zan

gameverslaafd en meer

ik zal me even voorstellen ik ben zan 27 jaar en gameverslaafd (uiteraard niet me echt naam).

ik wist niet echt waar ik dit moest plaatsen dus vandaar bij het overigen.

ik heb een aantal problemen wat ook heeft geleid tot de gameverslaving en wat er ook door komt en versterkt is.
het begint denk ik bij mijn jeugd, door een schedelafwijking en slechte oren ben ik vanaf me geboorte tot me 12de tussen de 20 - 30x geoppereerd en daarbij dus ook van anderen mensen een hoop onbegrip en een hoop pesterijen gehad, hierdoor is mijn zelfvertrouwen dus flink omlaag gegaan en vanaf de 1ste klas (mbo)dus ook echt vriendloos, mijn leven op school was dus een ramp en was ik er dus meer niet dan wel wat ook niet echt mee hielp.
rond me 16de verhuisd naar me oude woonplaats en werd ik bevriend met iemand die ik nog uit me jeugd kende, alles leuk en aardig van het een kwam het ander ik kreeg wat meer vrienden en zelfs een vriendin, toen ik die vriendin kreeg werd me beste vriend dus zwaar pissig dat ik niet zoals gewoonlijk elke avond rondhing met em en dus ja ruzie beste vriend weg en de rest volgde uiteraard, dus ik was weer vriendloos maar had een vriendin dus ik was nog nie zo heel droevig, totdat zij 2 maanden later ook weer weg ging en ik niemand meer had, een gelukje was dat een van de meiden van de oude vrienden groep me hulp nodig had, zij zou een gast ontmoeten maar was bang alleen te gaan dus ik ging mee, het klikte tussen hun niet maar tussen hem en mij wel en werden we dus vrij gauw beste vrienden, hij kreeg een vriendin, zijn vriendin vond mij leuk en hij ging vreemd dus heb ik geregeld dat we alle 3 bij elkaar kwamen en gesproken over de stand van zaken, wat er dus uitkwam dat ze mijn vriendin werd want hij had toch een ander, nja vriendschap weer naar de kloten maar ik had een vriendin, het leven was perfect, ik had een mooie meid, met werk ging het goed we waren gelukkig en bezig samen te gaan wonen.
na dus 3,5 jaar een relatie gehad te hebben en dus eindelijk een plek hadden gevonden om samen te gaan wonen ging het achteruit, ik kreeg lichamelijke klachten vanwege mijn werk en zij dook met andere in bed, in 1 maand tijd, was ik me vriendin, me toekomst in dat werk en omdat alles in drievoud komt ook nog is 30% van mijn gehoor kwijt.(en ik was al slechthorend)

oftewel ik was doof, werkeloos en compleet alleen, geen vrienden geen vriendin geen collega's niks dus.
een hoop gedaan om ander soort werk te vinden maar niks lukte.

na die tijd is het eigenlijk alleen maar achteruit gegaan, ik ging meer gamen en nog meer gamen, want ja gamen is nou eenmaal leuker dan de realiteit ik ben zeer goed in gamen en kan mezelf dus ook altijd een schouderklopje geven als ik weer is 'de man' ben.
en daarbij zit ik dus ook veilig op me eigen kamer.
mijn gametijd is dus ook gerust van 11 uur in de ochtend tot 4 - 5 uur snachts, op eten na dan, dit is lang ik weet het.

het probleem is nu dus ook dat ik gamen voor een hoop dingen als prioriteit stel en dus eigenlijk ook niet weet wat ik met het echte leven aan moet, ik weet niet wat voor werk ik moet gaan doen en of k het ook wel wil, ik weet niet hoe ik me moet vermaken buiten de computer, alles is saai en niks bied de spanning van het gamen, en ik weet niet hoe ik een gesprek moet voeren of hoe ik mensen moet aanspreken, ik kijk geen tv dus dagenlijkse dingen kan ik niet over meepraten, oftewel ik zit in een sociaal isolement, en heb ook het idee dat niemand me daar uit kan krijgen.
vertrouwen in vrienden heb ik niet meer, voor mij zijn het allemaal backstabbers die je laten vallen zodra je minder tijd voor ze hebt.

