Van nature wantrouwend tegenover mensen met specifieke karaktereigenschappen.

[Schaduw_1889_]

Dag beste forumleden,

Ik start deze topic om te kijken wat jullie kijk is naar mijn onderwerp.

Zoals ik aangegeven heb als onderwerp ben ik van nature een zeer wantrouwend persoon en koester ik ook een diepe haat tegen de mensheid in het algemeen, verder kan ik toevoegen dat ik vind dat mensen altijd zeer rationeel hun beslissingen moeten nemen en zich niet moeten laten beïnvloeden door emoties. Wat ik vaak merk is dat er een bepaald beeld heerst bij mensen dat mensen, dat mensen die wantrouwend zijn, zich niet snel openstellen en anderen niet liefhebben, van binnen beschadigde, onzekere, angstige mensen zijn. Uiteraard kan ik niet voor alle wantrouwende mensen spreken, maar als het aankomt op mijzelf ben ik nooit angstig, geweest en tevens ben ik ook niet beschadigd. Zover ik mij kan herinneren beschouw ik het als een zeer normale zaak om mensen te wantrouwen en altijd mensen altijd het sterke gevoel geven dat er niet over mij heen gelopen kan worden. Mij heeft het altijd alleen maar geholpen en door de jaren heen heb ik door het veelvuldig observeren van andere mensen, de relaties die zij aangingen waargenomen dat het beeld van mij over mensen als leugenachtige, manipulatieve wezens die enkel en alleen uit zijn op gebruik te maken van andere voor hun eigen gewin in een bepaalde situatie.
Wat ik verder ook nooit begrepen heb, is hoe ongelofelijk zwak aardig wat mensen zijn, en met zwak leg ik de nadruk op gevoeligheid, emotioneel zijn, hoe het tegenwoordig als een normale zaak wordt aangeleerd om jezelf kwetsbaar op te stellen.

Uit angst voor eenzaamheid, zie ik mensen de ene giftige relatie na de andere aangaan, zonder kritisch te zijn, zonder zelf te weten wat ze willen in een relatie van de andere persoon. Werkelijk een walgelijke mindset, waar ik logischerwijs alleen maar kan begrijpen dat ik een zware minachting en haat naar voel.
Volgens mij zijn mensen in de huidige maatschappij volledig het besef met de realiteit verloren en leven velen in een illusie. Mensen zoals mij worden veelal raar gevonden, maar dit komt altijd van mensen die zelf niks hebben meegemaakt in hun leven.

Hoe gaan jullie met dergelijke zaken om, hoe kijken jullie naar mensen in het algemeen en wat is jullie kijk op de huidige maatschappij waarin wij leven.

[Memories]

Volgens mij zijn mensen in de huidige maatschappij volledig het besef met de realiteit verloren en leven velen in een illusie. Mensen zoals mij worden veelal raar gevonden, maar dit komt altijd van mensen die zelf niks hebben meegemaakt in hun leven.

Je kan niet op die manier oordelen. Want op deze manier oordeel je ook over ons. Ik wil benadrukken dat ik enorm veel heb meegemaakt. Dat is geldend voor heel veel forumleden hier. Laat ik dat even benadrukken en duidelijk zijn.

Uiteindelijk 'giftige' relaties aangaan is overigens ook geen walgelijke mindset. Het is menselijk en gebeurt nou eenmaal.

[Schaduw_1889_]

Volgens mij zijn mensen in de huidige maatschappij volledig het besef met de realiteit verloren en leven velen in een illusie. Mensen zoals mij worden veelal raar gevonden, maar dit komt altijd van mensen die zelf niks hebben meegemaakt in hun leven.

Je kan niet op die manier oordelen. Want op deze manier oordeel je ook over ons. Ik wil benadrukken dat ik enorm veel heb meegemaakt. Dat is geldend voor heel veel forumleden hier. Laat ik dat even benadrukken en duidelijk zijn.

Uiteindelijk 'giftige' relaties aangaan is overigens ook geen walgelijke mindset. Het is menselijk en gebeurt nou eenmaal.

Het is echt niet mijn bedoeling om te oordelen, ik zeg alleen wat ik ervaar in deze samenleving,
Ik geloof best dat de meeste hier wel wat hebben meegemaakt. Maar ik wil u wel vragen waarom u denkt dat giftige relaties aangaan geen walgelijke mindset is en nou eenmaal gebeurt, waarom gebeurt het bij mij niet denkt u ?? Ik ben een reeël persoon, die de waarheid hoe bitter en pijnlijk die ook is accepteert en eerst mensen analyseert voordat hij ze de kans geeft om hun ware aard aan jou te laten zien wanneer je in een kwetsbare positie zit. Waarom dat nou eenmaal gebeurd is heel simpel, veel mensen kunnen gewoon niet alleen zijn verdragen, hun hele zelfbeeld, zelf acceptatie, waardering is puur gebaseerd op goedkeuring, acceptatie van een ander, daarom zullen ze keer op keer teleurgesteld worden omdat ze niet willen accepteren dat niemand anders dan jijzelf van jou kan houden en accepteren zoals hoe je werkelijk bent. Dit is mijn mening/ervaring dan, mocht u daar een andere visie op hebben sta ik daar graag voor open om te weten wat die is.

[Memories]

omdat ze niet willen accepteren dat niemand anders dan jijzelf van jou kan houden en accepteren zoals hoe je werkelijk bent. Dit is mijn mening/ervaring dan, mocht u daar een andere visie op hebben sta ik daar graag voor open om te weten wat die is.

Mijn ervaring is in ieder geval dat er ook anderen van je kunnen houden en jij van hen, en dat dit gezonde situaties zijn. Maar dat is al iets wat je wist.

Je zet dit topic neer bij Persoonlijkheidsstoornissen. Dat is een verrassende keuze. Vooral omdat jij in een ander topic dit schreef:

Het spijt me enorm dat ik geen rekening gehouden heb met zijn autisme, ik was eventjes vergeten dat ik in in een met mentale zelf opgemaakte ziektes geobsedeerde maatschappij leef.

Het strookt niet helemaal met elkaar, met je gedachten, vind je wel?

[volhoudertje]

Uiteraard kan ik niet voor alle wantrouwende mensen spreken, maar als het aankomt op mijzelf ben ik nooit angstig, geweest en tevens ben ik ook niet beschadigd. Zover ik mij kan herinneren beschouw ik het als een zeer normale zaak om mensen te wantrouwen en altijd mensen altijd het sterke gevoel geven dat er niet over mij heen gelopen kan worden.

