Groet,
Robert
-
-Nickie-
Lol
Ach, vraag een willekeurige natuurkundige of een andere "wetenschapper", maakt niet uit wie, die weten ook gewoon meer niet dan wel. Ik kan me dan ook helemaal aansluiten bij het bericht van Wolfje. Iedereen gelooft maar wat die wilt geloven en het kan interessant zijn om verschillende verhalen te horen en er vragen over te stellen.
Als er niet nog zoveel te ontdekken viel, zouden er ook geen "wetenschappers" meer zijn, denk ik maar. Het komt voor mij allemaal neer op geloof.
Ach, vraag een willekeurige natuurkundige of een andere "wetenschapper", maakt niet uit wie, die weten ook gewoon meer niet dan wel. Ik kan me dan ook helemaal aansluiten bij het bericht van Wolfje. Iedereen gelooft maar wat die wilt geloven en het kan interessant zijn om verschillende verhalen te horen en er vragen over te stellen.
Als er niet nog zoveel te ontdekken viel, zouden er ook geen "wetenschappers" meer zijn, denk ik maar. Het komt voor mij allemaal neer op geloof.
-
Jasmine
Interessant, verslavend en indrukwekkend
Goeiemorgen,
Wat een interessant onderwerp, wat een verslavende forum en wat een indrukwekkende uitspraken. Ik heb helaas vandaag nog geen tijd om alles in details te lezen (dat ga ik zeker nog eens doen), maar vluchtig las ik al heel veel interessante visies over het onderwerp.
Over één ding kunnen we het denk ik eens zijn: NIEMAND weet nog , althans levend, voor 100 % wat de werkelijke, werkelijke waarheid is....
(Iedereen en niemand zou gelijk kunnen hebben)
Anyways, ikzelf ben al jaren bezig geweest met het onderwerp, heb contact gehad met allerlei soorten religieën en geen enkele groep kon mij totale bevrediging geven ...Vind het prima als mensen daar hun ei kwijt kunnen maar ik heb er nu voor gekozen om niet persé bij een groep te willen horen. Ik heb er vrede mee dat mijn gevoel voor een God niet in een hokje te plaatsen is (en ik ben daar eigenlijk ook wel een beetje trots op) , want bij heel veel religieën zag ik een aantal dingen wat me trok, en een aantal dingen wat me niet trok. Dus naar mijn mening is er wel degelijk bij allemaal sprake van eenzelfde bron....maar hoe alle hoempapa en oorlogen en ketteringen eromheen door de eeuwen bij zijn gekomen....beats me...maar goed meningen kunnen hierover verschillen...
Ik heb er nu vrede mee dat ik hetvolgende denk:
God is zoveel meer en groter dan wij, dat hij naar mijn mening niet door ons gezien, gehoord of waargenomen kan worden, wij missen simpelweg de zintuigen daarvoor...
Volgens mij wijzen alle religieën, althans de meesten, naar dezelfde bron, en dat is die van het ultieme geluk, de vrijheid van onze geest, totale goedheid, vrede, harmonie en rust....
Waarom de aarde overspoeld is met zowel goed en slecht zou ik niet kunnen beantwoorden, wel dat je zonder slecht niet weet wat goed is en andersom. Oneerlijk ? Tuurlijk! Functioneel? Ja ook wel...dus lastig onderwerp....
Ik zal altijd van God houden (maakt me echt totaal niet uit welke naam je aan hem/haar/het geeft, Allah, Christus, Boeddha, Heilige Geest, I don't care), volgens mij is God ook zoveel groter dan onze menselijke eigenschap jaloezie, mocht God allerlei boodschappers hebben, dan denk ik echt niet dat hij 'jaloers' zou zijn, want God is geen mens....
Als mensen maar 'de bron' begrijpen, en die bron stamt af van alles wat 'goed en mooi' is.
Ikzelf heb aan den lijve gevoeld dat iets of iemand mij hielp in moeilijke tijden...dus ik ben mijn eigen getuige...Ik vind alle geschriften over God erg mooi, maar om heel eerlijk te zijn probeer ik in het dagelijks leven gewoon het goede in mijn achterhoofd te houden, tuurlijk heb ik ook zo mijn zwakheden, maar over het algemeen probeer ik te leren van mezelf te houden, een ander niet bewust pijn te doen, hard te werken, nuttig te zijn, anderen zoveel mogelijk te helpen (vooral degenen die het echt moeilijk hebben) informatie in me op te nemen en een doel in mijn leven na te streven.....heb al die geschriften daarvoor niet echt nodig, spijt me zeer... in mijn ogen is het allemaal niet zo moeilijk...
Waarom kunnen mensen niet naar hun mooie bron terugkeren? Waarom is de wereld soms vervuld met haat? Ik vind het zoooo jammer....heb me er echt jaren verdrietig over gevoeld....documentaires, journaal en films over leed bekeken, soms gewoon naast je of in jezelf etc. etc. we zouden allemaal zoooo gelukkig kunnen zijn met z'n allen....En er is genoeg voor iedereen!! Maar goed, da's een andere discussie...
Zoals jullie zien vind ik dit een heel interessant onderwerp, het is verweven in mijn eigen leven, ik zou wederom weer uren door kunnen gaan
Ik zal het jullie besparen!
Eèn ding staat vast: als God mij ooit een wens zou laten doen, dan zou ik heel graag wensen dat elk goed mensje, zieltje , ademend en/of levend wezen gelukkig en vredig zou zijn...Ik zou iedereen in de tuin van het geluk willen laten wandelen...zodat niemand meer een reden zou hebben om 'slecht' te zijn/doen...Dat heb ik altijd al gewild als kind, en nu ik 32 ben wil ik dat nog steeds...was ik maar zo machtig...zucht...
Veel vrede en liefs,
Jasmine
Wat een interessant onderwerp, wat een verslavende forum en wat een indrukwekkende uitspraken. Ik heb helaas vandaag nog geen tijd om alles in details te lezen (dat ga ik zeker nog eens doen), maar vluchtig las ik al heel veel interessante visies over het onderwerp.
Over één ding kunnen we het denk ik eens zijn: NIEMAND weet nog , althans levend, voor 100 % wat de werkelijke, werkelijke waarheid is....
(Iedereen en niemand zou gelijk kunnen hebben)
Anyways, ikzelf ben al jaren bezig geweest met het onderwerp, heb contact gehad met allerlei soorten religieën en geen enkele groep kon mij totale bevrediging geven ...Vind het prima als mensen daar hun ei kwijt kunnen maar ik heb er nu voor gekozen om niet persé bij een groep te willen horen. Ik heb er vrede mee dat mijn gevoel voor een God niet in een hokje te plaatsen is (en ik ben daar eigenlijk ook wel een beetje trots op) , want bij heel veel religieën zag ik een aantal dingen wat me trok, en een aantal dingen wat me niet trok. Dus naar mijn mening is er wel degelijk bij allemaal sprake van eenzelfde bron....maar hoe alle hoempapa en oorlogen en ketteringen eromheen door de eeuwen bij zijn gekomen....beats me...maar goed meningen kunnen hierover verschillen...
Ik heb er nu vrede mee dat ik hetvolgende denk:
God is zoveel meer en groter dan wij, dat hij naar mijn mening niet door ons gezien, gehoord of waargenomen kan worden, wij missen simpelweg de zintuigen daarvoor...
Volgens mij wijzen alle religieën, althans de meesten, naar dezelfde bron, en dat is die van het ultieme geluk, de vrijheid van onze geest, totale goedheid, vrede, harmonie en rust....
Waarom de aarde overspoeld is met zowel goed en slecht zou ik niet kunnen beantwoorden, wel dat je zonder slecht niet weet wat goed is en andersom. Oneerlijk ? Tuurlijk! Functioneel? Ja ook wel...dus lastig onderwerp....
Ik zal altijd van God houden (maakt me echt totaal niet uit welke naam je aan hem/haar/het geeft, Allah, Christus, Boeddha, Heilige Geest, I don't care), volgens mij is God ook zoveel groter dan onze menselijke eigenschap jaloezie, mocht God allerlei boodschappers hebben, dan denk ik echt niet dat hij 'jaloers' zou zijn, want God is geen mens....
Als mensen maar 'de bron' begrijpen, en die bron stamt af van alles wat 'goed en mooi' is.
Ikzelf heb aan den lijve gevoeld dat iets of iemand mij hielp in moeilijke tijden...dus ik ben mijn eigen getuige...Ik vind alle geschriften over God erg mooi, maar om heel eerlijk te zijn probeer ik in het dagelijks leven gewoon het goede in mijn achterhoofd te houden, tuurlijk heb ik ook zo mijn zwakheden, maar over het algemeen probeer ik te leren van mezelf te houden, een ander niet bewust pijn te doen, hard te werken, nuttig te zijn, anderen zoveel mogelijk te helpen (vooral degenen die het echt moeilijk hebben) informatie in me op te nemen en een doel in mijn leven na te streven.....heb al die geschriften daarvoor niet echt nodig, spijt me zeer... in mijn ogen is het allemaal niet zo moeilijk...
Waarom kunnen mensen niet naar hun mooie bron terugkeren? Waarom is de wereld soms vervuld met haat? Ik vind het zoooo jammer....heb me er echt jaren verdrietig over gevoeld....documentaires, journaal en films over leed bekeken, soms gewoon naast je of in jezelf etc. etc. we zouden allemaal zoooo gelukkig kunnen zijn met z'n allen....En er is genoeg voor iedereen!! Maar goed, da's een andere discussie...
Zoals jullie zien vind ik dit een heel interessant onderwerp, het is verweven in mijn eigen leven, ik zou wederom weer uren door kunnen gaan
Ik zal het jullie besparen! Eèn ding staat vast: als God mij ooit een wens zou laten doen, dan zou ik heel graag wensen dat elk goed mensje, zieltje , ademend en/of levend wezen gelukkig en vredig zou zijn...Ik zou iedereen in de tuin van het geluk willen laten wandelen...zodat niemand meer een reden zou hebben om 'slecht' te zijn/doen...Dat heb ik altijd al gewild als kind, en nu ik 32 ben wil ik dat nog steeds...was ik maar zo machtig...zucht...
