan wel "laat gebeuren wat er gebeurt" waarbij de therapeut jou steunt. - En uiteraard, eerst heb je een kennismaking, etc. en kijkt de therapeut of je al voldoende stevig in je schoenen staat.
Gesteld dat jouw paniekaanvallen (gemene krengen zijn dat...!) te maken hebben met je verdriet over de mensen die je hebt verloren - dan zal dat er vroeger of later uitkomen. Nu ja, ook rouw kun je aanpakken met emdr.
Heeft het met iets anders te maken - denkbaar wordt dat duidelijk en pak je dat aan. En wellicht verdwijnt de fobie gewoon in 3 of 4 sessies....
denkbaar kunje veel habben aan emdr. Dat is een vaak kortdurende therapie (...ach, je kunt nooit voorspellen hoeveel sessies iemand nodig heeft, maar 3 komt geregeld voor en 20 geldt als lang)
waarbj je "klachtgericht" werkt.
Zo kun je bijv. als 'ingang' van een sessie nemen, je herinnering aan 'dat je je opeens realiseert, dat je alleen in die winkel staat". En een paniekaanval krijgt - of in elk geval stevige hartkloppingen.
Of idd:"Ik zit alleen thuis, ik moet zometeen naar de apotheek - maar hoei, dan moet ik alleen".
Na deze concrete insteek geldt dan wel "laat gebeuren wat er gebeurt" waarbij de therapeut jou steunt. - En uiteraard, eerst heb je een kennismaking, etc. en kijkt de therapeut of je al voldoende stevig in je schoenen staat.
Gesteld dat jouw paniekaanvallen (gemene krengen zijn dat...!) te maken hebben met je verdriet over de mensen die je hebt verloren - dan zal dat er vroeger of later uitkomen. Nu ja, ook rouw kun je aanpakken met emdr.
Heeft het met iets anders te maken - denkbaar wordt dat duidelijk en pak je dat aan. En wellicht verdwijnt de fobie gewoon in 3 of 4 sessies....