Smaakt wraak zoet?

[Thundersheep*]

Wraak, daar heb ik alleen maar een hele hoop spijt van gekregen.
In het begin leek het likken aan oude wonden te zijn, later kwam ik erachter dat ik oude wonden opnieuw had opgereten. En de wraak die ik had genomen was dusdanig pijnlijk, voor beide partijen, dat ik er veel vrienden mee heb verloren.

Nee, niet voor herhaling vatbaar voor mij.

[Fred Haché]

Tja, wat is wraak? Ik heb wel eens een probleem gehad met een garage. Uiteindelijk heb ik een heel verhaal op internet gezet, die hoog in Google kwam. Het stuk is duizenden keren gelezen. Ja, daar voelde ik mij goed bij . Het bedrijf is inmiddels over genomen, maar dat zal niet door mij komen.

Ook bij een bedrijf gewerkt waarbij het in de fabriek een zooitje was. Iedereen nam om het uur een pauze van 10-15 minuten met koffie, en niemand die er wat van zei. De fabriek had ook een grote mond tegen kantoorpersoneel en schold ze vaak uit.

Toen ik daar weg ging als werkvoorbereider heb ik diverse gezaghebbende personen een brief gestuurd, waarin mijn idee wat er mis was met het bedrijf. Voor mij zou alleen een stel interimmanagers kunnen helpen. Die kwamen er later ook. Ze zijn 3 maanden met de fabriek bezig geweest, en hebben toen de hele fabriek opgedoekt, en de productie naar Zweden verplaatst. Met deze mensen viel niet te werken.

Het voelde goed toen een oud-collega mij op belde en zei: 'gefeliciteerd, het is gelukt!'. Hij zei ook dat ik wel een aanleiding was. Dat voelde uitstekend!

Verder wel wraakgevoelens gehad dingen fysiek aan te pakken, maar nooit gedaan. Per mail/brief kan ik aardig sterk zijn, en probeer ik mijn gelijk te krijgen.

Vrgr. Fred

[moeilijkkarakter]

Hangt ervan af hoe ver je wraak gaat en je jezelf houdt, wie je bent. Hoewel dat ook wel relatief is, is een algemene regel in mijn ervaring, kan dus puur aan mijn persoonlijkheid liggen ook, dat doordachte en berekende plannen meer kans van slagen hebben, tot voldoening kunnen leiden, dan impulsieve uitbarstingen van woede en agressie. De laatste leiden bijna altijd tot situaties waarin je meer problemen veroorzaakt voor jezelf dan voor 'het doelwit' en erger, zo beleef ik dat toch, situaties waar je je doel voorbijschiet, dat naast al de ellende die 'het doelwit' je heeft bezorgd, je nu ook nog opgescheept zit met spijt en schuldgevoelens.

Ik heb goede en slechte ervaringen met wraak maar absoluut geen goede ervaringen wanneer wraakgevoelens me overweldigen. Als dat gebeurt is het best er niet op in te gaan of je woede, pijn en verdriet op een andere, positievere manier, te overwinnen.

Ik heb grenzen, sommige dingen wil ik nooit doen of zijn, wanneer mijn wraakgevoelens sterk genoeg zijn delen ze die grenzen niet. De truck is de energie en daadkracht die woede en agressie je geven te isoleren zonder het slachtoffer ervan te worden door impulsief te handelen

[schorpioentje7]

Als kind ging ik het ook ten onder. Het gebeurde in het 5de middelbaar. Ik kon amper mijn mond opendoen of ik kreeg een negatief antwoord van een jongen in mijn klas die me plaagde (uiteindelijk pestte) . Ik zei nooit iets 'cru' terug. Ik deed dit niet omdat ik niet van mezelf hield. ik wou me niet verlagen tot hem. Eindelijk vrat mijn trots weg. Een laag zelfbeeld begon de plaats van zelfverzekerdheid in te nemen. Ik begon alles te geloven, alles te dragen,.... Het gevolg was dat ik me gedroeg zoals me werd opgedragen en werd het doelwit voor anderen. Nog steeds was ik niet wraakzuchtig. Ik probeerde het beeld dat anderen van me hadden te veranderen, zo goed ik kon. Uiteindelik is het beter je erover te zetten en het te negeren; hoewel ik het persoonlijk nam. Ik vond het vreselijk dat hij zo over mij dacht. Ik was een product van de maatschappij, terwijl ik nu probeer meer vanuit mezelf te denken. Ik dacht vroeger aan een assertiviteitstraining, maar ik ben open en assertief genoeg wanneer ik me geliefd voel. Wat is de oplossing om jezelf niet zo vlug te laten neerhalen en alles niet zo persoonlijk te nemen?