Veel vrede en liefs,
Jasmine
-
Jive1
Da's prachtig van jou geformuleerd, Jasmine!
Ik denk dat je heel goed zit met jouw gedachten over ... een god! Alleen dit....
Alles wat je daar noemt in verband met goed en kwaad, niemand weet het.., en heel het streven van de mens, jouw twijfels, zelf god gevoeld hebben, iedereen en niemand zou gelijk kunnen hebben, ook dat we hem niet kunnen waarnemen.... Dat alles, en nog meer, kan dat niet zonder het aannemen dat er een god bestaat? Denk je dat?... Zou het niet allemaal eveneens kunnen zonder dat er een god bestaat, met al wat er bij hoort?
Waarom bijvoorbeeld zouden wij een god nodig hebben, kunnen wij ons het leven, eventueel wat ons na de dood zou wachten, goed en kwaad,... kunnnen wij ons dat niet indenken zonder tussenkomst van een god? Kunnen wij geen vrede hebben zonder die god?...
Ik pleit echt niet tegen een god, want het bestaan van zo een god zit soms nog zo vast in onze gene verankerd, maar ik vraag me dikwijls af, overeenkomstig mijn mening daaromtrent, waarom heeft de mens zich een god willen voorstellen, toeëigenen, en waarom heeft hij niet gewoon meer gedaan om het leven beter te kunnen begrijpen zonder inschakeling van een god?.. Zoals dat nu trouwens in onze moderne wereld wel stilaan gebeurt, filosofen, wetenschappers, zelfs vele gewone mensen, en ook theologen beginnen duidelijker inzicht te krijgen in de natuur van een god, als die zou bestaan... Of misschien wel, hoe het leven zou zijn, als een god niet zou bestaan...
Je zal altijd van God houden, zeg je, maar je gelooft zelf dus toch ook niet in een god zoals de christenen, of de moslims, of nog anderen, zich een god voorstellen, je merkt duidelijk dat niemand er een klaar beeld over heeft, zelfs niet diegenen die centraal staan in de verdediging van hun god. Waarom dan toch vasthouden aan een wezen dat we niet zien, niet voelen, ons niet kunnen voorstellen, niet weten hoe het er uit ziet, niet weten waar het is, .. We weten überhaupt niet hoe we ons die god moeten voorstellen, maar we vereenzelvigen hem met een aantal, wat we menen, positieve dingen, eigenschappen... En daar doen we het dan mee... En dan bouwen we daar een religie aan op, organiseren we een eredienst voor, durven sommigen zelfs mensen te verplichten dat alles voor waar aan te nemen...
Ik heb het daar echt moeilijk mee. Hoewel ik mensen met een god, welke dan ook, erg respekteer, zeer goed begrijp hoe die mensen zich zulke god hebben eigen gemaakt, waarom en wat ze ermee willen bereiken... Ze vinden er rust bij, en hebben een houvast.
Ik heb dat vroeger ook gehad, maar het is allemaal veranderd....
Zou een klein beetje meer eerlijkheid, wat meer begrip voor realiteit, .. de mens dan zoveel kwaad doen?
Zou leven zonder het aannemen van het bestaan van een god,... de mensen dan zoveel kwaad doen?
Enkele bedenkingen van me bij het lezen van al wat hierboven en in heel deze topic aangehaald werd ...
Greetz
Jive1
Ik denk dat je heel goed zit met jouw gedachten over ... een god! Alleen dit....
Alles wat je daar noemt in verband met goed en kwaad, niemand weet het.., en heel het streven van de mens, jouw twijfels, zelf god gevoeld hebben, iedereen en niemand zou gelijk kunnen hebben, ook dat we hem niet kunnen waarnemen.... Dat alles, en nog meer, kan dat niet zonder het aannemen dat er een god bestaat? Denk je dat?... Zou het niet allemaal eveneens kunnen zonder dat er een god bestaat, met al wat er bij hoort?
Waarom bijvoorbeeld zouden wij een god nodig hebben, kunnen wij ons het leven, eventueel wat ons na de dood zou wachten, goed en kwaad,... kunnnen wij ons dat niet indenken zonder tussenkomst van een god? Kunnen wij geen vrede hebben zonder die god?...
Ik pleit echt niet tegen een god, want het bestaan van zo een god zit soms nog zo vast in onze gene verankerd, maar ik vraag me dikwijls af, overeenkomstig mijn mening daaromtrent, waarom heeft de mens zich een god willen voorstellen, toeëigenen, en waarom heeft hij niet gewoon meer gedaan om het leven beter te kunnen begrijpen zonder inschakeling van een god?.. Zoals dat nu trouwens in onze moderne wereld wel stilaan gebeurt, filosofen, wetenschappers, zelfs vele gewone mensen, en ook theologen beginnen duidelijker inzicht te krijgen in de natuur van een god, als die zou bestaan... Of misschien wel, hoe het leven zou zijn, als een god niet zou bestaan...
Je zal altijd van God houden, zeg je, maar je gelooft zelf dus toch ook niet in een god zoals de christenen, of de moslims, of nog anderen, zich een god voorstellen, je merkt duidelijk dat niemand er een klaar beeld over heeft, zelfs niet diegenen die centraal staan in de verdediging van hun god. Waarom dan toch vasthouden aan een wezen dat we niet zien, niet voelen, ons niet kunnen voorstellen, niet weten hoe het er uit ziet, niet weten waar het is, .. We weten überhaupt niet hoe we ons die god moeten voorstellen, maar we vereenzelvigen hem met een aantal, wat we menen, positieve dingen, eigenschappen... En daar doen we het dan mee... En dan bouwen we daar een religie aan op, organiseren we een eredienst voor, durven sommigen zelfs mensen te verplichten dat alles voor waar aan te nemen...
Ik heb het daar echt moeilijk mee. Hoewel ik mensen met een god, welke dan ook, erg respekteer, zeer goed begrijp hoe die mensen zich zulke god hebben eigen gemaakt, waarom en wat ze ermee willen bereiken... Ze vinden er rust bij, en hebben een houvast.
Ik heb dat vroeger ook gehad, maar het is allemaal veranderd....
Zou een klein beetje meer eerlijkheid, wat meer begrip voor realiteit, .. de mens dan zoveel kwaad doen?
Zou leven zonder het aannemen van het bestaan van een god,... de mensen dan zoveel kwaad doen?
Enkele bedenkingen van me bij het lezen van al wat hierboven en in heel deze topic aangehaald werd ...
Greetz
Jive1
-
-Nickie-
Boeiende vragen stel je Jive. Ik mijmer even mee.
Heel goed zelfs. Ik vind dat prachtig.
Kan beiden niet voortkomen uit behoefte voor zelfontplooing? Ontdekken, het zoeken naar een houvast?
Jij gelooft in bewijs/realiteit en betwijfelt dat nooit? Hoe ga je daarmee om? Wat is realiteit? Ik maak wel gebruik van realiteit, maar in mijn achterhoofd zit ik zoiets als, wat nu realiteit.
Groetjes
Nee hoor dat hoeft niet, want het kan veel kwaad doen,. Maar sommigen help het beter dan iets wat wel bewezen is, dus het kan ook goed doen.Zou leven zonder het aannemen van het bestaan van een god,... de mensen dan zoveel kwaad doen?
Heel goed zelfs. Ik vind dat prachtig.
Geloof is ook een woord wat verschillend opgevat en geuit kan worden. Bij de een zit er wat meer twijfel en minder vertrouwen in, dan bij een ander bijvoorbeeld.waarom heeft de mens zich een god willen voorstellen, toeëigenen, en waarom heeft hij niet gewoon meer gedaan om het leven beter te kunnen begrijpen zonder inschakeling van een god?.. Zoals dat nu trouwens in onze moderne wereld wel stilaan gebeurt, filosofen, wetenschappers, zelfs vele gewone mensen, en ook theologen beginnen duidelijker inzicht te krijgen in de natuur van een god, als die zou bestaan... Of misschien wel, hoe het leven zou zijn, als een god niet zou bestaan...
Kan beiden niet voortkomen uit behoefte voor zelfontplooing? Ontdekken, het zoeken naar een houvast?
Realiteit vind ik persoonlijk ook een vaag en ruim woord, Jive, daar er zoveel te ontdekken valt. Realiteit kan ook bijgesteld worden, toch?wat meer begrip voor realiteit
Jij gelooft in bewijs/realiteit en betwijfelt dat nooit? Hoe ga je daarmee om? Wat is realiteit? Ik maak wel gebruik van realiteit, maar in mijn achterhoofd zit ik zoiets als, wat nu realiteit.
Groetjes
-
Jive1
Nickie,
Het leven is boeiend, Nickie, en de vragen die erbij komen ook!....
Eerst even over dat woord "geloven" nog....
Geloven kan toch zo vaag zijn, zo onzeker, zo gevaarlijk!
Van Daele zegt:
De eerste betekenis is deze waarover we onder deze topic kunnen spreken? De tweede is meer op ons dagelijks leven gericht ...
In de eerste betekenis is het alleszins "aannemen dat wat iemand anders zegt juist is, en het dan voor waarheid aannemen"
De een zal dat kunnen, en de andere niet, en een aantal mensen kan het soms, en op andere momenten of bij andere gelegenheden niet. Het is alleszins onzeker. Het is misschien juist die onzekerheid, die het voor sommigen zo boeiend maakt, want als iets onzeker is, dan is het tegengestelde ook niet zeker! En dat kan een steun zijn voor de een, maar ook niet voor de ander...
En misschien is die onzekerheid dus juist datgene waaraan iemand zich kan vasthouden in gevallen waar niemand hem kan helpen. Het is dus eigenlijk wel een vrij goede steun, een houvast voor iemand die zich alleen gelaten voelt.
De realiteit nu....
