Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Roady schreef:Ik denk dat het weinig met een psychische gesteldheid heeft te maken. Wel met een geestelijke gesteldheid. Die mensen hebben een passie.
Het hebben en uitdragen van een passie wil niet zeggen dat er niet een geestelijke gesteldheid aan ten grondslag ligt waar je wat vraagtekens bij kunt zetten, hoor.
De behoefte om op straat te gaan preken komt voort uit een vorm van religieus fanatisme.
Fanatici zijn in de regel rare mensen die je beter kunt mijden.

Gelukkig wordt er niet al te veel op straat gepreekt, dus waar hebben we het eigenlijk over? [027]
* Liebe Macht Frei *
Roady

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

volhoudertje schreef: Het hebben en uitdragen van een passie wil niet zeggen dat er niet een geestelijke gesteldheid aan ten grondslag ligt waar je wat vraagtekens bij kunt zetten, hoor.
Klopt. En andersom ook niet.
De behoefte om op straat te gaan preken komt voort uit een vorm van religieus fanatisme.
Hoe weet je dat? Waar komt deze stelling vandaan? Kun je hem onderbouwen? Eigen ervaring?
Gelukkig wordt er niet al te veel op straat gepreekt, dus waar hebben we het eigenlijk over? [027]
Geen idee. Jij kwakte dit neer een paar posten geleden:
Op mij komen dat soort figuren altijd over als enorme stumperds.
Om maar eens een vooroordeel te spuien: het zijn volgens mij allemaal kneusjes die behoorlijk met zich zelf overhoop lagen en hun heil uiteindelijk maar bij God hebben gezocht.
Je zegt hiermee nogal wat....

Het valt me op dat je al mijn vragen negeert. Doe je dat bewust?
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Gelukkig wordt er niet al te veel op straat gepreekt, dus waar hebben we het eigenlijk over? [027]
Geen idee. Jij kwakte dit neer een paar posten geleden.
Roady schreef:Ja, en daar word je blij van. Zo blij dat sommigen gezellig op de markt staan te evangeliseren 011
Nee hoor, zoals je ziet komt uit jouw koker, Roady.

Tja, en wat en ‘kneusjes’ betreft, de term is wat denigrerend, als je daar bezwaar tegen hebt, dan vind ik dat verder geen probleem, hoor.
Maar als je nou eens naar je eigen levensgeschiedenis kijkt, wat zie je dan? Je worstelt met verschillende zaken en op een bepaald moment raak je in de Heer.
Ik wil je niet beledigen en tot kneus bestempelen, maar dit is wat ik er mee bedoel:
Je bent ongelukkig, legt je probleempjes lekker bij iemand anders neer en je bent happy.
De ene persoon doet dat bij een therapeut, de ander bij God.

En laten we er vooral blij om zijn dat ex-psychiatrische patiënten niet de straat op gaan om luidkeels hun geloof in een bepaalde behandelingsmethode te verkondigen.
Ongewenste reclame voor het Christelijke geloof is al erg genoeg. 001_tongue
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Roady schreef:
volhoudertje schreef: Je zou ook kunnen stellen dat je een bepaalde psychische gesteldheid moet hebben om op straat te gaan preken.
Het fanatisme waarmee het geloof door dit soort mensen wordt verkondigd is een indicatie dat er in de bovenkamer waarschijnlijk iets niet helemaal in orde is.
Het zijn vaak kneusjes die een dreun in het leven gehad hebben en hun heil bij God zijn gaan zoeken.
Het zijn ook mensen die geen normaal referentiekader meer lijken te hebben.
Een eigenschap die ze gemeen met andere fanatici en mensen die er extreme opvattingen op na houden.

Op straat het geloof verkondigen valt in een geseculariseerde samenleving eigenlijk onder de noemer ‘asociaal gedrag ’.
En laten we vooral blij zijn dat het winkelende publiek slechts sporadisch wordt lastig gevallen door dit soort Farizeeërs.
Ik denk dat het weinig met een psychische gesteldheid heeft te maken. Wel met een geestelijke gesteldheid. Die mensen hebben een passie.
Mijns inziens hangt het één gewoon met het andere vast. Godsdienstpsychologie bijv. was in het begin vooral geïnteresseerd voor het verschijnsel van de bekering, typisch voor de Amerikaanse versie van het protestantisme, die ook in Nederland zijn aanhangers heeft. ;-) Bekering omvat in vele gevallen een grote verandering. Niet alleen de bekering als fenomeen werd bestudeerd, maar vanaf het begin was er ook opvoedkundige bekommernis, men wilde ook raad geven aan ouders en andere volwassen voor de begeleiding van dit fenomeen. Want het zal je maar gebeuren dat je kind zich ineens tot bv. de Moon-sekte, evangelische bewering of de Getuigen van Jehova bekeert.
Roady

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

volhoudertje schreef:
Roady schreef:Ja, en daar word je blij van. Zo blij dat sommigen gezellig op de markt staan te evangeliseren 011
Nee hoor, zoals je ziet komt uit jouw koker, Roady.
Jep. Je hebt helemaal gelijk.
Je bent ongelukkig, legt je probleempjes lekker bij iemand anders neer en je bent happy.
Was het maar zo makkelijk. Het heeft te maken met liefde waaraan je je overgeeft.
In die overgave lossen bepaalde problemen op.
Verder wil ik het er maar even bij laten. De discussie zoals ik die voor ogen had, komt niet op gang. Wat je terecht al eerder zei"
Volhoudertje schreef:Op zich interessant om kennis van te nemen, maar als je zelf niet "in de Here" bent, dan tref je er ook verder weinig herkenbaars in.
Deze opmerking getuigde nog enigzins van begrip en inleving in de ander.
Bij de rest van de reacties ontbreekt dat bijna volledig.
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Beste Roady,

U bent wellicht teleurgesteld van het naast elkaar heen praten. Volhoudertje heeft dat heel goed gezien door zijn reactie door te zeggen: als je zelf niet "in de Here" bent, dan tref je er ook verder weinig herkenbaars in.

Met andere woorden uw manier van geloofsbeleving is geen gemeenschappelijke taal op dit forum.

Als nu een gemeenschappelijke taal wegvalt, dan vervalt dit forum tot een politiek spel.

Zoals politici vaak naast elkaar heen praten. De verschillende partijen ontwikkelen een eigen taal, die alleen insiders begrijpen, zoals volhoudertje zegt: “als je zelf niet “in de Here” bent, dan tref je er ook verder weinig herkenbaars in.” Zo kan ik op mijn beurt ook een verhaal vertellen, die ik alleen en slechts mijn zielsverwanten begrijpen. Dan vraag ik me af: Wat heb je aan een taal die alléén jíj begrijpt op een algemeen psychologieforum?

