Hallo allemaal.
Ik ben Frederika, 54 jaar, getrouwd, ik heb twee getrouwde dochters en vijf kleinkinderen.
Ben al een aantal jaren aan het rommelen, wat lichamelijke klachten , onrustig en somber.
Vorig jaar heb ik hulp gezocht bij de huisarts en ben doorverwezen naar een psycholoog.
Ondertussen aan de paroxitine.
In mijn beleving en de psycholoog en de huisarts ligt nou daar juist het probleem.
Werk al jaren in de verzorging, met mensen omgaan en helpen is mijn lust en mijn leven.
Al ging de "nieuwe"verzorging me steeds meer tegenstaan (overleg, vergadering,cursus,enz) ik kon me lange tijd handhaven in de nachtdiensten en deed er tien nachten per maand, tot ik ziek werd, exceem, algehele mallaise,volgens de arbo arts moest ik uit de nachten want daar werd ik ziek van.
Ben de andere diensten gaan draaien,kreeg last van mijn schouder (slijtage) en moest uit de zorg en werd overgeplaatst naar een beschermde woonvorm.
Het bijna twee jaar gedaan, maar ik ging op het laatst huilend naar mijn werk. Me ziek gemeld.
Ondertussen heen en weer geslingerd door huisarts, arboarts, psycholoog en leidingevende.
Ieder had een ander advies.
Om een lang verhaal kort te maken, ik "werk"nu twee keer, twee uur in de dossiers.
Ben gestopt met psycholoog, met wederzijdse instemming.
Merk wel dat ik rustiger word nu ik het een beetje geaccepteerd heb, maar blijf erg somber.
Het is nog een heel verhaal geworden, ik hoop dat het een beetje duidelijk is, vragen mag.
Het lijkt me fijn als jullie me nog tips kunnen geven.