Van Daele zegt:
Nu, de realiteit blijft steeds eigenlijk dezelfde, maar het is de kennis van de realiteit die veranderlijk is. Vroeger wisten de mensen minder dan nu over een heleboel zaken, soms zelfs wist men het ook niet juist, en nadien vond men dan weer wel de juiste verklaring... De kennis, het weten evolueert, maar de wereld en zijn geheimen blijft eigenlijk onveranderd. En steeds zullen wij meer stukjes van die realiteit ontsluieren, de onrustige geest van de mens houdt nooit op te zoeken, en hij vindt altijd wel de verklaring, als hij maar genoeg geduld heeft tot ze gevonden is.
Ik zeg dus niet dat ik de realiteit nooit betwijfel, tenminste toch niet wat we erover weten. Ik geef toe dat ik de hele realiteit niet weet, niemand weet alles, wat we weten zijn stukken van de hele realiteit, en datgene dat we weten, neem ik dus voor waar aan, maar daarin geloven?... Nee!.. Geloof is te vaag, te onzeker.
Neem nu de dag en nacht evolutie...
Ik zie nu, omdat ik de werking van ons zonnestelsel nu begrijp, dat de aarde draait, en het niet de zon is die rond de aarde draait. Dat geloof ik niet zomaar, dat weet ik nu! Vroeger was dat ook zo, maar toen kenden de Ouden de werking van het zonnestelsel nog niet, en die zagen dus de realiteit op een onkundige, onvolledig verklaarde manier, en geloofden dus dat de zon rond de aarde draaide... Maar wat zij zagen, en wat ik nu zie, is hetzelfde resultaat!
Er is een verschil tussen weten en geloven. En ik weet bijvoorbeeld, dat, als ik zal sterven, dat mijn lichaam dan zal vergaan... Als ik daarmee, met die gedachte dus, nu ongelukkig zou zijn, dan zou ik daarbij willen aannemen dat ik dan toch niet echt zal dood zijn, maar dat moet ik dan geloven, want er is niets wat er op duidt dat ik dan toch nog zal leven... Sommige mensen zullen mogelijk nog aan me denken, maar als die ook zullen gestorven zijn, is zelfs ook de herinnering aan mij weg... Hoe zou ik dan nog leven?... Je kan dat allen maar "geloven"... maar niemand kan dat voor waar zeggen.
Dat ik zal dood zijn, is voor mij duidelijk, en dat is voor mij nu de warheid omtrent dat gegeven.... En dat aanvaard ik dus!
Greetz
Jive1
Het leven is boeiend, Nickie, en de vragen die erbij komen ook!....
Eerst even over dat woord "geloven" nog....
Geloven kan toch zo vaag zijn, zo onzeker, zo gevaarlijk!
Van Daele zegt:
Het woord heeft dus zeker twee betekenissen, de één afgeleid van de andere.ge·lo·ven1 (onov.ww.)
1 er vast van overtuigd zijn dat iem. of iets niet alleen in de verbeelding, maar in werkelijkheid bestaat
2 gelovig zijn
ge·lo·ven2 (ov.ww.)
1 vertrouwen stellen in
2 (iets) op gezag van een ander als waar beschouwen => aannemen, geloof hechten aan iets
3 menen, aannemen => vermoeden
De eerste betekenis is deze waarover we onder deze topic kunnen spreken? De tweede is meer op ons dagelijks leven gericht ...
In de eerste betekenis is het alleszins "aannemen dat wat iemand anders zegt juist is, en het dan voor waarheid aannemen"
De een zal dat kunnen, en de andere niet, en een aantal mensen kan het soms, en op andere momenten of bij andere gelegenheden niet. Het is alleszins onzeker. Het is misschien juist die onzekerheid, die het voor sommigen zo boeiend maakt, want als iets onzeker is, dan is het tegengestelde ook niet zeker! En dat kan een steun zijn voor de een, maar ook niet voor de ander...
En misschien is die onzekerheid dus juist datgene waaraan iemand zich kan vasthouden in gevallen waar niemand hem kan helpen. Het is dus eigenlijk wel een vrij goede steun, een houvast voor iemand die zich alleen gelaten voelt.
De realiteit nu....
Van Daele zegt:
Het gaat dus kennelijk om dingen die als feit vaststaan, die werkelijkheid zijn...re·a·li·teit (de ~ (v.), ~en)
1 het werkelijk bestaan van iets => feitelijkheid
2 [wisk.] eigenschap die door het reëel zijn van getallen wordt uitgedrukt
3 werkelijkheid
Nu, de realiteit blijft steeds eigenlijk dezelfde, maar het is de kennis van de realiteit die veranderlijk is. Vroeger wisten de mensen minder dan nu over een heleboel zaken, soms zelfs wist men het ook niet juist, en nadien vond men dan weer wel de juiste verklaring... De kennis, het weten evolueert, maar de wereld en zijn geheimen blijft eigenlijk onveranderd. En steeds zullen wij meer stukjes van die realiteit ontsluieren, de onrustige geest van de mens houdt nooit op te zoeken, en hij vindt altijd wel de verklaring, als hij maar genoeg geduld heeft tot ze gevonden is.
Ik zeg dus niet dat ik de realiteit nooit betwijfel, tenminste toch niet wat we erover weten. Ik geef toe dat ik de hele realiteit niet weet, niemand weet alles, wat we weten zijn stukken van de hele realiteit, en datgene dat we weten, neem ik dus voor waar aan, maar daarin geloven?... Nee!.. Geloof is te vaag, te onzeker.
Neem nu de dag en nacht evolutie...
Ik zie nu, omdat ik de werking van ons zonnestelsel nu begrijp, dat de aarde draait, en het niet de zon is die rond de aarde draait. Dat geloof ik niet zomaar, dat weet ik nu! Vroeger was dat ook zo, maar toen kenden de Ouden de werking van het zonnestelsel nog niet, en die zagen dus de realiteit op een onkundige, onvolledig verklaarde manier, en geloofden dus dat de zon rond de aarde draaide... Maar wat zij zagen, en wat ik nu zie, is hetzelfde resultaat!
Er is een verschil tussen weten en geloven. En ik weet bijvoorbeeld, dat, als ik zal sterven, dat mijn lichaam dan zal vergaan... Als ik daarmee, met die gedachte dus, nu ongelukkig zou zijn, dan zou ik daarbij willen aannemen dat ik dan toch niet echt zal dood zijn, maar dat moet ik dan geloven, want er is niets wat er op duidt dat ik dan toch nog zal leven... Sommige mensen zullen mogelijk nog aan me denken, maar als die ook zullen gestorven zijn, is zelfs ook de herinnering aan mij weg... Hoe zou ik dan nog leven?... Je kan dat allen maar "geloven"... maar niemand kan dat voor waar zeggen.
Dat ik zal dood zijn, is voor mij duidelijk, en dat is voor mij nu de warheid omtrent dat gegeven.... En dat aanvaard ik dus!
Greetz
Jive1
-
Jasmine
Beste Jive1
Jive1,
Bedankt voor je filosofische feedback!
Laat ik mijn tekst wat meer verduidelijken:
Misschien neem je mijn woord 'God' iets te letterlijk. Het wil namelijk niet zeggen dat ik per definitie geloof in een 'wezen' God. In een soort van zeg maar ; (cliché beeld) een man met een witte baard of iets dergelijks. Maar dat bedoel ik niet helemaal. Wat ik bedoel is het feit dat er een soort van : 'universal truth' bestaat. Een hogere macht, iets wat alles kan zien, wat streeft naar rechtvaardigheid.
Dat er een wet van oorzaak en gevolg is...dat er momenten zijn in het leven dat alles wel op z'n pootjes terechtkomt,...hoe dat komt weet ik niet, maar ik ken een aantal voorbeelden in mijn eigen leven waarbij geldt: 'What goes around comes around'... b.v. mensen waarvan ik zag dat die werden verwend en dan mislukken in hun studies, of dat mensen iets slechts hebben gedaan en het dan zelf meemaken, dat mensen zichzelf tegenkomen op oudere leeftijd na jarenlang onaardig te zijn geweest, dat je iemand tegenkomt waarvan je denkt goh die heb ik al eens eerder gezien, onverklaarbare dromen, zelfs bezoek van geesten..... dat soort zaken, ja ik kan het heel moeilijk uitleggen....althans in woorden. Er is echt iets 'meer'.
Wat ik probeer te zeggen is: ja , de realiteit is waarneembaar en daarom in onze beleving 'waar' , en het geloof/God is niet waarneembaar en daarom in onze beleving 'misschien waar, misschien niet' , maar (en nu wil ik niet persé boedhistisch klinken want zoals je weet heb ik niet voor een groepering gekozen, maar vele boedhistische factoren, daar ben ik het wel mee eens) de realiteit is ook heel vergankelijk...alles gaat op een gegeven moment dood, kan sterven, kan kapotgaan, is onderhevig aan verderf/bederf...en daarom is in mijn beleving datgene wat wij niet kunnen waarnemen, het onvergankelijke, veel meer een waarheid, dan het vergankelijke realisme...ik vind juist dat vele mensen zich teveel aan het realisme vasthouden, terwijl dat toch kan vergaan (b.v. uiterlijk, materialisme, status; op je grafsteen kan het volgens mij echt geen hond schelen of je nu professor/doctoranders was, maar wèl of je aardig was , positieve of indrukwekkende dingen had achtergelaten, veel liefde hebt gegeven, of je een goed mens was, alles wat men herinneringswaarderig vond, al dat soort zaken) .
Tuurlijk ik leef in het realisme, en heb een haat-liefde verhouding ermee, leef en doe 100 % mee. Maar datgene wat werkelijk onvergankelijk is, datgene wat wij niet kunnen zien, maar wel voelen en niet kunnen verklaren, dat trekt mij veel meer.... En dan nog iets: goed en kwaad...zwart of wit....er is nog een gebied wat me grijs lijkt. Hoe bekijk je iemand b.v. die uit bescherming van zijn/haar dochter , de aanrander doodt? Om maar een voorbeeld te noemen...