Vriendelijk groet, (oprecht zo bedoeld)

Kyron
Roady

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Hey Kyron,

Bedankt voor je reactie.
Misschien ben ik wel wat teleurgesteld inderdaad en had ik verwacht dat anderen mijn beleving zouden delen. Ik geef toe: op een forum als dit is dat geen terechte verwachting, dat besef ik nu ook wel. Wat dat betreft vond ik het zelf wel leerzaam, ik ben mezelf ook wel tegengekomen in de discussie.

Ik blijf de overtuiging hebben dat er een link bestaat tussen psychologie en de persoon Jezus Christus. Maar als je niks met Jezus hebt, dan spreek je de taal ook niet. Exact wat je zegt.

Ik denk dat het weinig zin meer heeft om er op door te gaan. Ik wil het dus maar laten rusten. Wat mij betreft mag het topic ook gesloten worden. Rest mij jullie wel hartelijk te bedanken voor de mogelijkheid tot discussie hier.

Groeten,
Roady
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Roady schreef:Hey Kyron,

Bedankt voor je reactie.
Misschien ben ik wel wat teleurgesteld inderdaad en had ik verwacht dat anderen mijn beleving zouden delen. Ik geef toe: op een forum als dit is dat geen terechte verwachting, dat besef ik nu ook wel. Wat dat betreft vond ik het zelf wel leerzaam, ik ben mezelf ook wel tegengekomen in de discussie.

Ik blijf de overtuiging hebben dat er een link bestaat tussen psychologie en de persoon Jezus Christus. Maar als je niks met Jezus hebt, dan spreek je de taal ook niet. Exact wat je zegt.
Anderzijds valt dat denk ik wel meer mee dan je denkt hoor, Roady. Daar in Nederlands en hier in België hebben de meesten mensen toch enige binding met het christelijk geloof. (in calvinistische of katholieke versie)

Wel is het zo dat meestal in puberteit een periode waarin hun geloof van hun jeugd aan het wankelen word gebracht. Men wordt kritisch tegenover wat ons werd aangeleerd. Ik geloof ook dat geloven in deze moderne tijd als iemand daar voor kiest maar mogelijk is na het doorwerken van een kritische fase.

Ieder ontwikkeld een eigen cognitieve-religieuze stijl wanneer men geconfronteerd word met elementen uit een religieuze boodschap. Letterlijk geloof/symbolisch, ongelovig/gelovig, en alle mogelijke combinaties. Zo word hier door verschillende mensen verschillend gereageerd.

In de loop van hun kinderlijke ontwikkeling kan men er anders mee omgaan, van een heel concreet letterlijk verstaan van de bijbel (koran- thora) bijv. naar meer symbolisch opvatten. Anderen worden ineens ongelovig.

Anderen kiezen ervoor, hebben de neiging althans orthodox te (blijven) denken, zij verlaten in zekere zin de letterlijkheid van het kinderlijk verstaan niet. Religie en geloof hebben hier vooral een zekerheid gevende functie. Anderen worden omgekeerd juist ongelovig omdat geloof hen niet de vaste zekerheid geeft die zij menen te vinden in wetenschappelijk denken.

Weer anderen hebben een tweede naïviteitsattitude, dit wil zeggen: geloof brede betekenissen, die zij kunnen gebruiken om zin te geven aan het leven. Zij zijn niet op zoek naar vaste zekerheden, zijn zich bewust van de verschillende interpretaties die mogelijk zijn, kunnen leven met het dat zij vroeger op een kinderlijke manier geloofden en hebben daar geen negatieve denkbeelden en gevoelens tegenover.

De keuze die iemand maakt om te gaan met het religieuze is vrij stevig… die betrekkelijk weinig aan wijziging onderhevig is en die zij dan als ouder voor een stuk doorgeven aan hun kinderen In die zin denk ik niet dat er bij de meesten nog sprake is van grote veranderingen of ontwikkelingen. Tenzij zich uiteraard onverwachte dingen voordoen, die hun leven een andere wending kunnen geven en die ook een behoorlijk impact kunnen hebben op hun omgaan met geloof en religie. meestal zijn dat negatieve gebeurtenissen, pijnlijke ervaringen.

Deze kunnen de stabiele positie omver werpen, en mensen kunnen dan ongelovig of juist gelovig worden. In jouw geval het laatste.

Mensen kunnen dus wel bekeren in de loop van hun leven, al zou ik niet zeggen dat elke verandering of bekering zomaar een ontwikkeling geduid kan worden.

Voorts wil ik ermee zeggen, Roady … Er zijn verschillende manieren om te gaan met de religieuze werkelijkheid. Ik vind het wel interessant om gedachten van mensen te horen die er anders over denken dan ik. We moeten van verschillende kanten komen om elkaar te ontmoeten denk ik.

Ik vind het jammer dat je het ineens voor gezien houd Roady. Eens grondig met elkaar oneens zijn, is ook niets mis mee vind ik, want er zijn altijd wel punten van overeenstemming te vinden. Voor mij hoeft daarom deze leeuwenkuil niet op slot hoor, mag van mij gerust open blijven, al komt er misschien geen leeuw meer in… Ik heb wel ruimte voor het onverwachte… :)

Het is een lange epistel geworden, normaal houd ik het zo kort mogelijk, zodat mensen niet in mijn bijdragen hoeven te Scrollen, omdat ik er rekening mee houd dat weinig mensen lange schrijfsels lezen…

Groet,

Kyron
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Eens met voorgaande post

Het is wel frappant dat als je geen gelijkgezinde antwoorden krijgt de hele discussie maar op slot moet.

Het is inderdaad niet omdat we verschillende standpunten hebben dat er geen respect kan zijn voor eenieders mening.
Als je hoofddoel een ander overtuigen van je visie is, tja dan vang je redelijk bot denk ik.Aan de andere kant hoef je op deze manier niet op een ijskoude straathoek gaan prediken :unsure:

En dat ligt niet aan het type forum of iets anders,maar aan de realistische en kritische inslag van een weldenkend mensch..

zo ga je er nog veel tegenkomen Roady, meer dan die je overtuiging zomaar aannemen en volgen.

just my 2 cents 001_tongue
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
TheEmperor85

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

momo schreef:

En dat ligt niet aan het type forum of iets anders,maar aan de realistische en kritische inslag van een weldenkend mensch..

zo ga je er nog veel tegenkomen Roady, meer dan die je overtuiging zomaar aannemen en volgen.

