Antwoorden op existentiele vragen en dillema's

[Misery]

Een deel van iets wat ik heb geschreven om het eruit te gooien:

Hierdoor bevind ik me de laatste paar dagen, weken, momenten van deze/mijn geschiedenis, op een totaal ander bewustzijnsniveau dan de mensen om me heen.
Ik weet en begrijp heel goed dat ik mezelf niet moet frustreren met deze lijn van gedachten en dat ik niet alles te serieus moet nemen of dit te zwaar zou moeten laten wegen.
Dat neemt niet weg, Dat de persoon die ik op dit moment ben, en waar ik me bevind zich wel degelijk zorgen maakt , druk maakt en zich bezwaard voelt over dergelijke dingen
maar niet alleen bovenstaande, maar ook alle andere situaties en gebeurtenissen grijpen me op dit moment zwaarder aan dan normaal.
voorbeelden hoef ik je niet te geven of te noemen want die heb jij exact het zelfde, misschien in een andere of lichtere vorm maar het komt wel op het zelfde neer.

Ik denk dat ik ben aangekomen op een punt en moment in me leven dat ik me realiseer dat je in je eigen leven en op de meeste situatie's maar weinig invloed kan uitoefenen
en waar je wel iets van invloed op hebt eigenlijk te weinig verschil maakt om te worden opgemerkt door de belangrijkste mensen in je leven of je omgeving.
Op dit moment in je leven haalt de tijd je in en is niets meer onafwendbaar
Hierna gaat en neemt tijd geleidelijk de meest kostbare relaties en bezittingen van ons af en daar sta je machteloos tegen over.

Ik heb altijd in de kracht en overtuiging van mijn eigen kunnen gelooft en dat zal altijd zo blijven.
Maar bijna alle existentiele vragen en ondoorgrondelijke dillema's die me bezig houden of overkomen blijven onbeantwoord in ons leven,
de emoties die deze vragen bij me oproepen maken me op dit soort momenten soms echt zeer ongelukkig en zwaarmoedig. (tijd voor een zonnebank sessie denk ik? om de winter depressie te overwinnen)
Alles is en heeft invloed op je leven, geest en gemoedstoestand, de mensen waarmee je werk, je vrienden, je sociale omgang en de rest van de wereld waarin je leeft

Ik ben altijd opzoek naar antwoorden, kennis en waarheden en een doel in mijn/ons leven, dat geeft mijn bestaan hier, nu enige zin.
Vriendschap en de relaties die ik onderhoud zijn voor mij de primaire drijfveer in mijn bestaan en geven mij een gevoel van liefde, genegenheid en geborgenheid hierdoor ervaar ik momenten in me leven
van plezier, geluk en zin.

Toch roept deze gedachtengang en redenering bij mij altijd meer vragen op dan dat ik antwoorden kan vinden of krijg en dus (lijkt dit) is dit een vicieuze cirkel waar uit ontsnappen onmogelijk lijkt.

[Leeuwtjuh]

Mijn advies: doe relaxed... Ga eens wat meer nickelodeon kijken, keer terug naar het aardoppervlak, en maak je niet zo druk.

Gebruik je medicatie?

[Janneke]

...in aanvulling op Leeuwtjuh,
get relaxed -
je hebt niet alles in je leven in eigen hand.

Dat IS een existentiele kwestie en in onze tijd geen makkelijke. Tegenwoordig wordt je zo ongeveer aangepraat, dat je alles zelf moet kunnen. Bull shit. Zorgen dat die belangrijke persoon verliefd op je wordt? Dat is en blijft een kwestie van "het moet je toevallen - of ...AU!!!...niet".
Iemand dwingen om met een love potion van jou te houden - kan niet. (Ik zou het ook niet willen, al is het idee wel verleidelijk, soms. Liefdesverdriet IS Gemeen.)
(Ja, ik ben een Harry Potter fan.)