Natuurlijk hoeft niemand hetzelfde als mij te denken, en dat is ieders goed recht, daarom voel ik me ook vaak best eenzaam...want ik heb nog niet echt heel veel zielen ontmoet die exact hetzelfde denken...maar goed je leert ermee leven...ooit was er wel iemand die in de buurt kwam...maar dat is een heel ander verhaal. ...en ik heb er absoluut vrede mee dat ik zo denk. Het is mijn eigen keuze, een stellige sterke levensovertuiging.
Trouwens, het is ook helemaal niet erg als je niet in een hogere macht/God geloofd, het lijkt me alleen zo 'leeg' , zo 'nutteloos' , het leven zou voor mijzelf persoonlijk niet zo heel nuttig lijken....een beetje eten, drinken, slapen, sex, en dan doodgaan bij wijze van...Neem het niet te letterlijk wat ik zonet zei, voor mij geldt:
Als men maar gelukkig is, wat je ook geloofd, dat er wèl een God is, dat er geen God is. We zullen allemaal komen en gaan, laten we hopen dat de dag dat je gaat je zal denken: Goh , het was voor mij allemaal wel erg nuttig zeg, wat heb ik veel om aan terug te denken (zowel goed als kwaad waarschijnlijk) en wat verlaat ik deze aardkloot toch met veel voldoening en vrede in mijn hart.....Dat is mijn wens voor iedere ziel.
P.s. Nog even een persoonlijk, zelfbedachte grapje om het geheel wat luchtig te maken: Iedere baby die op het punt staat om ter aarde te komen zou eigenlijk moeten denken: It better be good!
Peace
Jasmine
Bedankt voor je filosofische feedback!
Laat ik mijn tekst wat meer verduidelijken:
Misschien neem je mijn woord 'God' iets te letterlijk. Het wil namelijk niet zeggen dat ik per definitie geloof in een 'wezen' God. In een soort van zeg maar ; (cliché beeld) een man met een witte baard of iets dergelijks. Maar dat bedoel ik niet helemaal. Wat ik bedoel is het feit dat er een soort van : 'universal truth' bestaat. Een hogere macht, iets wat alles kan zien, wat streeft naar rechtvaardigheid.
Dat er een wet van oorzaak en gevolg is...dat er momenten zijn in het leven dat alles wel op z'n pootjes terechtkomt,...hoe dat komt weet ik niet, maar ik ken een aantal voorbeelden in mijn eigen leven waarbij geldt: 'What goes around comes around'... b.v. mensen waarvan ik zag dat die werden verwend en dan mislukken in hun studies, of dat mensen iets slechts hebben gedaan en het dan zelf meemaken, dat mensen zichzelf tegenkomen op oudere leeftijd na jarenlang onaardig te zijn geweest, dat je iemand tegenkomt waarvan je denkt goh die heb ik al eens eerder gezien, onverklaarbare dromen, zelfs bezoek van geesten..... dat soort zaken, ja ik kan het heel moeilijk uitleggen....althans in woorden. Er is echt iets 'meer'.
Wat ik probeer te zeggen is: ja , de realiteit is waarneembaar en daarom in onze beleving 'waar' , en het geloof/God is niet waarneembaar en daarom in onze beleving 'misschien waar, misschien niet' , maar (en nu wil ik niet persé boedhistisch klinken want zoals je weet heb ik niet voor een groepering gekozen, maar vele boedhistische factoren, daar ben ik het wel mee eens) de realiteit is ook heel vergankelijk...alles gaat op een gegeven moment dood, kan sterven, kan kapotgaan, is onderhevig aan verderf/bederf...en daarom is in mijn beleving datgene wat wij niet kunnen waarnemen, het onvergankelijke, veel meer een waarheid, dan het vergankelijke realisme...ik vind juist dat vele mensen zich teveel aan het realisme vasthouden, terwijl dat toch kan vergaan (b.v. uiterlijk, materialisme, status; op je grafsteen kan het volgens mij echt geen hond schelen of je nu professor/doctoranders was, maar wèl of je aardig was , positieve of indrukwekkende dingen had achtergelaten, veel liefde hebt gegeven, of je een goed mens was, alles wat men herinneringswaarderig vond, al dat soort zaken) .
Tuurlijk ik leef in het realisme, en heb een haat-liefde verhouding ermee, leef en doe 100 % mee. Maar datgene wat werkelijk onvergankelijk is, datgene wat wij niet kunnen zien, maar wel voelen en niet kunnen verklaren, dat trekt mij veel meer.... En dan nog iets: goed en kwaad...zwart of wit....er is nog een gebied wat me grijs lijkt. Hoe bekijk je iemand b.v. die uit bescherming van zijn/haar dochter , de aanrander doodt? Om maar een voorbeeld te noemen...
Natuurlijk hoeft niemand hetzelfde als mij te denken, en dat is ieders goed recht, daarom voel ik me ook vaak best eenzaam...want ik heb nog niet echt heel veel zielen ontmoet die exact hetzelfde denken...maar goed je leert ermee leven...ooit was er wel iemand die in de buurt kwam...maar dat is een heel ander verhaal. ...en ik heb er absoluut vrede mee dat ik zo denk. Het is mijn eigen keuze, een stellige sterke levensovertuiging.
Trouwens, het is ook helemaal niet erg als je niet in een hogere macht/God geloofd, het lijkt me alleen zo 'leeg' , zo 'nutteloos' , het leven zou voor mijzelf persoonlijk niet zo heel nuttig lijken....een beetje eten, drinken, slapen, sex, en dan doodgaan bij wijze van...Neem het niet te letterlijk wat ik zonet zei, voor mij geldt:
Als men maar gelukkig is, wat je ook geloofd, dat er wèl een God is, dat er geen God is. We zullen allemaal komen en gaan, laten we hopen dat de dag dat je gaat je zal denken: Goh , het was voor mij allemaal wel erg nuttig zeg, wat heb ik veel om aan terug te denken (zowel goed als kwaad waarschijnlijk) en wat verlaat ik deze aardkloot toch met veel voldoening en vrede in mijn hart.....Dat is mijn wens voor iedere ziel.
P.s. Nog even een persoonlijk, zelfbedachte grapje om het geheel wat luchtig te maken: Iedere baby die op het punt staat om ter aarde te komen zou eigenlijk moeten denken: It better be good!
Peace
Jasmine
-
Helena
Geloof zelf zeker wel in God. Veel mensen hebben mij al gevraagd waarom, vaak er over gehad...en mijn antwoord is dan vaak in de trent van: ik voel de liefde van God, ik geloof dat hij om me heen is, wat ik voel wanneer ik in de kerk ben, bezig ben met mijn geloof, is niet goed te beschrijven, maar wel een prettig gevoel. Je zou dus kunnen zeggen dat ik voel dat er een God is. Het klinkt misschien stom, maar ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven.
Dat ik in God geloof, wil niet zeggen dat ik de bijbel letterlijk neem. Ik geloof namelijk ook in de evolutietheorie en neem daarbij de bijbel dus figuurlijk. Ik denk dat je uit het geloof veel goede dingen kan halen..dat je liefde voor je medemens moet hebben, je naaste liefhebben zoals jezelf...kortom, hoe je een goed mens moet zijn. Ik heb veel steun aan mijn geloof, en ook al zou er geen God zijn, dan nog ben ik blij dat ik geloof, dat ik deze liefde mag voelen (en ik wou dat iedereen dat kon voelen)...
Dat ik in God geloof, wil niet zeggen dat ik de bijbel letterlijk neem. Ik geloof namelijk ook in de evolutietheorie en neem daarbij de bijbel dus figuurlijk. Ik denk dat je uit het geloof veel goede dingen kan halen..dat je liefde voor je medemens moet hebben, je naaste liefhebben zoals jezelf...kortom, hoe je een goed mens moet zijn. Ik heb veel steun aan mijn geloof, en ook al zou er geen God zijn, dan nog ben ik blij dat ik geloof, dat ik deze liefde mag voelen (en ik wou dat iedereen dat kon voelen)...
-
Jive1
Jasmine,
Ik denk wel dat ik je goed begrepen had, je hebt er duidelijk wel zelf over nagedacht, en niet blindelings gaan geloven wat anderen vertellen en beweren dat waar zou zijn... En dat is goed!
Maar, wat is het verschil, Jasmine,tussen "geloven" in een god, en "geloven" in een soort universal truth? Wat is dan die universal truth? De omschrijving die we daarvan maken is toch ongeveer dezelfde als die van een god, niet?
Ik vind het voor mij allemaal heel moeilijk te "geloven" in iets of iemand die ik nooit tegenkom, en waarvan alleen maar vage beschrijvingen bestaan die dan nog allemaal omfloerst zijn met geheimzinnige of zaligmakende begrippen, om het ingewikkeld te maken...
Zo ervaar ik dat. En dat zou mijn leven maar alleen moeilijker maken, dan wanneer ik gewoon zeg dat ik aanneem wat kan waargrnomen worden, maar niet geloof wat niet kan waargenomen worden...
Ik ben akkoord met jou en met velen die geloven, dat geloven in iets of iemand dikwijls troost en tevredenheid kan brengen, dat het een houvast geeft, dat mensen in 't algemeen echt wel behoefte voelen om in iets of iemand te geloven. Maar wat ik me altijd afvraag is wat ik al zei:
Zou leven zonder het aannemen van, zonder het geloven in het bestaan van een god,... de mensen dan zoveel kwaad doen? ...
Want we geloven het alleen maar, we weten het niet met zekerheid dat er een is, we proberen het aan te nemen dat er wel een is, omdat we anders een aantal dingen niet zouden kunnen verklaren, en omdat we anders een aantal wensen voor onszelf als onmogelijk uit te komen moeten zien, of omdat we het ook zo gehoord en geleerd hebben van onze ouders.
Is het leven niet helemaal hetzelfde als we eerlijk zijn tegenover onszelf, en ons van het bestaan van een god niet zo persé willen overtuigen, maar gewoon eerlijk met hetgeen we alle dagen zien, voelen, horen, meemaken, ons leven volgen, zonder tussenkomst van iets of iemand die we geloven te bestaan maar niet kunnen waarnemen en niet kunnen beschrijven?
