Gebruikersavatar
carinablokdorp
Berichten: 34
Lid geworden op: 21 jan 2014 08:17

oefening met het innerlijke kind

ik heb mezelf als klein kind voorgesteld en getracht als volwassene het kleine kind te troosten, omdat ik ondervond dat ik soms eens kon reageren als een klein kind, vooral in een ruzie met partner enzo

de eerste keer probeerde ik via foto van mij als kind mij het kleine kind in mezelf voor te stellen, en dat lukte , het kleine kind was lief en verlegen en ik had geen moeite om het kleine kind te troosten en op mijn schoot te zetten, maar ik had een beetje moeite om mij voor te stellen als volwassene , omdat ik mij als volwassene persoon net ook niet volwassen voelde , maar zelf een klein kind

nu de tweede keer ontdekte ik gisteren een druilerig klein ambetant kind in mezelf , ik was wat boos omdat ik mijn zin niet kreeg , en had nie veel geduld met iets en automatisch dacht ik aan mijn klein kind, en stelde me mezelf voor als klein kind, ambetant , aandacht vragen, boos zijn, omdat het zijn zin niet kreeg , roepen en stampvoeten, als drie jarige, en toen moest ik mij de volwassen voorstellen, da lukte ook , maar ik wist nie goed hoe om te gaan met dit kind, ik dacht aan de nanny en gaf het een time out , dan in de hoek zetten, streng toespreken, maar het lukte nie het kl kind bleef doordrammen, ik verloor ook mijn geduld als volwassene,het begon gewoon op mijn zenuwen te werken dat kleine kind, ja dan dacht ik ik ga het lief toespreken en troosten en dat kalmeerde het kleine kind

nu vraag ik me af , heb ik het goed gedaan, moet ik dit nu nog doen, telkens als het kleine kind(ik dus drammerig en ambetant ben , of gewoon eens visualiseren als ik ereens aan denk

bedankt voor het antwoord
carina
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: oefening met het innerlijke kind

Hoi Carina,

Het is niet erg om een kind (en in dit geval het innerlijk kind) op een rustige toon toe te spreken dat iets niet zo goed is of iets niet mag. Naast het troosten, bemoedigen en aanmoedigen is het goed om ook duidelijk te zijn. Wat niet hoeft te betekenen dat je het kind "niet meer mag". Zoals je zelf al hebt gemerkt heeft je innerlijk kind goed gereageerd op hoe je deed tegen haar (ofwel eigenlijk tegen jezelf, want jij bnet het.) Ondanks dat je innerlijk kind boos was, onrustig en niet blij kreeg je het voor elkaar het kind rustig te krijgen. Op de manier die jij hebt uitgeprobeerd. Dat is gelukt en het had resultaat. Voor een kind is het belangrijk veiligheid, geborgenheid en vertrouwen te voelen. Warmte en het gevoel te hebben er te mogen zijn.

Als het op dit moment goede resultaten heeft opgeleverd, is het een goed idee dit vaker te proberen. Laat ik zeggen dat het kind dan weet dat je er bent, ook nog als volwassen vrouw.
(Maar vergeet niet, ook als volwassene troost en zorg te vragen als jij dat nodig hebt!!) Kind en volwassene goed verzorgen is gigabelangrijk!! :knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
carinablokdorp
Berichten: 34
Lid geworden op: 21 jan 2014 08:17

Re: oefening met het innerlijke kind

DANK JE WEL MEMORIES, ik probeer geruststelling en troost voor volwassenen te zoeken op een forum zoals hier, want heb al ondervonden dat in deze wereld veel mensen geen tijd meer hebben maar druk druk druk, ja , vroeger was ik ook zo, maar nu door thuis te zitten, begin ik me van alles af te vragen en probeer ik alles te verwerken om sterker te worden in de toekomst
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: oefening met het innerlijke kind

carinablokdorp schreef:DANK JE WEL MEMORIES, ik probeer geruststelling en troost voor volwassenen te zoeken op een forum zoals hier, want heb al ondervonden dat in deze wereld veel mensen geen tijd meer hebben maar druk druk druk, ja , vroeger was ik ook zo, maar nu door thuis te zitten, begin ik me van alles af te vragen en probeer ik alles te verwerken om sterker te worden in de toekomst
Als bepaalde dingen veranderen, merk je inderdaad dingen op die je eerst niet zo in de gaten had misschien.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: oefening met het innerlijke kind

