alleen voelen...

[meissie20]

Ken je dat gevoel? Iedereen om je heen heeft een relatie en jij alleen niet?? Weet niet, tis nogal vreemd. Heb opzich vrienden genoeg maar toch voel je een bepaalde leegte..
Hoef hier niet perse een reactie op hoor , en wil al helemaal niet zielig overkomen, wilde t gewoon eventjes kwijt...

[kago]

Ik weet er alles van.Gisteren met 5 vriendinnen gaan lunchen alle kids waren ook mee.
Het gaat alleen nog maar over luiers en lastige mannen die niet helpen in de huishouding of te laat thuis komen.......
Tja ....wat zal ik dan vertellen met mijn vrijgezelle bestaan ?

Groetjes

[Mier]

Hoi meisje,

Ik denk dat een hoop mensen jou mening delen.
Ik neem aan dat je 20 jaar bent, aan je naam te zien? (ik ben ook 20)

Waar ligt het aan dat je nog geen relatie hebt volgens jou?

Hoop wat van je te horen.

Liefs Michel

[bloempje]

Hoi meisje,

Ik ben al heel wat ouder dan jou. Heb die fase ook meegemaakt en nu is het de fase dat vrienden opa en oma zijn/worden. Weer een heel ander soort gesprekken nu over klein kinderen en pas ik wel of niet op?

Vaak is het zo als je te naarstig op zoek gaat naar een relatie dan komt het niet.

Los laten zou ik zeggen en grote kans dat er iemand op je pad komr. Succes.

bloempje

[meissie20]

Hai hai,

thanks voor jullien reacties Het is ook niet zo dat ik driftig op zoek ben naar een relatie ofzo, maar het zou wel leuk zijn om gewoon weer iemand te hebben..

Heb eigenlijk geen idee waarom ik geen relatie heb.. Denk dat ik gewoon niet de juiste jongen tegen kom ofzo..

[Chameleon]

hoi meissie20,

Misschien ben ik een beetje laat met me reactie, maar ik ben hier net op dit forum beland..eigenlijk precies om de reden die jij hierboven hebt omschreven.
Ik ben aan de ene kant wel op zoek naar een relatie om dat tegen te gaan, maar aan de andere kant ook weer niet.

Ik heb inderdaad genoeg vrienden en deze hebben allemaal een relatie. Op zich heb ik er geen problemen mee, maar is wel lastig, want ik g niet zomaar alleen op stap en zo komt het voor dat ik dus ook vaak alleen ben, want de stelletjes willen ook bij elkaar zijn.

Bij mij is de eenzaamheid langzaam gegroeit... op sommige momenten kan ik er echt niet meer tegen. Soms zit ik in een overvol café en dan toch... ben ik alleen.

Waarom IK geen relatie.. ik weet het niet meer.. ik heb ook mijn deel met vriendinnen gehad, maar altijd ging het verkeerd. Ik heb wel sterk het gevoel dat het aan mij ligt. Alleen ik weet niet wat..

Misschien beetje raar dat ik dit hier zomaar neerzet, maar ik zag dit topic en moest dit gewoon even kwijt.

[the biatch]

[quote]Misschien beetje raar dat ik dit hier zomaar neerzet, maar ik zag dit topic en moest dit gewoon even kwijt.

Dit form is er toch juist voor herkenning van problemen, elkaar helpen, steunen en je ding kwijt kunnen?ik vind het niet raar, eerder goed van je.
Ook ik ben single en schreeuw vaak dat ik graag single wil zijn en voorheen was dt ook zo, alleen de laatste weken gaat het me dwarszitten. Ik ben nu echt de enige meid in ons vriendenclubje zonder een relatie....misschien omdat ik nog niet helemaal weet bij welk geslacht ik het moet zoeken, confusing, maar das weer een ander topic ....Ik voel me als we uitgaan vaak de vreemde eend in de bijt, en merk nu dat ik me ongemakkelijk begin te voelen als vriendinnen het over een ervaring hebben die ik niet heb (samenwonen, relatieproblemen)...maar goed ik denk dat inderdaad proberen los te laten het best is...zoals al is gezegd.[/img][/list][/list][/code]

[Ursela]

Het is allemaal zo herkenbaar! De laatste tijd bekruipt me ook steeds vaker het gevoel van alleen zijn. Of eigenlijk het gemis van een partner. Want er zijn genoeg mensen om me heen die van me houden en vica verca.