Ik zal even een paar kanttekeningen plaatsen bij het 'zelfportret' dat je hier probeert te schetsen. Allereerst het volgende: verdedigsmechanismes zijn per definitie gebaseerd op negatieve ervaringen en angsten die daardoor ontstaan zijn. Je hoeft hier niet je doopceel te lichten en je levensverhaal te vertellen, maar je kunt er gevoegelijk van uitgaan dat jouw verlangen om duidelijk te maken dat er niet over je heen gelopen kan worden, ontstaan is door een ervaring uit het verleden. Je bewering dat je 'van nature' wantrouwend bent is een fictie en een herinterpreatie van emoties en ervaringen. Maar als jij vindt dat je sterker en zelfverzekerder in het leven kan staan door een dergelijk verdedigsmechanisme in stand te houden, moet je daar zeker niet van afwijken. Of het psychisch en sociaal gezien een verstandige keuze is en op de lange duur haalbaar is, is een andere zaak.

Dat brengt mij op het tweede punt: geloof gerust wat je allemaal wilt geloven, richt je leven zo in zoals jij dat zelf wilt en gelukkig van wordt, maar jouw opstelling en kijk op de samenleving gaat helaas ook gepaard met een naargestig soort superioriteitsgevoel. Zoals je zelf zegt voel jij 'haat en minachting' tegenover emotionele, gevoelige mensen. Dat zijn vrij sterke bewoordingen. Als jij je staande wilt houden in dit leven zul jij je mening wat dit betreft toch moeten bijstellen, een dergelijke opsteling is namelijk nergens voor nodig. Haat en minachting kun je alleen voelen voor mensen die jou iets misdaan hebben en dat is hier niet het geval. Ach ja, het hoeft natuurlijk geen betoog dat jouw afkeer van emotionele en gevoelige mensen een verdedigingsmechanisme is en gebaseerd is op angst. Wat dat betreft ben je heel doorzichtig en kun je feilloos door alles heen prikken wat je in dit 'zelfportret' probeert te schilderen.

Mensen zoals mij worden veelal raar gevonden, maar dit komt altijd van mensen die zelf niks hebben meegemaakt in hun leven.

Je doet er verstandig aan om niet al te stellige beweringen te doen en te denken dat je vooral raar gevonden wordt door mensen die 'zelf niks hebben meegemaakt hebben in hun leven'. Ik vind je niet raar hoor, wat dat betreft heb ik voldoende meegemaakt. Ik vind je hooguit ongeloofwaardig en ook een beetje meelijwekkend. Zoals gezegd hoef jij je doopceel hier niet lichten, maar hoe wordt een persoon zo? Hoe komt het dat je een wantrouwende misantroop geworden bent die neerkijkt op andere mensen? Daar ben ik toch best wel nieuwsgierig naar.

[Schaduw_1889_]

Uiteraard kan ik niet voor alle wantrouwende mensen spreken, maar als het aankomt op mijzelf ben ik nooit angstig, geweest en tevens ben ik ook niet beschadigd. Zover ik mij kan herinneren beschouw ik het als een zeer normale zaak om mensen te wantrouwen en altijd mensen altijd het sterke gevoel geven dat er niet over mij heen gelopen kan worden.

Ik zal even een paar kanttekeningen plaatsen bij het 'zelfportret' dat je hier probeert te schetsen. Allereerst het volgende: verdedigsmechanismes zijn per definitie gebaseerd op negatieve ervaringen en angsten die daardoor ontstaan zijn. Je hoeft hier niet je doopceel te lichten en je levensverhaal te vertellen, maar je kunt er gevoegelijk van uitgaan dat jouw verlangen om duidelijk te maken dat er niet over je heen gelopen kan worden, ontstaan is door een ervaring uit het verleden. Je bewering dat je 'van nature' wantrouwend bent is een fictie en een herinterpreatie van emoties en ervaringen. Maar als jij vindt dat je sterker en zelfverzekerder in het leven kan staan door een dergelijk verdedigsmechanisme in stand te houden, moet je daar zeker niet van afwijken. Of het psychisch en sociaal gezien een verstandige keuze is en op de lange duur haalbaar is, is een andere zaak.

Dat brengt mij op het tweede punt: geloof gerust wat je allemaal wilt geloven, richt je leven zo in zoals jij dat zelf wilt en gelukkig van wordt, maar jouw opstelling en kijk op de samenleving gaat helaas ook gepaard met een naargestig soort superioriteitsgevoel. Zoals je zelf zegt voel jij 'haat en minachting' tegenover emotionele, gevoelige mensen. Dat zijn vrij sterke bewoordingen. Als jij je staande wilt houden in dit leven zul jij je mening wat dit betreft toch moeten bijstellen, een dergelijke opsteling is namelijk nergens voor nodig. Haat en minachting kun je alleen voelen voor mensen die jou iets misdaan hebben en dat is hier niet het geval. Ach ja, het hoeft natuurlijk geen betoog dat jouw afkeer van emotionele en gevoelige mensen een verdedigingsmechanisme is en gebaseerd is op angst. Wat dat betreft ben je heel doorzichtig en kun je feilloos door alles heen prikken wat je in dit 'zelfportret' probeert te schilderen.

Mensen zoals mij worden veelal raar gevonden, maar dit komt altijd van mensen die zelf niks hebben meegemaakt in hun leven.

Je doet er verstandig aan om niet al te stellige beweringen te doen en te denken dat je vooral raar gevonden wordt door mensen die 'zelf niks hebben meegemaakt hebben in hun leven'. Ik vind je niet raar hoor, wat dat betreft heb ik voldoende meegemaakt. Ik vind je hooguit ongeloofwaardig en ook een beetje meelijwekkend. Zoals gezegd hoef jij je doopceel hier niet lichten, maar hoe wordt een persoon zo? Hoe komt het dat je een wantrouwende misantroop geworden bent die neerkijkt op andere mensen? Daar ben ik toch best wel nieuwsgierig naar.

Zoals u aangegeven heeft in u tekst zal ik uiteraard niet mijn hele levensverhaal hier neerzetten, wel kan ik op enkele dingen mijn kijk toevoegen. Ik ben echt waar zolang ik mij kan herinneren zwaar wantrouwend, en een minachting voor emotionele, sensitieve gevoelige mensen, heb ik ook altijd al gehad, wel kan ik zeggen dat dat door de jaren heen alleen maar sterker is geworden door voornamelijk het observeren van anderen, niet eens mijn eigen ervaringen. Dat mijn houding naar anderen een verdedigingsmechanisme is kan ik zeker bevestigen, maar ik blijf herhalen dat is absoluut niet op angst gebaseerd, in mijn ervaring verwarren mensen, wantrouwende, kat uit de boom kijkende mensen met angst. Voor mij is het niks meer dan eerst de kust veilig maken en dan overgaan tot verdere interactie. Ik voel totaal geen angst, nooit gevoeld ook. Mijn ervaringen met mensen zijn gewoon ronduit slecht, de basis van elke intermenselijke relaties zijn gebaseerd op de principes geven en nemen, wederzijds vertrouwen, mensen lijken dat totaal niet te bevatten, en beschouwen een sociaal persoon als een zwak persoon, iemand die handelt uit sociale spelregels, principes en hoe het simpelweg hoort te gaan in een intermenselijke relatie wordt als zwak beschouwd !! Dat mensen aardige, lieve, behulpzame, goedwillende mensen voor zwak aanzien kan ik mij volledig voorstellen, maar hoe ver zijn we als een sociaal vaardig, niet vriendelijk persoon al per definitie als zwak wordt aangemerkt ??

