Gebruikersavatar
DixieDix
Berichten: 15
Lid geworden op: 14 mei 2015 12:31

Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Hallo, ik ben Dixie en nieuw hier.

Ik heb een onderwerp/vraag waarvan ik eigenlijk niet goed weet onder welke titel ik het moet categoriseren...

Ik ga proberen het duidelijk te beschrijven :

Al jaren heb ik een zeer slecht en stroef contact met mijn moeder.
Er zijn momenten geweest na mijn voorgoed vertrek uit huis die ik niet begrijp. Ik was 18 en toen ben gewoon van de een op de andere dag 'weggelopen' met twee winkelkarretjes vol met mijn spullen en er heeft thuis nooit een haan naar gekraait.
Mijn moeder noch mijn vader heeft me nooit gezocht of gevraagd waarom of dat we er over konden praten, maar goed.

De jaren daarna, toen het goed me me ging na een lange contactbreuk, claimde m'n weer ouders contact op erg manipulerende wijze waarin mijn vader door mijn moeder als boosdoener werd afgedaan (echter alles wel zonder spijt of sorry) en deed mijn moeder of haar neus bloedde.
Toen ik haar vroeg of ze er nooit verdriet om had dat ik was weggelopen zei ze heel kil : " Je wou zelf toch weg ? Was je eigen keuze dus waarom zou ik je gaan zoeken ? "

Koud en kil in alles. Er is zoveel gebeurd vroeger dat m'n vader verkeerd deed naar ons, de kinderen, maar ze greep nooit in en ze ontkent alles van problemen. Ze doet keiharde uitspraken naar mij om zichzelf vrij te pleiten.
Als m'n vader zich vroeger misdroeg ging zij een blokje om, verliet het huis of ging ze boven de was ophangen.

Ik heb m'n vader mijn moeder nooit zien mishandelen of erg zien misdragen naar mijn moeder, dus zelf ben ik er van overtuigd dat ze gewoon de verantwoording niet wil opnemen, wil dragen om mijn vader destijds te corrigeren in zijn gedrag.

Ik omschrijf haar als een vrouw die de schuld steeds bij anderen legt en als je haar overduidelijk wijst op iets dat 'een ander' niet gedaan kan hebben en waarin zij duidelijk schuld heeft, dan wordt ze verbaal vreselijk scherp en agressief in haar woorden.
Ze gooit er dan het ene kwetsende na het andere uit tegen je.

Ook is ze een heel gesloten vrouw. Neemt moeilijk dingen van anderen aan, stelt zich niet open voor vriendelijke mensen die het beste met haar voor hebben en zoekt overal iets achter.
Echter wel in het gezicht van deze mensen profileert ze zich als een über aardige vrouw, betrokken tot de ander en speelt ze het zonnetje in huis.
Soms durft ze mensen uitnodigen die nieuw in haar leven komen, maar zodra mensen haar wijzen op minpuntjes of zwakheden, vragen beginnen stellen rondom de relatie met de kinderen, dan belt ze deze mensen nooit meer en laat ze het contact doodbloeden onder het mom van 'akelige, bemoeizuchtige mensen'.
De 'vriendschappen' duren dus zeer kort en kun je meer categoriseren in de zin van vakantievrienden waarbij er alleen maar over koetjes en kalfjes gepraat mag worden en leiden een oppervlakkig niveau.

Ik heb contact opnieuw geprobeerd met mijn ouders, dus ook mijn moeder nu, omdat ze binnenkort oma zal worden van mijn kindje.
Tegen mijn schoonouders heeft ze een hele tijd geleden nogal wat verhalen uit het verleden over mij verteld en dat zij mij niet tè serieus moeten nemen. Weer om zich in te dekken moesten er eens serieuze dingen besproken worden, denk ik.
Mijn schoonmoeder is daarmee wat in verwarring gebracht over mijn eerlijkheid, want mijn moeder kan met een uitgestreken gezicht en overtuiging dingen aankaarten.

Ik heb mijn moeder aangesproken over de verhalen die ze mijn schoonmoeder verteld heeft en gezegd dat ze mij in diskrediet brengt en opnieuw kwetst.
Ik heb natuurlijk m'n stoute kinder/tiener kuren gehad, alleen deed zij me wel overkomen als iemand die ze niet alle drie op een rijtje had en heeft.

Het aanspreken hierover had geen effect op haar. Ze zei steeds dat ze me niet begreep, hield zich van de domme, m'n schoonmoeder loog, ik moest dankbaar zijn dat mijn schoonmoeder me wilde ontvangen, ik was de negatieve, ik was de rare... Ze deed me zelfs twijfelen of ik wel goed bezig was.

En dat doet ze nu al sinds ik kind ben. Ze emotioneel chanteert me, manipuleert, stuurt het gesprek een andere kant uit of de passieve agressie komt weer boven.

