Gebruikersavatar
YutaYuneYunesson
Berichten: 132
Lid geworden op: 21 nov 2011 23:17

Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

Hallo

Anderhalf jaar geleden ongeveer heeft iemand mij veel pijn gedaan, het is niet dat ik anderhalf jaar dagelijks nog boze gedachtes heb, maar als ik op één of andere manier weer geconfronteerd word met hem kan ik een dag lang tot dagen weer wraak neigingen hebben, depressief worden en mezelf verliezen door woede.
Het gevoel heeft denk ik als basis onmacht, niemand begrijpt mijn woede en al helemaal niet waarom hij zoveel invloed heeft gehad op mijn leven.

Het is een lang verhaal wat ik zo compact mogelijk ga proberen te omschrijven:
De jongen noem ik voor even L om het makkelijk te houden.
L kwam bij mij inwonen omdat hij naar eigen zeggen moeite had met de hoeveelheid regels die zijn ouders hem oplegden.
Wij hadden afgesproken dat dit 3 weken zouden zijn en hij mij later terug zou betalen voor eten en tabak wat ik voor hem betaalde.
De 3 weken liepen uit tot anderhalve maand, waar ik geen moeite mee had ik vond het wel gezellig.
Toen kreeg mijn zusje haar eerste psychose, omdat L een goede vriend is van mijn zusje speelde hij hierin een close rol, maar geen positieve.
Hij was de eerste die met haar in contact kwam in dit stadium, hij is toen boos bij haar weg gelopen omdat zij volgens hem "vreemd" deed. Ik heb mijn zusje toen gebeld en toen wist ik al snel dat het niet goed zat.
Ben toen bij haar geweest en later weer weggegaan omdat ze paranoïde werd zodra ik achter mijn telefoon zat, ik heb toen thuis vrienden van haar gebeld waarvan ik dacht dat het goed was dat ze even bij haar kwamen kijken. Zo kwam van het één het ander en is ze uiteindelijk naar de ziekenhuispost gebracht.
Het eerste wat L beweerde is dat mijn zusje uiteindelijk goed terecht is gekomen allemaal dankzij hem, want als hij er niet was geweest, had niemand het geweten.
Vervolgens heeft hij iedereen verteld dat mijn zusje een junk is en veel drugs zou gebruiken, toen het uiteindelijk aan het licht kwam, dat mijn zusje de psychose heeft gekregen van afkick verschijnselen van speed, kon hij het ook niet laten om tegen mijn moeder en mij te herhalen: zie je wel, zie je wel dat ik gelijk had, ik wist het maar jullie wilde niet luisteren.
Toen mijn zusje uit behandeling kwam, zat ze op een dag depressief bij mij thuis en vertelde ze hoe onzeker ze was over de toekomst. L's reactie was vervolgens: je moet één ding weten, het komt nooit meer goed.
In haar psychose ging hij ook met haar meepraten en vertelde haar dat het best zou kunnen dat duistere geesten om haar heen waren en het zou kunnen dat de illuminatie achter haar aanzit. Later heeft hij haar ook speed gegeven toen ze net twee dagen uit haar psychose was.

