Gebruikersavatar
Loveway’x
Berichten: 6
Lid geworden op: 28 sep 2018 19:23

Wat moet ik doen?

Pff, ik wil heel graag weten wat ik moet doen... Ik heb van de week een gesprek gevoerd met mijn moeder over mijn gedrag & zij gaf aan dat ik gesprekken met voeren met een psycholoog omdat ze denkt dat ik een aandachtsstoornis heb..

Het is dus zo, in het begin van mijn pubertijd heb ik gezegd dat ik aangerand was, wat dus eigenlijk helemaal niet waar was. Uiteindelijk is dit erg uit de hand gelopen en ben ik bij jeugdzorg/parlan/opvoedpoli en de politie geweest. Toen zij gingen dreigen een leugentest te doen, bekende ik dat ik alles gelogen had. Dit is nu al een aantal jaren geleden ( dan kan je denken aan zon 6/7 jaar)..
De vertrouwen van mijn moeder was toen natuurlijk helemaal weg & dit heb k door middel van tijd kunnen terug winnen. En daarna ging gelukkig alles goed

2,5 jaar geleden, kreeg ik een relatie. De relatie begon heel leuk maar werd uiteindelijk minder leuk. Veel ruzie. Noem het maar op. Ik was wel echt verliefd op deze jongen. Het enige probleem was eigenlijk dat hij het niet kon hebben dat ik meerdere jongens had gehad voordat ik met hem ging. Wat ik nooit begrepen heb. Na bijna een jaar samen te zijn, werd ik onverwachts zwanger. We besloten het kindje te houden en door te gaan met de relatie. Die steeds slechter liep en waarin hij steeds agressiever werd. Vaak geweld gebruikt naar mij toe. Uiteindelijk ging het uit & begon ik al snel te daten met mensen. Als dat weer ophielt, viel ik terug naar mijn ex. Maar loog hierover tegen mijn moeder..

Ik merk dat ik altijd aandacht nodig heb. Van wie maakt niet uit, jongens, meisjes of mijn familie. Als het maar aandacht is. Watvoor aandacht? Maakt ook niet uit, ruzie, vriendschap, relatie, seksualiteit. Ik heb een heel laag zelfbeeld en vind het daarom fijn om aandacht te krijgen, als een stukje bevestiging dat ik er toch mag wezen.
Waarom ik lieg? Weet ik zelf eigenlijk ook niet eens. Ik heb het vaak niet eens door. Maar ik heb het ook niet door als ik iemand kwets...

Ik denk dat mijn moeder misschien wel gelijk kan hebben. Maar ik weet niet welke stappen ik moet ondernemen en of ik wel serieus genomen zal worden..

Hebben jullie tips voor mij?

Alvast bedankt! En sorry voor het lange bericht!
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wat moet ik doen?

Welkom op het forum Loveway :)

Ik vind de lengte van je bericht eigenlijk wel meevallen. Een vraag die mij eigenlijk te binnen schiet is: Hoe is je jeugd geweest? Hoe was de band met leden van het gezin, van je familie? Heb je je bijvoorbeeld gehoord en begrepen gevoeld als je ergens mee zat? Hoe reageerden mensen daarop, en hoe reageerden mensen als je ze iets leuks liet zien of iets leuks vertelde?

Hoe waren je schoolperiodes? Hoe zagen ze eruit? Vond je het fijn op school, of vind je het fijn op school?

Zijn er, want je zegt, dat je niet bent aangerand, andere dingen gebeurd of zijn er andere dingen gaande die je boos en verdrietig maken? Die zorgen dat jij je verward, onzeker en wellicht ook eenzaam voelt?
Of heb je misschien, alleen maar gezegd dat je over de aanranding hebt gelogen, omdat je bang was voor wat er ging komen nadat je dat hebt verteld?


Dat even voordat we helemaal over een aandachtsstoornis gaan beginnen.


Veel vragen, dat weet ik. ;) Neem maar de tijd om ze te beantwoorden en ik hoop dat jij je hier thuis zal voelen.
En hje mag ook berichten ergens anders plaatsen, als je dat wilt.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Loveway’x
Berichten: 6
Lid geworden op: 28 sep 2018 19:23

Re: Wat moet ik doen?

