Hallo beste forumleden,
Ik wil graag een deel van mijn leven vertellen waar ik enorm veel onder lijdt. Sander is niet mijn echte naam maar mijn nickname, omdat ik graag anoniem wil blijven ivm mijn problemen en schaamte.
Nou ik zal is beginnen. Ik ben een jongen van 20 jaar oud uit Brabant. Ik ben vanaf mijn kindertijd al iemand die in zichzelf leeft en eigenlijk ook bijna tot geen vrienden had. Op de middelbare ben ik het eerste jaar gepest en later op de middelbare heb ik ook geen echte vrienden gehad. En anders was het altijd oppervlakkig.
Rond mijn 10de jaar heb ik op 1 of andere manier een fetisj ontwikkeld. Ik word erg opgewonden van Sneakers en blote voeten van jongens. Dacht dat ik homo was maar dat bleek niet zo te zijn. Vanwege mijn STPS kan ik niet met iemand diepgaande gevoelens hebben. Nou probeer ik me wel op te vrolijken door met jongens af te spreken die mij dan vernederen met hun sneakers en voeten (tegen betaling). Ik voel me best goed als ik zo vernederd word en lager ben dan hem.
Maar de laatste week heb ik nagedacht over mijn sociale contacten. Toen besefte ik dat eigenlijk al de mensen die ik vrienden noemde eigenlijk gewoon mensen waren die ik betaalde om mij te laten vernederen. Daarbij heb ik eigenlijk dus geen echte vrienden. Ik vind het heel vervelend en word er best onzeker van.
Dus mijn vraag aan jullie: Is dit normaal bij iemand met STPS? En hoe kan ik proberen te stoppen met sneakers en voeten gebeuren? Ik heb geen idee hoe ik dit kan oplossen of veranderen. Hebben jullie een idee?