Toen mijn zusje uit haar tweede psychose kwam, koos zij voor vrijwillige opnamen, in tijd kwam er opnieuw een familie drama opduiken.
We kregen het nieuws dat mijn moeder alvleesklier kanker heeft, een vorm van kanker die niet te behandelen is.
Mijn moeder was dus terminaal ziek en zou niet lang meer leven.
Ik denk dat L toen iets langer dan 2 maanden alweer bij mij inwoonde, ik had hem destijds netjes gezegd dat ik toch wilde dat hij een plek voor zichzelf ging zoeken, ik had mijn rust nodig en het geld wat hij mij verschuldigd was zou later komen.
En zo gingen er ultimatums die gesteld waren voor zijn vertrek voorbij, hij liet mij geloven dat hij niet terug naar zijn ouders kon, dat hij op straat terecht zou komen.
Hij werd steeds moeilijker om met hem samen te leven, ik moest steeds horen hoe zielig hij was, omdat hij op straat terecht zou komen en volgens hem moest ik mij niet aanstellen, hij zei letterlijk: jij hebt helemaal geen problemen.
Hij verwijten mij dat ik niet werkten, dat ik thuis bleef en niet mee ging naar feestjes, hij noemde mij een domme stoner omdat ik in die tijd veel blowde, ik verwaarloosde mijn huishouden en daar werkten hij aan mee en zei dan: als jij niks opruimt doe ik het ook niet. Als ik ziek op bed lag, nodigde hij vrienden uit en zetten de muziek lekker hard.
Hij vroeg nooit hoe het met mijn moeder of zusje ging, hij kwam mijn zusje ook nooit opzoeken in de inrichting waar zij zat.
Hij slokte al mijn energie op, hij was druk, praten veel en had duidelijke stemmings--wisselingen hij leek wel manische af en toe ontzettend enthousiast en dan het andere moment depressief en het volgende moment opgefokt.
Later kwam ik erachter dat hij coke verslaafd is, het was een simpele optelsom ik wist dat hij gebruikte, hij had werk gevonden en had een salaris van 900- en dat wist hij in 3 weken op te krijgen iedere maand, terwijl zijn enige vaste lasten zijn ziekenfonds en eten zijn.

Op een gegeven moment kreeg ik van de één op andere dag last van pleinvrees, ik kon ineens niet meer naar de winkel zonder bang te zijn flauw te vallen of in te storten. Zijn reactie daarop was ook dat ik mij niet moest aanstellen, omdat hij zelf ook weleens last had van paniek aanvallen. We wisten toen allebei nog niet dat ik hier tot de dag van vandaag dagelijks last van zal hebben.

Uiteindelijk heeft mijn vader mij geholpen om hem uit huis te zetten, we hadden zijn matras weggehaald en mijn vader had zijn ouders gebeld, hij had toen tegen zijn vader gezegd dat hij uit huis was gezet en gevraagd of hij weer terug kon bij hun. Zijn vader lachte en zei dat hij "natuurlijk" terug kon.
Het was dus al die tijd een leugen geweest dat hij op straat terecht zou komen als ik hem eruit zetten.

Nog geen twee weken later, was L s'nachts mijn huis ingebroken, door over het balkon te klimmen.
Ik werd s'ochtends wakker omdat hij de wc doortrok.
Ik was zo verward dat ik eerst even naar de wc ging, toen ik tegen hem zei dat ik het niet normaal vond dat hij was ingebroken in mijn huis was zijn antwoord: Ja ik vind het leuk, mijn ouders hadden de sleutel in de deur laten zitten.
Blijkbaar kwam het niet in hem op, om op zijn minst aan te bellen.

Toen hij later via sms vroeg of hij kon afspreken, liet ik hem weten hem even niet meer te willen zien.
Ik kreeg toen een waslijst teruggestuurd met allerlei redenen waarom hij klaar met mij is, hij schold mij daarin voor van alles uit.

Ongeveer een maand daarna was mijn moeder overleden, toen brak er iets in mij.
Ik wist dat als mijn moeder hetzelfde was overkomen, zij hem niet zo makkelijk liet wegkomen.
Dus ik stuurde hem een bericht waarin stond dat als hij mij niet mijn geld terug gaf ik zijn ouders zou vertellen dat hij aan de coke zit. (hij had bij mij een schuld van 300-).
In zijn bericht terug schold hij mij alleen uit, waarop ik dus ook gelijk een bericht naar zijn moeder stuurde.

Maanden later zag ik op facebook foto's van mijn zusje, waarop ze lachend samen met L op foto's stond te poseren.
Ik werd wit heet, ik kon het niet accepteren dat hun nog steeds met elkaar omgingen.
Ik ben toen naar buiten gestapt, naar mijn vader huis gelopen, L zijn fiets gepakt en in de sloot gedonderd.
En daarmee was het niet klaar, ik had een heel plan bedacht, ik zou L laten weten dat ik zijn fiets heb en als hij hem ophaalt hem in elkaar slaan.
Ik weet niet waarom ik dacht dat ik hem wel even in elkaar kon slaan, aangezien ik nooit vecht, niet kan vechten en ik een meisje ben en hij een jongen, dat plan liep dus heel anders. Hij stapte opzij ik sloeg mis en heb hem enkel met woorden vernederd.

