Hallo, ik ben Dixie en nieuw hier.
Ik heb een onderwerp/vraag waarvan ik eigenlijk niet goed weet onder welke titel ik het moet categoriseren...
Ik ga proberen het duidelijk te beschrijven :
Al jaren heb ik een zeer slecht en stroef contact met mijn moeder.
Er zijn momenten geweest na mijn voorgoed vertrek uit huis die ik niet begrijp. Ik was 18 en toen ben gewoon van de een op de andere dag 'weggelopen' met twee winkelkarretjes vol met mijn spullen en er heeft thuis nooit een haan naar gekraait.
Mijn moeder noch mijn vader heeft me nooit gezocht of gevraagd waarom of dat we er over konden praten, maar goed.
De jaren daarna, toen het goed me me ging na een lange contactbreuk, claimde m'n weer ouders contact op erg manipulerende wijze waarin mijn vader door mijn moeder als boosdoener werd afgedaan (echter alles wel zonder spijt of sorry) en deed mijn moeder of haar neus bloedde.
Toen ik haar vroeg of ze er nooit verdriet om had dat ik was weggelopen zei ze heel kil : " Je wou zelf toch weg ? Was je eigen keuze dus waarom zou ik je gaan zoeken ? "
Koud en kil in alles. Er is zoveel gebeurd vroeger dat m'n vader verkeerd deed naar ons, de kinderen, maar ze greep nooit in en ze ontkent alles van problemen. Ze doet keiharde uitspraken naar mij om zichzelf vrij te pleiten.
Als m'n vader zich vroeger misdroeg ging zij een blokje om, verliet het huis of ging ze boven de was ophangen.
Ik heb m'n vader mijn moeder nooit zien mishandelen of erg zien misdragen naar mijn moeder, dus zelf ben ik er van overtuigd dat ze gewoon de verantwoording niet wil opnemen, wil dragen om mijn vader destijds te corrigeren in zijn gedrag.
Ik omschrijf haar als een vrouw die de schuld steeds bij anderen legt en als je haar overduidelijk wijst op iets dat 'een ander' niet gedaan kan hebben en waarin zij duidelijk schuld heeft, dan wordt ze verbaal vreselijk scherp en agressief in haar woorden.
Ze gooit er dan het ene kwetsende na het andere uit tegen je.
Ook is ze een heel gesloten vrouw. Neemt moeilijk dingen van anderen aan, stelt zich niet open voor vriendelijke mensen die het beste met haar voor hebben en zoekt overal iets achter.
Echter wel in het gezicht van deze mensen profileert ze zich als een über aardige vrouw, betrokken tot de ander en speelt ze het zonnetje in huis.
Soms durft ze mensen uitnodigen die nieuw in haar leven komen, maar zodra mensen haar wijzen op minpuntjes of zwakheden, vragen beginnen stellen rondom de relatie met de kinderen, dan belt ze deze mensen nooit meer en laat ze het contact doodbloeden onder het mom van 'akelige, bemoeizuchtige mensen'.
De 'vriendschappen' duren dus zeer kort en kun je meer categoriseren in de zin van vakantievrienden waarbij er alleen maar over koetjes en kalfjes gepraat mag worden en leiden een oppervlakkig niveau.
Ik heb contact opnieuw geprobeerd met mijn ouders, dus ook mijn moeder nu, omdat ze binnenkort oma zal worden van mijn kindje.
Tegen mijn schoonouders heeft ze een hele tijd geleden nogal wat verhalen uit het verleden over mij verteld en dat zij mij niet tè serieus moeten nemen. Weer om zich in te dekken moesten er eens serieuze dingen besproken worden, denk ik.
Mijn schoonmoeder is daarmee wat in verwarring gebracht over mijn eerlijkheid, want mijn moeder kan met een uitgestreken gezicht en overtuiging dingen aankaarten.
Ik heb mijn moeder aangesproken over de verhalen die ze mijn schoonmoeder verteld heeft en gezegd dat ze mij in diskrediet brengt en opnieuw kwetst.
Ik heb natuurlijk m'n stoute kinder/tiener kuren gehad, alleen deed zij me wel overkomen als iemand die ze niet alle drie op een rijtje had en heeft.
Het aanspreken hierover had geen effect op haar. Ze zei steeds dat ze me niet begreep, hield zich van de domme, m'n schoonmoeder loog, ik moest dankbaar zijn dat mijn schoonmoeder me wilde ontvangen, ik was de negatieve, ik was de rare... Ze deed me zelfs twijfelen of ik wel goed bezig was.
En dat doet ze nu al sinds ik kind ben. Ze emotioneel chanteert me, manipuleert, stuurt het gesprek een andere kant uit of de passieve agressie komt weer boven.
Ik heb haar verteld dat het een jongetje wordt, maar sinds ik haar heb aangesproken over haar gedrag en onzin die ze over me verspreid doet ze heel zakelijk en afstandelijk.
Ze eindigde ook een paar keer haar zin in een mail met 'alle goeds ook voor de kleinzoon'.
De ? Waarom niet 'mijn' kleinzoon ?
Ik begrijp haar karakter niet en heb het nooit begrepen.
Mijn opa en oma die nog leven (haar ouders) mogen niet over mij praten of ze verlaat boos de kamer en gaat naar huis.
Alles speelt ze nu via m'n vader die overduidelijk geinstrueerd wordt wat te zeggen in een mail sinds mijn gesprek met haar.
Daarvoor toonde m'n vader nog enig gevoel naar me, maar nu stuurt hij korte mails met daarin 'vergeet het maar en ga iets leuks doen'.
Wie herkent dit ? Dit kille karakter, deze symptomen ? Soms lijkt het wel of ze niet oke in haar hoofd is.
Groetjes, Dixie