en daarbij werkt me persoonlijkheid ook niet mee dat ik het weiger dingen te doen die ik niet wil doen of waar ik gewoon echt geen zin in heb, die knop gaat bij mij om en je lult tegen een muur die niet neer te halen is met een atoombom, en daarbij is het bij mij ook met veel dingen het is alles of niets.

hoe kan ik mezelf hieruit redden? dat ik weer terug kan naar de gelukkig tijd die ik 3,5 jaar had , dat ik weer een leuke baan heb een leuke vriendin dat alles weer goed gaat en dat ik gewoon weer plezier kan hebben buiten de computer.

ik weet het het is een lang verhaal, maar toch hoop ik dat er iemand is die iets weet of iets kan zeggen wat me aan kan zetten tot verandering.
Gebruikersavatar
Tiffany23
Berichten: 95
Lid geworden op: 30 mar 2014 14:42

Re: gameverslaafd en meer

Kan ook een depressie zijn. Dat je alleen nog kan gamen en niets anders wil omdat je geen zin in het leven hebt.
Bla bla bla
zan

Re: gameverslaafd en meer

dat zou best kunnen, het leven is gewoon verdomd saai, en helemaal als je niemand hebt.
maar ik kan ook totaal niks verzinnen, ik ben niet iemand die uitgaat of zich bij clubs of verenigingen op zijn gemak voelt en buiten gamen geniet ik in me eentje zowiezo nergens van, het is dat ik bij me vader woon anders zou ik het eten ook gerust overslaan, hooguit een boterham naar binnen werken en thats it.
Gebruikersavatar
JulianC
Berichten: 2225
Lid geworden op: 24 sep 2009 17:16

Re: gameverslaafd en meer

Lijkt me erg lastig, het klinkt inderdaad als een zware verslaving. Ik deed vroeger ook wel vaak gamen, als ik maar een minuut vrij had dan deed ik het al, maar ik plande wel bewust andere (sociale) afspraken in. Nou ben ik ook erg van het sporten, dat scheelt dan wel.
na dus 3,5 jaar een relatie gehad te hebben en dus eindelijk een plek hadden gevonden om samen te gaan wonen ging het achteruit, ik kreeg lichamelijke klachten vanwege mijn werk en zij dook met andere in bed, in 1 maand tijd, was ik me vriendin, me toekomst in dat werk en omdat alles in drievoud komt ook nog is 30% van mijn gehoor kwijt.(en ik was al slechthorend)
Ik kan me heel goed voorstellen dat je hierna zoiets hebt gehad van 'laat dan maar allemaal'. Veel mensen ervaren dit, maar de meesten pakken zichzelf uiteindelijk weer op.
Als je je in je digitale leven beter voelt dan in je real life, dan moet er in je real life echt iets gaan veranderen.

Wat gebeurt er als je je game-ritme probeert te doorbreken? Als je bijvoorbeeld eventjes een uur gaat wandelen? Moet je dan constant aan games denken of kun je er dan wel afstand van nemen?
You'll get over it. One day.

"Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.."
zan

Re: gameverslaafd en meer

op de zaterdag en zondag heb ik weinig tijd voor gamen, overdag tenminste want om de zaterdag komt me familie langs wat ik ook voor het grootste gedeelte 'afzeg' door te gaan gamem puur om het feit dat het me irriteerd dat er 5 drukke kinderen rondrennen en er geen zak aan is.
en op zondag vaak nog wel voetbal op tv wat opzich ook maar 2 uurtjes in beslag neemt.

maar als ik idd ff weg ben zit het gamen nog wel in me hoofd, als ik bijvoorbeeld de hond uitlaat ( 4x per dag) draait alles van het gamen nog op volle toeren, strategieen, fantasieen hoe het echte leven leuker zou zijn als het een spel is of zwaar geirriteerd zijn omdat er zoveel noobs in het team waren dat ze dus mijn score volledige verpeste.
en als ik ergens over praat dan is het ook over games, das ook et enige wat ik meemaak dus vrij logische.