Groetjes

Caroline

[volhoudertje]

Wraakgedachtes zijn natuurlijk altijd leuk en bevredigend! Ik vind het altijd amusant dat sommige mensen de neiging hebben om een politiek correct of moralistisch antwoord te geven op de vraag "Smaakt wraak zoet?"
Tuurlijk smaakt wraak zoet! Maar met de gedachte spelen is iets anders dan de wraak ten uitvoer brengen. In de regel ben ik best wel een watje en behoorlijk vergevingsgezind. Of ik kies de makkelijkste uitweg door te denken: zak jij maar lekker door de grond. Ik heb gelukkig wel het vermogen om iemand vol passie te haten en tot vijand verklaren. Alles wel beschouwd is dat ook de andere kant van liefde, wie niet gepassioneerd kan haten kan ook niet liefhebben, lijkt me.
Maar eerlijk gezegd kom ik nooit verder dan iemand verbaal van repliek te dienen, dat is in de meeste gevallen voor mij al voldoende. Het liefste doe ik dat natuurlijk zo cynisch en gemeen mogelijk. Het is gewoon een heel lekker gevoel om de ander onderuit te halen. Dan denk ik: steek dat maar in een niet nader bij naam te noemen lichaamsholte, vriend. Het is niet je mond, maar het rijmt er wel op!

[schorpioentje7]

Ik ben blij voor jou dat jij dat kunt, jezelf zo kunnen verdedigen. Natuurlijk verdedig ik mezelf ook, maar om echt gemeen en cynisch te doen tegen de ander ? Mijn grens ligt bij (denk ik) veel hoger. Toch kan ik ook echt uit mijn 'krammen schieten', maar dan moet ik mijn zelfbeheersing verliezen. Die controle verloor ik toen ook niet. Raar dat ik het toeliet, terwijl ik echt van mezelf houdt .

[volhoudertje]

Nou Schorpioentje, om eerlijk te zijn heeft dat ook wat jaren geduurd voor ik staat was een beetje van me af te bijten. Mijn leeftijd scheelt natuurlijk. Vroeger liet ik me ook gewoon neermaaien en afblaffen. Assertiviteitstraining is nooit een slechte investering. Al is het maar om je meer bewust te worden van het verschil tussen passief, assertief en agressief gedrag. Verbaal agressief reageren is af en toe gewoon nodig en het voelt gewoon 'lekker' aan om te doen. Daar schaam ik me niet voor om dat te bekennen. Er zijn natuurlijk softie moralisten die dat afkeuren en menen dat iemand zich niet moet verlagen naar het niveau van agressor. Dat zal best. De waarheid ligt ergens in het midden.

[schorpioentje7]

Dank u voor uw raad, volhoudertje.

[volhoudertje]

De jaren nemen wraak op mij, ach hoe zwaar drukt de last van de voortschrijdende leeftijd op mijn schouders! [027]
Het is maar flauwekul, Schorpioentje. Gewoon een beetje dollen.

[Positive]

Ik hou helemaal niet van wraak. Ik zoek toch altijd het goede dan nog in die persoon. Oke misschien dat ik dat te veel doe en nooit de fout bij een ander leg enkel bij mezelf. Maar voor mij is wraak verspilde energie die je naar mij idee beter op een andere manier kunt gebruiken. Het doet wel zeer als mensen me pijn doen, maar door toch terug te kijken wat het goede is geweest wat ze voor mij gedaan hebben leverd mij toch meer op. En moet er dan aan wennen dat het anders is geworden, daar heb ik dan nog het meeste moeite mee. En een aantal leden van het forum weet dat naar mijn zeggen iets anders zoet smaakt en oke bij sommige naar shoarma . Liefde voor jezelf smaakt .............................

[Minerva]

Als kind ging ik het ook ten onder. Het gebeurde in het 5de middelbaar. Ik kon amper mijn mond opendoen of ik kreeg een negatief antwoord van een jongen in mijn klas die me plaagde (uiteindelijk pestte) . Ik zei nooit iets 'cru' terug. Ik deed dit niet omdat ik niet van mezelf hield. ik wou me niet verlagen tot hem. Eindelijk vrat mijn trots weg. Een laag zelfbeeld begon de plaats van zelfverzekerdheid in te nemen. Ik begon alles te geloven, alles te dragen,.... Het gevolg was dat ik me gedroeg zoals me werd opgedragen en werd het doelwit voor anderen. Nog steeds was ik niet wraakzuchtig. Ik probeerde het beeld dat anderen van me hadden te veranderen, zo goed ik kon. Uiteindelik is het beter je erover te zetten en het te negeren; hoewel ik het persoonlijk nam. Ik vond het vreselijk dat hij zo over mij dacht. Ik was een product van de maatschappij, terwijl ik nu probeer meer vanuit mezelf te denken. Ik dacht vroeger aan een assertiviteitstraining, maar ik ben open en assertief genoeg wanneer ik me geliefd voel. Wat is de oplossing om jezelf niet zo vlug te laten neerhalen en alles niet zo persoonlijk te nemen?