Ik heb haar verteld dat het een jongetje wordt, maar sinds ik haar heb aangesproken over haar gedrag en onzin die ze over me verspreid doet ze heel zakelijk en afstandelijk.
Ze eindigde ook een paar keer haar zin in een mail met 'alle goeds ook voor de kleinzoon'.

De ? Waarom niet 'mijn' kleinzoon ?

Ik begrijp haar karakter niet en heb het nooit begrepen.
Mijn opa en oma die nog leven (haar ouders) mogen niet over mij praten of ze verlaat boos de kamer en gaat naar huis.
Alles speelt ze nu via m'n vader die overduidelijk geinstrueerd wordt wat te zeggen in een mail sinds mijn gesprek met haar.
Daarvoor toonde m'n vader nog enig gevoel naar me, maar nu stuurt hij korte mails met daarin 'vergeet het maar en ga iets leuks doen'.

Wie herkent dit ? Dit kille karakter, deze symptomen ? Soms lijkt het wel of ze niet oke in haar hoofd is.

Groetjes, Dixie
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

DixieDix schreef:Wie herkent dit? Dit kille karakter, deze symptomen? Soms lijkt het wel of ze niet oké in haar hoofd is.


Zou je troost kunnen vinden in de gedachte dat je moeder inderdaad ‘niet goed in haar hoofd’ zou zijn? Als je het gedrag van je moeder daardoor makkelijker kunt accepteren zou ik je aanraden die gedachte dan maar te koesteren. Door van een verzachtende factor uit te gaan maak je het immers makkelijker voor jezelf.

Later kun je dit oordeel altijd bijstellen en het misschien opbrengen om op een heel andere manier aan je moeder terug te denken. Uiteindelijk is een mild oordeel over je ouders hebben de beste wijsheid die er bestaat. Maar dat neemt vaak wat tijd in beslag.

Ik wens je veel succes Dixie.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
DixieDix
Berichten: 15
Lid geworden op: 14 mei 2015 12:31

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Bedankt om te reageren.

Goh ja, niet goed in haar hoofd klinkt erg zwaar, ik weet het. Ik kan gewoon niet goed vatten dat ze zowat altijd een gebrek aan empathie heeft door haar eigen theorieën op een voetstuk te zetten.

Ik waardeer mijn moeder verder zoals ze is, echt. Ik wil ook graag, ik kies er ook voor om haar een oma voor haar kleinzoon te kunnen laten zijn.

En tja... Mezelf overtuigen in verzachting dat ze niet in orde zou zijn ?
Ik wil echt weten wat er aan de hand is.. Hoe hard dat ook is.

Groetjes Dix
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

DixieDix schreef:Ik wil echt weten wat er aan de hand is.. Hoe hard dat ook is.
Wat is belangrijker, de ‘waarheid’ achterhalen of een manier vinden om met je moeder om te gaan?
Het lijkt me zinniger energie in het laatste te steken.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Je voelt je emotioneel enorm verwaarloosd denk ik Dixie, en ik zie geen reden aan je moedige openhartige woorden hierboven te twijfelen. Ik voel enorm ontzag daarbij, want je hebt je door die jeugd heengeworsteld zonder daarbij rancuneuze gevoelens te kennen nu. Je moet wel een zeer sterk en zeer nobel karakter bezitten. Naar mijn gevoel heb je een soort kwantumsprong gemaakt qua persoonlijkheid in het licht bezien (de immense duisternis in feite) van het milieu waarin je geworpen werd. Mijn intuitie bij je beschrijving van je situatie: investeer vooral in je zelf, in het leven dat jij dankzij die sterke autonome geest waarmee je gezegend bent hebt weten op te bouwen. Je ouders zijn een gegeven, een tragisch gegeven. Hoe je met die tragiek het beste kunt omgaan, dat zou ik niet weten, maar ik zou er zo min mogelijk belang aan toekennen.
Gebruikersavatar
DixieDix
Berichten: 15
Lid geworden op: 14 mei 2015 12:31

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Bedankt voor je bemoedigende woorden, Max.

Dus jij denkt dat het beter is om me vooral op mij en mijn gezin te richten en me niet te veel bezig te houden met wat er zou schelen met mijn moeder ?

Ik zal proberen dat te doen... Natuurlijk blijven er vragen bij me. Ik denk gewoon dat dat komt omdat ik ergens een antwoord wil om zo haar beter te begrijpen en het dragelijker te maken in de omgang met haar.