just my 2 cents 001_tongue
Tja, dat is het probleem misschien een beetje: God geeft ons een werkend brein, redenerend vermogen, natuurlijke nieuwsgierigheid naar (wetenschappelijke) ontdekkingen, en geeft ons vervolgens een boek die verbied deze hersens nog 1 keer op die manier te gebruiken. Het is prima om nieuwsgierig en kritisch te zijn, als je maar niet kritisch bent t.o.v de bijbel, die is namelijk onfeilbaar 039
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Ergens in een dimensie die aan ons oog onttrokken is leeft een martelaar. Door in hem te geloven wordt zijn goede zaak gesterkt. Veel moderne mensen trachten het Bijbelse verhaal te ontkrachten, niet geheel zonder redenen. Ondanks dat is niet de gehele Bijbel nodig om te geloven in Jezus' goede zaak. Roady, ik voel met je mee, maar er heerst teveel verdeeldheid om de mensheid samen te brengen. Dit was tevens de reden voor Jezus om hen die de boodschap van het hogere doel hoorden en nastreefden te scheiden van huichelaars. Het is goed om te leren van dit soort discussies.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Radius schreef:Ergens in een dimensie die aan ons oog onttrokken is leeft een martelaar. Door in hem te geloven wordt zijn goede zaak gesterkt. Veel moderne mensen trachten het Bijbelse verhaal te ontkrachten, niet geheel zonder redenen. Ondanks dat is niet de gehele Bijbel nodig om te geloven in Jezus' goede zaak. Roady, ik voel met je mee, maar er heerst teveel verdeeldheid om de mensheid samen te brengen. Dit was tevens de reden voor Jezus om hen die de boodschap van het hogere doel hoorden en nastreefden te scheiden van huichelaars. Het is goed om te leren van dit soort discussies.
Beste Radius,

Ik vind het interessant Radius, uw beeld van de martelaar. Jezus was uiteraard een zondebok. Los daarvan, en los van Jezus, wil ik het even over het beeld van de martelaar zelf hebben.

Enerzijds kan ik uw identificatie met mensen goed begrijpen die zichzelf de roeping toemeten het woord van God te verkondigen tegen de heersende mening in. Want dat maakt je juist éénzaam en levert je alleen maar hatelijkheden en vijandschap op.

Tevens schuilt hier juist een gevaar, een mogelijke valkuil zich met het archetypische beeld van een martelaar zich mee te identificeren.

Men kan zich met het beeld van een profeet identificeren: Ik ben de enige die inzicht heeft, die de waarheid durft zeggen; of met het beeld van de martelaar: Ik word niet begrepen. Ik moet wel lijden, want ik ben zo anders, net als Jezus. Ik ben de enige die opkomt voor de waarheid. Dergelijke uitspraken klinken vaak heel vroom, maar ze komen voort uit arrogantie: men wil zijn als God of als een mens die op een bijzondere wijze door God geroepen is.

Groet,

Kyron
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Kyron schreef:Men kan zich met het beeld van een profeet identificeren: Ik ben de enige die inzicht heeft, die de waarheid durft zeggen; of met het beeld van de martelaar: Ik word niet begrepen.
Een interessante oberservatie, Kyron.
Ik denk dat er veel overeenkomsten zijn aan te wijzen tussen Roady’s passie voor Jezus en de veganistische levensovertuiging van Radius.
Discussies over beide onderwerpen zijn op een forum als dit eigenlijk bijna van het begin af aan gedoemd te mislukken.
Zoals Radius terecht opmerkt: “Het is goed om te leren van dit soort discussies.”
Het is uiteraard aan een ieder om te bepalen welke lering men er uit trekken wil.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

volhoudertje schreef:
Kyron schreef:Men kan zich met het beeld van een profeet identificeren: Ik ben de enige die inzicht heeft, die de waarheid durft zeggen; of met het beeld van de martelaar: Ik word niet begrepen.
Een interessante oberservatie, Kyron.
Ik denk dat er veel overeenkomsten zijn aan te wijzen tussen Roady’s passie voor Jezus en de veganistische levensovertuiging van Radius.
Discussies over beide onderwerpen zijn op een forum als dit eigenlijk bijna van het begin af aan gedoemd te mislukken....
Wat uiteraard spijtig is, hoewel het potentieel wel mogelijk is er een interessant gesprek van te maken, waar beiden verschillende partijen van kunnen leren, denk ik.

Eén van vele mogelijke reden zou kunnen zijn dat het gesprek over onderwerpen zoals deze bijna tot mislukken gedoemd is, is denk ik deze:

Soms kan men met bijv. een beroep te doen op de bijbel een muur om zich heen bouwen, ook bij gelovige koppels kan dat voorkomen. Dus hoeft het niet alleen te maken hebben, doordat dit een “seculair” forum is.

Een man kan bijv. de bijbel gebruiken om zich niet door zijn vrouw van zijn stuk te laten brengen. Hij neemt daarbij de rol van de ongrijpbare en onfeilbare. Maar zo is elk gesprek gedoemd te mislukken. Men verschanst zich in loopgraven in plaats van met elkaar te communiceren. Maar ook is er de vrouw die als voorwaarde aan haar huwelijk stelt dat men alles gemeenschappelijk moet doen bijv., dat men over alles gelijk moet denken. Ze laat haar man niet de ruimte die hij nodig heeft. Ze beroept zich daarbij op de bijbel zonder met aandacht te luisteren naar wat haar man over zichzelf vertelt en welke behoeften hij werkelijk heeft. Ideologie maakt blind voor de ander. (dat kan uiteraard ook een niet-religieuze ideologie zijn) Ze ontstaat steeds uit angst dat de ander ons te dicht op de huid komt. Het fatale is dat men de bijbel ideologisch kan misbruiken.

Enne, @ Radius en Roady (als je er nog bent)
Ik weet heus wel dat dit niet de bedoeling van de bijbel, die ons immers juist de weg kan wijzen waarlangs mensen in vrede met elkaar kunnen samenleven. Niet iedereen houd er een fundamentalistische lezing erop na.

Het feit dat ik zo kritisch ben is dat ik vaak meegemaakt heb dat mensen hun privé-verbeeldingen voor goddelijke waarheid te laten doorgaan, juist door ze “Bijbels” te noemen.

Groet,

Kyron
Roady

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Kyron schreef: Wat uiteraard spijtig is, hoewel het potentieel wel mogelijk is er een interessant gesprek van te maken, waar beiden verschillende partijen van kunnen leren, denk ik.

Eén van vele mogelijke reden zou kunnen zijn dat het gesprek over onderwerpen zoals deze bijna tot mislukken gedoemd is, is denk ik deze:

Soms kan men met bijv. een beroep te doen op de bijbel een muur om zich heen bouwen, ook bij gelovige koppels kan dat voorkomen. Dus hoeft het niet alleen te maken hebben, doordat dit een “seculair” forum is.