Hoi Carina,
degene die het beste het antwoord kan geven op de vrag "of je het goed hebt gedaan" - dat ben je zelf. Voelde je je na afloop van de oefening (om het zo maar te noemen) beter...? Dan ging het goed!
carinablokdorp schreef:ik heb mezelf als klein kind voorgesteld en getracht als volwassene het kleine kind te troosten, omdat ik ondervond dat ik soms eens kon reageren als een klein kind, vooral in een ruzie met partner enzo
[045] [applaus] [045] [applaus] [045]
...en ik kan me leendig voorstellen, dat je die troost vroger ontzettend te kort bent gekomen!!
En alleen maar heel erg goed, om nu alsnog, jezelf dat gene te geven, wat je toen gemist hebt!!
carinablokdorp schreef:nu de tweede keer ontdekte ik gisteren een druilerig klein ambetant kind in mezelf , ik was wat boos omdat ik mijn zin niet kreeg , en had nie veel geduld met iets en automatisch dacht ik aan mijn klein kind, en stelde me mezelf voor als klein kind, ambetant , aandacht vragen, boos zijn, omdat het zijn zin niet kreeg , roepen en stampvoeten, als drie jarige, en toen moest ik mij de volwassen voorstellen, da lukte ook , maar ik wist nie goed hoe om te gaan met dit kind, ik dacht aan de nanny en gaf het een time out , dan in de hoek zetten, streng toespreken, maar het lukte nie het kl kind bleef doordrammen, ik verloor ook mijn geduld als volwassene,het begon gewoon op mijn zenuwen te werken dat kleine kind, ja dan dacht ik ik ga het lief toespreken en troosten en dat kalmeerde het kleine kind
Wat een ontdekkingen...!! Wat leuk...!!!!
En kennelijk is jouw kind soms verdrietig, omdat het te weinig troost heeft gekregen - en is ze soms boos omdat ze te weinig troost heeft gekregen.
(En dan streng zijn "omdat ze boos is" helpt geen zier. Iets, om te onthouden!!)

Ik zou zeggen: houd dit er in! (De britten zeggen: never change a winning team!)

En uit eigen ervaring: ik onderhandel regelmatig met mijn innerlijk kind. Als ik wel de belastingpapieren moet doen (...dat moet nu eenmaal...) spreek ik dingen af zoals: "Okee, nu schijnt de zon, dus nu naar buiten - en dan vanavond de papieren doen." Dan heeft het kind haar zin - en komen er toch geen nare aanmaningen.
En mijn ervaring is: zolang het kind de simpele ervaring heeft, gehoord te wordne, serieus genoemn te worden, kom jedoorgaans een heel eind. (Ontbreekt dat, zijn de rapen snel gaar...)
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: oefening met het innerlijke kind

Het kind in ons is heel belangrijk en het is inderdaad goed er aandacht, vriendelijkheid en heel veel ruimte aan te geven en niet af te sluiten voor het kind in je. Bij creativiteit, spiritualiteit, seksualiteit en liefde voor het leven is ons innerlijke kind betrokken. En dat zijn toch de dingen die dit leven een glans geven, schijnt me toe. ;-)
Gebruikersavatar
carinablokdorp
Berichten: 34
Lid geworden op: 21 jan 2014 08:17