Ik hoor mensen soms ook zeggen dat die god waarheid is, of liefde, licht, goedheid, almachtigeid, barmhartigheid en nog meer van die termen. Telkens en telkens weer opnieuw heb ik dan vragen zoals "waar is dan die liefde wel, dat licht, ... ?" Waarom willen we onze gedachten pijnigen met iets of iemand, waarvan we zelfs niet alleen maar denken, maar ook zeker weten dat we dat iets of die iemand nooit zelf zullen kunnen verklaren, en daarom verplaatsen we dat iets of die iemand na onze dood als we er dan mee zullen gekonfronteerd worden... Waarom niet gewoon eerlijk ons leven leiden? Het is allemaal zo eenvoudig als we het zelf niet ingewikkeld maken.
Het is allemaal wel heel boeiend, en het is inderdaad een van de grote levensvragen waarover we hier nadenken. Maar... na veel en lang nadenken over dit onderwerp hou ik het bij mijn huidige, mij voldoeninggevende mening....
Greetz
Jive1
Ik denk wel dat ik je goed begrepen had, je hebt er duidelijk wel zelf over nagedacht, en niet blindelings gaan geloven wat anderen vertellen en beweren dat waar zou zijn... En dat is goed!
Maar, wat is het verschil, Jasmine,tussen "geloven" in een god, en "geloven" in een soort universal truth? Wat is dan die universal truth? De omschrijving die we daarvan maken is toch ongeveer dezelfde als die van een god, niet?
Ik vind het voor mij allemaal heel moeilijk te "geloven" in iets of iemand die ik nooit tegenkom, en waarvan alleen maar vage beschrijvingen bestaan die dan nog allemaal omfloerst zijn met geheimzinnige of zaligmakende begrippen, om het ingewikkeld te maken...
Zo ervaar ik dat. En dat zou mijn leven maar alleen moeilijker maken, dan wanneer ik gewoon zeg dat ik aanneem wat kan waargrnomen worden, maar niet geloof wat niet kan waargenomen worden...
Ik ben akkoord met jou en met velen die geloven, dat geloven in iets of iemand dikwijls troost en tevredenheid kan brengen, dat het een houvast geeft, dat mensen in 't algemeen echt wel behoefte voelen om in iets of iemand te geloven. Maar wat ik me altijd afvraag is wat ik al zei:
Zou leven zonder het aannemen van, zonder het geloven in het bestaan van een god,... de mensen dan zoveel kwaad doen? ...
Want we geloven het alleen maar, we weten het niet met zekerheid dat er een is, we proberen het aan te nemen dat er wel een is, omdat we anders een aantal dingen niet zouden kunnen verklaren, en omdat we anders een aantal wensen voor onszelf als onmogelijk uit te komen moeten zien, of omdat we het ook zo gehoord en geleerd hebben van onze ouders.
Is het leven niet helemaal hetzelfde als we eerlijk zijn tegenover onszelf, en ons van het bestaan van een god niet zo persé willen overtuigen, maar gewoon eerlijk met hetgeen we alle dagen zien, voelen, horen, meemaken, ons leven volgen, zonder tussenkomst van iets of iemand die we geloven te bestaan maar niet kunnen waarnemen en niet kunnen beschrijven?
Ik hoor mensen soms ook zeggen dat die god waarheid is, of liefde, licht, goedheid, almachtigeid, barmhartigheid en nog meer van die termen. Telkens en telkens weer opnieuw heb ik dan vragen zoals "waar is dan die liefde wel, dat licht, ... ?" Waarom willen we onze gedachten pijnigen met iets of iemand, waarvan we zelfs niet alleen maar denken, maar ook zeker weten dat we dat iets of die iemand nooit zelf zullen kunnen verklaren, en daarom verplaatsen we dat iets of die iemand na onze dood als we er dan mee zullen gekonfronteerd worden... Waarom niet gewoon eerlijk ons leven leiden? Het is allemaal zo eenvoudig als we het zelf niet ingewikkeld maken.
Het is allemaal wel heel boeiend, en het is inderdaad een van de grote levensvragen waarover we hier nadenken. Maar... na veel en lang nadenken over dit onderwerp hou ik het bij mijn huidige, mij voldoeninggevende mening....
Greetz
Jive1
-
-Nickie-
Ha Jive,
Ik pik er ff een paar uit:
Misschien denk ik te simplistisch of te overtrokken in je ogen of begrijp ik je niet goed. "Iedereen" gelooft toch ergens in?
Zijn helemaal niet bezig met gedachten pijnigen. Zou het niet kunnen zijn dat ook vaak de gesprekken met mensen die geloven in een God en mensen die er niet in geloven ervoor zorgen dat het ingewikkeld wordt? Waarom is het zo vaak moeilijk om te zeggen:ok ik geloof dit en jij gelooft dat, fijn he, dat het naast elkaar mag bestaan.
De rest van je woorden laat ik eens ff bezinken...
Ik pik er ff een paar uit:
Zo kun je het bv ook zien.Het is misschien juist die onzekerheid, die het voor sommigen zo boeiend maakt, want als iets onzeker is, dan is het tegengestelde ook niet zeker! En dat kan een steun zijn voor de een, maar ook niet voor de ander...
Met beiden bedoelde ik, weet niet of het duidelijk was, het geloof in een God bijvoorbeeld, naast het geloof in wetenschap. Ik meen ook wel overeenkomsten te zien.Kan beiden niet voortkomen uit behoefte voor zelfontplooing? Ontdekken, het zoeken naar een houvast?
Wat we weten zijn stukken van de hele realiteit, zeg je. Doch, diezelfde stukken van de hele realiteit, kunnen ook weer over een tijdje als niet weten beschouwd worden. De kans zit erin. Vervolgens heb ik dan zoiets, tja, het is allemaal geloof. De een gelooft in God en de ander in bewijs bv. Het meeste "houvast" geeft mij uiteindelijk geloof in mezelf, ik geloof dat ik het daar mag zoeken.wat we weten zijn stukken van de hele realiteit, en datgene dat we weten, neem ik dus voor waar aan, maar daarin geloven?... Nee!.. Geloof is te vaag, te onzeker.
Misschien denk ik te simplistisch of te overtrokken in je ogen of begrijp ik je niet goed. "Iedereen" gelooft toch ergens in?
Ik heb niet in indruk dat dit een algemeenheid is Jive. Gedachten pijnigen, ingewikkeld maken. Ik ken verschillende mensen van dichtbij, een paar vriendinnen van mij ook, die geloven in een God, en die geloven het vanuit hun hart.Waarom willen we onze gedachten pijnigen met iets of iemand, waarvan we zelfs niet alleen maar denken, maar ook zeker weten dat we dat iets of die iemand nooit zelf zullen kunnen verklaren, en daarom verplaatsen we dat iets of die iemand na onze dood als we er dan mee zullen gekonfronteerd worden... Waarom niet gewoon eerlijk ons leven leiden? Het is allemaal zo eenvoudig als we het zelf niet ingewikkeld maken.
Zijn helemaal niet bezig met gedachten pijnigen. Zou het niet kunnen zijn dat ook vaak de gesprekken met mensen die geloven in een God en mensen die er niet in geloven ervoor zorgen dat het ingewikkeld wordt? Waarom is het zo vaak moeilijk om te zeggen:ok ik geloof dit en jij gelooft dat, fijn he, dat het naast elkaar mag bestaan.
De rest van je woorden laat ik eens ff bezinken...
-
Jive1
Nickie,
Je zei:
En tja!... Het zou allemaal geloof zijn, denk je. Ja, dat mag je zeggen en denken, maar er is en blijft een verschil, en nogal duidelijk, tussen geloven en weten! Als men iets weet, dan voelt men zich zeker, zelfs al stelt men later vast dat men zich vergist heeft. Maar als men iets gelooft heeft men de zekerheid niet, en voelt me steeds enige twijfel.
Voor de echte gelovers is geloven natuurlijk helemaal niet gedachten pijnigen en/of ingewikkeld maken. Maar voor de weters ligt dat wel anders, om dan iets te gaan geloven dat men niet weet....
Greetz
Jive1
Je zei:
Zou het juister zijn, als ik zei: Doch, van diezelfde stukken realiteit, kunnen we mogelijk over een tijdje zeggen, dat we ons vergist hebben? Misschien zit die kans er wel in....Doch, diezelfde stukken van de hele realiteit, kunnen ook weer over een tijdje als niet weten beschouwd worden.
En tja!... Het zou allemaal geloof zijn, denk je. Ja, dat mag je zeggen en denken, maar er is en blijft een verschil, en nogal duidelijk, tussen geloven en weten! Als men iets weet, dan voelt men zich zeker, zelfs al stelt men later vast dat men zich vergist heeft. Maar als men iets gelooft heeft men de zekerheid niet, en voelt me steeds enige twijfel.
Voor de echte gelovers is geloven natuurlijk helemaal niet gedachten pijnigen en/of ingewikkeld maken. Maar voor de weters ligt dat wel anders, om dan iets te gaan geloven dat men niet weet....
Greetz
Jive1
-
bianca65
Voor mij is geloven het zeker weten dat God bestaat en mij wil leiden, als je ervoor open staat spreekt Hij ook tegen je, de een ervaart het als echt praten, de ander ziet beelden en weer een ander wordt bij een stuk uit de bijbel bepaalt, zelf ervaar ik dat spreken van God door het schrijven heen, afgelopen zondag wilde ik een zin van de voorganger die me raakte opschrijven, en ineens had ik een half a4tje vol geschreven en het waren niet mijn eigen woorden.
God is zoveel meer dan wij kunnen bevatten.
En ook ik vind het moeilijk om aan bepalde geboden te voldoen maar dat is vrij logisch.
Bianca
God is zoveel meer dan wij kunnen bevatten.
En ook ik vind het moeilijk om aan bepalde geboden te voldoen maar dat is vrij logisch.
