Overtuigd zijn dat fantasieën werkelijkheid zijn

[pimpolie]

Hallo allemaal

Ikzelf ben geen psychologe, noch heb ik ervaring met psychologische stoornissen... Ik heb echter een vraag voor diegenen die dit wel hebben.

Sinds kort hebben mijn familie en ik gemerkt dat de de vriendin van mijn broer vreemd doet. Ze zijn nu al enkele jaren samen en er is ons in eerste instantie nooit echt iets vreemds opgevallen aan haar. Ze is een knap (intelligent) meisje en (op het eerste zicht) ook vriendelijk, maar sinds kort is ons opgevallen dat ze niet meer het meisje is dat we eerst dachten te kennen.
Broer wordt door haar opgezet tegen moeder en zus (hij heeft zelf toegegeven dat zij dit doet). Ze bazuint rond dat ze in huis àlles moet doen, dat er haar verschillende klusjes worden opgedragen en dat enkel zij en mijn broer in huis klusjes opknappen. Ikzelf en mijn moeder doen volgens haar helemaal niets. Ze ziet zichzelf als Assepoester en wij zijn de boze stiefmoeder en -zus. De werkelijkheid is juist dat ze helemaal niets doet in huis, niemand vraagt haar wat, ze woont gratis bij ons in en stelt ook niet voor om financieel of door middel van kleine klusjes in het huis (de keuken opruimen, stofzuigen etc.) bij te springen... Ook op het werk gedraagt ze zich zo: enkel zij werkt, niemand doet haar werk zo goed als zij, klanten willen bijna enkel door haar geholpen worden etc terwijl wij weten dat dat niet zo is... Ze is er echter van overtuigd dat dit wel zo is. Dat doet ons vermoeden dat ze leeft van fantasieën. Haar moeder is bipolair, haar grootmoeder was ook psychisch ziek, haar tante had het ook... Dat doet me vermoeden dat het een soort van erfelijke 'ziekte' is?
Op bepaalde momenten is ze enorm neerslachtig, ze negeert je soms ùren/dagen als ze haar zin niet krijgt, tegen anderen is ze op datzelfde moment enorm vrolijk, lief en vriendelijk om het je in te peperen dat ze enorm boos op joù is, als ze haar zin wél krijgt is ze enorm hyperactief, energetisch enz. Ze is bovendien enorm manipulatief. Ze werkt ontzettend in op je gevoelens en probeert zich echt te infiltreren in je leven en gezin: "Mijn moeder heeft me buiten gegooid, ik kan nu nergens meer terecht." (waarop mijn moeder haar in huis genomen heeft), "Mijn moeder wil mijn kleren niet meer wassen omdat ik toch altijd hier woon...." (met nadien natuurlijk de vraag of ze ook haar kleren bij ons mocht wassen).
Ze heeft ook geprobeerd mijn moeder tegen mij op te zetten, wat gelukkig niet gelukt is. Mijn broer geloofde in eerste instantie wél wat ze over me zei en de relatie tussen ons is werkelijk ontzettend bekoeld... Iets dat ik enorm betreur, want ik heb maar één broer en ik zie hem ontzettend graag. Hij begint echter zijn ogen te openen, gelukkig en door te hebben dat ze zich niet gedroeg t.o.v. ons...

Ik hoop dat mijn beschrijving duidelijk is... Herkennen jullie hier misschien een bepaalde stoornis in of belangrijke symptomen? En hoe kunnen we hier best mee omgaan?

Indien er nog vragen zijn: stel deze gerust!
Alvast bedankt!

[Minerva]

Het is nogal "gevaarlijk" om op basis van een conflictsituatie waarin iemand degene negatief omschrijft, waar het conflict mee is, een "diagnose" te gaan stellen en er een label met een psychische stoornis op te plakken. Het is nogal wat en de vraag is: hoe zou jij het vinden als zij dit zou doen als zij het over jou hier zou schrijven, hoe ze jou ziet en wat ze denkt en vindt van jou en dan gaat vragen welke stoornis jij hebt?

Probeer het conflict op te lossen wat jullie nu hebben thuis. Er is behoorlijk wat gebeurt tussen jullie en haar en de verhoudingen zijn erg bekoeld zoals je terecht op merkt. Het is dan belangrijk dat je daar (al dan niet onder begeleiding van een onpartijdig iemand) over gaan praten met z'n allen. Over wat er speelt, hoe dingen ervaren worden en wat er anders/beter kan zodat het voor iedereen weer prettig wordt om onder één dak te leven.

Elkaar stoornissen toedichten helpt er niet aan mee om het echte onderliggende probleem op te lossen.

[Psycholoog Dea]

Het is nogal "gevaarlijk" om op basis van een conflictsituatie waarin iemand degene negatief omschrijft, waar het conflict mee is, een "diagnose" te gaan stellen en er een label met een psychische stoornis op te plakken. Het is nogal wat en de vraag is: hoe zou jij het vinden als zij dit zou doen als zij het over jou hier zou schrijven, hoe ze jou ziet en wat ze denkt en vindt van jou en dan gaat vragen welke stoornis jij hebt?

Probeer het conflict op te lossen wat jullie nu hebben thuis. Er is behoorlijk wat gebeurt tussen jullie en haar en de verhoudingen zijn erg bekoeld zoals je terecht op merkt. Het is dan belangrijk dat je daar (al dan niet onder begeleiding van een onpartijdig iemand) over gaan praten met z'n allen. Over wat er speelt, hoe dingen ervaren worden en wat er anders/beter kan zodat het voor iedereen weer prettig wordt om onder één dak te leven.

Elkaar stoornissen toedichten helpt er niet aan mee om het echte onderliggende probleem op te lossen.

Helemaal mee eens. Ik had het niet beter kunnen zeggen.

[Minerva]

Dank je Dea