Heerlijk z’on snelle reactie wel! Haha..

Uuhm, nou van mijn echte kindertijd kan ik mij eigenlijk niet heeel veel herrineren, wat ik aan de ene kant ook wel jammer vind. Toen ik 11 was ging mijn moeder ander werk doen, en was hierdoor vaak in het buitenland (nu nogsteeds). Hier heb ik soms heel veel moeite mee & het gevoel alsof ik veel leuke/nieuwe gebeurtenissen dus niet met haar kan bespreken.
Dit is ook een reden (denk jk) waarom ik gelogen had, zodat ik eindelijk weer eens de volle aandacht van mijn moeder kon krijgen + dat de ex van mijn moeder nou niet de leukste was met zijn regels als moslim.
Thuis had ik erg het gevoel alsof ik minder was dan mijn zus, omdat mijn zus heel goed en makkelijk kon leren en ik wat minder.

School.. tsja.. ik heb het heel moeilijk gehad op de middelbare, er waren altijd roddels over mij & ik had altijd ruzie met mensen. Verder heb ik niet zoveel gekke dingen. Ja mijn stiefmoeder kreeg kanker, was genezen en is nu ongenezelijk ziek & zal er binnen 2 jaar zeker niet meer zijn.. dit vind ik wel erg heftig.. en heb ik het erg moeilijk mee omdat ik haar dingen toevertrouw die ik niet met mijn moeder durf te bespreken. Ik heb altijd het gevoel dat ik me slimmer en sterker moet voordoen voor mijn moeder...
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wat moet ik doen?

Ja, wij kunnen hier soms best snel zijn. Alleen maar fijn toch? ;)
We willen graag dat mensen zich hier op hun gemak voelen. Daar proberen we best veel voor te doen. Met de nadruk op proberen, omdat wij natuurlijk ook maar mensen zijn en geen robots die je zomaar even bestuurd. Ik ben van mening dat dat meestal wel lukt, ook als reacties wat langer duren, maar jij bent degene die voor jezelf dat het beste kan beslissen.

Ik ben geen psycholoog. Kan wel aardig goed inschatten, en heb ook wel genoeg inlevingsvermogen denk ik.
Maar mijn idee is dat je geen aandachtsstoornis hebt. Dat zeg ik als niet psycholoog zijnde. Wat er wél is, is dat je heel erg veel hebt meegemaakt en nog steeds meemaakt. (Zo ook in je vorige bericht met een relatie of relaties.) Dat kan ook voor problemen zorgen. Ook voor veel spanning en stress. Je zou altijd met een psycholoog kunnen gaan praten daarover. Maar je zou ook op het forum hier kunnen praten. Of... je besluit hier op het forum te praten... want je best echt welkom.. en met een hulpverlener, dat zijn allemaal opties.

Kan best goed snappen dat je er veel moeite mee hebt dat je nieuwe dingen en gebeurtenissen niet snel of niet kan delen met je moeder. Dat je dat helemaal niet leuk vind en dat je dat erg mist. Want soms wil je iets gewoon echt graag delen, en dan kan het gewoon niet. Dat is heel naar. Dat kan er ook voor zorgen dat de band tussen jou en je moeder een beetje verstoord raakt.
Het is natuurlijk een behoorlijke leugen geweest. Maar ik kan het wel snappen. Je zoekt naar manieren om toch de aandacht te krijgen die je zo nodig hebt en die je zo mist. Dat is normaal. Je zoekt naar liefde en warmte.

De relatie tussen de man met een Moslim achtergrond en je moeder is dus voorbij. Persoonlijk vind ik dat er met Moslims niets mis is en ik ga er ook even vanuit dat jij dat ook niet vind. Maar ik kan wel begrijpen dat je moeite hebt met andere en nieuwe regels. Regels waar je helemaal niet aan gewend bent en dat kan heel erg botsen en nare gevolgen hebben.