Bianca
-
Jasmine
Beste Jive1 en geinteresseerden
Beste Jive1,
Ben niet zo technisch...dus kan nog niet zo goed quoten...heb het maar in word verwerkt...late reactie door drukte in mijn ‘realistische’ wereld, zie rubriek onder ons
Ik denk wel dat ik je goed begrepen had, je hebt er duidelijk wel zelf over nagedacht, en niet blindelings gaan geloven wat anderen vertellen en beweren dat waar zou zijn... En dat is goed!
Maar, wat is het verschil, Jasmine,tussen "geloven" in een god, en "geloven" in een soort universal truth? Wat is dan die universal truth? De omschrijving die we daarvan maken is toch ongeveer dezelfde als die van een god, niet?
Nee, vind ik niet, want heel vaak wordt God verpersoonlijkt, terwijl ik stellig denk dat universal truth/God niet menselijk is, geen menselijke zwakheden heeft, groter is dan dat, niet zo kleinzielig als mensen soms kunnen zijn (zie jaloezie, agressie, oneerlijkheid etc. etc.)
Ik vind het voor mij allemaal heel moeilijk te "geloven" in iets of iemand die ik nooit tegenkom, en waarvan alleen maar vage beschrijvingen bestaan die dan nog allemaal omfloerst zijn met geheimzinnige of zaligmakende begrippen, om het ingewikkeld te maken...
Zo ervaar ik dat. En dat zou mijn leven maar alleen moeilijker maken, dan wanneer ik gewoon zeg dat ik aanneem wat kan waargrnomen worden, maar niet geloof wat niet kan waargenomen worden...
Nogmaals...dat is je goed recht
Ik ben akkoord met jou en met velen die geloven, dat geloven in iets of iemand dikwijls troost en tevredenheid kan brengen, dat het een houvast geeft, dat mensen in 't algemeen echt wel behoefte voelen om in iets of iemand te geloven. Maar wat ik me altijd afvraag is wat ik al zei:
Zou leven zonder het aannemen van, zonder het geloven in het bestaan van een god,... de mensen dan zoveel kwaad doen? ...
Nee, nooit gezegd, nooit beweerd, maar ik denk dat je de zaak moet omdraaien, voor veel mensen geldt, het geloven in God doet hen zoveel goeds...
Want we geloven het alleen maar, we weten het niet met zekerheid dat er een is, we proberen het aan te nemen dat er wel een is, omdat we anders een aantal dingen niet zouden kunnen verklaren,
Geldt niet voor mij...
en omdat we anders een aantal wensen voor onszelf als onmogelijk uit te komen moeten zien, of omdat we het ook zo gehoord en geleerd hebben van onze ouders.
Geldt ook niet voor mij, mijn ouders geloofden zeg maar nergens in...wat betreft religie
Is het leven niet helemaal hetzelfde als we eerlijk zijn tegenover onszelf, en ons van het bestaan van een god niet zo persé willen overtuigen, maar gewoon eerlijk met hetgeen we alle dagen zien, voelen, horen, meemaken, ons leven volgen, zonder tussenkomst van iets of iemand die we geloven te bestaan maar niet kunnen waarnemen en niet kunnen beschrijven?
Eerlijk tegen onszelf...hmmm het lijkt alsof je denkt dat ik God/Uni truth ergens de schuld van geef, nou ikzelf niet althans, fouten die ik maak, I blame it on me myself and I
Ik hoor mensen soms ook zeggen dat die god waarheid is, of liefde, licht, goedheid, almachtigeid, barmhartigheid en nog meer van die termen. Telkens en telkens weer opnieuw heb ik dan vragen zoals "waar is dan die liefde wel, dat licht, ... ?" Waarom willen we onze gedachten pijnigen met iets of iemand, waarvan we zelfs niet alleen maar denken, maar ook zeker weten dat we dat iets of die iemand nooit zelf zullen kunnen verklaren, en daarom verplaatsen we dat iets of die iemand na onze dood als we er dan mee zullen gekonfronteerd worden...
Nou nee, mensen plaatsen God/Utruth vooral in hun gehele leven...ze leven ermee dag in dag uit...en liefde , licht etc. wat je zei, zit in ons...als het goed is...dus je kan het voelen...en als je God/Utruth in je voelt, zul je ook al die aspecten in je voelen...heel logisch juist eigenlijk....Nogmaals het doet echt geen pijn om in God/Utruth te geloven, het is juist heel fijn, warm, vertrouwd, back to your roots....terug naar je bron...terug naar het ware menszijn...niks zo onmenselijk als onmenselijk zijn (als je begrijpt wat ik bedoel....)
Waarom niet gewoon eerlijk ons leven leiden? Het is allemaal zo eenvoudig als we het zelf niet ingewikkeld maken.
Zie hierboven
Het is allemaal wel heel boeiend, en het is inderdaad een van de grote levensvragen waarover we hier nadenken. Maar... na veel en lang nadenken over dit onderwerp hou ik het bij mijn huidige, mij voldoeninggevende mening....
Beste Jive1, all the luck to you! Als je maar gelukkig bent
!
Peace, Jasmine.
Greetz
Jive1
Ben niet zo technisch...dus kan nog niet zo goed quoten...heb het maar in word verwerkt...late reactie door drukte in mijn ‘realistische’ wereld, zie rubriek onder ons
Ik denk wel dat ik je goed begrepen had, je hebt er duidelijk wel zelf over nagedacht, en niet blindelings gaan geloven wat anderen vertellen en beweren dat waar zou zijn... En dat is goed!
Maar, wat is het verschil, Jasmine,tussen "geloven" in een god, en "geloven" in een soort universal truth? Wat is dan die universal truth? De omschrijving die we daarvan maken is toch ongeveer dezelfde als die van een god, niet?
Nee, vind ik niet, want heel vaak wordt God verpersoonlijkt, terwijl ik stellig denk dat universal truth/God niet menselijk is, geen menselijke zwakheden heeft, groter is dan dat, niet zo kleinzielig als mensen soms kunnen zijn (zie jaloezie, agressie, oneerlijkheid etc. etc.)
Ik vind het voor mij allemaal heel moeilijk te "geloven" in iets of iemand die ik nooit tegenkom, en waarvan alleen maar vage beschrijvingen bestaan die dan nog allemaal omfloerst zijn met geheimzinnige of zaligmakende begrippen, om het ingewikkeld te maken...
Zo ervaar ik dat. En dat zou mijn leven maar alleen moeilijker maken, dan wanneer ik gewoon zeg dat ik aanneem wat kan waargrnomen worden, maar niet geloof wat niet kan waargenomen worden...
Nogmaals...dat is je goed recht
Ik ben akkoord met jou en met velen die geloven, dat geloven in iets of iemand dikwijls troost en tevredenheid kan brengen, dat het een houvast geeft, dat mensen in 't algemeen echt wel behoefte voelen om in iets of iemand te geloven. Maar wat ik me altijd afvraag is wat ik al zei:
Zou leven zonder het aannemen van, zonder het geloven in het bestaan van een god,... de mensen dan zoveel kwaad doen? ...
Nee, nooit gezegd, nooit beweerd, maar ik denk dat je de zaak moet omdraaien, voor veel mensen geldt, het geloven in God doet hen zoveel goeds...
Want we geloven het alleen maar, we weten het niet met zekerheid dat er een is, we proberen het aan te nemen dat er wel een is, omdat we anders een aantal dingen niet zouden kunnen verklaren,
Geldt niet voor mij...
en omdat we anders een aantal wensen voor onszelf als onmogelijk uit te komen moeten zien, of omdat we het ook zo gehoord en geleerd hebben van onze ouders.
Geldt ook niet voor mij, mijn ouders geloofden zeg maar nergens in...wat betreft religie
Is het leven niet helemaal hetzelfde als we eerlijk zijn tegenover onszelf, en ons van het bestaan van een god niet zo persé willen overtuigen, maar gewoon eerlijk met hetgeen we alle dagen zien, voelen, horen, meemaken, ons leven volgen, zonder tussenkomst van iets of iemand die we geloven te bestaan maar niet kunnen waarnemen en niet kunnen beschrijven?
Eerlijk tegen onszelf...hmmm het lijkt alsof je denkt dat ik God/Uni truth ergens de schuld van geef, nou ikzelf niet althans, fouten die ik maak, I blame it on me myself and I
Ik hoor mensen soms ook zeggen dat die god waarheid is, of liefde, licht, goedheid, almachtigeid, barmhartigheid en nog meer van die termen. Telkens en telkens weer opnieuw heb ik dan vragen zoals "waar is dan die liefde wel, dat licht, ... ?" Waarom willen we onze gedachten pijnigen met iets of iemand, waarvan we zelfs niet alleen maar denken, maar ook zeker weten dat we dat iets of die iemand nooit zelf zullen kunnen verklaren, en daarom verplaatsen we dat iets of die iemand na onze dood als we er dan mee zullen gekonfronteerd worden...
Nou nee, mensen plaatsen God/Utruth vooral in hun gehele leven...ze leven ermee dag in dag uit...en liefde , licht etc. wat je zei, zit in ons...als het goed is...dus je kan het voelen...en als je God/Utruth in je voelt, zul je ook al die aspecten in je voelen...heel logisch juist eigenlijk....Nogmaals het doet echt geen pijn om in God/Utruth te geloven, het is juist heel fijn, warm, vertrouwd, back to your roots....terug naar je bron...terug naar het ware menszijn...niks zo onmenselijk als onmenselijk zijn (als je begrijpt wat ik bedoel....)
Waarom niet gewoon eerlijk ons leven leiden? Het is allemaal zo eenvoudig als we het zelf niet ingewikkeld maken.
Zie hierboven
Het is allemaal wel heel boeiend, en het is inderdaad een van de grote levensvragen waarover we hier nadenken. Maar... na veel en lang nadenken over dit onderwerp hou ik het bij mijn huidige, mij voldoeninggevende mening....
Beste Jive1, all the luck to you! Als je maar gelukkig bent
! Peace, Jasmine.
Greetz
Jive1
-
Rogresalor
Re: Geloof jij in God?
Mijn buurman, 2 maten en ik hebben een eigen bijbelstudie, dus geloof ik?