Meestal zoek ik afleiding achter de computer of iets dergelijks. Na een paar uur of een nachtje slapen is het wel weer over. Een nieuwe dag, nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen.

Het helpt me wel dat ik een vriendje+ heb. Af en toe spreken we wat af en maken er een leuke dag/avond van. Het is heel vertrouwd en zo krijgen we beide een beetje warmte en liefde. Of werkt dit juist averechts?

Soms denk ik dat er iets mis is met me. Een eigenschap die afstoot of zoiets. Kan het zijn dat ik onbewust bang ben weer gekwetst te worden?

Gisteren kreeg ik een sms van mijn vriendje+. Woensdagavond was ik bij hem geweest. De uitwerking bij hem was dat hij er achteraf een beetje depri van is geworden. Na zo'n fijne avond achterblijven met een leegte. Ik heb hem nog nooit zo meegemaakt. Een sms teruggestuurd dat ik van hem hou en hem een heel waardevol mens vind. En dat hij me altijd kan bellen uiteraard. Ik maak me een beetje zorgen om hem. Hoe kan ik hem helpen?

Kan het zijn dat het een gebrek aan zelfvertrouwen is? Zoals ik het ervaar helpt het mij wel.

Ik moet nu snel naar mijn werk, maar later zal ik hierop terugkomen om ook op anderen te reageren. Het was namelijk niet mijn bedoeling het draadje 'te kapen'.

Knuf,
Ursela

[Mier]

Het helpt me wel dat ik een vriendje+ heb. Af en toe spreken we wat af en maken er een leuke dag/avond van. Het is heel vertrouwd en zo krijgen we beide een beetje warmte en liefde. Of werkt dit juist averechts?

Uiteraard goed van jullie beide dat jullie elkaar helpen en steunen bij een het gevoel aan eenzaamheid. Maar zoals je al zegt, juist als je dan weer alleen bent komt het dubbel zo hard terug, aangezien je dan de kans hebt om weer te gaan zitten nadenken. Maar juist het moment dat je samen bent is goud waard en dat moet je maar in je achterhoofd blijven houden.

Soms denk ik dat er iets mis is met me. Een eigenschap die afstoot of zoiets. Kan het zijn dat ik onbewust bang ben weer gekwetst te worden?

Dat je je niet geheel openstelt voor een relatie kan de oorzaak zijn, maar weet niet of dat ik jou geval zo is. Misschien heb je de juiste persoon nog niet getroffen....

Gisteren kreeg ik een sms van mijn vriendje+. Woensdagavond was ik bij hem geweest. De uitwerking bij hem was dat hij er achteraf een beetje depri van is geworden. Na zo'n fijne avond achterblijven met een leegte. Ik heb hem nog nooit zo meegemaakt. Een sms teruggestuurd dat ik van hem hou en hem een heel waardevol mens vind. En dat hij me altijd kan bellen uiteraard. Ik maak me een beetje zorgen om hem. Hoe kan ik hem helpen?

Ik denk dat je hem daar niet echt in kunt helpen, die leegte kun jij ook niet altijd blijven opvullen, jij hebt ook je eigen leven, maar kan het wel begrijpen hoor, als je opeens weer weg bent kom het gewoon hard aan dat hij nu weer een tijdje moet wachten tot jullie weer samen iets kunnen doen.

Kan het zijn dat het een gebrek aan zelfvertrouwen is? Zoals ik het ervaar helpt het mij wel.

Hoe bedoel je dit precies? Gebrek aan zelfvertrouwen is de oorzaak van je eenzaamheid bedoel je?

[Ursela]

Het is niet alleen elkaar helpen, we zijn ook echt goede vrienden van elkaar. We gaan buiten de + met elkaar om als met de rest van mijn/zijn vrienden.