En ik begrijp best dat als je het laatste leest je hebt moeten lachen, want dat doe ik ook ;)

Voor de rest is er eigenlijk niet veel gebeurd, enkel dat ik publiekelijk berichten naar hem heb gestuurd op facebook.
Waarmee ik eerder mezelf belachelijk heb gemaakt dan mensen doen geloven hoe slecht hij is.

Het moeraal van het verhaal is, dat iedereen hem graag blijft zien ondanks dat hij dezelfde dingen flikt als bij mij (schuld opbouwen, iedereen de schuld geven behalve zichzelf). Mijn zusje spreekt nog vaak met hem af en vind mij kinderachtig. Mijn vader zegt hem nog gedag of maakt een praatje met hem, alleen mijn eigen vriend begrijpt mij voor de rest niemand. Ik weet zeker dat door hem mijn pleinvrees komt, omdat ik nergens de ruimte had om rust te kunnen hebben, mijn emoties kwijt te kunnen of te kunnen nadenken, maar uiteraard zegt iedereen dat ik hem daar niet de schuld van kan geven.

Bedankt voor het lezen, ik zou graag weten wat jullie hiervan denken, is mijn woede misplaatst of valt het wel te begrijpen? En wat zou ik kunnen doen om het los te laten? Ik loop sinds kort bij een psycholoog over een week de 3de afspraak, goed om dit verhaal ook aan haar te vertellen?

Dank jullie wel =)
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

Wat een nare situatie heb jij daar mee gemaakt met L. Hij heeft je een hoop pijn gedaan, gekwetst, misbruik van je vriendschap gemaakt en geld afgetroggeld. Je hebt het daar nu behoorlijk moeilijk mee omdat je je zo boos en belazerd voelt, als ik het goed lees. Je blijft met die frustraties rondlopen omdat je het niet los kan laten en hem van alles blijft verwijten. Een deel van dit verwijten gaan over feitelijkheden zoals niet betaalde schulden, niet houden aan afspraken, a-sociaal gedrag als hard muziek draaien terwijl jij ziek bent etc.

Een ander verwijt ligt meer in de psychische hoek en je verwijt hem dat jij pleinvrees hebt. Voor zover ik weet heeft pleinvrees meer te maken met het niet alleen over straat durven omdat je je dan heel onzeker en angstig voelt. Het heeft te maken met onzekerheid over jezelf in situaties waar er niemand bekend bij jou is om jou te bevestigen.

De situatie zoals die met L. ontstaan is en hoe jij daar mee om bent gegaan is een wisselwerking geweest tussen jullie beiden. Jullie hebben samen daarin een aandeel gehad en het laten gebeuren. Dat jij je daar achteraf heel rot over voelt, boos bent en je daar emotioneel erg door geraakt voelt is iets van jou. Het is heel goed als je daar met je psycholoog over gaat praten want die gevoelens zijn heel naar voor jou en het zou fijn zijn als je dat zou kunnen verwerken en er neutraler in zou kunnen staan zonder dat het je nog raakte als je een foto van L. ziet met je zusje of als je vader hem gedag zegt. Het loslatingsproces kan in de behandeling bij je psycholoog worden meegenomen.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
YutaYuneYunesson
Berichten: 132
Lid geworden op: 21 nov 2011 23:17

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

Hallo Minera

Het klopt wel dat wij allebei aandeel hebben in hoe de situatie is gelopen.
Ik had ook harder kunnen optreden en niet zo over mij heen moeten laten lopen.
Al ben ik het daar niet 100% mee eens, aangezien ik wist dat dit allemaal zou gebeuren als hij niet weg zou gaan.
Ik vind dus wel dat hij gewoon weg had moeten gaan, want dat kon hij ook, maar deed dat niet en dat vind ik vrij echoistisch.
Buitenom de gebeurtenissen, was hij ook vrij respectloos naar mij toe, hij woonde bij mij in zonder iets te betalen, dan was respect wel op zijn plaats geweest.
Het gebeuren rondom pleinvrees ben ik niet met je eens, al weet ik niet of "pleinvrees" de juiste naamgeving is aan mijn aandoening. Het zou een vorm van paniek,angst of spannings-stoornis kunnen zijn. En dat treed op na een lange periode van stress,piekeren en opkroppen van emotie's. Het heeft weinig te maken met onzekerheid zoals jij beweerd.
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