Groetjes

Caroline

Assertief zijn is niet alleen maar als je je geliefd voelt voor jezelf op komen. Assertief zijn is juist in de situaties dat je het moeilijk hebt of voor jezelf op dient te komen, op een goede manier te reageren. En dat is niet wraakzuchtig zijn trouwens want dat is agressief zijn en dat heeft weinig met assertiviteit te maken. Het is ook niet proberen het beeld van anderen proberen te veranderen en ook niet dingen te negeren.

Een assertiviteitstraining voor jou lijkt me toch heel erg zinvol als ik het zo lees.. je leert er ook meer van dan alleen assertief reageren. Je krijgt er ook de benodigde psychologische inzichten van waarom jij en anderen op een bepaalde manier op elkaar reageren en hoe je dat kan doorbreken. Het levert je veel op.. voor de rest van je leven en op alle vlakken van je leven: werk, collega's, familie, partner, vrienden, verenigingsleven etc.

http://www.carrieretijger.nl/functioner ... ertiviteit

[Minerva]

Mooi artikel van Roos Vonk onderzoeker, gedragspsychologe:

Stel, je speelt in een onderzoek samen met een andere deelnemer. Jullie kunnen geld inzetten. Het geld dat jullie tezamen inzetten, wordt vermeerderd met vijftig procent en vervolgens onder jullie verdeeld. Dus als de een 80 euro inzet en de ander 40, hebben jullie samen 120 + 60 (bonus) = 180 euro en ga je ieder met 90 euro naar huis. Jullie zitten apart, maar je mag vooraf contact hebben via de mail. De ander mailt jou: ‘Goeie deal! Laten we veel inzetten, dan levert het veel op!' ‘OK, 100', antwoord jij en je zet 100 euro in. Vervolgens blijkt dat de ander... helemaal niets heeft ingezet! Jullie krijgen dus ieder 75 euro: jij verliest 25 en hij wint 75, zonder iets in te zetten!

Voel je je genaaid? Heb je reuze zin om hem terug te pakken? Als je net zo reageert als de deelnemers die dit meemaakten in een onderzoek*, is je antwoord een hartgrondig ‘ja'. Waarschijnlijk zou je de kans grijpen om wraak te nemen als die zich voordeed. In het onderzoek konden sommige deelnemers na afloop geld afpakken van degene die hen had verneukt. Iedere euro die ze hem afnamen kostte hen dertig cent. Ondanks deze kosten maakten ze hier gretig gebruik van.

Je zou denken dat deze mensen zich na afloop beter voelden dan deelnemers die niet zo'n kans kregen om wraak te nemen. Maar het omgekeerde was het geval: degenen die geen gelegenheid kregen om geld af te pakken, voelden zich na afloop beter en ze dachten minder aan wat er gebeurd was. Dat is raar: we weten allemaal hoe prettig leedvermaak kan zijn. We weten ook hoe lekker ‘puh' kan zijn, als je iemand kunt terugpakken. Denk aan collega's die over jouw rug zijn opgeklommen, geliefden die je hebben ingeruild voor een ander; door het stof moeten ze! Het is zelfs gebleken dat het pleziercentrum in onze hersens al geprikkeld wordt vlak voordat we wraak nemen: we hebben er zin in.

Maar dat we ons ergens op verheugen zegt niet altijd iets over de voldoening na afloop. Het voelt alsof we de boosheid kunnen loslaten en het gebeurde kunnen afsluiten wanneer we wraak nemen. Maar door het nemen van wraak blijf je juist met je gedachten meer bij de boosdoener en bij wat je is overkomen. Je blijft erover piekeren en dat leidt tot meer negatieve gevoelens. Die negatieve gevoelens leiden weer tot nog meer gepieker en meer wraakgedachten. Enzovoort. Vlak voor de vergelding kan het fijn lijken, maar na afloop ben je er slechter aan toe.

Bedenk dat dit niet opgaat bij leedvermaak waarbij iemand ánders het leed toedient; daar hoef je zelf niet zo mee bezig te zijn, dat krijg je cadeau. Het zelf bedenken en toedienen van het leed vergt aandacht, waardoor je je boosheid blijft voeden. Iets soortgelijks is aangetoond bij agressie: mensen die op een boksbal meppen denkend aan hun boosdoener, worden nog kwader dan ze al waren.

Heb je daarentegen geen kans om wraak te nemen, dan word je gedwongen op een andere manier met je boosheid om te gaan. Bijvoorbeeld door te relativeren, te bedenken dat het ook weer niet zo belangrijk is in de ‘grand scheme of things', je aandacht te verzetten en te denken aan alle leuke dingen in je leven. Dat zijn effectieve manieren om van boosheid af te komen en je beter te voelen.

Wraak líjkt zoet, maar je hebt jezelf er mee. Zet je er overheen en ga een leuk leven leiden. Besluit pas daarná of je wraak wilt. Ik wil wedden van niet.