Mogelijk dat ik me niet openstel voor een relatie of misschien juist het tegenovergestelde, wil ik te graag? Of wellicht niet de juiste getroffen. Wat is het nou? Lastig om dat uit te vinden. Toch hou ik me er niet teveel mee bezig. Het kost teveel onnodige energie die ik voor andere zaken kan gebruiken.

Ook ik begrijp dat de leegte overdonderend kan zijn. Het is dan oorverdovend stil.. Het is trouwens niet het 'wachten' totdat we elkaar weer eens zien ofzo. Zoals Meissie20 schrijft lijkt het erop alsof iedereen aan het daten is of in een relatie zit. Dan wordt het verlangen alleen maar versterkt. Ik denk ook dat ik niet meer kan doen dan wat ik nu doe. Misschien een idee om hem zelf te vragen wat ik kan doen.

Ik denk dat een gebrek aan zelfvertrouwen deels de oorzaak van eenzaamheid kan zijn. Dat straal je dan uit. Soms twijfel ik aan mezelf en dat maakt me onzeker. Ik praat mezelf aan dat ik de juiste nog niet ben tegengekomen en dat ik met minder geen genoegen neem. Vergeleken bij sommige anderen heb ik er toch beduidend minder last van, voor mijn gevoel. Of sla ik de bal nu helemaal mis?
Relativeren helpt me ook prima, maar vooral humor helpt me enorm. Dat maakt het allemaal een stuk luchtiger in plaats van dat zwaarmoedige.

[Jacques Smeets]

Hallo Chameleon, je noemt jezelf een kameleon?
Kijk eens naar de eerlijkheid en oprechtheid, waarmee je de woorden in dit berichtje schrijft.

Van de ene kant wel...van de andere kant niet......

Op zich heb ik er geen problemen mee.....maar is wel lastig......

Soms zit je in een overvol café......en dan ben je alleen.

Alleen? Dit woord is samengesteld uit elkaars tegengesteldheden. Kijk maar....al(len) en een, net zoals eenzaamheid ((al)een en samen).

Je hebt sterk het gevoel dat het aan jou ligt.
Dat op zich is al een keiharde confrontatie met jezélf, je toont tenminste moed om naar en vooral in jezelf te kijken.

Het is een kwestie van durven doorgaan, beslissingen nemen, knopen doorhakken, niet twijfelen tussen dan de ene kleur...dan de andere, laat dat maar over aan de kameleon, die is er op ingesteld.

Ik wens je veel moed en wijsheid toe.

Jacques
http://www.insavasana.nl

[*vlinder*]

[quote="meissie20"]Ken je dat gevoel? Iedereen om je heen heeft een relatie en jij alleen niet?? Weet niet, tis nogal vreemd. Heb opzich vrienden genoeg maar toch voel je een bepaalde leegte..
quote]


hey, ik ken het gevoel, alleen heb ik wel een vriend, zijn we met 7 mensen thuis en ik heb genoeg vrienden om me heen, tog ben ik eenzaam, voel ik me eenzaam en gedraag ik me eenzaam.... waarom? mssn als een soort zelfbescherming... :angel7: kus vlinder

[Esther]

Hoi meissie,

Ik ben nieuw hier en moet me nog officieel voorstellen, maar ik weet precies wat je bedoelt.

van Esther

[Chameleon]

Hallo Chameleon, je noemt jezelf een kameleon?
Kijk eens naar de eerlijkheid en oprechtheid, waarmee je de woorden in dit berichtje schrijft.

Ik nom mijzelf een Kameleon omdat dit en eigenschap van mij is. Ik pas mij aan in de meeste situaties. maar ik pas mij meestal aan mensen aan. Misschien verkerd, want wanner er niemand is, moet ik mijzlf aan mijzelf aanpassen. Lastig als je jezelf niet begrijpt.
De naam begon als een grap in een computerspel, maar naar mate de tijd vorderde bleek en blijkt dat de naam zeer goed bij mijn karakter past.