Re: oefening met het innerlijke kind

deze week veel tijd gehad , alleen thuis ,en niets te doen, dus nadenken en herinneringen kwamen boven, ook dat ik vooral erg gepest geweest ben als kind, niet bij de groep behoorde, uitgelachen werd, er was zelfs iemand bij die met een krassend voorwerp op mijn handen mij pijn deed , ook veel alleen thuis geweest en gepest door gebuur die zijn hond altijd achter mij aanjoeg, ik heb veel angsten gekend als kind, en ouders waren er vaak niet, pffffffffffff

het was allemaal zo ver weggestopt , maar nu denk ik hoe heb jij dat allemaal overleefd, ik snap het wel dat je je nu angstig en miskend voelt en je niet veilig voelde en dat dit nog altijd doorwerkt in je huidige leven, ik heb het vaak in mijn broek gedaan van de schrik en werd dan natuurlijk nog meer uitgelachen, nu ben ik bijna altijd thuis en heb geen contacten meer bijna , enfin, ik snap het nu meer en meer durf al eens iets laten bovenkomen dat ik vroeger altijd wegduwde omdat het te veel pijn deed, vroeger vluchte ik ook altijd weg in werk en geld verdienen en vooruit komen in het leven, er zijn ook momenten geweest dat ik me goed gevoelde, maar ik heb me toch 70 % in mijn leven door iedereen laten doen, nu besef ik dat allemaal , omdat ik ook tijd heb nu om bij alles stil te staan, geen werk meer , kinderen uit huis enz enz

maar hoe moet het nu verder, hoe verwerk ik dit , gewoon een blz omdraaien en zeggen wat geweest is , is geweest , vanaf nu ga ik anders leven en stap voor stap er uit komen, ???

ik durf al eens iets meer , een grote mond terug opzetten of mijn gedacht zeggen tegen iemand , die ik vertrouw,

carina
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: oefening met het innerlijke kind

Goedemiddag Carina :knuffel:
deze week veel tijd gehad , alleen thuis ,en niets te doen, dus nadenken en herinneringen kwamen boven, ook dat ik vooral erg gepest geweest ben als kind, niet bij de groep behoorde, uitgelachen werd, er was zelfs iemand bij die met een krassend voorwerp op mijn handen mij pijn deed , ook veel alleen thuis geweest en gepest door gebuur die zijn hond altijd achter mij aanjoeg, ik heb veel angsten gekend als kind, en ouders waren er vaak niet, pffffffffffff
Wat akelig voor je! Absoluut niet fijn om dat mee te moeten maken.
maar hoe moet het nu verder, hoe verwerk ik dit , gewoon een blz omdraaien en zeggen wat geweest is , is geweest , vanaf nu ga ik anders leven en stap voor stap er uit komen, ???
Wat je omschrijft kan je doen natuurlijk, de vraag is alleen of dat voor jou wel zo gemakkelijk zal gaan.
In ieder geval lijkt mij het van belang inderdaad niet te ontkennen, het er te laten zijn als het aanklopt.
En dat voor jezelf punten zoekt om "lief te hebben, te verwennen, tijd voor jezelf tev nemen".
Misschien is het goed om te kijken waar jij ontspannen van raakt of waar jij tevreden van kan worden.
Waar kan je het in kwijt, creativiteit, sport, lezen, puzzelen of iets anders.... en.... waarvan raak jij rustig....douchen, wandelen, of iets anders....
Ga voor jezelf uitzoeken, welke weg bij je past. Er zijn genjoeg opties, wat ik schreef waren voorbeelden.

(Met tekenen kan jij je bijvoorbeeld ook uitten. Zoals jij het noemt verwerken. Bijvoorbeeld tekenen wat je voelt. Uittekenen wat je denkt.
En met lopen, kan je spanningen uit je lijf laten gaan, bijvoorbeeld. Niet alleen spanning uit je lijf maar ook gedachten rustiger krijgen in je hoofd.
En met puzzelen, heb je niet alleen taal en denk plezier. Doordat je af en toe bijvoorbeeld puzzelt, heb je even iets anders aan je hoofd. Gericht op denkvermogen, even bezig met andere dingen in je gedachten.)