Een man kan bijv. de bijbel gebruiken om zich niet door zijn vrouw van zijn stuk te laten brengen. Hij neemt daarbij de rol van de ongrijpbare en onfeilbare. Maar zo is elk gesprek gedoemd te mislukken. Men verschanst zich in loopgraven in plaats van met elkaar te communiceren. Maar ook is er de vrouw die als voorwaarde aan haar huwelijk stelt dat men alles gemeenschappelijk moet doen bijv., dat men over alles gelijk moet denken. Ze laat haar man niet de ruimte die hij nodig heeft. Ze beroept zich daarbij op de bijbel zonder met aandacht te luisteren naar wat haar man over zichzelf vertelt en welke behoeften hij werkelijk heeft. Ideologie maakt blind voor de ander. (dat kan uiteraard ook een niet-religieuze ideologie zijn) Ze ontstaat steeds uit angst dat de ander ons te dicht op de huid komt. Het fatale is dat men de bijbel ideologisch kan misbruiken.
Ik heb de reacties gelezen en haak even in op deze.
Ik vind dit erg mooi neergezet. Heel waar ook.
Ik kan behalve de bijbel, elke leerstelling misbruiken om mezelf "te beschermen" denk ik. Of beter gezegd: om mezelf achter te verbergen. Dat herken ik zeker.
Ook kan ik mijn kennis misbruiken om mezelf maar niet te hoeven laten zien.
Het vervelende is dat ik DAT juist graag wil: mezelf laten zien. Echt zijn. Kwetsbaar zijn. Echt communiceren.

Op die manier ben ik in de periode dat ik "gelovig" ben, tegen een behoorlijk stuk geestelijke trots aangelopen. Eerst voelde dat goed en dacht ik dat daar winst zat, maar later begon ik er steeds meer van te walgen. Vandaaruit leerde ik het verlangen kennen om echt kwetsbaar te worden naar mijn omgeving.
Enne, @ Radius en Roady (als je er nog bent)
Ik weet heus wel dat dit niet de bedoeling van de bijbel, die ons immers juist de weg kan wijzen waarlangs mensen in vrede met elkaar kunnen samenleven. Niet iedereen houd er een fundamentalistische lezing erop na.
Tja wat is fundamentalistisch? Kijk, het fundament van de bijbel is God als Schepper, en Jezus als Zijn Zoon die voor mijn zonden is gestorven. Dat is wat ik geloof. Ben ik dan een fundamentalist?? Aan de andere kant: als ik het fundament uit de bijbel weglaat, wat heb ik er dan nog aan? Het is juist het kruis waar Jezus aan heeft gehangen wat zo ontzettend veel moois in zich heeft voor mij. Niet DAT Hij daar heeft gehangen, maar de reden waarom bedoel ik.
Het feit dat ik zo kritisch ben is dat ik vaak meegemaakt heb dat mensen hun privé-verbeeldingen voor goddelijke waarheid te laten doorgaan, juist door ze “Bijbels” te noemen.
Wat jij denk ik bedoelt, is dat -ongeacht waarop je je vertrouwen stelt- hou het overzicht van de realiteit, blijf nuchter, sla niet door, etc.
Enerzijds kan ik uw identificatie met mensen goed begrijpen die zichzelf de roeping toemeten het woord van God te verkondigen tegen de heersende mening in. Want dat maakt je juist éénzaam en levert je alleen maar hatelijkheden en vijandschap op.
Ik snap wat je zegt. Maar ik begrijp dat je er vanuit gaat dat mensen zichzelf een roeping geven. Zou dat dan echt zijn? Ik weet nu zelf uit eigen ervaring dat de mens God niet zoekt, maar God wel de mens. Voordat ik tot inzicht kwam in wie Jezus ECHT was, moest ik niets van hem hebben. Mijn vrienden praatten ook wel 's hierover met me. Maar toen ik eenmaal de liefde ervoer die van God uitgaat, was ik "om". Toen wist ik het zeker: dit is God.
En omdat dit ZO kostbaar voor mij was, en nog steeds is, wordt dat merkbaar.
En ik geloof niet dat dit zal veranderen voor mij. Iets dat zo kostbaar is, dat hou je vast en bewaak je. Dat mag je iets kosten zelfs.
Tevens schuilt hier juist een gevaar, een mogelijke valkuil zich met het archetypische beeld van een martelaar zich mee te identificeren.
Men kan zich met het beeld van een profeet identificeren: Ik ben de enige die inzicht heeft, die de waarheid durft zeggen; of met het beeld van de martelaar: Ik word niet begrepen. Ik moet wel lijden, want ik ben zo anders, net als Jezus. Ik ben de enige die opkomt voor de waarheid. Dergelijke uitspraken klinken vaak heel vroom, maar ze komen voort uit arrogantie: men wil zijn als God of als een mens die op een bijzondere wijze door God geroepen is.
Over dat lijden: wat denk je wie meer lijdt: een alcoholist die elke dag z'n portie drank gaat halen in de kroeg? Of de alcholist die ervoor strijdt om het ware leven te vinden en probeert de waarheid in z'n leven te vinden en probeert af te kicken?

Wie lijdt er meer? Een echtgenoot die er een minnares op nahoudt, of een echtgenoot die tegen z'n verlangens vecht en dit eerlijk met z'n partner bespreekt om zo z'n relatie te redden en te
sterken?

Wat is lijden feitelijk?

En over identificatie zou ik nog willen zeggen:
Ieder mens identificeert zich met andere mensen. Of met dingen.
Ieder kind wil zijn als. Dat is wat identificatie inhoudt: ik wil zijn als (met alle processen die het met zich meebrengt). Dat kan zijn vader, of moeder, of een popster, of geld, of je werk. Of je partner, of een beroemd persoon.
Hoe betrouwbaarder het voorwerp van je identificatie is, hoe veilger je identiteit geborgen is.

In tijden van identiteitscrises kom je er doorgaans achter dat datgene waarmee je je geidentificeerd hebt, waardeloos lijkt te zijn. Dan zal er een verschuiving moeten plaatsvinden op dit gebied. Voor mij persoonlijk geldt dat Jezus de persoon is waarmee ik me identificeer (ten diepste). Dat heeft niets met arrogantie te maken, maar alles met de liefde die iemand voor mij heeft getoond en de betrouwbaarheid van zijn persoon en de dingen die hij heeft gezegd. Wetende dat dit aardse gebeuren slechts tijdelijk is, vind ik het voor mezelf erg geruststellend dat ik weet dat het voor hierna goed zit. Juist door de relatie die ik ben aangegaan met Hem. Jezus is de enige die ooit zei: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, Niemand komt door de Vader (God) dan door Mij".
Door relatie met Jezus aan te gaan, ben ik gaan zien dat Hij inderdaad de weg is naar God, dat Hij niet alleen waarheid spreekt, maar Zelf waarheid IS, en niet alleen leven geeft (door wat hij sprak) maar het Leven IS. Een onvoorstelbaar mooi ding om te ontdekken [applaus]
Maar pas toen ik het ontdekte, zag ik pas in hoe het werkelijk in elkaar zit.
Ik wist dus feitelijk niet wat ik wilde vinden toen ik aan het zoeken was :angry:
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Beste Roady,

Ik reageer nu voor het gemak tussen uw regeltjes.
Ik heb de reacties gelezen en haak even in op deze.
Ik vind dit erg mooi neergezet.
ευχαριστώ :)
Ik kan behalve de bijbel, elke leerstelling misbruiken om mezelf "te beschermen" denk ik. Of beter gezegd: om mezelf achter te verbergen. Dat herken ik zeker.
Ook kan ik mijn kennis misbruiken om mezelf maar niet te hoeven laten zien.
Het vervelende is dat ik DAT juist graag wil: mezelf laten zien. Echt zijn. Kwetsbaar zijn. Echt communiceren.