ik kan er in zoverre wel afstand van nemen want als we bv op vakantie zijn heb ik ook geen computer al zoek ik het wel altijd op, games op de telefoon of een speelhal ofzo.
maar ik vind ook dat als je niks doet het zonde is van de tijd die je in een spel kan stoppen, bv in te tuin in de zon zitten hou ik vol tot me peuk op is en dan ga ik gamen, elke minuut die het langer duurt vind ik zonde van de tijd die ik al had kunnen besteden.
ik weet het het is best erg, maar ik zou ook niet weten wat ik anders moet doen, zelfs al zou ik werk hebben zou ik alsnog hele avonden gamen omdat er toch niks anders te doen is.
Gebruikersavatar
JulianC
Berichten: 2225
Lid geworden op: 24 sep 2009 17:16

Re: gameverslaafd en meer

zan schreef:ik weet het het is best erg, maar ik zou ook niet weten wat ik anders moet doen, zelfs al zou ik werk hebben zou ik alsnog hele avonden gamen omdat er toch niks anders te doen is.
hier spreek je jezelf een beetje tegen, want:
hoe kan ik mezelf hieruit redden? dat ik weer terug kan naar de gelukkig tijd die ik 3,5 jaar had , dat ik weer een leuke baan heb een leuke vriendin dat alles weer goed gaat en dat ik gewoon weer plezier kan hebben buiten de computer.
Je weet dus wel dat je op een andere manier wel gelukkig kan zijn en dat er dus ook andere leuke dingen te doen zijn.

Je moet jezelf eens afvragen of dit je ook gelukkig maakt. Ik heb al meerdere topics over game-verslavingen gezien, en sommigen waren onnodig. Die personen speelden 's avonds een paar uurtjes, maar werden er gelukkig van. Daar is verder niets mis mee, zo lang ze het maar onder controle hebben, dan moedig ik het zelfs aan.

Ik moet zeggen dat die niet zo extreem vaak als jij ermee bezig waren. Zo te lezen is het écht een verslaving, en ook een afleiding. Als je immers met je spel en je strategieën bezig bent, hoef je niet over je echte leven en de problemen daarin na te denken.

Ik raad je aan om naar een echte psycholoog te stappen, in ieder geval voor een intakegesprek (is altijd gratis). Eventueel zou je, als je daar echt bereid toe bent, naar een instelling kunnen stappen die je van een verslaving af helpt. Normaal zijn dat instellingen om je van drugs of alcohol af te helpen, maar gamen kan net zo zwaar wegen.

Ik wens je in ieder geval veel sterkte toe!
You'll get over it. One day.

"Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.."
zan

Re: gameverslaafd en meer

Het op een andere manier gelukkig zijn ligt dus puur op het punt waar de meeste mensen gelukkig zijn en dat is dus liefde. Zoals ik ook al aangaf kom ik nergens en is mijn zelfvertrouwen te laag om uberhaut een ander persoon aan te spreken. Tuurlijk, in de winkel een pakje peuken halen is geen probleem, dat is omdat ik dat nodig heb en die persoon achter de balie toch verder niks met mij te maken heeft.

Een psycholoog heb ik weinig vertrouwen in, als men niet weet hoe het is kan een ander er ook niet over oordelen. Wat je in een boekje leert heeft zeer weinig te maken met wat er in de realiteit gebeurt.
Iemand met bv zelfmoord neigingen heeft meer baat bij iemand die dat ook heeft gehad omdat deze persoon de gevoelens kent en diegene echt snapt, en dat is een probleem met een psycholoog die het zelf niet mee heeft gemaakt en door eigenlijk alleen rationeel nadenken met een oplossing komt.

Waar ik bang voor ben met instellingen/instanties is dat het op hetzelfde neerkomt als met mijn jobcoach, ik weet niet wat ik moet doen en hij komt met dingen die totaal niet bij mij passen. Ik was stratenmaker en hij komt aanzetten met vliegtuig monteur of iets in een verzorgingstehuis, omdat ik zo'n aardige jonge ben.

Daarom heb ik mijn hele leven ook altijd alles zelf proberen op te lossen, en dat is nu voor mij ook vrij lastig net als met die jobcoach waar ik geen andere keuze voor had om aan te geven dat ik het zelf niet kan.
Ik wil niet iemand zijn die zich moet overgeven, ik sta altijd klaar voor mijn zussen met oppassen voor de kinderen of wat dan ook en zo wil ik ook blijven en mezelf zien. Ik wil niet degene zijn die de zwakste schakel is en het komt verdomd hard aan om dat nu te moeten toegeven.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: gameverslaafd en meer

zan schreef:Een psycholoog heb ik weinig vertrouwen in, als men niet weet hoe het is kan een ander er ook niet over oordelen. Wat je in een boekje leert heeft zeer weinig te maken met wat er in de realiteit gebeurt.