Nogmaals ik zeg niet dat iedereen zo is en ik geloof u best als u zegt dat u u zelf hier niet in kunt vinden, maar dit is wat ik werkelijk bij makkelijk gezegd 95% van de mensen gezien heb. Een en al achterbaks, geen respect voor iemand die er ooit voor jou geweest is en je bij gestaan heeft, diegene als een baksteen laten vallen, en nog neerbuigend opstellen tegen zo een persoon, om vervolgens ook nog achterbaks mensen die ooit jou “vrienden” waren zwart maken en valse geruchten verspreiden, en vervolgens wanneer die persoon erachter komt jou volledig negeert, uit zijn leven zet (en terecht) heel zielig de slachtofferrol aannemen, zeer kleine minderheid heb ik gezien dat ze anders in elkaar zitten, maar de negatieve ervaringen wegen zwaar tegenover de goede. En ik ben er volledig van overtuigd dat social media en bepaalde ontwikkelingen in de maatschappij van de laatste twintig jaar hierin een duidelijke rol hebben gespeeld.

Nogmaals zal ik niets over mijzelf prijs geven en welke gebeurtenissen aanleiding hebben gegeven tot mijn huidige denkbeelden, wel kan ik zeggen dat ik een persoon ben die heel veel dingen gezien heeft en veel in de maatschappij op verschillende plekken van het land geweest is. Hoe meer ik zie van de huidige maatschappij en en wat allemaal wel niet genormaliseerd wordt, hoe meer ik walg van de maatschappij en mijzelf terugtrek in mijn eigen leven, om een misvatting te voorkomen ik zet mijzelf absoluut niet af tegen de maatschappij maar ik weiger volledig om deel te nemen eraan aangezien het de normen en waarden van een gezonde maatschappij/samenleving volledig aan de kant heeft gezet, en dit is iets wat niet te ontkennen valt. En wat betreft mijn misantropie, dat heeft een en al te maken met de eerder beschreven achterbaksheid, misgunnerij, afgunst, en zeer zwakke mentaliteit die er heerst in grote delen van de samenleving. En volledig misantroop ben ik niet, ik heb nog een zeer klein beetje vertrouwen in een erg kleine gedeelte van de oprechte, realistische, rationele mensen die er rond lopen.

[Memories]

Het mooie aan je eigen tekst is Schaduw, dat er eigenlijk minder haat en minachting in zit dan je titel van het topic doet vermoeden. Het is je eigen keuze of je iets prijs geeft over de ervaringen. Misschien is daar later meer tijd voor of voelt het op een later moment beter dan nu. Verschillende ervaringen delen kan helpend zijn, voor jezelf maar ook voor ons als forumleden, maar geef jezelf de tijd en beslis zelf of je iets deelt of niet.

Dank je wel dat je je zo open stelt.

[Schaduw_1889_]

Het mooie aan je eigen tekst is Schaduw, dat er eigenlijk minder haat en minachting in zit dan je titel van het topic doet vermoeden. Het is je eigen keuze of je iets prijs geeft over de ervaringen. Misschien is daar later meer tijd voor of voelt het op een later moment beter dan nu. Verschillende ervaringen delen kan helpend zijn, voor jezelf maar ook voor ons als forumleden, maar geef jezelf de tijd en beslis zelf of je iets deelt of niet.

Dank je wel dat je je zo open stelt.

Nee, ik zal mij zelf absoluut niet verder openstellen dan dit en precieze ervaringen zal ook niet vermelden, ik denk dat u mijn eerder geschreven teksten al heeft moeten kunnen achterhalen dat ik zo min mogelijk over mijn ervaringen en al helemaal niks over mijn verleden kwijt wil. Wel wil ik u nog iets vragen, waarom denkt u dat je zonder veel sociale contacten die jou vertrouwen en aanbevelen niet ver zal komen in de huidige maatschappij, mijn ervaring in deze individualistische samenleving is toch echt dat je makkelijk aan connecties kan komen die jou op zakelijk gebied ver kunnen laten komen, mensen zijn zo makkelijk vervangbaar en een groot netwerk speelt echt geen grote rol meer aangezien mensen enkel uitgaan op wie het meest oplevert in een bepaalde situatie, het is enkel en spelletje waarin mensen tijdelijk gebruik maken van elkaar, en wanneer de tijdkomt ze je zo snel mogelijk weer vergeten.

[Memories]

Het mooie aan je eigen tekst is Schaduw, dat er eigenlijk minder haat en minachting in zit dan je titel van het topic doet vermoeden. Het is je eigen keuze of je iets prijs geeft over de ervaringen. Misschien is daar later meer tijd voor of voelt het op een later moment beter dan nu. Verschillende ervaringen delen kan helpend zijn, voor jezelf maar ook voor ons als forumleden, maar geef jezelf de tijd en beslis zelf of je iets deelt of niet.

Dank je wel dat je je zo open stelt.

Nee, ik zal mij zelf absoluut niet verder openstellen dan dit en precieze ervaringen zal ook niet vermelden, ik denk dat u mijn eerder geschreven teksten al heeft moeten kunnen achterhalen dat ik zo min mogelijk over mijn ervaringen en al helemaal niks over mijn verleden kwijt wil. Wel wil ik u nog iets vragen, waarom denkt u dat je zonder veel sociale contacten die jou vertrouwen en aanbevelen niet ver zal komen in de huidige maatschappij, mijn ervaring in deze individualistische samenleving is toch echt dat je makkelijk aan connecties kan komen die jou op zakelijk gebied ver kunnen laten komen, mensen zijn zo makkelijk vervangbaar en een groot netwerk speelt echt geen grote rol meer aangezien mensen enkel uitgaan op wie het meest oplevert in een bepaalde situatie, het is enkel en spelletje waarin mensen tijdelijk gebruik maken van elkaar, en wanneer de tijdkomt ze je zo snel mogelijk weer vergeten.