Op die manier ben ik in de periode dat ik "gelovig" ben, tegen een behoorlijk stuk geestelijke trots aangelopen. Eerst voelde dat goed en dacht ik dat daar winst zat, maar later begon ik er steeds meer van te walgen. Vandaaruit leerde ik het verlangen kennen om echt kwetsbaar te worden naar mijn omgeving.
Het bovenstaande is een mooi stukje zelfkennis, Roady… ‘Kwetsbaar’ zijn is echter juist wat mensen vandaag niet willen zijn. Tegenwoordig wil iedereen volmaakt zijn en alles in zijn macht hebben. Mensen willen ongenaakbaar zijn. Opmerkingen als ‘het is niet erg, hoor’, ‘ik kan daartegen’ of ‘het doet me niets’, klinken stoer…

Kwetsbaar durven zijn heeft te maken dat we een gemeenschap van mensen zijn en met het feit dat we als zodanig met elkaar verbonden zijn. (hoe verschillend de ideeën, geloof, ongeloof ook zijn kan die iemand in zijn hoofd allemaal heeft steken)
Tja wat is fundamentalistisch? Kijk, het fundament van de bijbel is God als Schepper, en Jezus als Zijn Zoon die voor mijn zonden is gestorven. Dat is wat ik geloof. Ben ik dan een fundamentalist?? Aan de andere kant: als ik het fundament uit de bijbel weglaat, wat heb ik er dan nog aan? Het is juist het kruis waar Jezus aan heeft gehangen wat zo ontzettend veel moois in zich heeft voor mij. Niet DAT Hij daar heeft gehangen, maar de reden waarom bedoel ik.
Wat fundamentalistisch is?

fundamentalisme volgens de Dikke meneer van Dale dat ik eventjes kopieer:

(het) zeer orthodoxe, antiliberale theologische, levensbeschouwelijke e.d. richting, met een sterk anti-intellectuele inslag (m.n. in het christendom en de islam, maar ook in de politiek); - ook als tweede lid in samenst. als de volgende, waarin het eerste lid een levensbeschouwing, godsdienst e.d. noemt: christenfundamentalisme, islamfundamentalisme, marktfundamentalisme, moslimfundamentalisme, verlichtingsfundamentalisme.

fundamentalist: aanhanger van het fundamentalisme, orthodoxe of dogmatische volgeling van een doctrine, godsdienst e.d., vr. fundamentaliste: christelijke, islamitische fundamentalisten;

fundamentalistisch: van of op de wijze van de fundamentalisten: fundamentalistische christenen, moslims, fundamentalistisch terrorisme.

Aldus meneer van Dale.

Een fundamentalistische levensbeschouwing, welke de inhoud van dat fundamentalisme ook mogen zijn, (katholiek, evangelisch, verlichtings, hindoe enz… ) heeft voor mij althans een anti-evangeliserende werking.

Gelukkig kan men perfect dezelfde levensbeschouwing erop nahouden zonder dat fundamentalistisch element.
Wat jij denk ik bedoelt, is dat -ongeacht waarop je je vertrouwen stelt- hou het overzicht van de realiteit, blijf nuchter, sla niet door, etc.
Juist, Een trein heeft een draadje boven, tevens ook een rails, zonder die rails word het een zweeftrein.
Ik snap wat je zegt. Maar ik begrijp dat je er vanuit gaat dat mensen zichzelf een roeping geven. Zou dat dan echt zijn? Ik weet nu zelf uit eigen ervaring dat de mens God niet zoekt, maar God wel de mens. Voordat ik tot inzicht kwam in wie Jezus ECHT was, moest ik niets van hem hebben. Mijn vrienden praatten ook wel 's hierover met me. Maar toen ik eenmaal de liefde ervoer die van God uitgaat, was ik "om". Toen wist ik het zeker: dit is God.
En omdat dit ZO kostbaar voor mij was, en nog steeds is, wordt dat merkbaar.
En ik geloof niet dat dit zal veranderen voor mij. Iets dat zo kostbaar is, dat hou je vast en bewaak je. Dat mag je iets kosten zelfs.
Beste Roady, als jij met liefde het goede voorbeeld geeft, is volgens mij christelijker, dan als je bijv. mensen aan het station zou overdonderen met de vraag: Geloof jij (ook) in Jezus?

In het Spaans kent men het spreekwoord: “bien predica quien bien vive”. Letterlijk vertaald: “goed predikt wie goed leeft”. Vrij vertaald: “goed voorgaan doet goed volgen”…

Groet,

Kyron
Roady

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Kyron schreef:
ευχαριστώ :)

Ik moest even googlen, maar ik snap het nu :-)


Het bovenstaande is een mooi stukje zelfkennis, Roady… ‘Kwetsbaar’ zijn is echter juist wat mensen vandaag niet willen zijn. Tegenwoordig wil iedereen volmaakt zijn en alles in zijn macht hebben. Mensen willen ongenaakbaar zijn. Opmerkingen als ‘het is niet erg, hoor’, ‘ik kan daartegen’ of ‘het doet me niets’, klinken stoer…

Ja inderdaad. Het is erg stoer als je niet te raken bent, maar ook ZEER eenzaam....
Feitelijk ligt juist onder deze stoerheid de angst OM gekwetst te worden. Of beter gezegd:
Om OPNIEUW gekwetst te worden...


Kwetsbaar durven zijn heeft te maken dat we een gemeenschap van mensen zijn en met het feit dat we als zodanig met elkaar verbonden zijn. (hoe verschillend de ideeën, geloof, ongeloof ook zijn kan die iemand in zijn hoofd allemaal heeft steken)
Ja mooi Kyron. En helemaal waar.


Wat fundamentalistisch is?

fundamentalisme volgens de Dikke meneer van Dale dat ik eventjes kopieer:

(het) zeer orthodoxe, antiliberale theologische, levensbeschouwelijke e.d. richting, met een sterk anti-intellectuele inslag (m.n. in het christendom en de islam, maar ook in de politiek); - ook als tweede lid in samenst. als de volgende, waarin het eerste lid een levensbeschouwing, godsdienst e.d. noemt: christenfundamentalisme, islamfundamentalisme, marktfundamentalisme, moslimfundamentalisme, verlichtingsfundamentalisme.

fundamentalist: aanhanger van het fundamentalisme, orthodoxe of dogmatische volgeling van een doctrine, godsdienst e.d., vr. fundamentaliste: christelijke, islamitische fundamentalisten;

fundamentalistisch: van of op de wijze van de fundamentalisten: fundamentalistische christenen, moslims, fundamentalistisch terrorisme.