Ja, voor mijn is De Heer een echte waarheid en dat neemt niemand me af.
Ik bid niet via prentjes, maar ik praat vrijelijk met de Heilige Geest.
Ik weet dat dit soort onderwerpen al snel voor opschudding zorgen, maar ik verplicht niemand te geloven, laat dat duidelijk zijn. Ik respecteer elk geloof.
Laatst was ik ontzettend chagrijnig en gooide ik mijn GSM die al lag te vervelen tegen de grond uit woede en deze woede is mij niet bekend. Daarna werd ik melancholisch en aphatisch. ik was het bui en ik heb met mijn ogen dicht en hand in de lucht een luidruchtig gebed gedaan met proclameren en heel de mood was ineens weg en ik had nergens last meer van. Echt in 1 seconde.
Ik lees nu literatuur van Benny Hinn; Goede morgen Heilige Geest en daaruit leer ik de souverainiteit van God te kennen.
Waarom er zo weinig gebeurt is omdat mensen bidden en daarna gewoon verder gaan met hun zonden.
Voorbeeld:
Ik ga wel eens naar Jan Zijlstra of Edgar Holder en dat zijn evangelisten met genezingsdiensten. Ik heb daar de grootste dingen gezien en van toneel kan geen sprake zijn omdat het mensen recht uit het publiek zijn.
"Ja, maar bij mij hielp het niet", ook daar is een boek over "500 hindernissen opweg naar genezing".
Ofwel, ik geloof fiep uit mijn hart en mijn gebeden zijn al meer dan eens serieus verhoort. Erg toevallig
Ja, voor mijn is De Heer een echte waarheid en dat neemt niemand me af.
Ik bid niet via prentjes, maar ik praat vrijelijk met de Heilige Geest.
Ik weet dat dit soort onderwerpen al snel voor opschudding zorgen, maar ik verplicht niemand te geloven, laat dat duidelijk zijn. Ik respecteer elk geloof.
Laatst was ik ontzettend chagrijnig en gooide ik mijn GSM die al lag te vervelen tegen de grond uit woede en deze woede is mij niet bekend. Daarna werd ik melancholisch en aphatisch. ik was het bui en ik heb met mijn ogen dicht en hand in de lucht een luidruchtig gebed gedaan met proclameren en heel de mood was ineens weg en ik had nergens last meer van. Echt in 1 seconde.
Ik lees nu literatuur van Benny Hinn; Goede morgen Heilige Geest en daaruit leer ik de souverainiteit van God te kennen.
Waarom er zo weinig gebeurt is omdat mensen bidden en daarna gewoon verder gaan met hun zonden.
Voorbeeld:
Ik ga wel eens naar Jan Zijlstra of Edgar Holder en dat zijn evangelisten met genezingsdiensten. Ik heb daar de grootste dingen gezien en van toneel kan geen sprake zijn omdat het mensen recht uit het publiek zijn.
"Ja, maar bij mij hielp het niet", ook daar is een boek over "500 hindernissen opweg naar genezing".
Ofwel, ik geloof fiep uit mijn hart en mijn gebeden zijn al meer dan eens serieus verhoort. Erg toevallig
-
Faker
Re: Geloof jij in God?
Ik geloof niet maar ik heb niks tegen welk geloof dan ook of zo, ik vind dat het niet bestaat daarom geloof ik niet maar ik respecteer wel dat andere mensen wel geloven...
-
Nindy
Re:
[
Ik denk dat je heel goed zit met jouw gedachten over ... een god! Alleen dit....
Alles wat je daar noemt in verband met goed en kwaad, niemand weet het.., en heel het streven van de mens, jouw twijfels, zelf god gevoeld hebben, iedereen en niemand zou gelijk kunnen hebben, ook dat we hem niet kunnen waarnemen.... Dat alles, en nog meer, kan dat niet zonder het aannemen dat er een god bestaat? Denk je dat?... Zou het niet allemaal eveneens kunnen zonder dat er een god bestaat, met al wat er bij hoort?
Waarom bijvoorbeeld zouden wij een god nodig hebben, kunnen wij ons het leven, eventueel wat ons na de dood zou wachten, goed en kwaad,... kunnnen wij ons dat niet indenken zonder tussenkomst van een god? Kunnen wij geen vrede hebben zonder die god?...
Hoi Jive1
Ik kan me je gedachtengang super voorstellen,
Mar als we wisten wie wat waar en hoe God was, zou het geen geloof meer zijn,
er zijn vele geloven, veel manieren waarop dat kan, ik denk; uiteindelijk komt t bij 1 God terug, mensen hebben zelf regeltjes en wetten erbij bedacht, persoonlijk kijk ik daar doorheen, ik ga naar een babtistengemeente omdat ik me daar prettig voel, heerlijk kan zingen met combo erbij, das genieten, en samen beleven van dat wat God ons geeft en je sterker voelt worden in God in de Heilige Geest....
Ik geloof dat er zowel goede als kwade machten zijn, ik weet dat t vaag kan klinken, ben zelf absoluut ook niet zweverig oid, eerder nuchter
Maar ik ben in heel moeilijke tijden juist gesterkt door mn geloof,
en ik kijk uit naar mn leven met Hem later...
groetjes Nindy
Ik denk dat je heel goed zit met jouw gedachten over ... een god! Alleen dit....
Alles wat je daar noemt in verband met goed en kwaad, niemand weet het.., en heel het streven van de mens, jouw twijfels, zelf god gevoeld hebben, iedereen en niemand zou gelijk kunnen hebben, ook dat we hem niet kunnen waarnemen.... Dat alles, en nog meer, kan dat niet zonder het aannemen dat er een god bestaat? Denk je dat?... Zou het niet allemaal eveneens kunnen zonder dat er een god bestaat, met al wat er bij hoort?
Waarom bijvoorbeeld zouden wij een god nodig hebben, kunnen wij ons het leven, eventueel wat ons na de dood zou wachten, goed en kwaad,... kunnnen wij ons dat niet indenken zonder tussenkomst van een god? Kunnen wij geen vrede hebben zonder die god?...
Hoi Jive1
Ik kan me je gedachtengang super voorstellen,
Mar als we wisten wie wat waar en hoe God was, zou het geen geloof meer zijn,
er zijn vele geloven, veel manieren waarop dat kan, ik denk; uiteindelijk komt t bij 1 God terug, mensen hebben zelf regeltjes en wetten erbij bedacht, persoonlijk kijk ik daar doorheen, ik ga naar een babtistengemeente omdat ik me daar prettig voel, heerlijk kan zingen met combo erbij, das genieten, en samen beleven van dat wat God ons geeft en je sterker voelt worden in God in de Heilige Geest....
Ik geloof dat er zowel goede als kwade machten zijn, ik weet dat t vaag kan klinken, ben zelf absoluut ook niet zweverig oid, eerder nuchter
Maar ik ben in heel moeilijke tijden juist gesterkt door mn geloof,
en ik kijk uit naar mn leven met Hem later...
groetjes Nindy
-
Nindy
Re: Geloof jij in God?
ps....
ik respecteer ook ieder mens met zijn/haar geloof of zonder!
geloof is een heel persoonlijk iets, wat je idd niemand op kan en mag leggen,
je kan alleen delen wat t met jou doet...toch??
ik geloof, mijn vriend niet...vind ik jammer, maar hou ik daarom minder van hem?? nee!!!!!
je mag zijn wie je bent vind ik
ik respecteer ook ieder mens met zijn/haar geloof of zonder!
geloof is een heel persoonlijk iets, wat je idd niemand op kan en mag leggen,
je kan alleen delen wat t met jou doet...toch??
ik geloof, mijn vriend niet...vind ik jammer, maar hou ik daarom minder van hem?? nee!!!!!
je mag zijn wie je bent vind ik
-
Nindy
Re: Geloof jij in God?
moet ik nu wel ff zeggen dat t wel heel moeilijk is hoor als je vriend , in mijn geval dan, niet gelooft...
het gaat wel beetje op spelen nu merk ik...
dat is heel moeilijk en heel jammer..
ik ben geen type die ieman over wil halen geloof is een heel persoonlijk iets, kan je iemand niet opleggen.
soms vraag ik me af wat ik nu moet...
snapt iemand dat??
het gaat wel beetje op spelen nu merk ik...
dat is heel moeilijk en heel jammer..
ik ben geen type die ieman over wil halen geloof is een heel persoonlijk iets, kan je iemand niet opleggen.
soms vraag ik me af wat ik nu moet...
snapt iemand dat??
-
-Iris-
Re: Geloof jij in God?
Ik geloof niet dat ik in God geloof nee 
Als God zou bestaan zou ik het een ontzettend hufter vinden om wat hij een heleboel mensen laat doorstaan. Al het goede wat er in mijn leven gebeurd is, is omdat ik er ZELF keihard voor gewerkt heb.
Wel eens groeten uit de rimboe gekeken? Waar Hans Kazan wat truukjes liet zien aan een stam uit Afrika die hun ogen niet konden geloven? Met zoiets zal het misschien ooit begonnen zijn...
Jaren geleden moesten wij als kleuters in een rondje gaan zitten. De juffrouw fluisterde de ene kleuter een zin in, die het weer door moest fluisteren aan de volgende totdat de laatste kleuter uiteindelijk moest zeggen wat hij/zij gehoord had. Dat verhaal kwam in de verste verte niet meer overeen met wat de juf ingefluisterd had.
Dat God/Jezus-verhaal bestaat nu al zo lang, en is al zo vaak doorverteld. Zou er nu echt nog iets kloppen van dat oorspronkelijke verhaal!? Lijkt mij sterk hoor.
En als ik afbeeldingen van Jezus zie, zie ik toch echt een blanke man. Terwijl naar mijn weten ver de enige blanke daar Conny Mus heet. En volgens mij kunnen we ons tegenwoordig toch beter & sneller verplaatsen als toen.
Als God zou bestaan zou ik het een ontzettend hufter vinden om wat hij een heleboel mensen laat doorstaan. Al het goede wat er in mijn leven gebeurd is, is omdat ik er ZELF keihard voor gewerkt heb.
