Gebruikersavatar
wimpel
Berichten: 2
Lid geworden op: 01 jan 2019 20:06

gedirigeerd door gedachten

Ik weet niet waar ik wil beginnen of eindigen met dit bericht, maar ik denk dat het voor mij persoonlijk beter is dat ik het eens uitspreek. Zelfs al leest niemand dit, ik vermoed dat het me zal helpen.

Ik ben momenteel 18, heb een zo goed als zorgeloze jeugd achter mij en haalde zonder problemen goede punten op school en nu ook aan de universiteit. Heb een paar zeer goede vrienden en een kleine maar liefhebbende familie.
Het leven lachte me toe zou je kunnen stellen.
Maar als sinds mijn 16de voel ik alsof ik hier niet thuis hoor, ik zie iedereen om me heen ontwikkelen in personen die de samenleving iets zullen bijbrengen. Die later, samen met hun partner, in een mooie villa zullen wonen, en meerdere malen per jaar op vakantie zullen trekken. Ik daarentegen wil zo’n toekomst niet, ik heb al enkele malen overwogen om gewoon mijn rugzak te maken en te vertrekken. Ergens waar ik los ben van mijn oude relaties die ik heb aangedaan, en vooral ergens waar ik geen nieuwe moet aangaan.

Ik vraag me vaak af hoe ik aan vrienden ben geraakt, waarschijnlijk door het opzetten van de juiste maskers in sociale relaties. Want het liefst ben ik alleen. Sinds het moment dat ik alleen kan zijn, ben ik dat ook, wat de laatste tijd wel gevolgen begint te hebben op mijn studies. Ik skip lessen zodat ik niet onder mensen hoef te zijn, en doordat ik binnen mijn richting geen vrienden heb, en nog amper met mensen heb gesproken moet ik geen verantwoording afleggen voor mijn afwezigheden. Er is toch niemand die me zal missen.

Als ik dan alleen ben spendeer ik al mijn tijd in mijn gedachten, op zo’n niveau dat ik bijna wordt gedirigeerd door mijn gedachten in plaats van dat ik mijn gedachten dirigeer. Die gedachten roes bepaald ook mijn emoties die vaak heel sterk en breed uitlopend zijn. Ik kan door een welbepaalde gedachte enorm euforisch zijn of juist heel verdrietig of kwaad. Als ik dan in zo’n gedachte zit kan ik niet meer logisch nadenken, ik neem besluiten die ik nooit zou nemen of heb nog extremere gedachten. Zelfdoding of het doden van anderen zijn al allemaal de reveu gepasseerd, zij het wel in gedachten vorm, maar toch. Het was ook niet gewoon een gedachte van: X mag doodvallen. Vaak zit ik dan ook al gedetailleerde plannen te maken van hoe en waar. Als ik dan ‘ontwaak’ uit zo’n roes kan ik niet bevatten waarom ik dat ooit dacht of deed. Ik wil dan wel hulp zoeken, maar weet niet hoe ik het moet uitleggen, het lijkt alsof ikzelf de gedachten en acties van anderen moet uitleggen. Het lijkt wel of er verschillende ikken in me leven, maar wel allemaal in extreme vorm, en steeds is er maar één de baas, van samenwerking is geen sprake. Een hoofd ik was er wel, die had het roer tot mijn 16de ongeveer, sindsdien moet hij steeds plaatsmaken voor extreme andere varianten van mezelf.

Ik ben ook vaak bang om hulp te zoeken omdat ik niet in een vakje geplaatst wil worden, omdat ik mezelf als ‘normaal’ wil zien, in hoeverre er een normaal bestaat. Het liefst zou ik willen weglopen en ergens midden in de natuur een klein huis bouwen en daar in wonen. Weg van anderen, zonder dat ik mij moet verantwoorden of dat ik wordt beïnvloed door de wil van mensen om me heen. Volledig vrij kunnen leven. Ik zou zo graag willen ontsnappen uit de realiteit, of minstens uit mijn huidige leven zodat ik weer vrij zou kunnen leven. Ik vermoed dat ik misschien ook zo, mijn extreme gedachten en waanideeën achter mij kan laten.