Aldus meneer van Dale.

Een fundamentalistische levensbeschouwing, welke de inhoud van dat fundamentalisme ook mogen zijn, (katholiek, evangelisch, verlichtings, hindoe enz… ) heeft voor mij althans een anti-evangeliserende werking.

Gelukkig kan men perfect dezelfde levensbeschouwing erop nahouden zonder dat fundamentalistisch element.

Nou ik moet je eerlijk zeggen: met wat hier staat heb ik helemaal niets mee.
Ik ben blij dat je die laatste zin erbij hebt gezet. Dat geloof ik namelijk ook.

Begrijp ik het goed als het "fundamentalistische" zit in het "met dwang opleggen" van iets? Iets dat snel uitmondt in macht en onderdrukking (in welke mate dan ook)? Met als doel mensen of groepen mensen onder controle te houden (manipulatie)?
En is het niet exact hetzelfde als met stoerheid: er ligt een angst aan ten grondslag?
Het is slechts een muur om het "echte" te verbergen?

Wat jij denk ik bedoelt, is dat -ongeacht waarop je je vertrouwen stelt- hou het overzicht van de realiteit, blijf nuchter, sla niet door, etc.

Juist, Een trein heeft een draadje boven, tevens ook een rails, zonder die rails word het een zweeftrein.

[027]


Beste Roady, als jij met liefde het goede voorbeeld geeft, is volgens mij christelijker, dan als je bijv. mensen aan het station zou overdonderen met de vraag: Geloof jij (ook) in Jezus?

In het Spaans kent men het spreekwoord: “bien predica quien bien vive”. Letterlijk vertaald: “goed predikt wie goed leeft”. Vrij vertaald: “goed voorgaan doet goed volgen”…

Je hebt helemaal gelijk. Als ik iets beweer maar het zelf niet doe, maak ik mezelf tot een huichelaar. Ik hanteer zelf al heel lang het principe: getuigen doe je zonder woorden. Laat het maar zien. Dan kom je veel geloofwaardiger over.
Ik wil je danken dat je me hier weer even heel bewust van maakt.

--
Dank je wel voor je reacties Kyron.
Ik heb het gevoel dat ik nu een beetje een koekje van eigen deeg krijg, maar wel op een heel vriendelijke manier.

Ik moet er ook bijzeggen dat ik met een fors vooroordeel dit forum ben binnengekomen (zie ik nu). Ik wil mijn excuses aanbieden als ik iemand hiermee voor het hoofd heb gestoten.
De toren waar ik soms op sta te blazen is nogal ehhh hoog dft001
Ik denk dat het m'n ivoren toren is, waar ik me nog veel te veel tijd in verschuil...
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Hedenavond Roady,
Ik moest even googlen, maar ik snap het nu
Ik dacht dat je mogelijk Grieks kende, doordat je een paar Griekse woordjes gebruikte. Daarom wou ik eventjes mijn beste Grieks oefenen, dat ik in deze periode aan het studeren ben. ;)

O, ik zie mijn vergissing al in, je gebruikte de Griekse woordjes ψυχή en λόγος, dat je blijkbaar van wiki kopieerde.

En ik maar denken dat je de bijbel (nieuwe-testament) in de Griekse grondtekst kon lezen. :p

Ikzelf heb een puur wereldse motivatie hoor, om Grieks te studeren. We willen volgende zomer of de zomer dat daarop volgt naar Griekenland, en ik hou er van om steeds de taal ter plaatse te spreken, in plaats van me verstaanbaar te maken met mijn steenkolenengels. :)
Ja inderdaad. Het is erg stoer als je niet te raken bent, maar ook ZEER eenzaam....
Feitelijk ligt juist onder deze stoerheid de angst OM gekwetst te worden. Of beter gezegd:
Om OPNIEUW gekwetst te worden...
Wat te begrijpen is natuurlijk. Mensen die zich afgewezen voelen, worden terughoudender. Ze zijn bang opnieuw gekwetst te worden. Misschien daarom ook voor een stuk je terughoudendheid op 21 nov. toen u zei: Ik denk dat het weinig zin meer heeft om er op door te gaan? ;)
Ik vraag het me ook af omdat het me opvalt Roady, dat het woordje “angst” nogal vaak in jouw persoonlijke woordenboek voorkomt, in de reacties op andere mensen elders op dit forum dat ik per toeval van u gelezen heb. Ook al ben je nog zo vurig gelovig, je bent ook maar een mens, zoals je zelf ook wel beseft, hé...
Begrijp ik het goed als het "fundamentalistische" zit in het "met dwang opleggen" van iets? Iets dat snel uitmondt in macht en onderdrukking (in welke mate dan ook)? Met als doel mensen of groepen mensen onder controle te houden (manipulatie)?
En is het niet exact hetzelfde als met stoerheid: er ligt een angst aan ten grondslag?
Het is slechts een muur om het "echte" te verbergen?
Angst wellicht ja ook. :D Het is inderdaad zo denk ik dat een fundamentalistische levenshouding vaker tot geweld en “met dwang iets opleggen” leid denk ik dan een meer gematigde orthodoxe of een liberale levensbeschouwing.

Ik zal een voorbeeld geven tussen al die soorten van fundamentalisme die er bestaan, dat het meest een aanknopingspunt is, van wat we hier bespreken. Namelijk het “bijbels fundamentalisme”:

Als centraal strijdpunt van het Bijbelse fundamentalisme geldt de woordelijke onfeilbaarheid van de Schrift. Bijbelse fundamentalisten zijn er heilig van overtuigd dat de bijbel als woord van God geheel en al vrij van dwaling is. Men kan of mag derhalve onder geen beding ook maar het kleinste onderdeel ervan in twijfel trekken. De bijbel heeft altijd gelijk; en wanneer hij geen gelijk heeft, dan zorgt men er wel voor dat hij gelijk krijgt. Vaak legitimeert men deze overtuiging op basis van de wijze waarop sommige Bijbelteksten zichzelf als goddelijke openbaring presenteren. Daaruit vloeit voort dat bijbels fundamentalisme meent dat de bijbel als een goddelijk receptenboek voor het oplossen van allerhande actuele problemen kan dienen, zonder rekening te houden met de maatschappelijke en literaire context waarbinnen de Bijbelse tradities vorm hebben gekregen. Als zodanig is de fundamentalistische Bijbellezing zonder meer gevaarlijk te noemen, meen ik. Ze is immers aanlokkelijk voor mensen die in de bijbel een pasklaar antwoord zoeken voor allerlei levensproblemen.
Je hebt helemaal gelijk. Als ik iets beweer maar het zelf niet doe, maak ik mezelf tot een huichelaar. Ik hanteer zelf al heel lang het principe: getuigen doe je zonder woorden. Laat het maar zien. Dan kom je veel geloofwaardiger over.
Ik wil je danken dat je me hier weer even heel bewust van maakt.
Op een afstandje wil ik wel een voorbeeld geven van een christelijke organisatie die mij persoonlijk aanspreekt, die zich inzetten voor mensen die geen naam meer hebben in de maatschappij. Hun enige doel is er te zijn, en een bescheiden hand te reiken. Elke vorm van proselitisme of bekeringsijver is die mensen vreemd en trouwens bij statuut van oprichting verboden. De organisatie heeft nu wel de naam pluralistisch te zijn, maar is wel vanuit een christelijke inspiratie vertrokken. Een pater heeft die organisatie opgericht.
Dank je wel voor je reacties Kyron.
Ik heb het gevoel dat ik nu een beetje een koekje van eigen deeg krijg, maar wel op een heel vriendelijke manier.
Graag gedaan, wil je nog een koekje? occasion14
Ik moet er ook bijzeggen dat ik met een fors vooroordeel dit forum ben binnengekomen (zie ik nu). Ik wil mijn excuses aanbieden als ik iemand hiermee voor het hoofd heb gestoten.
De toren waar ik soms op sta te blazen is nogal ehhh hoog
Ik denk dat het m'n ivoren toren is, waar ik me nog veel te veel tijd in verschuil...
Op de top van een berg kan het schoon zijn, maar in het dal staan de mooiste bloemen, Roady. Is het me nog toegestaan om u een koekje uit eigen deel aan te bieden, beste? U schrijft vaak over angst, zoals ik reeds opmerkte. Dat de moeilijkheden waarmee iemand te kampen heeft met angst te maken heeft.

Welnu Roady, Je schrijft dat je een enorm “vooroordeel” had. Nu vaak angsten in eigen innerlijk, ontstaan vaak op basis van vooroordelen, meegebracht door opvoeding, school, gemeente, kerk of maatschappij. (Een vooroordeel is een samenhangende reeks gevoelens, die in gang kan worden gezet door een externe prikkel.) Of het object van een vooroordeel nu een groep is, een idee, of een houding, het vooroordeel wordt alleen veranderd door ervaring van het tegendeel. Hopelijk vind je op dit forum voldoende ervaringen die uw vooroordeel (wat dat vooroordeel ook mogen wezen?) corrigeren, zodat het “oor” uit voor-oor-deel wegvalt en er alleen een “voordeel” overblijft :D

Verder weet ik van mijn kant uit van mezelf dat ik erg confronterend uit de hoek kan komen. Tevens doe ik wel mijn best om een gulden middelweg te vinden empathie en confrontatie. Hopelijk met de nadruk op het eerste. Al besef ik dat deze reactie voor u erg confronterend kan overkomen. Dat zal ik dan wel merken hoe je (eventueel) zal reageren.

Groet,

Kyron
Roady

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Kyron schreef: Misschien daarom ook voor een stuk je terughoudendheid op 21 nov. toen u zei: Ik denk dat het weinig zin meer heeft om er op door te gaan? ;)
Beste Kyron,

Dank voor de conversatie. Als reactie op bovenstaand stukje nog(maals) dit:
De link van het christelijk geloof naar psychologie komt nauwelijks aan de orde in deze discussie, ik snap nu wel beter waarom. Maar ik laat het hierbij even zitten.
Het is nu vooral een belichten van "geloven" an sich, op zich helemaal prima, maar dat was niet mijn insteek toen ik het idee opperde om dit topic te starten. Daarom laat ik het verder maar rusten.

Nogmaals dank voor de conversatie.
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Beste Roady,

Ook u dank voor het gesprek. Je schrijft dat je een andere insteek had om met dit topic te beginnen. Tevens vind ik dat persoonlijk juist het interessante van een stimulerende discussie. Ieder brengt zijn eigen insteek mee, om dit onderwerp te benaderen.

Jij hebt een eigen insteek en dat is prima. Zoals ik bijv. de mijne heb. Als jij bijv. een kopie van mij word zou het toch saai zijn, en omgekeerd ook. Blijf maar gewoon, Roady, da’s veel interessanter. ;)

Ik heb bijv. waardering voor de authenticiteit van jouw geloofsuiting, wat niet automatisch een aanvaarding hoeft te betekenen van de inhoudelijke juistheid van al wat u beweerd. Zo mag jij ook de al of niet inhoudelijke juistheid van wat ik hier allemaal beweer betwisten. Daar is een forum voor. Tevens zijn er wel genoeg dingen waar we eens over zijn, vermoed ik. Wellicht wel meer dan het oppervlakkig misschien lijkt.

Wat dit onderwerp betreft wil ik nog even zeggen dat psychotherapie niet bedoeld is om christendom religie en spiritualiteit van welke vorm dan ook te stimuleren of te vermijden. Dat hangt onder andere af van welke behandelmethode de therapeut toepast. Hier gaat het echter om dat de therapeut eerst goed moet begrijpen wat iemands geloof, ongeloof, onverschilligheid of vijandigheid ten opzichte van geloof voor die persoon betekent. Pas daarna kan verkend worden wat dit eventueel met psychische problematiek te maken heeft.

Wat mij betreft, Ik ben bereid verder te dialogeren. Tevens als je het even wil laten rusten, zoals je schrijft, is dat voor mij ook prima.

Opvallend vind ik dat in deze rubriek spiritualiteit, van de topics die er in 2013 zijn aangemaakt, dit topic het meest gelezen is.

(Het citaten-topic heeft wel veel meer reacties en lezers ook, maar bestaat wel veel langer blijkbaar)

Groet,

Kyron
Roady

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Kyron schreef:Beste Roady,

Ook u dank voor het gesprek. Je schrijft dat je een andere insteek had om met dit topic te beginnen. Tevens vind ik dat persoonlijk juist het interessante van een stimulerende discussie. Ieder brengt zijn eigen insteek mee, om dit onderwerp te benaderen.
Ik denk wel te begrijpen wat je bedoelt. Ik hou ook van een goede discussie. Maar zoals ik al zei: het was niet mijn insteek om een discussie over "het christelijke geloof" te starten, aangezien dit voor mij geen discussiepunt meer is. Voor mij is Jezus waarheid. Punt.
Misschien open ik deze zelfde discussie nog 's op een christelijk forum. Ik denk dat er dan een heel andere discussie ontstaat. Wat dat betreft heb ik zelf veel geleerd van dit topic, uiteraard dankzij de reacties die erop kwamen. So: thanks hey occasion14
Jij hebt een eigen insteek en dat is prima. Zoals ik bijv. de mijne heb. Als jij bijv. een kopie van mij word zou het toch saai zijn, en omgekeerd ook. Blijf maar gewoon, Roady, da’s veel interessanter. ;)
Absoluut :)
Wat dit onderwerp betreft wil ik nog even zeggen dat psychotherapie niet bedoeld is om christendom religie en spiritualiteit van welke vorm dan ook te stimuleren of te vermijden.
Dat klopt. Psychologie is een wetenschap waarmee men de psyche van de mens probeert te doorgronden en de psychotherapie wil middelen aanreiken voor problemen die men ervaart.