En wat ook niet makkelijk is: ik zag laatst een heel verhaal over "kies-pijn".
Je moet over 1000 dingen nadeken, dingen kiezen, die voor de generaties boven ons vanzelf spraken. En wat, als je "verkeerd" kiest? Als het niet werkt, niet leuk blijkt, etc. etc. (Dat duiveltje van 'eigen schuld"!)
Misschien een idee, om daar verder over te praten, over "kies-pijn"?

[Epi]

Meester Gerritsen in de vijfde klas van mijn basisschool schreeuwde me altijd toe; "Wat geen zin??? Dan maak je maar zin!!"
Het was een wijs man...

[Minerva]

Ik weet niet wat voor specifieke vragen en dilemma's je ervaart ?

Dat wat Epi zegt klinkt simpel maar is wel de kern van elk verhaal. Als het om zingeving in je leven gaat, ben je zelf de aangewezen persoon om daar zin aan te geven. Hoe vol of hoe leeg je leven is, bepaal je uiteindelijk zelf. Je hebt meer invloed op je leven dan je zelf lijkt in te zien.

En met kennis en vragen vind je geen antwoorden op een manier van leven, hoogstens theorie maar uiteindelijk dien je het leven te leven om de zingeving te ervaren. Want dat is leven: ervaren.. groeien en delen met anderen.

[Epi]

En met kennis en vragen vind je geen antwoorden op een manier van leven, hoogstens theorie maar uiteindelijk dien je het leven te leven om de zingeving te ervaren. Want dat is leven: ervaren.. groeien en delen met anderen.

Dit is gewoon zo ontzettend waar...
Het snappen van het leven heeft me jaren gekost en hoe dieper ik er in dook hoe verder ik ervan verwijderd raakte.
Filosofie kan fantastisch zijn, maar ook levensafstompend, de zin van het leven vind je er in iig niet.
Theo Maassen doet daar ook een mooie uitspraak over;
"Filosofen zijn mensen die de hele dag nadenken over de zin van het leven. Ik weet niet wat de zin van het leven is, maar volgens mij in ieder geval niet om daar de hele dag over na te lopen denken."

De zin ontdek je niet in het denken, maar in het voelen...

[Epi]

Ik wil em toch ff toevoegen, hij is erg leuk:

[Minerva]

Dat filmpje is inderdaad leuk !! Hij brengt het goed.. weten is aardig maar ervaren is werkelijk doorgronden, begrijpen, aanvoelen. Dat is het verschil tussen theorie en praktijk. En uiteindelijk is het de praktijk die telt. Daar haal je de zingeving uit. Niet uit de theorie en alle kennis van de wereld.

Dat is de voorbode, de voordeur. Elk idee begint op theorie gebied. Dat wat in de materie werkelijk manifesteert, of dat nou een gebeurtenis of een voorwerp of een levend wezen is, dat is hetgeen je kan ervaren en dat is het leven beleven. Dat is religieus bekeken het scheppingsproces. New Age achtig bekeken: de creatie van je eigen werkelijkheid en heel natuurkundig bekeken: het kwantumveld met alle mogelijkheden.

Uiteindelijk door te doen komt de zingeving in je leven.


Over filosofie gesproken, dan is dit nog wel een leuke site.

[Tess2]

Zonder de links aan te klikken he is zo waar... ik heb ook een hoog 'ja maar' gehalte en dan weet ik echt alles te weerleggen. Momenteel lukt het niet voldoende om door het doen weer zingeving te vinden maar ik hoop daar binnenkort weer mee vooruit te komen !

[Leeuwtjuh]

Heel filosofisch verantwoord...

[Minerva]

Een mooie maar moeilijke film over dit onderwerp is de film het Butterfly effect. Die gaat over het leven en de manieren waarop je invloed uitoefent op je leven en welke effecten dit heeft. Wat het met je doet en wat het met anderen doet, de wisselwerking en de gevolgen er van.

De butterfly effect is het begrip hebben dat elk ding wat je doet grote consequenties kan hebben.