Wat moet ik doen? Hulp gaan zoeken of vertrekken en alles achterlaten? Ikzelf heb geen idee, maar ben bang dat mijn extreme gedachten misschien wel ooit een beslissing in mijn plaats zullen nemen.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: gedirigeerd door gedachten

Warm welkom op dit mooie forum, Wimpel

In den beginne een heel gelukkig en gezond 2019. Namens mij, maar vast en zeker ook van alle andere leden.

Wat dapper dat jij je verhaal doet. Daar heeft een mens moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Deze kwaliteiten beschik jij in ieder geval! Eens kijken of we met kleine stukjes uit jouw verhaal een beetje verder komen. Het kan zijn van niet, maar dan hoop ik in ieder geval dat je het fijn vind dat je hier je verhaal kan en mag doen en dat je misschien toch steun ervaart.
En naast je eigen topic, mag je altijd op andere topics of gedeelten van dit forum reageren.
Maar als sinds mijn 16de voel ik alsof ik hier niet thuis hoor, ik zie iedereen om me heen ontwikkelen in personen die de samenleving iets zullen bijbrengen. Die later, samen met hun partner, in een mooie villa zullen wonen, en meerdere malen per jaar op vakantie zullen trekken. Ik daarentegen wil zo’n toekomst niet, ik heb al enkele malen overwogen om gewoon mijn rugzak te maken en te vertrekken. Ergens waar ik los ben van mijn oude relaties die ik heb aangedaan, en vooral ergens waar ik geen nieuwe moet aangaan.
Weet jij of er in je zestiende levensjaar iets is gebeurd, iets is veranderd, waardoor je misschien anders naar het leven bent gaan kijken?
Het zijn natuurlijk leeftijden waarin veel kan veranderen, waarin ideeën kunnen veranderen, je zit in de puberteit. Dat is een tijd waarin, ondanks dat je het misschien niet voelt, veel veranderd. Vaak ga je veel nadenken over dingen en over het leven en krijg je ook twijfels. Je bent niet verplicht om een leven te gaan leiden zoals familie en vrienden leiden. Ontwikkeling, ook al heb je dat misschien niet zo door, is ook bij jou gaande. Je hebt, zeker in de leeftijd waarin je zit, tijd nodig om te ontdekken en te kijken wat je wilt. Soms horen daar ook extreme gedachten bij. Je hebt namelijk ook te maken met de ontwikkeling van je geest. Heel goed kan ik het begrijpen als dat raar en eng voelt. En het kan geen kwaad om dingen bespreekbaar te maken. (Dus in jouw geval, ook al wil je weg, het toch gaan voorleggen.) Ik ken het gevoel van weg willen gaan. Maar het is belangrijk in gedachten te houden waarom je precies weg wilt gaan, en of het niet anders kan. Vluchten is geen ramp. We doen het allemaal weleens en dat mag. Maar als je vlucht, is het ook goed terug te keren. Ook als je in je hoofd zit. Daarom is het goed dat je je verhaal doet.

Ik zal je als ik zo vrij mag zijn een verhaal vertellen over extreme gedachten hebben. Het zijn andere extreme gedachten, maar het kan dienen als een voorbeeld. Misschien dat je je minder eenzaam voelt hierin. Er zijn mensen met verschillende extreme gedachten, die opkomen, en dan weer wegebben. Ze komen en gaan. Zo heb je ook mensen, die, zonder dat ze echt depressieve gevoelens hebben, voor een spoorwegovergang staan en echt het gevoel hebben dat ze erop moeten gaan staan, zodat een trein ze misschien aanrijdt. Daar horen niet altijd depressieve gevoelens bij. Soms is het de aandrang van de mens. Gedachten, zonder het te willen doen. En zonder dat er verdriet en boosheid bij komt. Een moment opname van je geest. Zonder het uitvoeren van.

Een mens, tenminste zo zie ik het, zo ervaar ik het, heeft mindere lagen. Het kent dus ook meerdere ikken. Meerdere vormen van jezelf. Je bent nooit helemaal één persoon of, de delen maken je tot één. Dat is niet erg en is soms zelfs logisch. Jij vertelt over bepaalde dingen die je doet en denkt. Jij praat ook over delen van jezelf. Ikken die je hebt. Extreem, minder extreem, en extreemloos. De kunst is alleen om het in de hand te houden. En zoals je het nu hebt gedaan, op dit moment op dit forum, bespreekbaar te maken. Je uit jezelf in dat wat je bezighoudt. Dat is een goeie en belangrijke stap.