Van wat ik lees kan L. inderdaad meer respect tonen en moet hij je dankbaar zijn. Kennelijk is hij niet zover ontwikkeld dat hij weet hoe hij met anderen moet omgaan. Het heeft jou je rust gekost, maar dat is een offer dat je al gauw brengt als je iemand voor een lange periode in je huis verwelkomt (is mijn ervaring). Jouw gebrek aan rust kan hebben bijgedragen aan een verminderde geestelijke gezondheid. Daar kan hij echter zelf, hoe bot hij ook tegen je gedaan heeft, niet bewust naar gestreefd hebben.

Ik denk niet dat het zinnen op wraak je goed doet. Sterker nog, je hebt er last van. Wees je liever bewust van dat jij het goede hebt gedaan door hem in huis te nemen. Het kan goed zijn dat hij ooit terugdenkt aan jouw gastvrijheid en dankbaar is, al kan je daar misschien geen vruchten van plukken. Laat het los en gun jezelf de rust. Door hiermee bezig te zijn doe je jezelf tekort. Als je mensen helpt krijg je soms stank voor dank, maar de mensen die door jou gelukkiger worden zijn het meer dan waard. Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

Je kan jezelf prijzen dat jij L hebt opgevangen in je huis. Het is nobel. Dat doet niet iedereen. Je bent vrijgevend geweest. Dat de ander zo slecht is om associaal gedrag te vertonen en weinig respect te tonen is L's tekortkoming. Wat je ook kan doen is jezelf gelukkig prijzen dat hij niet meer bij je woont. En dat hij je met rust laat (dat hoop ik toch?). Wat je nog kan doen is duidelijk maken dat je hem nooit meer wilt zien. En hem negeren als je hem ziet. Dus als hij iets tegen je zegt, kortaf doen. Het is een zielig figuur, daar ga jij je energie niet meer aan verspillen. L handelt niet zoals een normaal mens zou doen.

Wat ik dan raar vind is:
Het moeraal van het verhaal is, dat iedereen hem graag blijft zien ondanks dat hij dezelfde dingen flikt als bij mij (schuld opbouwen, iedereen de schuld geven behalve zichzelf). Mijn zusje spreekt nog vaak met hem af en vind mij kinderachtig. Mijn vader zegt hem nog gedag of maakt een praatje met hem, alleen mijn eigen vriend begrijpt mij voor de rest niemand.
Het liefst wil je dat deze persoon niemand van jou familie nog lastig valt. Zodat je hem zo weinig mogelijk ziet. Maar het is een keuze van je zus om met hem af te spreken. Daarin kan jij niets betekenen. Jij hebt je verhaal verteld. Dan is het haar probleem en niet de jouwe.

Ik ben het daarbij eens met Minerva, een psycholoog of een neutraal persoon kan hierbij wonderen doen. Want je kan wel woedend of bedroeft blijven en denken: wat als.. maar die tijd is voorbij. Je kan ook denken aan wraak, maar dan ga je er onderdoor, of je lokt nog meer ongeregeldheid uit. Doe dat dus niet. Als hij toenadering zoekt geef dat dus niet.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

YutaYuneYunesson schreef:Hallo Minera

Het klopt wel dat wij allebei aandeel hebben in hoe de situatie is gelopen.
Ik had ook harder kunnen optreden en niet zo over mij heen moeten laten lopen.
Al ben ik het daar niet 100% mee eens, aangezien ik wist dat dit allemaal zou gebeuren als hij niet weg zou gaan.
Ik vind dus wel dat hij gewoon weg had moeten gaan, want dat kon hij ook, maar deed dat niet en dat vind ik vrij echoistisch.
Buitenom de gebeurtenissen, was hij ook vrij respectloos naar mij toe, hij woonde bij mij in zonder iets te betalen, dan was respect wel op zijn plaats geweest.
Wat maakt dat je het niet 100% eens bent en dat je zijn aandeel (50%?) nu beschrijft als "fout". Wat is de 50% die jij volgende keer anders zou kunnen doen? Anders zou willen doen? Dat is nu het belangrijkste om te voorkomen dat het je weer gaat overkomen in de toekomst. Focus op jezelf.. op wat jij er aan kon/kan doen, hoe jij voor jezelf de situatie kan verbeteren. Dat is voor jou belangrijk.
Het gebeuren rondom pleinvrees ben ik niet met je eens, al weet ik niet of "pleinvrees" de juiste naamgeving is aan mijn aandoening. Het zou een vorm van paniek,angst of spannings-stoornis kunnen zijn. En dat treed op na een lange periode van stress,piekeren en opkroppen van emotie's. Het heeft weinig te maken met onzekerheid zoals jij beweerd.
Als het geen "pleinvrees" is wat is het wel? Kan je het eens beschrijven? Wat gebeurt er met jou en welke situatie komt het voor? Wat voel je dan?