Je hebt dus heel veel mogelijkheden en dit zijn maar een paar voorbeelden.
ik durf al eens iets meer , een grote mond terug opzetten of mijn gedacht zeggen tegen iemand , die ik vertrouw,
Je maakt dus stappen vooruit. ;)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: oefening met het innerlijke kind

carinablokdorp schreef:deze week veel tijd gehad , alleen thuis ,en niets te doen, dus nadenken en herinneringen kwamen boven, ook dat ik vooral erg gepest geweest ben als kind, niet bij de groep behoorde, uitgelachen werd, er was zelfs iemand bij die met een krassend voorwerp op mijn handen mij pijn deed , ook veel alleen thuis geweest en gepest door gebuur die zijn hond altijd achter mij aanjoeg, ik heb veel angsten gekend als kind, en ouders waren er vaak niet, pffffffffffff
:knuffel: :knuffel: :knuffel:
Brrr - heel naar allemaal!!
carinablokdorp schreef:het was allemaal zo ver weggestopt , maar nu denk ik hoe heb jij dat allemaal overleefd
Ja, ik herken dat gevoel: "Hoe is het toch mogelijk - zo veel...!"
carinablokdorp schreef: ik snap het wel dat je je nu angstig en miskend voelt en je niet veilig voelde en dat dit nog altijd doorwerkt in je huidige leven, ik heb het vaak in mijn broek gedaan van de schrik en werd dan natuurlijk nog meer uitgelachen, nu ben ik bijna altijd thuis en heb geen contacten meer bijna , enfin, ik snap het nu meer en meer
Ja, dit soort dingen laat helaas sporen na - en dat is gelukkig ook wel were te verhelpen!
carinablokdorp schreef:durf al eens iets laten bovenkomen dat ik vroeger altijd wegduwde omdat het te veel pijn deed, vroeger vluchte ik ook altijd weg in werk en geld verdienen en vooruit komen in het leven, er zijn ook momenten geweest dat ik me goed gevoelde, maar ik heb me toch 70 % in mijn leven door iedereen laten doen, nu besef ik dat allemaal , omdat ik ook tijd heb nu om bij alles stil te staan, geen werk meer , kinderen uit huis enz enz
Bitter hoor: je realiseren, dat je je zoveel hebt laten doen...!!
:knuffel: :knuffel: :knuffel: :knuffel: :knuffel:
carinablokdorp schreef:maar hoe moet het nu verder, hoe verwerk ik dit , gewoon een blz omdraaien en zeggen wat geweest is , is geweest , vanaf nu ga ik anders leven en stap voor stap er uit komen
Stap 1 in een verwekingsproces is maken, dat je jezelf in het hier en nu kunt troosten, kalmeren, waarderen, noem maar op. En praten over macht. En aken, dat je even in het 'hier en nu' min of meer gaat worden, zoals je het wilt. (Dat kan nog niet volledig in fase 1, maar even, van tijd tot tijd over nadenken kan geen kwaad.)
In fase 2 ga je de confrontattie met wat is gebeurd aan. Emdr is een prachtige techniek, die hier goede diensten kan bewijzen. (Kijk bijv. eens op http://nl.wikipedia.org/wiki/Eye_moveme ... processing ) Emdr maakt, dat je niet tien keer het rotverhaal in alle detaisl hoeft te vertellen, met het harde werk thuis, na afloop. Bij emdr werk je hard in de kamer van de therapeut - en thuis doe je een ontspanningsoefening. Ook hier ga je weer dieper in op de kwestie "hoe ga ik me niet meer laten doen?"
En in fase 3 ga je echt nadenken over "Dit is mijn leven - hoe wil ik, dat dat er uit gaat zien?" Dit is een omdraaing: tot nu toe ging het over wat jou werd aangedaan, taalkundig passief. Je had uiteraard je rre-actis op wat gebeurde, maar dat is secundair.)
carinablokdorp schreef:ik durf al eens iets meer , een grote mond terug opzetten of mijn gedacht zeggen tegen iemand , die ik vertrouw,

carina
cheerqd5 cheerqd5 cheerqd5 cheerqd5
Joepie!!!!
Gebruikersavatar
carinablokdorp
Berichten: 34
Lid geworden op: 21 jan 2014 08:17

