Ha,Hááá!
Daar ben ik weer, hoor! Heb jullie berichtjes effe teruggelezen, lief dat jullie aan me gedacht hebben!
Ik was voor de vakantie wel wat gespannen, was bang dat 't niet goed zou gaan.
Maar...... het ging best wel goed! Het was zááálig weer, 30 graden!
Ik werd ook veel afgeleid door m'n neefjes en nichtje, die met me wilden zwemmen, e.d.
Zo nu en dan voelde ik wat van m'n depressie (beetje 'gieren' in m'n lijf), heb tweemaal even gehuild, maar voor de rest ging het best goed! Was de laatste twee dagen wel wat bang dat als ik terug zou komen, dat ik dan weer helemaal zou inzakken. Heb me op de vertrekdag en in het vliegtuig erg beroerd gevoeld (darmkrampen en diarree, overgegeven in het vliegtuig) maar ik besefte toen ik weer thuis was, dat ik niet één keertje tijdens de reis naar huis, depressieve gedachten heb gehad! Meestal werkt 't bij mij wel samen: lichamelijk niet lekker voelen, dan geestelijk ook niet lekker. Maar dat ging deze keer niet op! Zou ik nu heel voorzichtig mogen zeggen dat ik de goede kant op ga?
Ben nu erg moe, w.s. last van jetlag en tijdsverschil?
Heb wel wat negatieve gedachten, maar het 'vliegt' me nu niet aan, voel eigenlijk geen raar gevoel in m'n lijf. Wel pieker ik over m'n baan, ga eerst weer therapeutisch werken, langzaam opbouwend, maar eigenlijk wil ik een andere baan, maar heb geen idee wat. Ik zie er eigenlijk wel een beetje tegenop om daar weer heen te gaan. Maar goed, ik zal er toch eerst aan moeten geloven......
Mug, herken 't ook, dat 'masker' voor doen naar andere mensen, zodat ze vooral niet weten hoe het met me gaat. Heb jaren vaak een rolletje gespeeld naar andere mensen toe. Maar probeer dat nu niet meer te doen, vooral bij mensen die ik vertrouw, probeer ik mezelf te zijn. Vroeger mocht ik van mezelf niet huilen waar anderen bij zijn, maar nu kan ik dat wel. Kan/kon ook mezelf niet anders voordoen, het was sowieso ook wel aan me te zien.........
Maar het toegeven aan de depressie vind ik erg moeilijk, vooral toen het erg beroerd met me ging, bleef ik maar strijden, maar merkte ook dat 't absoluut niet helpt, 't werkt zelfs averechts. Heb nu het gevoel dat ik nu niet meer zo hoef te strijden. Schrik nog wel als ik depressieve gedachten heb, maar merk dat ik zo weer andere gedachten heb.... Maar de angst wat 't maar even goed met me gaat en ik weer een terugval krijg, zit nog erg aan de opppervlakte. Hoop ook echt dat die rotgedachten over een tijdje écht weg zullen zijn!
Merken jullie ook al een beetje die stijgende lijn? ook al is 't maar een paar stapjes?
Hoop 't voor jullie!
Jeanette