Toch fijn dat je wilde reageren :-)
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Dus jij denkt dat het beter is om me vooral op mij en mijn gezin te richten en me niet te veel bezig te houden met wat er zou schelen met mijn moeder ?
Zo heb ik het niet helemaal bedoeld Dixie.
Hoe je met die tragiek het beste kunt omgaan, dat zou ik niet weten, maar ik zou er zo min mogelijk belang aan toekennen.
Hierbij dacht ik vooral aan de pijn en moeite die het je zal kosten in het onderhouden van het contact, gelet op wat je over de bedroevend gebrekkige kwaliteit van dat contact met je moeder schrijft. Mijn gedachte hier was alleen: forceer jezelf niet teveel, doe jezelf hierin niet teveel geweld aan, laat het zoveel mogelijk bij haar wanneer ze geen werkelijke band met jou blijkt te willen (waarschijnlijk door een onvermogen ertoe) onderhouden.
Dat je wilt weten wat daaraan nu eigenlijk ten grondslag ligt, waarom je moeder zich altijd zo kil en harteloos naar jou toe opgesteld heeft, dat snap ik heel goed, en ik hoop zeker dat je daar ook meer inzicht verkrijgen zal. Maar hoe je dat inzicht zou kunnen verwerven...? Je moeder zou zelf al bereid moeten zijn met een psycholoog in gesprek te gaan, en ik denk niet dat dat er gezien je beschrijvingen van haar in zal zitten...

Sterkte

Max
Gebruikersavatar
DixieDix
Berichten: 15
Lid geworden op: 14 mei 2015 12:31

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Ah, oké, ik heb je door.

Tja, naar een psycholoog gaan daar moet je toch 'gek' voor zijn (haar woorden).
Ik ga zelf wel naar een hele fijne en ik praat er met haar ook wel over, maar er zouden misschien nog meer gesprekken met haar moeten volgen eer ik hopelijk wat inzicht krijg in wat er met haar 'zou kunnen zijn'.

Misschien krijg ik ook geen antwoord. Dat kan.

Ken jij trouwens karakters zoals mijn moeder, Max ?

Groetjes
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Ik herinner me wel mensen die een beetje aan de beschrijving die je van je moeder geeft doen denken Dixie, ook erg kil, harteloos en egocentrisch, maar of ze zo naar hun kinderen toe waren...dat betwijfel ik, dat is bijna niet voor te stellen. Geweldig daarom zo goed je je eigen leven hebt kunnen opbouwen, je jezelf hebt weten te ontwikkelen, ook in emotionele zin; in de beschrijving van je jeugd en het karakter van je moeder toont zich heel veel gevoel, zonder dat daarin enige rancune doorklinkt. Ik zou me goed voor kunnen stellen dat iemand met jouw ervaringen alleen maar walging zou kunnen voelen nog ten aanzien van ouders die zo weinig liefde, aandacht, en zorg voor hun kind konden opbrengen.

Weet jij zelf iets af van hoe de gezinssituatie van jouw moeder vroeger is geweest? Zou het kunnen dat zij aan jou als het ware doorgeeft wat haarzelf vroeger is overkomen?


Groet, Max
Gebruikersavatar
DixieDix
Berichten: 15
Lid geworden op: 14 mei 2015 12:31

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Goh, Max, ik heb ooit wel een afkeer gehad tegen haar, hoor. Dat ik op momenten echt dacht van : " Nu trek ik het niet meer, ik moet weg van haar ! "

Dat was vooral in m'n tienertijd en vroege twintigerjaren.
Ik ben nu precies dertig en nu heb ik dat al een tijd niet meer. Ook door wijzer te worden, therapie, ervaringen, mijn partner...

Mijn moeder liet nooit veel los over haar jeugd. Heel gesloten er over, maar soms als ze boos was dan gooide ze er wel eens wat uit.
Ze is tien jaar enig kind geweest tot haar moeder weer zwanger raakte en een tweeling kreeg.
Het ene meisje van de tweeling was gezond, de ander zeer zwaar gehandicapt.

Dat heeft uiteraard het gezin veel verdriet gedaan en de meeste aandacht ging baar de gehandicapte.
Mijn moeder is met negentien jaar getrouwd, zeer vroeg dus en heeft mij op haar drieëntwintigste gekregen en mijn broer meteen een jaar er na.

Ik heb altijd de indruk gehad dat ze er nog niet echt klaar voor was, dat ze nog met te veel gekwetstheid rondliep.
Naar mijn broer toe was ze ook vreemd genoeg altijd milder dan naar mij. Ze was heel erg hard naar mij. Ik denk omdat ik een meisje was en dat haar te veel met haar zelf misschien confronteerde ?

Ik heb haar ervaren als een moeder die altijd maar escapes wilde en time-outs. Rust wou ze, steeds maar rust. Met rust gelaten worden. Hoe kun je dat steeds maar verlangen als je twee kleine kinderen hebt en je afzondert in het kijken van films, in het kopen van spullen ?