Pleinvrees hoort bij de paniek en angststoornissen.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
YutaYuneYunesson
Berichten: 132
Lid geworden op: 21 nov 2011 23:17

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

Koen0065 en Radius

Dank je wel, met verstand weet ik wel dat jullie gelijk hebben.
Dat ik mij niet moet focussen op wraak, maar verder moet gaan, het los kunnen laten.
Misschien dat mijn psycholoog daar handvatten voor heeft =)

Minera:

Dat van dat 50% begrijp ik niet zo goed, maar dat kan het verschil zijn met hoe de situatie word bekeken van een derde en iemand die er middenin heeft gestaan. (waarbij ik niet zeg dat het één het beter bekijkt dan de ander).
Ik vind het zelf eigenlijk ergens onmenselijk.
Hij wist dat ik hem niet langer in mijn huis wilde hebben, toch bleef hij terwijl hij gewoon terug naar zijn ouders kon. Hij loog er toen over dat hij op straat terecht zou komen als ik hem uit mijn huis zou zetten en daar was hij ook heel goed in.
Tevens betaalde hij niets, terwijl hij de laatste maanden werk had en uiteindelijk behandelde hij mij als vuil, alsof ik hem dankbaar mocht zijn dat hij samen met mij wilde leven.
En zoiets doen bij een vriend, vind ik op zichzelf al een rotstreek en als je er dan bij bedenkt dat ook nog mijn moeder op sterven lag en mijn zusje moest herstellen van haar psychose, dan vind ik het vrij onmenselijk om alsnog zoiets uit te voeren.
Uiteindelijk vind ik zelf niet dat ik 50% aandeel heb aan de situatie, ik heb gedaan wat ik kon doen.
Ik heb ultimatums gesteld, met hem gepraat en meegedacht waar hij dan anders terecht kon ik heb zelfs één keer hem buitengesloten door de sleutel in de deur te laten en hem verteld waarom dat is. Toen heeft hij gewoon net zolang aan de deur gerommeld tot hij binnen was en heeft mij toen een preek gegeven, ik moest even normaal gaan doen.

Op jou tweede vraag:

Ik omschrijf het als een gevoel van flauwvallen, ik word licht in mijn hoofd, terwijl vaak de rest van mijn lichaam zwaar voelt. Alsof de grond onder me verdwijnt vaker ook met een vorm van dissociatie.
Het lijkt het meest op paniek-aanvallen hoe die vaker worden omschreven, maar omdat ik niet daadwerkelijk in paniek raak weet ik niet of het onder die stoornis valt.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

Voor zover ik de situatie vanaf hier kan inschatten, wetende dat ik nu enkel jouw kant van het verhaal heb gehoord, komt het bij mij over dat er een flink conflict was en dat er eigenlijk sprake was van huisvredebreuk. Jij wilde dat hij vertrok uit jouw woning, ondanks meerdere verzoeken van jou, vertrok hij niet.. als hij daarbij ook nog vervelend tegen je gaat doen en je vernederd, spreek je van huiselijk geweld (emotioneel geweld). Je had hem via de politie je huis uit kunnen zetten. Je had hem een ultimatum hierin kunnen stellen. Je had naar een juridisch loket kunnen gaan om de mogelijkheden te onderzoeken hoe je hem uit je huis had kunnen laten halen. Misschien slachtofferhulp inschakelen of juridische bijstand vragen.. als hij weigerde.

