Hallo allemaal,
Ik ben een jonge(man) van 35 en heb 7 jaar een relatie gehad met een leuke en vooral slimme meid die zeer sterk in haar schoenen staat. Toch was het niet wat ik er van verwachtte, of was er misschien iets anders aan de hand?
Regelmatig wilde ik haar kwetsen met opmerkingen als zijnde, dat ze te dik was, beter snel terug kon gaan naar haar moeder, uitschelden voor van alles en nog wat als ik m'n dag niet helemaal had (heb ik nogal vaak helaas) en geheel uit het niets de sfeer ineens verpesten. Ik weet niet waarom ik dit nu deed maar ik weet wel dat ik er een goed gevoel van kreeg als zei verdrietig was, of haar wereld instortte als ik weer eens zei dat ik het uit ging maken. Elke keer als ze verdriet had voelde ik mij oppermachtig. Vroeger pestte ik mijn boertje ook vaak en ook dat gaf mij een soort gevoel van rust. Vind het sowieso wel leuk om mensen op de kast te krijgen met wat scherpe opmerkingen of een beetje af te zeiken, maar wat ik bij haar deed sloeg echt nergens op.
Het is nu 4,5 jaar uit (ze was me zat geloof ik);) en ik was nog zo arrogant om te denken dat ze de relatie toch nooit zou verbreken (had ze al veer eerder moeten doen, maar ok) Sinds een jaar heeft ze een vriend en mijn wereld is daarna ingestort, ben jaloers en elke dag denk ik uren aan haar. In die 4,5 jaar ben ik nooit meer zo'n vrouw tegen gekomen die altijd alles deed en zo goed als nooit zeurde (ja ze bestaan). Ik had de hoop dat het ooit nog goed zou komen. Maar gelukkig is zei zo slim geweest om er niet meer in te trappen, want ik weet werkelijk niet of ik nu wel normaal tegen haar zou gaan doen.
Maar waarom ik dit gedrag nu vertoon..? Heeft dit een naam, moet ik onder behandeling? Eigenlijk durf ik niet eens meer een relatie te beginnen.
In afwachting van jullie reactie/advies, alvast bedankt.