Wel eens groeten uit de rimboe gekeken? Waar Hans Kazan wat truukjes liet zien aan een stam uit Afrika die hun ogen niet konden geloven? Met zoiets zal het misschien ooit begonnen zijn...
Jaren geleden moesten wij als kleuters in een rondje gaan zitten. De juffrouw fluisterde de ene kleuter een zin in, die het weer door moest fluisteren aan de volgende totdat de laatste kleuter uiteindelijk moest zeggen wat hij/zij gehoord had. Dat verhaal kwam in de verste verte niet meer overeen met wat de juf ingefluisterd had.
Dat God/Jezus-verhaal bestaat nu al zo lang, en is al zo vaak doorverteld. Zou er nu echt nog iets kloppen van dat oorspronkelijke verhaal!? Lijkt mij sterk hoor.
En als ik afbeeldingen van Jezus zie, zie ik toch echt een blanke man. Terwijl naar mijn weten ver de enige blanke daar Conny Mus heet. En volgens mij kunnen we ons tegenwoordig toch beter & sneller verplaatsen als toen.
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Re: Geloof jij in God?
Geloof je nou ook niet in de Kapper ? Is de Kapper gewoon een ontzettende hufter omdat er zoveel mensen rond lopen met een verschrikkelijk kapsel of onverzorgde haren ?-Iris- schreef:Ik geloof niet dat ik in God geloof nee
Als God zou bestaan zou ik het een ontzettend hufter vinden om wat hij een heleboel mensen laat doorstaan.
Aan wie ligt dat dan ?
Kan je daar de Kapper dan de schuld van geven of de mensen die niet hun haren verzorgen ?
Inzicht als Uitweg..
-
Isaia
Re: Geloof jij in God?
Ik geloof in God maar ook in eigen verantwoordelijkheid van de mens.
Het valt me op dat er vaak gezegd wordt...Als er een God zou zijn dan..........zou er niet zo veel ellende op de wereld zijn etc. , etc. Ik vind het makkelijk om dat op God af te schuiven. Volgens mij heeft God ons niet als marionetten gemaakt maar als mensen met eigen keuzes en verantwoordelijkheden.
Het valt me op dat er vaak gezegd wordt...Als er een God zou zijn dan..........zou er niet zo veel ellende op de wereld zijn etc. , etc. Ik vind het makkelijk om dat op God af te schuiven. Volgens mij heeft God ons niet als marionetten gemaakt maar als mensen met eigen keuzes en verantwoordelijkheden.
-
-Iris-
Re: Geloof jij in God?
Haha wat een vergelijking, God of een kapper!
Tja, kappers zetten geen homo's op de wereld maar noemen dat tegelijkertijd een "ziekte" om maar een voorbeeld te noemen...
Miljoenen mensen richten hun leven in naar "God", dat kun je van de kapper niet zeggen.
Tja, kappers zetten geen homo's op de wereld maar noemen dat tegelijkertijd een "ziekte" om maar een voorbeeld te noemen...
Miljoenen mensen richten hun leven in naar "God", dat kun je van de kapper niet zeggen.
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Re: Geloof jij in God?
God zet ook geen homo's op de wereld om ze vervolgens een ziekte te noemen. Ik weet niet waar jij dat vandaan gehaald hebt ?-Iris- schreef:Haha wat een vergelijking, God of een kapper!
Tja, kappers zetten geen homo's op de wereld maar noemen dat tegelijkertijd een "ziekte" om maar een voorbeeld te noemen..
Miljoenen mensen richten hun leven in naar "God", dat kun je van de kapper niet zeggen.
Dat mensen hun leven richten naar "God" is op zich niets mis mee.. zolang ze er een ander geen schade mee toebrengen.
Je verwart volgens mij telkens God met de mens en andersom.
Een mens doet iets hufterigs.. en God krijgt dan de schuld ? Typische redenering..om verantwoordelijkheid naar elders af te schuiven i.p.v. naar degene die werkelijk handelt.
Inzicht als Uitweg..
-
RaXz
Re: Geloof jij in God?
Dat ligt aan goed, die is de schuldige van dat je haar groeit. Foei! Lang leven de kappers 
Tja, wat is de natuur? Is dat onze oorsprong op geestelijk niveau of onze oorsprong uit de bossen? Natuur betekent immers letterlijk oorsprong, ik geloof niet in een god, want het woord geloof stamt af van loof oftewel aanprijzen. En hoeveel bende is er wel niet gekomen van het aanprijzen van god. En daarnaast heb ik het idee dat je in zonden word geboren, wellicht worden daarom kinderen gedoopt in het christendom. Als je je dan niet bekeert tot het geloof van iemand anders dan ben je een heiden. Dus in feite wordt je kapot en in schuld geboren, en vormt dan een mooi excuus voor de staat om mensen te vormen naar maatschappelijke maatstaven.
En dat terwijl we geeneens echt weten waar we vandaan komen en waar we heen gaan, soms is het net of er een houding is alsof de mens alles weet. Het is al best vreemd dat er in de naam van god velen mensen worden vermoord, en er aan de ander e kant gezegd wordt dat het een almachtig wezen is die op alles neerkijkt. Gek dat dan mensen z'n vuile klusjes moeten opknappen of is dat het zoveelste excuus om macht te krijgen?
Als ik in god zou geloven dan zou het in alles zitten, en is het geen man. Wellicht bedoelen ze met die mannelijke god die mensen veroordeeld en de opdracht geeft om ongelovigen te bekeren of te vermoorden en ook nog eens op mensen neer kijkt, de planeet Mars. De Romeinen hadden zich in elk geval bemoeit met het Christendom en die hadden ook iets met Mars. En daarnaast is er genoeg mannelijke energie aanwezig op de aarde, kijk maar eens hoeveel mannen er in de top zitten, en hoeveel vrouwelijke pausen er zijn geweest. Klaarblijkelijk moeten de ambassadeuren van god veel mannelijke energie hebben. In elk geval vermoed ik dat staat en religie helemaal niet zo gescheiden zijn zoals dat geleerd word.
Laat ik maar niet beginnen over de almachtige god en z'n gevecht met de duivel.
Tja, wat is de natuur? Is dat onze oorsprong op geestelijk niveau of onze oorsprong uit de bossen? Natuur betekent immers letterlijk oorsprong, ik geloof niet in een god, want het woord geloof stamt af van loof oftewel aanprijzen. En hoeveel bende is er wel niet gekomen van het aanprijzen van god. En daarnaast heb ik het idee dat je in zonden word geboren, wellicht worden daarom kinderen gedoopt in het christendom. Als je je dan niet bekeert tot het geloof van iemand anders dan ben je een heiden. Dus in feite wordt je kapot en in schuld geboren, en vormt dan een mooi excuus voor de staat om mensen te vormen naar maatschappelijke maatstaven.
En dat terwijl we geeneens echt weten waar we vandaan komen en waar we heen gaan, soms is het net of er een houding is alsof de mens alles weet. Het is al best vreemd dat er in de naam van god velen mensen worden vermoord, en er aan de ander e kant gezegd wordt dat het een almachtig wezen is die op alles neerkijkt. Gek dat dan mensen z'n vuile klusjes moeten opknappen of is dat het zoveelste excuus om macht te krijgen?
Als ik in god zou geloven dan zou het in alles zitten, en is het geen man. Wellicht bedoelen ze met die mannelijke god die mensen veroordeeld en de opdracht geeft om ongelovigen te bekeren of te vermoorden en ook nog eens op mensen neer kijkt, de planeet Mars. De Romeinen hadden zich in elk geval bemoeit met het Christendom en die hadden ook iets met Mars. En daarnaast is er genoeg mannelijke energie aanwezig op de aarde, kijk maar eens hoeveel mannen er in de top zitten, en hoeveel vrouwelijke pausen er zijn geweest. Klaarblijkelijk moeten de ambassadeuren van god veel mannelijke energie hebben.
In elk geval vermoed ik dat staat en religie helemaal niet zo gescheiden zijn zoals dat geleerd word.Laat ik maar niet beginnen over de almachtige god en z'n gevecht met de duivel.
-
Pebbeltje
Re: Geloof jij in God?
Ik geloof wel in god, of in een hogere macht.
Naja ik ben nederlands hervormd maar ik practiseer het niet in mijn dagelijks leven.
Ik ga niet naar de kerk ofzo, ik bid niet, maar zo af en toe praat ik wel tegen God.
Als ik ergens mee zit, als ik verdriet heb of het allemaal even niet meer weet, maar ook als ik juist heel blij ben of als dingen heel goed gaan dan bedank ik Hem altijd even.
En tja ik weet niet of Hij dat doet of dat ik het zelf doe maar het geeft me wel een goed gevoel dat er iemand is tegen wie je kan praten en alles kan zeggen zonder veroordeeld te worden.
Ieder op zijn eigen manier, of je nu wel of niet gelooft dat maakt geen fluit uit zolang je een ander maar in zijn of haar waarde laat over wat ze geloven willen.
En als je je eigen ding maar niet opdringt aan een ander want daar hou ik dus echt niet van, laat iedereen vrij daarin...
Naja ik ben nederlands hervormd maar ik practiseer het niet in mijn dagelijks leven.
Ik ga niet naar de kerk ofzo, ik bid niet, maar zo af en toe praat ik wel tegen God.
Als ik ergens mee zit, als ik verdriet heb of het allemaal even niet meer weet, maar ook als ik juist heel blij ben of als dingen heel goed gaan dan bedank ik Hem altijd even.
En tja ik weet niet of Hij dat doet of dat ik het zelf doe maar het geeft me wel een goed gevoel dat er iemand is tegen wie je kan praten en alles kan zeggen zonder veroordeeld te worden.
Ieder op zijn eigen manier, of je nu wel of niet gelooft dat maakt geen fluit uit zolang je een ander maar in zijn of haar waarde laat over wat ze geloven willen.
En als je je eigen ding maar niet opdringt aan een ander want daar hou ik dus echt niet van, laat iedereen vrij daarin...