Je hebt sterk het gevoel dat het aan jou ligt.
Dat op zich is al een keiharde confrontatie met jezélf, je toont tenminste moed om naar en vooral in jezelf te kijken.

Naast een Kameleon ben ik ook een denker. Ik zeg soms ook weleens tegen mensen als ze vragen wat er is.. ik denk teveel....
naast denken probeer ik altijd mijzelf te verbeteren. Maar eens is er een eind en ik schijn dit bereikt te hebben. In mijn ogen ben ik "perfect", klinkt heel arrogant, maar ik weet zelf niet wat ik zou moeten verbeteren aan mijn gedrag/uiterlijk/etc....
Toch heb ik het gevoel dat het aan mij ligt...

Het is een kwestie van durven doorgaan, beslissingen nemen, knopen doorhakken, niet twijfelen tussen dan de ene kleur...dan de andere, laat dat maar over aan de kameleon, die is er op ingesteld.

Ik kan zeggen dat ik de kracht heb gevonden. Toch is alleen zijn niet echt fijn natuurlijk, maar ik heb mijn kracht gevonden in de term... SCHIJT AAN. Het intresseerd me allemaal helmaal niets meer. Wat op zich ook wel gevaarlijk is. Ik geef eigenlijk nu niets mer om mijzelf, maar wel om degene di nog achter mij staan. ik ben er ook achter gekomen dat de mensen waar je het minst van verwacht je plotseling enorm kunnen steunen.

Ik wens je veel moed en wijsheid toe.

Bedankt Jacques, en voor iedereen wens ik ze de kracht en steun toe die ze nodig mochten hebben.

[Jacques Smeets]

Hoi Chameleon,

Je gebruikt het begrip "verkeerd".
Zoals ik dat zie is dit slechts een waardeoordeel. Dat mag je gerust uitspreken, daar is op zich niks mis mee, het komt er echter op aan of jij je daar bewust van bent of wordt.

Want 'n begrip als "aanpassen" is op zich waardevrij en neutraal, het krijgt pas die betekenis, die wij mensen daar individueel aan geven, nietwaar?
Aanpassen betekent tegelijkertijd (gedeeltelijk) afstand doen van zelfstandigheid. Een kameleon denkt niet zoals wij mensen, dat vermoed ik toch op z'n minst, je weet het maar nooit, hè ?
Een kameleon is een kameleon en wij mensen nemen het gedrag waar en geven daar een betekenis aan, vanuit ons denken en voelen.
We begrijpen niet, dat wij tegelijkertijd in feite iets van onze innerlijke ziel blootleggen.
Wellicht dat jij jezelf beter begrijpt, wanneer je op deze manier eens probeert te kijken naar zo'n dier.....of andere dieren....of andere mensen....of naar jezelf.....naar jouw gedrag en persoonlijkheid....zonder (waarde)oordeel zonder jezelf of anderen een etiket op te plakken, zonder schuldgevoel enz.

Denken hoort net zo bij de mens als voelen. Het een kan nu eenmaal niet zonder het ander bestaan, althans deze natuurlijke wetmatigheid stel ik elke dag opnieuw, waar dan ook, vast.
Het gaat er niet om iets aan jouw gedrag of uiterlijk te verbeteren Chameleon, het komt er op aan de nóódzakelijke (innerlijke) veranderingen door te voern.
En dat is niet wat anderen van jouw verwachten of eisen, dat is ook niet wat jij van jezelf verwacht of eist, dat is alleen maar datgene, wat het leven van jouw vraagt.

In die zin klopt het volkomen wanneer je zegt dat jij het gevoel hebt dat het aan jou ligt.
Het leven zélf voert die veranderingen niet voor jou door, dat zul je zelf moeten doen, het leven is er voor jou om je de weg te wijzen.
Het leven geeft ook aan dat je alleen maar liefde kunt geven of ontvangen, wanneer jij die ook aan jezelf kunt geven en dus opnemen.

Je geeft wat je krijgt en je krijgt wat je geeft, dat is slechts een andere vorm waarmee "polariteit" wordt aangeduid.

Ik wens je veel sterkte en vooral moed toe.

Jacques