Het doorleven van de drama's van het leven maakt dat je ervaart en groeit. Het lastige is alleen dat je niet van elke handeling alle consequenties kan overzien.

Je kan wel terugkijken op een moeilijke periode en zeggen: het was moeilijk, ik heb het zwaar gehad maar ik heb er veel van geleerd en het maakt me sterker, beter en meer ervaren. De zingeving uit de levenscrisissen halen is levenskunst.

[Tess2]

Klopt Mystica... ik heb de film gezien en de boodschap is heel duidelijk soms moet je alleen wel achterhalen wat je weerhoud om een ervaren crisis echt als leermoment te kunnen gaan zien.. Dingen loslaten enzo en daarom zeg ik dat hoop ik over een poosje wel te kunnen.

[Minerva]

Dat is ook heel moeilijk hoor Tess, vooral als je er middenin zit. Er is nog zoveel te verwerken en je zit er zo dicht op dat je dat dan vaak nog niet kan zien en dat je alleen maar blij bent dat je weet wat je morgen moet doen of dat je er vandaag weer doorheen gekomen bent.

Heel lastig allemaal. Daarom is een forum als dit wel handig. Je kan het als klankbord gebruiken, als spiegel door te kijken wat anderen er over zeggen en wat zij ervaren (hebben). Je kan het ter reflectie gebruiken en op deze manier sneller (in)zicht krijgen in hetgeen er gebeurt.

[Siddartha]

Antwoorden op existentiële vragen en dillema's zijn er niet. Jij moet je eigen waarheid ontdekken en liefhebben, een andere waarheid is er niet. Wel kun je je waarheid toetsen bij en bespreken met anderen, zodat je het scherper krijgt.

[LPent]

Tja, ik herken dit. Ik ben momenteel 40, maar bij mij begonnen mijn psychische problemen zo rond mijn 13de (alhoewel ik denk dat het eerder was). En "de zin van het leven" heeft daarin altijd wel een prominente rol gespeeld.

Het punt is dat opmerkingen als "heb je geen zin, dan maak je maar zin" heel erg contra-productief zijn. (alhoewel met de beste bedoelingen gegeven, daar twijfel ik niet aan).
Voor sommigen (zoals ik) is het "maken van zin" (of interesse, of energie, of wat dan ook) een eerste stap richting een heftige depressie.
Mezelf dwingen iets te doen waar ik geen zin in heb of waar ik niet in geloof, dat hou ik maar een beperkte tijd vol. Na verloop van tijd frustreert het alleen maar enorm dat het niet helpt. (6 maanden max.)

Hetzelfde geldt voor de existentiele vragen van het leven. En feitelijk komt dit neer op de vragen: "Wat vind ik belangrijk? Wat maakt mij enhousiast? Wat verwacht ik van het leven?" enz.
En als je op al die vragen uiteindelijk het antwoord moet geven: "ik weet het niet, want alles is zo onbelangrijk en negatief voor mij" dan kun je nog zoveel proberen om "positief te denken" of om "zin te maken", maar uiteindelijk trekt dat je net zo hard naar beneden als al het andere.

Wat bij mij wel helpt is proberen steeds nieuwe dingen te doen dien mijn aandacht opeisen. Dat helpt soms 5 minuten, soms een uur. En die tijd is in ieder geval genoeg om de rest van de dag door te komem.

[Janneke]

Het punt is dat opmerkingen als "heb je geen zin, dan maak je maar zin" heel erg contra-productief zijn. (alhoewel met de beste bedoelingen gegeven, daar twijfel ik niet aan).
Voor sommigen (zoals ik) is het "maken van zin" (of interesse, of energie, of wat dan ook) een eerste stap richting een heftige depressie.
Mezelf dwingen iets te doen waar ik geen zin in heb of waar ik niet in geloof, dat hou ik maar een beperkte tijd vol. Na verloop van tijd frustreert het alleen maar enorm dat het niet helpt. (6 maanden max.)

....volgens mij is "zin maken" gewoon wat het is: zin maken.