Dat heb ik begrepen. Alleen is het zo dat je ook met deze teksten (en ook in verschillende topics) al veel over eventuele gebeurtenissen en je verleden vertelt, zonder daar specifiek over te zijn. De manier waarop kies je zelf en deze manier is dus ook prima.

Veel sociale contacten zijn niet nodig. Een aantal sociale contacten kan handig zijn. Als kind, maar ook als je ouder bent of oud bent. Ik heb meegemaakt dat het hebben van te min of geen sociale contacten kan escaleren in vreselijke situaties. Vaak met veel gevolgen. Daarom kies ik ervoor om als uitgangspunt te hebben tenminste iets van sociaal contact te hebben. Daarnaast is een mens een sociaal wezen. Net als dieren.

Het kan (ook vanuit mijn ervaring) gemakkelijker zijn om de maatschappij te hendelen als je af en toe sociaal contact hebt. Al is het maar kort of wat kleins. Omdat je vroeg of laat toch daarmee te maken krijgt.

Mijn ervaringen leren mij dat een groot netwerk weldegelijk een fijne rol kan spelen. Niet alleen op zakelijk vlak. Je noemt de maatschappij individualistisch, deels kan ik erin mee, maar ik heb ook ervaren dat de maatschappij dat gelukkig niet altijd is.
Voor mij zijn mensen daarom ook lang niet altijd gemakkelijk vervangbaar. Ik ken mensen op verschillende vlakken al jaren en jaren.

[volhoudertje]

Dat mijn houding naar anderen een verdedigingsmechanisme is kan ik zeker bevestigen, maar ik blijf herhalen dat is absoluut niet op angst gebaseerd, in mijn ervaring verwarren mensen, wantrouwende, kat uit de boom kijkende mensen met angst.

Het pleit voor je dat je durft toe te geven dat je houding naar anderen een verdedigingsmechanisme is. Natuurlijk is elk verdedigingsmechanisme gebaseerd op angst, dat valt niet tegen te spreken, maar we zullen er geen welles/nietes spelletje van maken. Het is voldoende dat je aangeeft dat je ervaringen met mensen ronduit slecht zijn. Tja, ik had niets anders verwacht. Het wekt absoluut geen verbazing dat jij je daardoor bent gaan opstellen als een wantrouwende, de kat uit de boom kijkende persoon. Opvallend is er dat je vooral op gespits lijkt te zijn om niet bang en 'zwak' gevonden te worden. De stellige bewering dat je nooit angst gevoeld zou hebben is daar een voorbeeld van. Dat is een uitspraak die ik overigens met een korreltje zout neem. Er is hier heel iets anders aan de hand: angst past niet in het zelfbeeld dat je hier probeert te schetsen. Om angst te voelen moet je namelijk emotioneel en gevoelig zijn. Als je consequent bent en jij je aan de titel van dit topic houdt zou jij jezelf moeten minachten en haten. Tja, dat kun jij je natuurlijk niet permitteren, hè?

Je zult in het leven het nodige meegemaakt hebben, daar ontkomt niemand aan, dat hoort, als je mij het gebruik van een platitude vergeeft, nou eenmaal bij het leven. Het is begrijpelijk dat een mens daardoor wantrouwend kan worden. Ook is het begrijpelijk dat Je een afkeer gekregen hebt van bepaalde mensen en maatschappelijke otwikkelingen. Maar wees voorzichtig met de bewoordingen die je kiest. Je zegt dat je emotionele en gevoelige mensen minacht, je gebruikt zelfs het woord haat.

Beste Schaduw, er is er al genoeg haat in de wereld. Zoals je weet wordt haat altijd ingegeven door angst. Wees dapper en probeer die minachting en angst terzijde te leggen. We willen toch allemaal dat de wereld een betere plek voor iedereen wordt?

[Schaduw_1889_]

Dat mijn houding naar anderen een verdedigingsmechanisme is kan ik zeker bevestigen, maar ik blijf herhalen dat is absoluut niet op angst gebaseerd, in mijn ervaring verwarren mensen, wantrouwende, kat uit de boom kijkende mensen met angst.

Het pleit voor je dat je durft toe te geven dat je houding naar anderen een verdedigingsmechanisme is. Natuurlijk is elk verdedigingsmechanisme gebaseerd op angst, dat valt niet tegen te spreken, maar we zullen er geen welles/nietes spelletje van maken. Het is voldoende dat je aangeeft dat je ervaringen met mensen ronduit slecht zijn. Tja, ik had niets anders verwacht. Het wekt absoluut geen verbazing dat jij je daardoor bent gaan opstellen als een wantrouwende, de kat uit de boom kijkende persoon. Opvallend is er dat je vooral op gespits lijkt te zijn om niet bang en 'zwak' gevonden te worden. De stellige bewering dat je nooit angst gevoeld zou hebben is daar een voorbeeld van. Dat is een uitspraak die ik overigens met een korreltje zout neem. Er is hier heel iets anders aan de hand: angst past niet in het zelfbeeld dat je hier probeert te schetsen. Om angst te voelen moet je namelijk emotioneel en gevoelig zijn. Als je consequent bent en jij je aan de titel van dit topic houdt zou jij jezelf moeten minachten en haten. Tja, dat kun jij je natuurlijk niet permitteren, hè?

Je zult in het leven het nodige meegemaakt hebben, daar ontkomt niemand aan, dat hoort, als je mij het gebruik van een platitude vergeeft, nou eenmaal bij het leven. Het is begrijpelijk dat een mens daardoor wantrouwend kan worden. Ook is het begrijpelijk dat Je een afkeer gekregen hebt van bepaalde mensen en maatschappelijke otwikkelingen. Maar wees voorzichtig met de bewoordingen die je kiest. Je zegt dat je emotionele en gevoelige mensen minacht, je gebruikt zelfs het woord haat.

Beste Schaduw, er is er al genoeg haat in de wereld. Zoals je weet wordt haat altijd ingegeven door angst. Wees dapper en probeer die minachting en angst terzijde te leggen. We willen toch allemaal dat de wereld een betere plek voor iedereen wordt?