Gelukkig is niemand gelijk. Je schrijft dat je zus beter kan leren dan jij. Mijn vraag is dan altijd wat is beter en wat is minder. Want iedereen is uiteindelijk uniek. Iedereen wandelt een eigen pad. Iedereen heeft eigen talenten. Sommigen zijn goed in wiskunde, anderen zijn beter in taal. Weer anderen zijn beter in aardrijkskunde en geschiedenis. Ik weet niet hoe jij merkte of het gevoel kreeg dat jij minder was dan je zus? Heb je misschien voorbeelden?
Heb je deze dingen weleens met haar besproken? Kan je bijvoorbeeld zeggen: Mam, ik zit daar en daarmee, ik moet even wat kwijt en je iets vertellen?

Het is nooit fijn als een schoolperiode niet rustig verloopt of niet zo normaal verloopt. Roddels en ruzie is nooit fijn. Die onzekerheid snap ik. Het kan je inderdaad onzeker maken.

Dat je vertelt dat je stiefmoeder ongeneeslijk ziek is, zoiets is ook heel heftig om mee te maken. Maakt het nog pijnlijker als je een hele goede vertrouwde band met iemand hebt. Kan je bij haar terecht met je pijn hierover? Vertel je het weleens dat je je er zo moeilijk mee hebt en dat je er wat radeloos van bent? Hoe lastig ook, uitten is denk ik wel belangrijk.

Heb je enig idee hoe het komt dat jij dat idee hebt dat jij je sterker en slimmer voor moet doen? Want dat maakt heel vermoeiend. Dat is stressvol.
Als je maar weet dat je hier jezelf kan en mag zijn.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Loveway’x
Berichten: 6
Lid geworden op: 28 sep 2018 19:23

Re: Wat moet ik doen?

Jeetje lastig om dit zo te bespreken wel, al die dingen die ik door elkaar wil typen😅
Maar uhm met mijn zus heb ik het wel eens besproken dat ik dat zo zag & mijn zus gaf dan aan jaloers te zijn op de emotionele band die ik had met mijn moeder. Wij waren heel close toen de vertrouwen weer was terug gewonnen.

Met mijn stiefmoeder wil ik daar eigenlijk niet over praten. Dit omdat zij zich best groot probeerd te houden, maar het soms niet lukt en ikk haar hier dus niet mee wil opzadelen. Verder heb ik nog een broertje van 10 van mijn stiefmoeder en vader. Hij is behoorlijk autistich en heeft ook echt extra aandacht nodig. En in deze situatie met haar ziekte is dat steeds heftiger aan het worden.

Waar ik mij vooral zorgen om maak bij mezelf, is dat ik te snel met mensen in bed duik. Ik denk, dat ik dat doe om me beter te voelen. Om de bevestiging te krijgen dqt ik toch wel geliefd wordt. Maar ik breng mezelf hierdoor in de problemen. Ik heb het idee dat ik nooit alleen kan zijn en dat was vroeger nog te overzien, maar nu ik een zoontje heb, is dat niet handig.. ik WEET dat het niet goed is, mqar toch gooi ik mezelf elke keer weer in die situatie..
het is niet dat ik seks super lekker vind, want 9/10 keer geniet ik er niet eens van..
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wat moet ik doen?

Begin maar eens door elkaar te typen dan. Wat wil je allemaal opschrijven? ;)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Loveway’x
Berichten: 6
Lid geworden op: 28 sep 2018 19:23

Re: Wat moet ik doen?

Haha waar ga ik beginnen.. nee op relatie gebied heb ik veel dingetjes gehad.. De aller eerste jongen waar ik smoooor verliefd op was... hij liet mij merken dat het wederzijds was (ik was 13) en dat er een relatie kon opbloeien. We hadden al wat gerotzooid en uiteindelijk wilde hij seks. Ik was hier nog niet klaar voor, maar omdat hij het al meerdere keren probeerde heb ik na dd 4de keer ermee ingestemd om dan toch maar seks met hem te hebben.. mijn eerste keer.