Ik praat zijn gedrag niet goed als ik zeg dat jullie beiden aandeel hebben in dit gebeuren. Zolang jij er bij blijft dat jouw minder blaam treft dan hem.. dan leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf, je legt daarmee de macht buiten jezelf en je meet jezelf een machteloosheid toe die niet gezond voor je is. Als je je zo machteloos blijft voelen over wat er gebeurd, blijf je gefrustreerd, boos en wraaklustig. Daar heeft hij geen last van.. er is er maar een die daar heel veel last van hebt allemaal.. dat ben jij.

Zolang je niet kan zien wat je er zelf voor aandeel in hebt gehad, wat je er aan had kunnen doen, wat je er zelf in gedaan hebt waardoor het zo gelopen is, zolang kan je er in een volgende situatie niets aan veranderen en loop je de kans dat je dan weer in zo'n soort situatie belandt. Dit zeg ik niet om je pijn te doen of te kwetsen maar probeer te zien wat jij anders had kunnen doen, wat je ook had kunnen doen, waar jij zelf het te ver hebt laten komen, je grenzen niet hebt bewaakt en hebt overschreden, waar had je eerder al in moeten grijpen en het niet over je kant laten gaan.

Of je doet iets en je staat er volledig achter zonder boosheid later of je doet het niet.. en als je iets niet wilt dan zal je je grenzen moeten stellen en moeten bewaken om te zorgen dat mensen geen misbruik van je maken.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

Vergeet ik nog in te gaan op je angst en flauwvallen. Dit zou goed kunnen worden veroorzaakt doordat je je misschien soms zo machteloos voelt. Dit soort angstaanvallen en dissociatieve toestanden gebeuren vaak als mensen de regie of grip op hun leven kwijt raken voor hun gevoel. Er ontstaat dan zoveel stress dat de geest wilt vluchten van de situatie of een soort van "overload" krijgt. Hierdoor krijg je allerlei andere psychische klachten zoals ondermeer angst, flauwvallen maar ook bijvoorbeeld lichamelijke pijnklachten zoals hoofdpijn, buikpijn, spierpijn, gewrichtspijn en dingen als hartkloppingen, benauwdheid, hoge bloedddruk, slaapproblemen.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
YutaYuneYunesson
Berichten: 132
Lid geworden op: 21 nov 2011 23:17

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

Ik denk dat ik je punt begrijp Minera.

Door niet te kijken naar wat ik anders had kunnen doen of wat mijn aandeel is geweest in de situatie, kan ik het geen plek geven, omdat ik er nog steeds machteloos tegen aan kijk, die machteloosheid moet ik zien om te vormen in kracht (hoe beter om te gaan bij een volgende situatie, wat heb ik er van geleerd?).
Thanks ik zal kijken hoe ik de situatie anders kan bekijken, hopelijk gaat het dan beter ^^

Ik volg nu een online zelfhulp op menzis (van angst naar beter) dit is aanbevolen door mijn psycholoog, ik zie al wat verbetering =) als het heeft geholpen plaats ik wel een stukje in het topic "handige tips en positieve ervaring" (dacht dat het zo heten).
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Steeds terugkerende woede,wraak en onmacht gevoelens

YutaYuneYunesson schreef:Ik denk dat ik je punt begrijp Minera.

Door niet te kijken naar wat ik anders had kunnen doen of wat mijn aandeel is geweest in de situatie, kan ik het geen plek geven, omdat ik er nog steeds machteloos tegen aan kijk, die machteloosheid moet ik zien om te vormen in kracht (hoe beter om te gaan bij een volgende situatie, wat heb ik er van geleerd?).
Thanks ik zal kijken hoe ik de situatie anders kan bekijken, hopelijk gaat het dan beter ^^
[045] Yep... je hebt 'm door :) Goed zo... daar gaat het om!
Ik volg nu een online zelfhulp op menzis (van angst naar beter) dit is aanbevolen door mijn psycholoog, ik zie al wat verbetering =) als het heeft geholpen plaats ik wel een stukje in het topic "handige tips en positieve ervaring" (dacht dat het zo heten).
Ja prima.. hartstikke goed!
Inzicht als Uitweg..

Terug naar “Obsessief gedrag/gedachten en verslavingsgedrag”