Soms lijkt iets je eerst niets, dan denk je er over na, of het wellicht vanuit een ander egezichtspunt etc. etc. etc. misschien toch de moeite waard kan zijn, etc. Bijv. naar buiten gaan: soms moet je jezelf te "toe zetten", maar als je weet, dat je eenmaal buiten in de zon het naar je zin hebt, voelt het al weer anders.

Heb je ondanks je pogingen om zin te maken toch nog steeds geen zin - nou, dan niet.
Ook "ik kan met geen mogelijkheid zin maken" is een signaal dat je maar beter serieus kunt nemen. (Ik huur iemand in, die mijn belastingformulieren doet. Kost me een uur voorbereiding en een beetje geld - amaar alles beter dan al die stress om het zelf te moeten doen.)

Hetzelfde geldt voor de existentiele vragen van het leven. En feitelijk komt dit neer op de vragen: "Wat vind ik belangrijk? Wat maakt mij enhousiast? Wat verwacht ik van het leven?" enz.
En als je op al die vragen uiteindelijk het antwoord moet geven: "ik weet het niet, want alles is zo onbelangrijk en negatief voor mij" dan kun je nog zoveel proberen om "positief te denken" of om "zin te maken", maar uiteindelijk trekt dat je net zo hard naar beneden als al het andere.

Om Etty Hillesum te citeren: onderzoek de dingen eerst, tot op hun kristallen eerlijkheid.
"Alles is onbelangrijk" - eerlijk? Er zijn wellicht mensen die tamelijk onverschillig door het leven gaan, maar die wel degelijk lol hebben. ("Ach, alles is in wezen een spel, niets is echt belangrijk - maar och, ik doe het lekker op mijn manier...")
Of gaat het er om, dat heel erg veel dingen pijn doen, angst oproepen - en je dan maar "in arren moede" afziet van wat zonder die angst wellicht leuk had kunnen zijn?
Hoor je meer bij de 2e groep en mnder bij de "flierefluitergroep", ik zou dan zeggen: ga niet te veel in de existentiele hoek zitten, terwijl er nog pijn opgeruimd moet worden.

Sla je die fase over en ga je meteen positief denken - tja, dan wordt het al gauw een grauwe bende.

Wat bij mij wel helpt is proberen steeds nieuwe dingen te doen dien mijn aandacht opeisen. Dat helpt soms 5 minuten, soms een uur. En die tijd is in ieder geval genoeg om de rest van de dag door te komem.

Afleiden is prima. Geen oplossing, maar niet verkeerd, en hopelijk doe je nog iets zinnigs ook...

[LPent]

Ik wil geenszins deze topic "stelen", temeer daar ik niet weet hoe de topic-starter hiertegenover staat, maar wil toch benadrukken dat sommigen mensen (zoals ik) volledig besluiteloos in het leven staan juist omdat er voor ons niet zoiets bestaat als "iets zinnigs".

Ik geef toe, dat je soms dingen kunt doen die op het moment van doen prettig zijn (zoals een wandeling in het bos, een goed boek, enz). Maar achteraf blijft de vraag...nou en? Ben ik er door gegroeid? Ben ik er beter van geworden? Ben ik minder depressief nu? Heb ik nu een beter leven? Ben ik minder pessimistisch? Nee. Op al deze vragen is het antwoord NEE.
Natuurlijk is die afleiding goed, je moet je lichaam en geest rust geven om voldoende energie te hebben om juist dat soort gedachten aan te kunnen. Maar uiteindelijk verbetert niets van dit al de kwaliteit van mijn leven als geheel.

Zoals gezegd heb ik reeds sinds mijn 13de "last". en ook sinds die tijd allerhande therapieën, medicaties enz. gedaan en gebruikt. Ik heb diverse opleidingen gevolgd, de meest uiteenlopende banen gehad en een hoeveelheid hobby's die niet op 2 handen te tellen zijn. Het helpt allemaal...elke verandering is iets nieuws en maakt even dat ik de nutteloosheid van alles vergeet, maar na verloop van tijd verlies ik mijn interesse, ik raak verveeld, ik verlies mijn enthousiasme en haal geen enkele voldoening uit datgene wat ik dan doe. En naarmate ik ouder wordt worden die periodes ook korter.

