Langs de wegen van haat en boosheid kun je rust ontdekken.
Deze rust is te vinden in jezelf.
Maar je moet er wel iets voor laten.
Kun je je woede opgeven?
Niet alleen nu of in relatie tot het verleden maar helemaal.
Niet meer je uitingen of onderdrukkingen rechtvaardigen.
Alleen wanneer je woede in haar gezicht ziet kan ze verdwijnen.
Het is geen mysterie maar simpelweg de praktijk van iets kennen, in dit geval wat woede is en doet met jouw en ons leven.
Ooit zette je de deur voor haar open.
De blijde boodschap is dat je woede kunt loslaten.
Dat je niet langer een gevangene van haar hoeft te zijn.
Je bent een gevangene van haar als je blijft kiezen voor uiten en of onderdrukken.
Je kunt keuzeloos gewaarzijn. Dan kies je nergens meer voor, er is geen sprake van een relatie met woede, je bent haar hoogstens bewust.
Haar voelen betekent niet ook haar moeten uiten.
Haar voelen betekent niet haar ook moeten onderdrukken.
Haar begrijpen doet haar verdwijnen, zoals ze gekomen is.
Je hoeft enkel je eigen leven te onderzoeken. Woede is niet iets nieuws. Haar voorgoed achter je laten wel.
Er bestaat een groot probleem en deze heeft een naam: woede/kwaadheid/boosheid.
Er bestaat ook een oplossing. Deze oplossing vraagt een open hart maar geen geloof.
Wanneer er geen liefde in je hart is, kun je woede niet begrijpen, oplossen, loslaten.
Nathan