Vanaf toen ging alles fout. Ik was een onzeker meisje & wilde dat iedereen mij leuk vond (diep van binnen, ben ik volgens mij nog steeds dat onzekere meisje, maar laat dit niet meer so merken).. er volgde meer jongens die ditzelfde deden, mij het gevoel geven dat we een relatie hadden, dus ik had seks met hun & dan werd er gezegd dat het just for the sex was... Daardoor kreeg ik al snel een naam jn mijn plaats, mensen konden mij als ‘het meisje dat seks had met..’

Zo onzeker genoot ik van alle complimenten die ik kreeg van jongens.. Terwijl ik er sinds kort achter ben dat ik seks met meisjes eig fijner vind (ik ben uit de kast als biiseksuele, eindelijk na 6 jaar geweten te hebben dat ik dit voel).. De vader van mijn zoontje (mijn ex) heeft mij nog altijd in zn macht.. ik wil niet samen zijn met hem, maar toch kom ik telkens terug.

Toen ik zwanger was heeft hij mij in mijn buik geslagen waardoor ik naar het ziekenhuis moest, vervolgens heeft hij vaker agressief gedrag vertoont en heeft hij ook een huisverbod gekregen van mijn moeder. Even na de geboorte van mijn zoon (bijna 9 maand) is het uit gegaan & begon ik met daten. Tetwijl ik nog wel seks had met mijn ex.. tot vorige week voor het laatst... hij sliep ‘stiekem’ bij mij omdat het niet mocht van mijn moeder.

In de ochtend werd hij boos wakker omdat hij erachter was gekomen dat ik had gesoend met een jongen. Maar daarover gelogen had.. hij werd agressief en begon weer geweld te gebruiken & heeft filmpjes naar mijn moeder gestuurd dat ik zijn kleren naar buiten gooide zodat hij weg zou gaan omdat ik bang werd van hem, ik had mijzelf daarvoor ql in de badkamer opgesloten gehouden met R (mijn zoon). En daarbij gezegd dat hij dus bij mij sliep. Wat mijn moeder niet gezien heeft is hoe hij mijn hoofd plette en ik bijna flauwviel achter de stoel waar R in zat. Toen hij klaar was met mij pijn doen, is hij weggerend..

Daarom is nu dus het gesprek met mijn moeder geweest dat de enige reden waarom ik nog thuis woon is, omdat ze anders bang is dat ik mijn opleiding niet afmaak, maar verder is er geen andere reden. Het is volgens haar nog 10 maanden uitzitten tot ik klaar ben. Omdat ik heb gelogen over het conract met mijn ex & omdat ik hem hier heb laten slapen...

Toen mijn moeder zei dat ik een aandachts probleem heb, werd ik eerst boos. Maar 2 dagen later, dacht ik het wel met haar eens te zijn..
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Wat moet ik doen?

Hoi Loveway’x,

Ik wou je nog welkom heten op het forum.

Wat een heftig verhaal. :knuffel:
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wat moet ik doen?

Hij is duidelijk gewelddadig. Vaak is dat ook terugkerend. Dus laat ik je met mijn hand op mijn hart zeggen: Stap één is loskomen van je ex en jezelf meer waarderen.

Je vertelt dat je vaak seks hebt, maar dat je seks 9 van de 10 keer niet lekker vind. Zou je andere dingen kunnen bedenken, waardoor je weer wat meer zelfvertrouwen kan krijgen? Wat je stapjes vooruit helpt? Wat zou je het liefst willen en wat zou je helpen?

Is er toch nog even voor nu wat over wat van belang is: Is de aanranding nu wel of niet gebeurd? ;)

En niet onbelangrijk, als je je al zo voelt als dat je beschrijft, wat vind je dan ervan dat je zo word verwelkomt hier?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Loveway’x
Berichten: 6
Lid geworden op: 28 sep 2018 19:23

Re: Wat moet ik doen?

Eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe ik die zelfvertrouwen kan krijgen. Ik ben namelijk op veel gebieden onzeker. Vooral over mn uiterlijk! Maar ook bang dat mensen me niet leuk of aardig vinden. En tsja mensen die zeggen ‘dat moet je niet doen’ is makkelijke gezegd dan gedaan... dus ik heb werkelijk waar geen idee!