Elke dag weer die vraag: "Wat wil je eten?" Wat maakt het uit? Voedzaam is voedzaam, lekker is lekker en vies is vies. Als iets lekker is eet ik meer, als iets vies is eet ik weinig.
Als iets triest is huil ik, als iets leuk is lach ik. Wat heeft het voor zin? Voel ik me erna anders dan ervoor (psychisch)? Nee. Heb ik er iets van geleerd wat mijn leven zin geeft? Nee.
Hoe je het ook bekijkt, uiteindelijk komt het erop neer dat je er ineens bent, en dan ineens niet meer. En dat de tijd tussen die twee gebeurtenissen in moeten worden opgevuld met bezigheden.
Voor mij is het leven niet meer dan dat; bezigheidstherapie. Dat zie ik bij mezelf en ik zie het bij anderen. Of ze nu minister-president zijn en een toespraak houden, aan het voetballen zijn, een medicijn tegen kanker ontwikkelen of mekaar afslachten op het oorlogsveld... ik zie niks anders dan bezigheidstherapie. Of het nu leuk is of afschuwelijk, het is allemaal even nutteloos.

[Janneke]

Elke dag weer die vraag: "Wat wil je eten?" Wat maakt het uit? Voedzaam is voedzaam, lekker is lekker en vies is vies. Als iets lekker is eet ik meer, als iets vies is eet ik weinig.
Als iets triest is huil ik, als iets leuk is lach ik. Wat heeft het voor zin? Voel ik me erna anders dan ervoor (psychisch)? Nee. Heb ik er iets van geleerd wat mijn leven zin geeft? Nee.
Hoe je het ook bekijkt, uiteindelijk komt het erop neer dat je er ineens bent, en dan ineens niet meer. En dat de tijd tussen die twee gebeurtenissen in moeten worden opgevuld met bezigheden.
Voor mij is het leven niet meer dan dat; bezigheidstherapie. Dat zie ik bij mezelf en ik zie het bij anderen. Of ze nu minister-president zijn en een toespraak houden, aan het voetballen zijn, een medicijn tegen kanker ontwikkelen of mekaar afslachten op het oorlogsveld.. ik zie niks anders dan bezigheidstherapie. Of het nu leuk is of afschuwelijk, het is allemaal even nutteloos.

...wellicht een kwestie van smaak, maar als ik zo in het leven stond, dat werd ik stante pede depressief.

Als je hele leven gewoon zinloze bezigheidstherapie is - tja, dan heeft het idd weinig zin.
Zoals dat ene tegeltje met die vreselijke tegeltjeswijsheid:
"Als u niets te doen hebt, doe het dan bij voorkeur niet hier".

Mijn leven is zinnig, omdat ik in relatie leef. Met vrienden, met buren, familie, dieren, de natuur, de maatschappij, noem maar op.
...maar als je een boswandeling alleen beleeft als "Nou, ik heb in een bos gewandeld, ben ik er nu door veranderd?" en het antwoord luidt ook nog eens 'nee' - brrr....

[Opa Black]

Je hoeft toch niet te groeien naar aanleiding van een activieteit o.i.d.
Gewoon genieten van het leven is voldoende, trouwens in de loop van het leven leer je automatisch waardoor je onbewust groeit.
Iedere ervaring is toch in feite al een groei moment, of deze nu positief of negatief is.
Het gevoel hebben overal maar rendement uit te halen is erg vervelend als je daar mee behebt bent, dat begrijp ik wel doch probeer het jezelf iets makkelijker te maken.

[Chopra]

Antwoorden op existentiële vragen en dillema's zijn er niet. Jij moet je eigen waarheid ontdekken en liefhebben, een andere waarheid is er niet. Wel kun je je waarheid toetsen bij en bespreken met anderen, zodat je het scherper krijgt.