Re: oefening met het innerlijke kind

ER ZIJN ondertussen allerlei dingen tussengekomen die aandacht vroegen en het was redelijk druk dus kwam het er niet van om verder te oefenen aan het innerlijke kind , alles was wat naar het vergeethoekje gezakt door de dingen des levens die op mij afkwamen

ik heb wel gezocht eens heel kort na jouw laatste mail , maar de therapeute was te ver van die eye movement en een boek in de bib was uitgeleend en kort daarna was het druk en alles op de achtergrond

nu heb ik weer sinds kort meer tijd om te denken en te voelen en ik voel nog veel angst zitten
o.a het niet alleen aankunnen , het gevoel en gemis van overledenen en mensen van vroeger, en het niet geborgen zijn , te weinig zelfvertrouwen als volwassene , het niet durven van vele dingen, ook angst voor pijn en ellende en ook voor de dood , maar ja wie niet voor de dood? en ook angst voor controleverlies ,mij te moeten overgeven aan anderen of dingen loslaten

dus ik besloot nog eens een innerlijke kind oefening te doen, ik was zo dus in mezelf aan het zeuren , van oh wat een ellende , en ik ben hier alleen en niemand zorgt voor mij en ik kan het niet aan enzoverder enzoverder

dus werd het tijd om de volwassene op te roepen : maar die wist niet hoe dit op te lossen, ik wist dat ik het kind moest troosten, en ik zei ja ik zal voor je zorgen , maar tegelijkertijd dacht ik, hoe moet ik voor dit kind zorgen , ik kan nog niet eens voor mezelf zorgen , ik ben zelf zwak en onzeker als volwassene
ik voelde me schijnheilig dat ik dat zei tegen dat kleine kind, want diep van binnen voelde ik als volwassene dat ik dat niet kon
het kind voelde dit aan , en moest mij troosten als volwassene, en nam mij in de armen ipv ik het kind

ja hoe moet het nu verder , is dit goed of niet goed ?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: oefening met het innerlijke kind