Nee de aanranding is niet gebeurd. Daar had ik toen die tijd over gelogen & dus ook gesprekken over gehad bij jeugdzorg en de opvoedpoli.

Ik weet niet zo goed hoe ik me erbij moet voelen. Ik vind het heel fijn om zo verwelkomt te worden, maarja dan heb ik dat stemmetje weer in mn hoofd van ‘ja het is online, ze zien en weten niet hoe je in het echt eruit ziet of praat. Misschien zouden ze me dan helemaal niet welkom heten’
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wat moet ik doen?

Oke, wat is er dan mis aan je uiterlijk? En hoe praat je dan? Kan mij echt niet voorstellen dat dat zo erg zal zijn. :knuffel:
Die rotstemmetjes zijn irritant, maar ze hebben écht ongelijk hoor!

Het is zeker makkelijker gezegd dan gedaan, maar niet onmogelijk. Ook al voelt dat nu misschien zo.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Wat moet ik doen?

Welkom op 't forum, Loveway’x.
Wat een heftig verhaal. Schrijf maar zo veel mogelijk van je af.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Loveway’x
Berichten: 6
Lid geworden op: 28 sep 2018 19:23

Re: Wat moet ik doen?

Naja ik ben niet tevreden met mijn buik... ik durf ook zeker niet in mijn bikini te lopen en al helemaal niet sinds de zwangerschap..
verder weet ik niet precies hoe dat uit te leggen. Ik heb vaak gwn het gevoel dat ik er niet helemaal bij pas ofz, of dat ik niet ben zoals mensen zien hoe je moet zijn..

Maar als het niet onmogelijk is, hoe kom ik dan van dat liegen en aandachr zoeken af?😳 want ik kan het niet meer beheersen lijkt wel
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wat moet ik doen?

Het is normaal dat de meeste vrouwen een buikje hebben na de zwangerschap. Ook is het normaal (ook al voelt het voor jou nu nog niet zo), dat de meeste vrouwen een buikje hebben. Dus ook, als ze niet zwanger zijn of zijn geweest.
Dat WETEN is iets anders dan het ook meteen zo VOELEN. Dus... je hoeft het nog niet meteen zo te voelen. Dat kan iets voor later zijn. Begin met het beseffen, dat het in de meeste gevallen zo is, dat het voor de meeste vrouwen geldt, en dat het helemaal niet erg is.

Om het kracht bij te zetten, kan je proberen het tegen jezelf te zeggen: Vrouwen. Hebben. Meestal. Een. Buikje. Dat. Is. Goed. Zo.
Dubbele punt komma... en jij bent ook goed genoeg. :) En als je het niet gelooft: Nog een keer... en nog eens... en nog een keer.
En als het moet zeggen mensen het hier op het forum ook net zolang tot je het beetje bij beetje kan geloven.

Ik zal een geheimpje vertellen: Dat gevoel heb ik ook. Al vanaf dat ik een klein meisje ben. Dat kan tegenwerken. Maar het kan ook een kracht worden van jou. Welkom bij de club.
Hoe moet je volgens anderen dan precies zijn?
En hier op het forum, mag je zijn wie je bent.


Het liegen is waarschijnlijk een soort van hulp roepen (geweest). Het aandacht zoeken, dat kan ook op positievere manieren. En na een aantal berichten, wat hartstikke goed van je is, denk ik dat je nu gaat zeggen, maar hoe zoek ik dan op een positieve manier aandacht? Dat kan op verschillende manieren, bijvoorbeeld zoals het aanmelden op een forum zoals deze en je verhaal doen. :knuffel:
Als je namelijk ziet, vaker dan eens, dat aandacht zoeken ook op andere manieren kan ( en dat kunnen we ook uitvinden op het forum misschien wel) leer je daardoor waarschijnlijk ook, dat het niet onmogelijk is om van liegen en negatief aandacht zoeken af te komen. Omdat je gehoord en gezien word... er word geluisterd... nu bijvoorbeeld hier. En er is je gezegd, dat je hier welkom bent.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”