Zoals je zelf beschrijft bestaat normaal niet zo. Normaal zou op een gegeven moment toch ook saai worden, toch? Je wilt niet graag in een hokje worden geplaatst. Dat kan ik begrijpen. Alleen hokjes zijn soms wel gemakkelijk. Ze kunnen waar nodig iets aangeven. Als het maar niet een gewoonte gaat worden en als het maar niet uit de hand loopt. Eigenlijk net zo als jij in je verhaal beschrijft. Het is er, maar het moet niet uit de hand lopen. En je moet er niet teveel hinder van ondervinden. Je doet een universiteitsstudie. Dus het zou zonde zijn als dat verkeerd loopt. Vind in de situatie de balans. Wat voor richting doe je?

Ik hoop dat je in ieder geval al een klein beetje iets aan dit bericht hebt. Als dat niet zo is mag je dat ook aangeven.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: gedirigeerd door gedachten

Overigens moet puberteit adolescentie zijn, excuses.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
wimpel
Berichten: 2
Lid geworden op: 01 jan 2019 20:06

Re: gedirigeerd door gedachten

Beste memories

Ten eerste, bedankt voor je reactie.

Rond mijn zestiende hebben er zich geen grote externe veranderingen plaatsgevonden, maar je bericht deed me wel nadenken.
Als ik kind had ik veel fantasie en thuis speelde ik vaak alleen in mijn eigen wereldje, maar naarmate je ouder wordt ga je veranderingen door en moet je ook veel meer doen buiten school dan gewoon thuis zijn. Sociale relaties opbouwen, meer schoolwerk, hobby's die belangrijker worden. Ik ben veranderd, maar mijn eigen gedachtenwereld die ik als kind had opgebouwd is daar nog steeds. Misschien ben ik wel teleurgesteld als ik naar de realiteit kijk en die vergelijk met mijn eigen wereld waarin ik alle beslissingen neem. En leidt die onderbewuste gedachtegang wel tot een soort van weltschmerz, en hoop ik door alle zaken van mijn huidige leven achter me te laten dat ik eigen keuze's kan maken in de realiteit.
En zijn mijn extreme gedachten een soort van reactie tegen alle keuze's die ooit al voor mij werden gemaakt door anderen.


Het is maar een hypothese maar door je bericht ben ik er wel eens anders over beginnen nadenken.
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: gedirigeerd door gedachten

Hoi Wimpel,

Welkom op het forum. Mooi woord "weltschmerz" die ga ik onthouden :)
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: gedirigeerd door gedachten

wimpel schreef: 01 jan 2019 22:53 Beste memories

Ten eerste, bedankt voor je reactie.

Rond mijn zestiende hebben er zich geen grote externe veranderingen plaatsgevonden, maar je bericht deed me wel nadenken.
Als ik kind had ik veel fantasie en thuis speelde ik vaak alleen in mijn eigen wereldje, maar naarmate je ouder wordt ga je veranderingen door en moet je ook veel meer doen buiten school dan gewoon thuis zijn. Sociale relaties opbouwen, meer schoolwerk, hobby's die belangrijker worden. Ik ben veranderd, maar mijn eigen gedachtenwereld die ik als kind had opgebouwd is daar nog steeds. Misschien ben ik wel teleurgesteld als ik naar de realiteit kijk en die vergelijk met mijn eigen wereld waarin ik alle beslissingen neem. En leidt die onderbewuste gedachtegang wel tot een soort van weltschmerz, en hoop ik door alle zaken van mijn huidige leven achter me te laten dat ik eigen keuze's kan maken in de realiteit.
En zijn mijn extreme gedachten een soort van reactie tegen alle keuze's die ooit al voor mij werden gemaakt door anderen.