U bent een zeer wijs persoon, maar zoals u al aangaf in u tekst dit gaat werkelijk een welles nietes spelletje worden, waar niemand hier baat bij heeft, wel wil ik zeggen dat ik niet voorzichtig zal zijn met de bewoordingen die ik kies en dat heeft alles te maken met die minachting die ik koester voor emotionele/sensitieve gevoelige mensen, door jarenlang politieke correctheid die er vanuit de maatschappij verwacht wordt zijn er al genoeg problemen ontstaan, het wordt tijd dat mensen eindelijk is durven hardop te zeggen waar ze voor staan en wat ze vinden, zonder alle gevolgen van dien, met uitspraken als wees voorzichtig met wat je zegt (ik bedoel hier nu u absoluut niet mee om duidelijk te zijn) ontstaan de problemen, ik heb het spelletje al jaren door. Mensen mogen alles zeggen om andere te kleineren, bewust geestelijk pijn doen, wanneer de situatie net even goed uitkomt, maar zodra er tegengas gegeven wordt de tegenpartij terug hapt wordt er met een bloedende vinger en schijnheilige traan gewezen naar het werkelijke slachtoffer die zich alleen maar heeft verdedigd. Hoe is dat rechtvaardig, hoe zorgt dat ervoor dat er minder haat zal zijn in de wereld, haat ontstaat door onrecht wat mensen aangedaan wordt waar er simpelweg niets tegen gedaan kan worden, uit pure onmacht ontstaat het, niet uit angst, angst kan bij sommige wel zorgen voor een verdedigingsmechanisme denk ik maar niet voor haat, juist vanwege mijn politieke incorrectheid zeggen waar het op staat en de harde waarheid te accepteren maakt mij tot dapper, maar goed u bent en blijft een wildvreemde waar ik geen enkele besef van heb wie u werkelijk bent, in het echte leven kan ik u wel gelijk geven dat je voor je eigen veiligheid wel beter bepaalde dingen voor jijzelf kan houden en politiek correct moet blijven. Ik denk dat wij wel genoeg gesproken en geleerd hebben, dit gaat werkelijk een oneindig gesprek worden, ik wens u nog een fijne dag verder.

[volhoudertje]

U bent een zeer wijs persoon, maar zoals u al aangaf in u tekst dit gaat werkelijk een welles nietes spelletje worden, waar niemand hier baat bij heeft, wel wil ik zeggen dat ik niet voorzichtig zal zijn met de bewoordingen die ik kies en dat heeft alles te maken met die minachting die ik koester voor emotionele/sensitieve gevoelige mensen ...

Bedankt voor het compliment, ik voel me vereerd dat jij mij een zeer wijs persoon vindt.

Ik heb best begrip voor je emoties en boze bewoordingen richting de samenleving en haar omgangsvormen. Toch doe je er goed aan wèl een beetje op je woorden te letten en niet door te schieten in ongenuanceerde bewoordingen. Al is het maar omdat er op dit forum héél veel 'emotionele en gevoelige mensen' zijn, die net als jij, tegen bepaalde dingen in het leven zijn aangelopen. Verdienen die mensen werkelijk jouw haat en minachting? Het antwoord is 'nee'. Je generaliseert, je scheert alle mensen over één kam. Dat is niet netjes en heel erg onaardig van je. Je wilt zelf toch ook niet geminacht en gehaat worden? Nou dan. Wat u niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet.

Als je wat dat betreft even wat gas terug neemt, kunnen we gerust verder praten. De emotionele en gevoelige mensen op dit forum zijn ook best bereid om je verhaal te lezen en je eventueel raad en steun te geven.

[Memories]

Overigens zie ik dit niet als een welles nietes spelletje. Juist niet.

[Memories]

Het mooie aan je eigen tekst is Schaduw, dat er eigenlijk minder haat en minachting in zit dan je titel van het topic doet vermoeden. Het is je eigen keuze of je iets prijs geeft over de ervaringen. Misschien is daar later meer tijd voor of voelt het op een later moment beter dan nu. Verschillende ervaringen delen kan helpend zijn, voor jezelf maar ook voor ons als forumleden, maar geef jezelf de tijd en beslis zelf of je iets deelt of niet.

Dank je wel dat je je zo open stelt.

Nee, ik zal mij zelf absoluut niet verder openstellen dan dit en precieze ervaringen zal ook niet vermelden, ik denk dat u mijn eerder geschreven teksten al heeft moeten kunnen achterhalen dat ik zo min mogelijk over mijn ervaringen en al helemaal niks over mijn verleden kwijt wil. Wel wil ik u nog iets vragen, waarom denkt u dat je zonder veel sociale contacten die jou vertrouwen en aanbevelen niet ver zal komen in de huidige maatschappij, mijn ervaring in deze individualistische samenleving is toch echt dat je makkelijk aan connecties kan komen die jou op zakelijk gebied ver kunnen laten komen, mensen zijn zo makkelijk vervangbaar en een groot netwerk speelt echt geen grote rol meer aangezien mensen enkel uitgaan op wie het meest oplevert in een bepaalde situatie, het is enkel en spelletje waarin mensen tijdelijk gebruik maken van elkaar, en wanneer de tijdkomt ze je zo snel mogelijk weer vergeten.

Dat heb ik begrepen. Alleen is het zo dat je ook met deze teksten (en ook in verschillende topics) al veel over eventuele gebeurtenissen en je verleden vertelt, zonder daar specifiek over te zijn. De manier waarop kies je zelf en deze manier is dus ook prima.

Veel sociale contacten zijn niet nodig. Een aantal sociale contacten kan handig zijn. Als kind, maar ook als je ouder bent of oud bent. Ik heb meegemaakt dat het hebben van te min of geen sociale contacten kan escaleren in vreselijke situaties. Vaak met veel gevolgen. Daarom kies ik ervoor om als uitgangspunt te hebben tenminste iets van sociaal contact te hebben. Daarnaast is een mens een sociaal wezen. Net als dieren.

Het kan (ook vanuit mijn ervaring) gemakkelijker zijn om de maatschappij te hendelen als je af en toe sociaal contact hebt. Al is het maar kort of wat kleins. Omdat je vroeg of laat toch daarmee te maken krijgt.

Mijn ervaringen leren mij dat een groot netwerk weldegelijk een fijne rol kan spelen. Niet alleen op zakelijk vlak. Je noemt de maatschappij individualistisch, deels kan ik erin mee, maar ik heb ook ervaren dat de maatschappij dat gelukkig niet altijd is.
Voor mij zijn mensen daarom ook lang niet altijd gemakkelijk vervangbaar. Ik ken mensen op verschillende vlakken al jaren en jaren.

Dit is geen welles nietes spelletje. Dit is het antwoord op je vraag. En als je er voor kiest er niets mee te doen, dat kan, maar dan ben je net zoals de mensen die je telkens beschrijft op het forum en verhoud je je precies zoals de nare ervaringen uit je verleden. Dus we nodigen je uit. We sturen niet weg. Maar nodigen je uit de confrontatie aan te gaan met jezelf.

[Schaduw_1889_]

omdat ze niet willen accepteren dat niemand anders dan jijzelf van jou kan houden en accepteren zoals hoe je werkelijk bent. Dit is mijn mening/ervaring dan, mocht u daar een andere visie op hebben sta ik daar graag voor open om te weten wat die is.