Iemand met bv zelfmoord neigingen heeft meer baat bij iemand die dat ook heeft gehad omdat deze persoon de gevoelens kent en diegene echt snapt, en dat is een probleem met een psycholoog die het zelf niet mee heeft gemaakt en door eigenlijk alleen rationeel nadenken met een oplossing komt.
Deze bewering gaat natuurlijk niet op, want als je zo redeneert heeft het beroep psycholoog geen enkele geldigheid. Die vlieger gaat echt niet op. Een arts is immers ook prima instaat om iemand
met een beenbreuk te behandelen zonder zelf ooit iets gebroken te hebben. Wat je beweert is gewoon niet waar.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: gameverslaafd en meer

Ben jij een zwakke schakel als je het niet meer vol kan houden? Volgens mij niet. Je hebt het heel lang volgehouden. Daarbij komt nog eens dat het lijktr alsof je eigenlijk niet goed voor jezelf hebt gezorgd. Alleen maar voor anderen. Het gaat tijd worden dat jij jezelf eens voorop gaat zetten. Uiteindelijk houdt niemand het zo vol. Het is niet zwak maar menselijk en heel begrijpelijk.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: gameverslaafd en meer

en daarbij werkt me persoonlijkheid ook niet mee dat ik het weiger dingen te doen die ik niet wil doen of waar ik gewoon echt geen zin in heb, die knop gaat bij mij om en je lult tegen een muur die niet neer te halen is met een atoombom, en daarbij is het bij mij ook met veel dingen het is alles of niets.
Toch wil ik hier nog even op ingaan. Het verhaal of je meer voor anderen doet dan voor jezelf, mag je zelf even bepalen. Als je verbetering wilt moet je denk ik eerst hieraan werken.
Het alles of niets verhaal kan ik wel snappen, maar verandering en verbetering, gaat niet altijd gelijk met alles, vaker gaat dat in kleinere stappen. Soms wat stappen vooruit, dan wat stappen achteruit, dan weer vooruit, dan even stilstaan. Ik denk dat het belangrijk is, om je daarin een beetje te berusten. Het gaat nu eenmaal niet gelijk allemaal goed. Stel je open voor een helpende hand. Want je lijkt onder te sneeuwen in je eigen "wensen" van alles of niets en zelf willen doen.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Wesley_1980
Berichten: 30
Lid geworden op: 13 dec 2014 05:33

Re: gameverslaafd en meer

volhoudertje schreef:
zan schreef:Een psycholoog heb ik weinig vertrouwen in, als men niet weet hoe het is kan een ander er ook niet over oordelen. Wat je in een boekje leert heeft zeer weinig te maken met wat er in de realiteit gebeurt.

Iemand met bv zelfmoord neigingen heeft meer baat bij iemand die dat ook heeft gehad omdat deze persoon de gevoelens kent en diegene echt snapt, en dat is een probleem met een psycholoog die het zelf niet mee heeft gemaakt en door eigenlijk alleen rationeel nadenken met een oplossing komt.
Deze bewering gaat natuurlijk niet op, want als je zo redeneert heeft het beroep psycholoog geen enkele geldigheid. Die vlieger gaat echt niet op. Een arts is immers ook prima instaat om iemand
met een beenbreuk te behandelen zonder zelf ooit iets gebroken te hebben. Wat je beweert is gewoon niet waar.
Daar heb je absoluut gelijk in, alhoewel de ene psycholoog de andere niet is. Het beroep heeft absoluut geldigheid en ik ken zat goede psychologen. Maar ik snap wat Zan bedoeld en heb dat vaker gehoord. Het gaat niet alleen om de theorie, voor veel mensen is het al lastig om bij een psycholoog te zitten. En niet elke psycholoog heeft even goed sociale vaardigheden, zeker niet voor alle sociale klassen. Dus als je het dan al moeilijk vindt om er heen te gaan en een psycholoog zit ook niet echt op jouw golflengte... Dan kan dat best zo overkomen. Is maar net wie je treft denk ik.

Terug naar “Obsessief gedrag/gedachten en verslavingsgedrag”