Het is maar een hypothese maar door je bericht ben ik er wel eens anders over beginnen nadenken.
Nadenken is al iets goeds. Dat de woorden je doen nadenken lijkt misschien iets kleins, maar het heeft gezorgd voor beweging. Dat is belangrijk.
Wat je schrijft is voor mij best herkenbaar, ondanks dat ik goed in groepen lag en vrienden had. Ook jij zo schrijf je, bent iemand (geweest) die als kind veel op zichzelf was, veel alleen was, veel alleen speelde. Op die manier kan je, en dat is helemaal niet erg, een eigen wereldje bouwen. Jijzelf en het wereldje buiten die bubbel. En die bubbel kan veilig aanvoelen. Of voelen als... prima zo, het hoeft voor mij niet anders. En ook dat is niet erg, want zo ben je er wel doorgekomen en je vond het fijn. Tenminste, zo lees ik het. Ook ik kon urenlang, ondanks vrienden, ondanks goed in de groep liggen, alleen spelen. Daar voelde ik mij persoonlijk ook niet eenzaam bij of door. Ook herken ik de fantasieën die ik had en erdoor kreeg, als ik alleen speelde. Terwijl ik speelde, kwamen er verhalen boven.

Buiten dat allemaal, moet je inderdaad als je ouder word, meer buitenshuis doen en krijg je inderdaad, meer schoolwerk en andere verplichtingen. En je mag best weten ondanks dat verplichtingen erbij horen, vind ik ook niet alle verplichtingen fijn. Ook ik zou ze graag meer uitkiezen, maar soms is er geen andere keuze. Je hebt nou eenmaal verplichtingen die moeten. Dat is ook logisch. Dat is ook normaal. Dus bedenk ik mij... misschien is het ook iets voor jou: oke, ik heb verplichtingen, ik weet dat ik sowieso dingen moet doen, maar ondanks dat is er toch vrijheid. Vrijheid binnen de kaders die je af en toe mag weerleggen. En kaders zijn niet alleen maar slecht. Bedenk je, dat als je geen kaders hebt, dat het weleens een rotzooi kan worden in de wereld. Sommige kaders zijn niet leuk, maar er zijn ook kaders die van belang zijn. En bedenk je, dat als je alleen maar zonder kaders, en/of verplichtingen zou leven, de dingen die niet verplicht zijn, misschien wel minder leuk zullen worden of zijn. Daar heb je het weer,m die balans in de dingen.

De gedachten die je als kind had hoef je ook niet weg te stoppen. Het gaat om het perspectief. We worden ouder, we groeien, maar het kind zit altijd in ons. Alle leeftijden zit in ons. Daarom bloeien wij op. Daarom groeien we steeds verder. We worden of zijn volwassen. Maar het kind is op de achtergrond. En dat mag. Want waarom zou je iets wat en wie je zelf bent vaarwel zeggen? Ook hier gaat het weer om de balans. Wanneer laat ik wat er meer of minder zijn?

Je kan eigen keuzes maken in de realiteit. Ook als je niet alles achter je laat. Het is alleen wel belangrijk om in de spiegel te kijken en jezelf af te vragen wat die keuzes zijn, wat je ervoor nodig hebt en wie je ervoor nodig hebt, en hoe je het op een juiste en goede manier in de praktijk kan brengen. Niet radicaal. Maar rustig en in de huidige realiteit. Zonder het kind in jezelf te verliezen. En zonder je volwassen kant te negeren.
Maak de keuzes vanuit je hart. Daar zit het kleine jongetje maar ook de jongen die volwassen aan het worden is. En vergeet niet om af en toe om je heen te kijken. De wereld is niet zwart wit. De wereld bestaat uit prachtige kleuren. Wees of word je daar bewust(er) van.
En zijn mijn extreme gedachten een soort van reactie tegen alle keuze's die ooit al voor mij werden gemaakt door anderen.
Dat zou heel goed kunnen. Mocht je dat idee hebben, dan word het tijd dat jij meer de keuzes voor jezelf gaat maken, dan dat anderen ze voor je gaan maken. Stap voor stap. Niet in de fantasie, maar in de realiteit.
Wie ben ik, wat wil ik, en hoe kom ik daar. Zoek naar je kwaliteiten. Naar passies. Naar waar je in de realiteit in de wereld nu, blij van kan worden.
Volgens mij barst je van de kwaliteiten n ben je intelligent genoeg. :)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”