Mijn ervaring is in ieder geval dat er ook anderen van je kunnen houden en jij van hen, en dat dit gezonde situaties zijn. Maar dat is al iets wat je wist.

Je zet dit topic neer bij Persoonlijkheidsstoornissen. Dat is een verrassende keuze. Vooral omdat jij in een ander topic dit schreef:

Het spijt me enorm dat ik geen rekening gehouden heb met zijn autisme, ik was eventjes vergeten dat ik in in een met mentale zelf opgemaakte ziektes geobsedeerde maatschappij leef.

Het strookt niet helemaal met elkaar, met je gedachten, vind je wel?

Heel goed punt, ik ben inderdaad van mening dat de overgrote mentale ziektes/aandoeningen niet bestaan en opgemaakt zijn, maar de reden dat ik mijn topic in deze categorie geplaatst heb is omdat ik het het meest vond passen binnen dit onderwerp, niet dat mijn mening daarvoor is afgeweken.

[volhoudertje]

Heel goed punt, ik ben inderdaad van mening dat de overgrote mentale ziektes/aandoeningen niet bestaan en opgemaakt zijn, maar de reden dat ik mijn topic in deze categorie geplaatst heb is omdat ik het het meest vond passen binnen dit onderwerp, niet dat mijn mening daarvoor is afgeweken.

Het is altijd interessant om kennis te nemen van afwijkende meningen. Vertel eens, waar baseer jij je mening op dat het 'overgrote deel van mentale ziektes of aandoeningen niet bestaan en verzonnen zijn'? Dat is nogal een boude uitspraak, waarbij ik nogmaals wil benadrukken dat je voorzichtig moet zijn met zulke uitspraken, vooral omdat jij die plaatst op een forum waar mensen komen met hulpvragen over mentale ziektes en aandoeningen.

Gecombineerd met eerder door jou gedane uitspraken over de waarde van vriendschappen, menselijke contacten, relaties en je aversie van 'zwakheden', verwacht ik ook dit keer niet dat je ons zult verblijden met een verheffend betoog. Maar ik zou zeggen, barst los. Je zult er onderhand wel aan gewend zijn dat het je niet altijd in dank wordt afgenomen dat je er een afwijkende mening op nahoudt en bij tijd en wijle bereid bent 'politiek incorrecte' uitspraken te doen.

Ik ben benieuwd.

[Memories]

Heel goed punt, ik ben inderdaad van mening dat de overgrote mentale ziektes/aandoeningen niet bestaan en opgemaakt zijn, maar de reden dat ik mijn topic in deze categorie geplaatst heb is omdat ik het het meest vond passen binnen dit onderwerp, niet dat mijn mening daarvoor is afgeweken.

Het is altijd interessant om kennis te nemen van afwijkende meningen. Vertel eens, waar baseer jij je mening op dat het 'overgrote deel van mentale ziektes of aandoeningen niet bestaan en verzonnen zijn'? Dat is nogal een boude uitspraak, waarbij ik nogmaals wil benadrukken dat je voorzichtig moet zijn met zulke uitspraken, vooral omdat jij die plaatst op een forum waar mensen komen met hulpvragen over mentale ziektes en aandoeningen.

Gecombineerd met eerder door jou gedane uitspraken over de waarde van vriendschappen, menselijke contacten, relaties en je aversie van 'zwakheden', verwacht ik ook dit keer niet dat je ons zult verblijden met een verheffend betoog. Maar ik zou zeggen, barst los. Je zult er onderhand wel aan gewend zijn dat het je niet altijd in dank wordt afgenomen dat je er een afwijkende mening op nahoudt en bij tijd en wijle bereid bent 'politiek incorrecte' uitspraken te doen.

Ik ben benieuwd.

Ik sluit mij hier graag bij aan en wacht af.

[Memories]

Waar komt overigens je interesse in Julien Wolbers vandaan, die de man in de schaduw werd genoemd, en in 1889 overleed? Vanwaar de keuze?

[Schaduw_1889_]

Heel goed punt, ik ben inderdaad van mening dat de overgrote mentale ziektes/aandoeningen niet bestaan en opgemaakt zijn, maar de reden dat ik mijn topic in deze categorie geplaatst heb is omdat ik het het meest vond passen binnen dit onderwerp, niet dat mijn mening daarvoor is afgeweken.

Het is altijd interessant om kennis te nemen van afwijkende meningen. Vertel eens, waar baseer jij je mening op dat het 'overgrote deel van mentale ziektes of aandoeningen niet bestaan en verzonnen zijn'? Dat is nogal een boude uitspraak, waarbij ik nogmaals wil benadrukken dat je voorzichtig moet zijn met zulke uitspraken, vooral omdat jij die plaatst op een forum waar mensen komen met hulpvragen over mentale ziektes en aandoeningen.

Gecombineerd met eerder door jou gedane uitspraken over de waarde van vriendschappen, menselijke contacten, relaties en je aversie van 'zwakheden', verwacht ik ook dit keer niet dat je ons zult verblijden met een verheffend betoog. Maar ik zou zeggen, barst los. Je zult er onderhand wel aan gewend zijn dat het je niet altijd in dank wordt afgenomen dat je er een afwijkende mening op nahoudt en bij tijd en wijle bereid bent 'politiek incorrecte' uitspraken te doen.

Ik ben benieuwd.

Dat baseer ik grotendeels uit mijn persoonlijke ervaringen in de maatschappij, en ook een vergelijking met hoe er vroeger in de maatschappij tegen bepaalde dingen aangekeken werden en hoe in sommige andere landen er met dit soort onderwerpen wordt omgegaan.