Als kind trok ik een lange tijd in bed 's avonds mijn haar uit, bekeek het en beet het haarzakje af.
Klinkt vreselijk en dat was ook mijn geheimpje, het is uiteindelijk gestopt na een hele tijd, maar nu zie ik in dat dat niet zomaar 'iets geks van mij' was, maar ik heb gehoord dat dat iets psychisch is.

Ik denk dat mijn moeder nu na al die jaren, zelfs nu de kinderen de deur uit zijn nog steeds met verwondingen uit het rond verleden loopt.

Maar Max, wees eerlijk, ik kan nu ook dezelfde methode hanteren naar mijn kinderen straks, maar het is toch een keuze om te willen veranderen.
Mijn moeder heeft genoeg mensen op haar weg gekregen die haar wilden helpen, naar haar wilden luisteren, maar ze wilde zelf niet.

De ander moet maar veranderen. Haar woorden.
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Ze was heel erg hard naar mij. Ik denk omdat ik een meisje was en dat haar te veel met haar zelf misschien confronteerde ?
Dat is wat ik bedoel Dixie
Natuurlijk heeft zij een keuze daarin gehad

We kunnen en mogen het niet als een automatisme beschouwen dat we anderen aandoen dat ons is aangedaan.
Als kind trok ik een lange tijd in bed 's avonds mijn haar uit, bekeek het en beet het haarzakje af.
Misschien heb je de kwelling, de frustratie wel op die manier proberen te verwerken
ik kan nu ook dezelfde methode hanteren naar mijn kinderen straks, maar het is toch een keuze om te willen veranderen.
Het is moeilijk te verwoorden hoe enorm ik dat bewonder, dat je over die schaduw van je verleden heengestapt bent, je losgemaakt hebt daarvan om met een goed bestaan van jezelf door te gaan zonder in de makke van een heel erg slechte start door je opvoeders te blijven hangen
Gebruikersavatar
DixieDix
Berichten: 15
Lid geworden op: 14 mei 2015 12:31

Re: Mijn moeder.. Bepaald karakter of psych.afwijking ?

Bedankt voor je bewondering. Uiteraard vind ik dit een groot compliment.

En ja, ik heb (zoals ik zei) vroeger momenten gehad van hekel, maar dat brengt me nergens, want tenslotte : Wil ik gelijk krijgen of wil ik gelukkig zijn ?

Mijn ouders, allebei, kiezen voor het eerste.
En wat vroeger een 'welles-niettes' was heeft door aan mezelf te werken plaats gemaakt voor volwassenere ondernemingen, toespelingen en dus ook zo nu en dan me er bij neer moeten leggen dat de ander niet te veranderen is, maar zelf dat moet ondernemen.

Wel heb ik geleerd om door eigen houding en veranderingen hen iets meer op een ander weggetje te krijgen.
Waar ik me vroeger verloren voelde, afgeblaft of als een kind werd behandeld, daar voel ik nu geen onmacht meer en ga ik niet met een slecht gevoel over mezelf naar huis, omdat ik duidelijk in mijn standpunt ben gebleven.

Want zeg nou eerlijk : Recht is recht en krom is krom.

Ik moet wel zeggen, Max, dat het me jaren en jaren gekost heeft dat ik mij niet de rare voelde.
Vooral mijn moeder kon zo de dingen draaien dat ze mij deed twijfelen.
Ze gebruikte emotionele chantage, ze manipuleerde mijn broer of stuurde over de post folders, boekjes van hulpverlenende instanties.

Een tijd geleden (sinds we weer contact hebben vanwege de baby op komst) stuurde ze me een folder over de email 'Grenzen leren aangeven' en 'Omgaan met negativiteit in het leven'.

Ze verward me daar mee, ze doet me overkomen als iemand die ze niet op een rij heeft en ze 'speelt' de hulpverlenende moeder die juist ZELF deze adviezen zou moeten nalezen.

Wat ik al jaren probeer en het niet op wil geven is dat ik tot haar kern kan doordringen.
Dat ze niet ontkent dat er problemen waren vroeger waar ze niks aan gedaan heeft, maar dat ze er nu eens 1 keertje staat voor me.
Dat ze me niet steeds in de uitverkoop gooit en meegaat met mensen die maar wat lullen over mij en ze overduidelijk bij deze mensen aansluit, maar dat ze eens zou zeggen :

" Zeg, jullie hebben het wel over mijn dochter, hè ! Schaam je ! "

Ik geloof er niet in dat ze mijn aankomend zoontje echt zal liefhebben.
Ik wilde alleen mijn kind de kans niet ontnemen om zijn oma te leren kennen, want ik ben niet van plan om hem te bestoken met verhalen over zijn mama's moeilijke jeugd. Ik wil een schone lei.

Zou ze bijdraaien, ontdooien ? Ze zeggen wel eens dat opa-oma-relaties anders zijn.
Al geloof ik het maar moeilijk.

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”