Ik schrijf dit omdat ik graag jullie mening wil, en omdat ik zelf niet precies weet wat er aan de hand is.
Ik ben een 18 jarige jongen, bijna 19.
Beginnen bij het begin. Ik ben rond de leeftijd 8/9 verliefd geworden op het geloof Wicca,
dit heb ik heel snel eigen gemaakt. Dat leidde tot onbegrip van mijn klasgenoten die dat natuurlijk niet begrepen.
Op mijn basisschool kreeg ik altijd de vraag of ik een heks was en ze in een pad kon veranderen.
En op mijn middelbare school ging het hetzelfde, ook al werd het toen wat erger, met dingen als "Ga terug naar Wiccaland," en God weet ik veel waar nog meer mee.
Ik heb er toen nooit veel op gelet, en me vastgehouden aan mijn trots op mezelf, en mijn eigen geloof. Dit heeft wel geleid tot een nogal eenzame tijd.
Ik ben een tijdje naar een psycholoog geweest omdat ik stond te liegen wegens aandacht tekort. Ben daar uiteindelijk na een week of 6 weggegaan.
Ook kom ik zoveel overeen met de symptomen van ADD dat ik het praktisch al geconstateerd heb bij mezelf. (niet officieel) Ben ook totaal geen uitgaan mens
euggh.. mensen..Nu hetgeen waarvoor ik dit bericht maak:
Het is een tijdje terug begonnen. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik dit het beste op papier kan zetten.
Ik heb het gevoel of beter gezegd ik weet bijna wel zeker dat ik een andere persoonlijkheid heb ontwikkeld.
Het idee is dat ik wegens mijn eenzaamheid en niet geaccepteerd worden een defensief mechanisme heb ontwikkeld.
Deze persoonlijkheid of wat het ook mag zijn is als een bol emoties die ik overneem bij te stressvolle situaties of bij langdurige depressie waarbij het in fases gebeurt.
Mijn gewoonlijke emoties verdwijnen, (ik ben normaal een hele vrolijke en lieve kerel) en maken plaats voor:
een ijskoude blik, afgunst/verachting voor de wereld, een heel zelf ingenomen karakter.
(Het idee dat ik/het hoger sta dan andere mensen.) Het idee dat de enige die je kan vertrouwen jezelf is.
Het kan agressief zijn, (is alleen als het spontaan gebeurt) en een hele doortrapte en verdraaide kijk op hoe je met mensen om moet gaan: niet als vrienden maar als voorwerpen om je doel mee te bereiken, alles gebruiken om bij wat je wilt te komen, en totaal geen verantwoordelijk of een andere emotie die met andere mensen en hun welzijn te maken heeft zoals bijvoorbeeld schuld of medeleven. En totaal geen zorgen over doodgaan of pijn hebben.
(PS: ik heb nog nooit iemand fysiek pijn gedaan of agressie vertoond op zo een manier, ik merk zelf gewoon dat het er zit)
Bij stressvolle situaties kan het in één keer omschakelen gelukkig kan ik het aanvoelen.
En tijdens depressie gebeurt het in fases:
1) depressie
2) gewoonlijke karakter begint te verdwijnen
3) karakter begint te veranderen
4) bij 4 weet ik niet hoe of wat, want dat heb ik nog nooit meegemaakt.
Ik heb een tijdje terug het stomste ooit gedaan en het een naam gegeven.
sinds toen zijn de klachten verergerd. Ik kan me altijd herinneren wat ik gedaan of gezegd heb.
Alleen kan ik het niet controleren of beïnvloeden als het gebeurd, alsof over de echte ik een zak word getrokken en een ander naar voren stapt.
Ik hoop dat jullie me een beetje kunnen helpen.
Bedankt voor het lezen en luisteren <3