In mijn eigen persoonlijke ervaring ben ik er op jonge leeftijd achtergekomen dat er een bepaald beeld heerst in de maatschappij en ook grotendeels aan de jongere generatie wordt aangeleerd dat er voldaan moet worden aan een ideaalplaatje, dat ideaalplaatje is de complete omschrijving van een “normaal” mens. Wat ik gezien heb is dat bij elke (kleinste) afwijking hiervan men zeer snel geneigd is om iemand met een mentale aandoening te labelen. Dat bepaalde normen en waarden universeel zijn kan ik niks op toevoegen en het ook heel goed is dat de meerderheid van de bevolking zich ook daaraan houd. Maar in mijn ervaring krijgen veel mensen niet meer de ruimte om te zijn wie ze echt zijn, iemand die zijn ware aard laat zien die afwijkt van het stereotype beeld van wat als wenselijk en als de norm gezien wordt, krijgt gelijk een sticker met een mentale aandoening op zijn ziel gedrukt. Nogmaals benadruk ik nadrukkelijk hierbij dat dit echt mijn ervaring is en geloof best dat sommige zich moeilijk in mijn uitspraken kunnen vinden als ze het zelf niet meegemaakt hebben. Ook moet ik toegeven dat een ideaalbeeld van hoe je als mens moet zijn, ook iets universeel is wat in elke maatschappij voorkomt, maar in mijn ervaring worden in andere landen mensen die daarvan afwijken, of een afwijkende denkwijze hebben vergeleken met de meerderheid van de samenleving eerder uitgesloten van de samenleving, dan dat er met een scala aan mentale aandoeningen aan hun worden toegeschreven. Of mentale aandoeningen niet bestaan kan ik natuurlijk niet 100% zonder enige wetenschappelijke onderbouwing hier verkondigen, wel is mijn persoonlijke mening dat er in dit land mensen wel een erg sterke neiging om aan iedereen iets van een mentale aandoening toe te schrijven, voorbeeld : Een introvert, rustig persoon maar wel sociaal vaardig omschrijven als een autist omdat die niet graag veel spreekt of graag onder grote groepen mensen is (Spreek nu voor wat ik gezien heb bij andere, geen persoonlijke ervaring), Voorbeeld 2 : Drukke personen die simpelweg spontaan en druk zijn van nature labelen met ADHD, of mensen die afgeleid zijn als ze ergens geen interesse in hebben labelen met ADD. Dit zijn dingen die ik heel veel gezien heb en de mensen die labelden waren echt werkelijk waar altijd degene die totaal geen enkele achtergrond in de psychologie/psychiatrie hebben, door onder andere dit soort dingen en omdat ik gezien heb dat in andere samenlevingen (waaronder ook moderne rijke landen) dit soort dingen volledig onbekend zijn. Heb ik het beeld ontwikkeld dat in deze maatschappij mensen wel erg geobsedeerd zijn met mentale aandoeningen.
Verder vind ik persoonlijk dat elk mens zijn eigen unieke persoonlijkheid heeft en het simpelweg onnozel is om andere te labelen omdat ze verschillend zijn. Persoonlijk kan ik ondanks dat ik neerkijk op aardig wat mensen en mensen die met mij verschillen, heel goed en met respect omgaan met hun zonder dat ik ga oordelen over ze omdat ik ze simpelweg niet begrijp.

Inderdaad ben ik het gewend dat mijn uitspraken/denkbeelden mij niet in dank worden afgenomen, maar dat is geen enkel probleem voor mij, zoals u waarschijnlijk al gemerkt heb hecht ik heel veel waarde aan mijn eigen identiteit en ben ik zeer tevreden dat ik als een weldenkend rationeel persoon mijn eigen leven kan leiden zonder afhankelijk te zijn van anderen en niet de rest volg zonder zelf kritisch te zijn. Overigens is het absoluut niet mijn bedoeling om andere te kwetsen met mijn uitspraken, ik zeg alleen wat ik werkelijk vind, als ik daarmee andere zonder opzet mee beledig mijn excuses.

[Schaduw_1889_]

Waar komt overigens je interesse in Julien Wolbers vandaan, die de man in de schaduw werd genoemd, en in 1889 overleed? Vanwaar de keuze?

Ik heb werkelijk nog nooit van die persoon gehoord, en dit is de eerste keer dat ik dit hoor. Ik heb voor schaduw gekozen omdat
dit een uitspraak is die ik veelal op mijzelf toepas “Dont depend on anyone in this world, cause even your own shadow will leave when you are in the dark” 1889 heb ik gewoon zelf bedacht.

[Memories]

Waar komt overigens je interesse in Julien Wolbers vandaan, die de man in de schaduw werd genoemd, en in 1889 overleed? Vanwaar de keuze?

Ik heb werkelijk nog nooit van die persoon gehoord, en dit is de eerste keer dat ik dit hoor. Ik heb voor schaduw gekozen omdat
dit een uitspraak is die ik veelal op mijzelf toepas “Dont depend on anyone in this world, cause even your own shadow will leave when you are in the dark” 1889 heb ik gewoon zelf bedacht.

Ah, dan is het puur toevallig.

[Schaduw_1889_]

Waar komt overigens je interesse in Julien Wolbers vandaan, die de man in de schaduw werd genoemd, en in 1889 overleed? Vanwaar de keuze?

Ik heb werkelijk nog nooit van die persoon gehoord, en dit is de eerste keer dat ik dit hoor. Ik heb voor schaduw gekozen omdat
dit een uitspraak is die ik veelal op mijzelf toepas “Dont depend on anyone in this world, cause even your own shadow will leave when you are in the dark” 1889 heb ik gewoon zelf bedacht.

Ah, dan is het puur toevallig.

Inderdaad

[volhoudertje]

In mijn eigen persoonlijke ervaring ben ik er op jonge leeftijd achtergekomen dat er een bepaald beeld heerst in de maatschappij en ook grotendeels aan de jongere generatie wordt aangeleerd dat er voldaan moet worden aan een ideaalplaatje, dat ideaalplaatje is de complete omschrijving van een “normaal” mens. Wat ik gezien heb is dat bij elke (kleinste) afwijking hiervan men zeer snel geneigd is om iemand met een mentale aandoening te labelen.

Ik denk dat je zeker gelijk hebt dat mensen in de maatschappij wordt aangeleerd dat ze moeten voldoen aan een ideaalplaatje. Het valt ook niet te ontkennen dat mensen die afwijken van de norm helaas maar al te snel een etiket krijgen opgespeld. Wordt er vaak te snel beweerd dat iemand ADHD of ADD heeft? Ja, ik geloof dat daar een kern van waarheid in zit.

Of mentale aandoeningen niet bestaan kan ik natuurlijk niet 100% zonder enige wetenschappelijke onderbouwing hier verkondigen.

Mijn goed bedoelde advies aan jou is om dit soort beweringen dan ook niet te doen. Je kunt het niet onderbouwen, dan is het dus een ongeldige aanname.

Verder vind ik persoonlijk dat elk mens zijn eigen unieke persoonlijkheid heeft en het simpelweg onnozel is om andere te labelen omdat ze verschillend zijn. Persoonlijk kan ik ondanks dat ik neerkijk op aardig wat mensen en mensen die met mij verschillen, heel goed en met respect omgaan met hun zonder dat ik ga oordelen over ze omdat ik ze simpelweg niet begrijp.

