als ik dit topic lees en erover nadenk kom ik ook tot een aantal geweldige prestaties al zeg ik t zelf
-afgestudeerd aan de universiteit in een tijd dat het thuis hectisch was met onder andere een zieke moeder. Ik heb natuurlijk wel hulp gehad van mn ouders maar had het gevoel dat ik er grotendeels alleen voor stond en dat ik t allemaal zelf uit moest vogelen. Nu dat gelukt is geeft dat een geweldig gevoel.
-voor mezelf gekozen terwijl ik wist dat mijn familie daar helemaal niet blij mee zou zijn. inmiddels weet ik aardig wie ik ben en hoe ik in elkaar zit, maar dat heeft erg lang geduurd en veel energie gekost. nu ik weet wie ik ben en een beetje weet wat ik wil voelt dat als een bevrijding. De sleutel was te stoppen me schuldig te voelen ik ben verantwoordelijk voor mezelf en voor niemand anders. andersom is niemand anders verantwoordelijk voor mij hoe sterk de band met familie ook mag zijn (geweest).
-angst overwonnen om me zelf te durven uiten. Ik was vroeger het klassieke muurbloempje onzichtbaar en nietszeggend. dat was dodelijk voor mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld. Met veel vallen en opstaan heb ik hierin veel drempels overwonnen ik ben er nog niet maar ik ben heel blij te staan waar ik nu sta.
-de stap durven nemen om hulp voor mezelf te zoeken en in te zien en accepteren dat ik hulp nodig had/heb. als muurbloempje wilde ik me nooit uiten omdat ik anderen niet met mijn sores lastig wilde vallen. Door deze stap heeft mn zelfbeeld een enorme boost gekregen, ik mag er ook zijn met al mijn plussen en minnen. hier was de sleutel volgens mij het overwinnen van de schaamte. Wat zullen andere mensen wel niet denken? het geeft een goed gevoel dat ik daar voor een groot gedeelte overheen ben gestapt.
Dit zijn denk ik wel de grootste en meest waardevolle prestaties die ik nu kan bedenken, ik ben natuurlijk ook erg blij met mn drie zwemdiploma's, maar dat terzijde.
