Soms beste Roady, is bevrijdende humor nodig, om een zwaar baksel te voorkomen. Daar is gist bij nodig, begrijp je even. Is het niet zo dat je als christen uitgenodigd word om gist te worden in deze wereld?Roady schreef:Goedemorgen Kyron,
Kan ik hieruit constateren dat je het antwoord probeert te omzeilen met een kwinkslag?Dank je dat je zo vriendelijk wilt zijn om me de weg te wijzen. Kom ik zo over alsof ik de weg kwijt ben, schoonheid?
Als koddigheid niet op zijn plaats is, kan ik me wel als een ernstig luisteraar betonen hoor.
Maar goed, je daagt me uit en daarom zal ik precies zeggen wat ik denk. Het kan confronterend overkomen, ik wil geen blad voor mijn mond nemen, dus hou je vast.
De reden dat ik er met een kwinkslag op reageer, heeft ook te maken met een déjà vu gevoel. Evangelische mensen die me eens hebben aangesproken, verschillende keren toen ik in Nederland was aan het station en in de stad en 1 keer op de groenplaats hier in Antwerpen, is één van de eerste vragen of ik ook in Jezus geloof.
Kijk Roady, ook al zou ik in Jezus geloven, dan zou ik nog niet in de methodes geloven van de vraatzuchtige en agressieve bekeringsdrift. De rol van profeet die deze mensen spelen vind ik te overdreven.
Ik vind de vorm van proselitisme goedkoop, en gebrek aan respect en liefde naar de mensen toe.
Naast de vraag of ik in Jezus geloof, krijg ik ook een mooi verhaaltje aangeboden, hoe zij zelf tot geloof zijn gekomen, vaak tegengesteld hoe ik de evangelische club ook ervaar en men met eigen ogen kan zien.
Ik hou ook niet van de militante houding: men wil als het ware de wereld veroveren voor Christus. Sommige evangelische mensen verwoorden het ook zo: “ieder Christen is een soldaat van Christus.
Ik hou ook niet van de manier hoe zij zich opsluiten in 1 aspect, alsof je alleen maar in Jezus hoeft te geloven en alles goed komt, vaak vijandig tegenover de wereld, wetenschappelijke gegevens uit psychologie en biologie (meer bepaald de evolutietheorie) … Ook sluit men zich af tegen gegeven van de theologie… (Alle andere grote christelijke tradities nemen bv. het scheppingsverhaal symbolisch, en staan daarom niet (zo) vijandig tegenover de evolutietheorie)
Met andere woorden ik vind die geslotenheid getuigen van een sektarische geest.
Want bekeringsgroepen willen veroveren, niet dialogeren. Wat zij beogen is schapen te leveren aan hun evangelische club en dat is alles.
Anderzijs integreren ze is, deze mensen, die met hun hartstochtelijke ijver als getuigen in de meest echte zin van het woord optreden.
Het zijn de meest actieve en ook de eerlijkste ronselaars Zij komen er van meet af aan voor uit wie zij zijn en wat zij geloven.
Persoonlijk geloof ik eerder in de kracht van een dialoog, in plaats van die bekeringsijver, want alleen zo kan wederzijds respect en kennis groeien.
Proselitisme methodes werken alleen in milieus die eenvoudige antwoorden op de laatste vragen van het leven accepteren, meer bepaal in de derde Wereldlanden, maar in ontwikkelde landen zoals deze zal men met dit soort proselitisme weinig positief effect bereiken.
Groet,
Kyron