Je doet hier een uitspraak waarbij jij jezelf tegenspreekt. Hoe kun je respectvol met mensen omgaan maar tegelijkertijd op ze neerkijken? Dat strookt niet met elkaar. Als je op mensen neerkijkt oordeel je weldegelijk, sterker nog je deelt labels uit. Dat vond je toch zo'n stuitende tendens in de samenleving? Je bezondigt je daar zelf dus aan. Toegegeven, het is niet altijd even eenvoudig mensen te begrijpen, maar waarom schiet dit bij jou door naar een houding waarbij je met een niets ontziend dédain op mensen neerkijkt? Je gaat er prat op een 'weldenkend en rationeel' persoon te zijn, maar een dergelijke houding is verre van weldenkend en rationeel te noemen. Ondanks dat je aangeeft het zelf niet te willen, kwets je mensen daar mee, omdat je mensen niet in hun waarde laat.

[Schaduw_1889_]

In mijn eigen persoonlijke ervaring ben ik er op jonge leeftijd achtergekomen dat er een bepaald beeld heerst in de maatschappij en ook grotendeels aan de jongere generatie wordt aangeleerd dat er voldaan moet worden aan een ideaalplaatje, dat ideaalplaatje is de complete omschrijving van een “normaal” mens. Wat ik gezien heb is dat bij elke (kleinste) afwijking hiervan men zeer snel geneigd is om iemand met een mentale aandoening te labelen.

Ik denk dat je zeker gelijk hebt dat mensen in de maatschappij wordt aangeleerd dat ze moeten voldoen aan een ideaalplaatje. Het valt ook niet te ontkennen dat mensen die afwijken van de norm helaas maar al te snel een etiket krijgen opgespeld. Wordt er vaak te snel beweerd dat iemand ADHD of ADD heeft? Ja, ik geloof dat daar een kern van waarheid in zit.

Of mentale aandoeningen niet bestaan kan ik natuurlijk niet 100% zonder enige wetenschappelijke onderbouwing hier verkondigen.

Mijn goed bedoelde advies aan jou is om dit soort beweringen dan ook niet te doen. Je kunt het niet onderbouwen, dan is het dus een ongeldige aanname.

Verder vind ik persoonlijk dat elk mens zijn eigen unieke persoonlijkheid heeft en het simpelweg onnozel is om andere te labelen omdat ze verschillend zijn. Persoonlijk kan ik ondanks dat ik neerkijk op aardig wat mensen en mensen die met mij verschillen, heel goed en met respect omgaan met hun zonder dat ik ga oordelen over ze omdat ik ze simpelweg niet begrijp.

Je doet hier een uitspraak waarbij jij jezelf tegenspreekt. Hoe kun je respectvol met mensen omgaan maar tegelijkertijd op ze neerkijken? Dat strookt niet met elkaar. Als je op mensen neerkijkt oordeel je weldegelijk, sterker nog je deelt labels uit. Dat vond je toch zo'n stuitende tendens in de samenleving? Je bezondigt je daar zelf dus aan. Toegegeven, het is niet altijd even eenvoudig mensen te begrijpen, maar waarom schiet dit bij jou door naar een houding waarbij je met een niets ontziend dédain op mensen neerkijkt? Heel erg weldenkend en rationeel is zo'n houding niet en ondanks dat je het zelf niet wilt, kwets je mensen daar mee, omdat je mensen niet in hun waarde laat.

“Hoe kun je respectvol met mensen omgaan maar tegelijkertijd op ze neerkijken? Dat strookt niet met elkaar. Als je op mensen neerkijkt oordeel je weldegelijk, sterker nog je deelt labels uit. Dat vond je toch zo'n stuitende tendens in de samenleving? Je bezondigt je daar zelf dus aan”

Ik begrijp u denkwijze, ik ga respectvol met mensen om ondanks dat ik vanbinnen op ze neerkijk omdat ik heel veel waarde hecht aan wederzijds respect in de omgang, ik vind een harmonieuze sfeer heel belangrijk en iemand met disrespect/oneerlijk/slecht behandelen omdat je van binnen tegen hem neerkijkt, heeft vaak tot gevolg dat er een slechte sfeer ontstaat en sociale situaties kunnen escaleren met verschillende gevolgen van dien, mijn ervaring is dat als je mensen met respect behandelt en rechtvaardig bent, de omgang meestal wel goed zal zijn, waarom zou je het jezelf moeilijk maken om in situaties te belandden die simpelweg te voorkomen waren als je op een respectvolle manier met de ander omging. Je kan het vergelijken met iemand die openlijk racistisch is diegene zou nooit zijn denkbeelden/meningen tegenover een bevolkingsgroep verkondingen waar hij van binnen een afkeer tegen koestert als hij in een situatie beland waarin hij de enige/een van de weinige is tegenover een meerderheid van de bevolkingsgroep die hij minacht, dat doet hij puur alleen om escalatie te voorkomen en de sfeer goed te houden. Je mag mensen haten, je mag tegen mensen neerkijken maar in de omgang behandel je iedereen met respect, dat is voor mij het belangrijkst. Hier spreek ik uit ervaring, ik heb vaak genoeg gezien wat de gevolgen zijn wanneer mensen de grenzen van anderen niet respecteren en onrechtvaardig/respectloos met elkaar omgaan.

[volhoudertje]

Je mag mensen haten, je mag tegen mensen neerkijken maar in de omgang behandel je iedereen met respect, dat is voor mij het belangrijkst.

Goede omgangsvormen zijn zeker belangrijk. Maar is het wel eens bij je opgekomen dat je mensen ook wel eens ten onrechte kunt haten? Dit topic draagt de titel 'Van nature wantrouwend en hatend, minachting voor emotionele, gevoelige mensen.' Waar hebben deze mensen het aan verdiend dat jij ze minacht?

Je kan het vergelijken met iemand die openlijk racistisch is diegene zou nooit zijn denkbeelden/meningen tegenover een bevolkingsgroep verkondingen waar hij van binnen een afkeer tegen koestert als hij in een situatie beland waarin hij de enige/een van de weinige is tegenover een meerderheid van de bevolkingsgroep die hij minacht, dat doet hij puur alleen om escalatie te voorkomen en de sfeer goed te houden.

Beste Schaduw, heb jij niet in de gaten dat jouw gedrag op dit forum in tegenspraak is met wat jij hier beweert? Je verkondigt dat je de mensen op dit forum, die alle in de categorie 'emotioneel en gevoelig' vallen, haat en minacht. Vindt jij dat werkelijk netjes en de sfeer goed houden? Je staat hier letterlijk te vloeken in de kerk en mensen te schofferen door ze 'zwak' te noemen. Waar komt die onterechte haat toch vandaan en wordt het niet eens tijd dat jij je mening gaat bijstellen? En beantwoordt eens de gewetensvraag: ben jij werkelijk zo veel meer dan een ander dat jij het recht hebt om op mensen neer te kijken?