carinablokdorp schreef: nu heb ik weer sinds kort meer tijd om te denken en te voelen en ik voel nog veel angst zitten
o.a het niet alleen aankunnen , het gevoel en gemis van overledenen en mensen van vroeger, en het niet geborgen zijn , te weinig zelfvertrouwen als volwassene , het niet durven van vele dingen, ook angst voor pijn en ellende en ook voor de dood , maar ja wie niet voor de dood? en ook angst voor controleverlies ,mij te moeten overgeven aan anderen of dingen loslaten
Rot hoor - je persoonlijjk onderhoud heeft er zogezegd onder geleden - en dan komen er prompt weer angsten spoken...
carinablokdorp schreef:dus ik besloot nog eens een innerlijke kind oefening te doen
Goed zo! Het is belangrijk om je persoonlijk onderhoud te blijven doen!
carinablokdorp schreef:ik was zo dus in mezelf aan het zeuren , van oh wat een ellende , en ik ben hier alleen en niemand zorgt voor mij en ik kan het niet aan enzoverder enzoverder
Eh - zo praten licht geiiriteerde volwassenen tegen hun kind: "Vooruit, kop op, niet lastig doen", etc.
NIET in meegaan!
De oefening gaat er over, hoe jij je voelt: nou, als jij het gevoel hebt "oej, hoe ga ik dit redden" dan is dat jouw gevoel, geen gezeur.
...en vaak als je dat gevoel de ruimte geeft, dat je geest vanzelf wel allerlei oplossingen kan verzinnen: "laat ik nou dit zo doen - en dat op die manier, en dan kan zus wel zo..."
Mijn ervaring is, dat d eplannen doorgaans hout snijden ook!
Kortom: het is heel erg zinnig, om die stem juist wel de ruimte te geven en niet af te straffen.
carinablokdorp schreef:dus werd het tijd om de volwassene op te roepen : maar die wist niet hoe dit op te lossen
Ja, rot is dat, als je in je eentje aan het oefenen bent...!
Juist bij achterstallig onderhoud kan het soms echt een tijd duren!
carinablokdorp schreef: ik wist dat ik het kind moest troosten, en ik zei ja ik zal voor je zorgen , maar tegelijkertijd dacht ik, hoe moet ik voor dit kind zorgen , ik kan nog niet eens voor mezelf zorgen , ik ben zelf zwak en onzeker als volwassene
ik voelde me schijnheilig dat ik dat zei tegen dat kleine kind, want diep van binnen voelde ik als volwassene dat ik dat niet kon
het kind voelde dit aan , en moest mij troosten als volwassene, en nam mij in de armen ipv ik het kind
Lief is dat, he...? Ook in real life komt het voor: kinderen die hun ouders troosten. "En dat mag best een keer". Maar liever niet standaard (laat staan dat een volwassene er op rekent, dat en kind die steun wel geven zal) dat is veel en veel te belastend voor een kind.
carinablokdorp schreef:ja hoe moet het nu verder , is dit goed of niet goed ?
;) Punt een: het is wat het is.
Het is goed, dat je tegen je kind hebt gezegd 'dat je voor haar zal zorgen', ook al snap je er geen laars van en weet je niet, hoe of dat moet.
Jezelf niet afvallen, wat er ook gebeurt - dat is een zeer belangrijk uitgangspunt!!!

Maar er is dus wel werk aan de winkel, ook in het kader van 'ik heb mijn kind beloofd haar niet te laten vallen, maar ik heb geen idee hoe of dat moet'.

Wat voor zorg zou jij zoal willen hebben...? Feitelijk ben jij degene die het allerbeste weet, beter dan welk ander mens dan ook, wat je wilt. Dingen als eten, drinken, warmte, beweging, plezier, slaap, noem maar op: jij voelt dat doorgaans eerder dan wie dan ook. Dus dat zijn in principe ook de dingen die je jezelf goed kan geven - gesteld, dat je dat van jezelf mag. (In de bieb is wellicht nog wel het boek "Voor onszelf" van Anja Meulenbelt te krijgen. Dat gaat uitgebreid in op zorgen voor jezelf.)

En: wat maakt jou als volwassen mens "zwak en onzeker"...? In welk opzicht zou je sterker willen zijn...? (Zou je op karate willen, zou je willen leren over hoe macht en manipulatie werken, hoe goed ken je je rechten als bijv. werknemer, etc.etc.)

En heb je een idee, wat jou zoal onzeker kan maken...? Mensen, situaties...? Hoe gaat een en ander dan in zijn werk...? (De truc is, dat als je logisch over de details nadenkt, je doorgaans wel punten kunt verzinnen, "laat ik dat de volgende keer eens anders proberen te doen" - en dan kijken wat er gebeurt.)
Gebruikersavatar
carinablokdorp
Berichten: 34
Lid geworden op: 21 jan 2014 08:17

Re: oefening met het innerlijke kind

Dank je wel janneke voor de goede raad
Gebruikersavatar
carinablokdorp
Berichten: 34
Lid geworden op: 21 jan 2014 08:17

Re: oefening met het innerlijke kind

jeetje
vorige week kreeg ik te horen van echtgenoot, hoe oud ben jij feitelijk , 55 of 5 jaar

en dan realiseerde ik me dat ik echt nog op veel punten een klein kind ben
vooral emotioneel dan en wat angst betreft en zelf vertrouwen

ik zie nu ook dat het al ruim een jaar geleden is dat ik nog wat gedaan heb met het innerlijke kind

ja helemaal uit mijn gedachten gegaan

Terug naar “Geneeswijzen”