Ik had juist de link naar de persoon Jezus willen leggen in dit topic. Juist omdat ik zelf niet afdoende had aan "psychologische" kennis of kunde om mijn eigen problemen aan te pakken. Juist in het "pastorale" (dat is het feitelijk, besef ik mij ineens sterk) heb ik de feitelijke oplossing gevonden. Geen lapmiddel, geen trucjes, geen kennis over mijn probleem, geen aanleren van technieken, nee, "oplossing". Zonder afhankelijkheid van welke therapeut dan ook.
Wat mij betreft, Ik ben bereid verder te dialogeren. Tevens als je het even wil laten rusten, zoals je schrijft, is dat voor mij ook prima.
Dank je wel voor het aanbod
Het is ook een discussie tussen ons twee geworden valt me op :)
Opvallend vind ik dat in deze rubriek spiritualiteit, van de topics die er in 2013 zijn aangemaakt, dit topic het meest gelezen is.
Oh is dat zo? Dan zijn er in elk geval meer lezers dan meediscussierende schrijvers :D

Bij mij rijst de nieuwsgierigheid of er ook christelijke lezers zijn die zich in mijn visie herkennen....
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Roady schreef:Misschien open ik deze zelfde discussie nog 's op een christelijk forum. Ik denk dat er dan een heel andere discussie ontstaat.
Dat denk ik niet alleen, dat weet ik wel zeker! [027]
Zoals ik al eerder schreef, op een christelijk forum zul je zonder enige twijfel mensen vinden die het onderstaande citaat herkenbaar zullen vinden:

Ik had juist de link naar de persoon Jezus willen leggen in dit topic. Juist omdat ik zelf niet afdoende had aan "psychologische" kennis of kunde om mijn eigen problemen aan te pakken. Juist in het "pastorale" (dat is het feitelijk, besef ik mij ineens sterk) heb ik de feitelijke oplossing gevonden. Geen lapmiddel, geen trucjes, geen kennis over mijn probleem, geen aanleren van technieken, nee, "oplossing". Zonder afhankelijkheid van welke therapeut dan ook.

Dit is voor een niet-christen alleen tot op zekere hoogte invoelbaar.
Als ik het bovenstaande citaat lees, dan moet ik onwillekeurig denken aan de psychiater Jean Foudraine die zich, ongeveer vijfendertig jaar geleden, aansloot bij de Bhagwan beweging.
Wat je in die laatste zin beschrijft komt sterk overeen met datgene wat Foudraine en vele anderen destijds bij de Bhagwam beweging meenden te kunnen vinden.
“Geen lapmiddel, maar een oplossing”, de bewoordingen zijn praktisch hetzelfde, alleen de naam van de ‘Verlosser’ is een andere.
Wat me terug brengt op de vraag wat de relatie tussen Jezus (of een andere charismatische persoon) en psychologie zou kunnen zijn.
De naam van de verlosser lijkt volstrekt inwisselbaar en had bij wijze van spreken net zo goed Allah, Moon of Lou de Palingboer kunnen zijn.
Roady schreef:Bij mij rijst de nieuwsgierigheid of er ook christelijke lezers zijn die zich in mijn visie herkennen....
Hier op dit forum? Die zouden zich inmiddels toch wel gemeld hebben, of denk je van niet?
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Je visie is voor mij begrijpelijk, maar het verwoorden ervan naar niet-christenen is erg moeilijk als men niet bereid is Jezus te aanvaarden of te begrijpen. Ik ben christelijk opgevoed en hoewel mijn banden met de kerk niet heel sterk zijn zie ik heil in Jezus' boodschap.

Wellicht zou het helpen de discussie breder te trekken. Voor christenen is Jezus de verlosser, maar ook niet-christenen kunnen lijden en verlost worden.

De kennis dat na elk leed verlossing komt kan het leed op zich al verzachten. Voor veel mensen is geloven in het ongrijpbare erg moeilijk en daarom kan het weten dat er verlossing zal komen meer mensen steun bieden. De meeste mensen die lijden aan geestelijke of lichamelijke kwalen beseffen niet dat er verlossing zal zijn en fixeren zich daarom op de pijnlijke situatie waarin zij verkeren.

Bovendien zou een tweede discussie over de relatie tussen religie en wetenschap op een forum met gemengd publiek meer interessante perspectieven opleveren.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Radius schreef: Wellicht zou het helpen de discussie breder te trekken. Voor christenen is Jezus de verlosser, maar ook niet-christenen kunnen lijden en verlost worden.
Het zou de discussie inderdaad een stuk makkelijker maken als je de nadruk zou verleggen naar lijden en het verlangen naar verlossing. Die verlossing hoef je niet bij de aanvaarding van Jezus te leggen, dat is immers een strikt persoonlijke keuze.
Radius schreef: Bovendien zou een tweede discussie over de relatie tussen religie en wetenschap op een forum met gemengd publiek meer interessante perspectieven opleveren.
Eh… nou nee, je mag het proberen hoor, maar dan zie ik de bui eigenlijk meteen al hangen. [027]
Het hangt er uiteraard van af wat jij je bij zo’n discussie voorstelt, maar het lijkt mij dat forumdiscussies waarin de vraag 'Darwin of Schepping' of 'Oerknal of Het Boek Genesis' centraal staat van meet af aan gedoemd zijn te mislukken.
Deze vragen hebben ook weinig meer met psychologie te maken, lijkt me.
* Liebe Macht Frei *
TheEmperor85

Re: De relatie tussen psychologie en Jezus Christus.

Radius schreef: De meeste mensen die lijden aan geestelijke of lichamelijke kwalen beseffen niet dat er verlossing zal zijn en fixeren zich daarom op de pijnlijke situatie waarin zij verkeren.
Ligt er een beetje aan welke variant je aanhangt. Ben je van de 'zwarte kousen kerk' dan is het, zoals Jezus zei "voor een kameel makkelijker om door het oog van een naald te kruipen, dan dat u ooit in de hemel komt".

Ben je van de lieflijke 'sound of music achtige' halleluja kerken, dan hoef je alleen je armen maar op te steken en heel hard 'Ja! ik kies voor Jezus!' te roepen en dan ben je er al.

Either way, vind ik het wat sterk uitgedrukt dat er verlossing zal zijn. Dat is sterk afhankelijk van wat je geloofd/niet geloofd. Ik ben er vrij sterk van overtuigt dat er na het leven niets zal zijn, ondanks m'n christelijke (zwarte kousen) opvoeding. Maar dat anderen graag in wonderen geloven, dat is hun goed recht. Hoop doet leven, dat is een beetje de basis van het hedendaagse christendom.

Terug naar “Spiritualiteit”