Ja,maar sommigen hier hebben het geheim van het leven ontdekt,en dat is erg knap.

Dat kunnen jij en ik niet,daar hebben we ons hele leven voor nodig.

Dat er jaarlijks 1500 mensen een eind aan hun leven maken is hun eigen schuld,dan hadden ze het geheim van het leven maar moeten snappen,of dat er duizenden depressief zijn,en er in blijven zitten.

[Occam's Razzor]

Antwoorden op existentiële vragen en dillema's zijn er niet. Jij moet je eigen waarheid ontdekken en liefhebben, een andere waarheid is er niet. Wel kun je je waarheid toetsen bij en bespreken met anderen, zodat je het scherper krijgt.

Ja,maar sommigen hier hebben het geheim van het leven ontdekt,en dat is erg knap.

Dat kunnen jij en ik niet,daar hebben we ons hele leven voor nodig.

Dat er jaarlijks 1500 mensen een eind aan hun leven maken is hun eigen schuld,dan hadden ze het geheim van het leven maar moeten snappen,of dat er duizenden depressief zijn,en er in blijven zitten.

Wacht dus jij zegt dat die mensen die niet in staat wezen om een antwoord vinden dat het dan maar hun eigen schuld is. Dat is nogal een beetje korzichtig want daar spelen een heleboel factoren in mee dat je niet zomaar kunt zeggen dat het ze het te danken hebben aan een factor: het vinden van 'het geheim van leven'.

Ten eerste vraag ik me ook af hoe sommige het 'geheim' van leven hebben gevonden. Het is ook niet duidelijk wat je met geheim bedoelt, bedoel je dat het de antwoord der antwoorden is? Dat betwijfel ik. Hoewel als je zou bedoelen dat ze denken dat de antwoord die ze gevonden hebben en dat ze de zekerheid hebben voor zichzelf dat het de juiste voor hun is, betekent niet dat het voor iedereen zo is. Dat zou je misschien wel als 'geheim van het leven' kunnen definiëren.

Ten tweede kun je ook niet zeggen (wel je kunt wel zeggen maar dan zou er ook een goede reden bij moeten) dat wij hier niet in staat zijn of dat we anders ons hele leven voor nodig hebben. Daar kan eigenlijk niemand antwoord opgeven omdat dit voor iedereen verschillend zal zijn. Je zou wel kunnen zeggen dat mensen die depressief zijn meer moeite hebben met het vinden of ondervinden van 'het geheim van leven' dan mensen die niet depressief zijn omdat ze geen zekerheid hebben in hun leven.

[Occam's Razzor]

Ik dacht dat je antwoord kon bewerken of ik kijk er compleet overheen. Maar wat ik erbij wat zetten is dat ik het niet zo bedoel dat je compleet er naast zit maar probeer te wijzen op je redenering. Dat die wel wat kortzichtig was.

[Wolf]

Ik dacht dat je antwoord kon bewerken of ik kijk er compleet overheen.

Dat klopt niemand kan zijn geplaatste berichten bewerken, behalve moderators.

[Occam's Razzor]

Ik dacht dat je antwoord kon bewerken of ik kijk er compleet overheen.

Dat klopt niemand kan zijn geplaatste berichten bewerken, behalve moderators.

Wel jammer het zou fijn zijn als het kon.

Maar aan de andere kant zo kan niemand ineens zijn verhaal weer bewerken als ie zich depri voelt. Want dan zou je niet echt meer het werkelijke verhaal en bewerkte verhaal kunnen onderscheiden tenzij ze het eronder posten. Hier is zeker over nagedacht of ze vinden er plezier in dat we onze berichten niet kunnen bewerken.

[Chopra]

Mijn reactie was sarcastisch bedoeld...

Voor mensen met een absolute mening,en met name godsdienstwaanzinnigen,kijk RONDOM10 op NCRV Ned 2 van vanavond even terug...