Gebruikersavatar
Erikje
Berichten: 1
Lid geworden op: 11 jan 2021 11:57

Wat is er mis met mij

Ik ben een man van 21 jaar en ik heb het dieptepunt in mijn leven bereikt. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik voel me al jaren depressief en om dit uit te vogelen begon ik zelf boeken te lezen op mijn twintig jaar. Ik dacht dat ik met self improvement mijn leven kon veranderen maar kwam er al gauw achter dat achter deze oppervlakkige problemen veel meer schuilde. Ik heb daarom een studentenpsycholoog gecontacteerd die me zou helpen, maar ze wist ook geen raad en heeft daarom een expert ingeschakeld. Ik heb tot op heden niks van deze expert gehoord en voel me daarom vrij hulpeloos nu. Nu geef ik een opsomming van "problemen" die mij in mij dagelijks functioneren belemmeren, maar waar ik nog geen oorzaak voor heb gevonden.

1. Zelfmutilatie
Het ergste probleem is zelfbeschadiging. Op jonge leeftijd is dit begonnen toen er iets niet werkte zoals ik wou. Mijn playstation of psp blokkeerde bijvoorbeeld, of ik verloor in een level waardoor ik mezelf klopte op het hoofd. Dit was een soort straf, ookal lag het probleem niet bij mij. Afgelopen jaren deed ik dit ook frequent toen er dingen misgingen met school, zoals een ppt presentatie dat wordt gedeleted, of als een vrouw mij afwees. Mijn ouders weten dat ik dit doe, ze worden er boos van maar maken er geen big deal van.

2. Fantaseren
Het tweede aspect dat ik als ernstig ervaar is fantaseren. Ik fantaseer sinds jonge leeftijd uren per dag. Ik gebruik vaak muziek op de achtergrond (vaak trailer soundtracks). In mijn fantasieën ben ik een held, terwijl iedereen mij altijd als een loser zag, ben ik nu voorbestemd om de wereld te redden. Er schuilde altijd al iets groots in mij en nu komt het tot uiting. Mensen appreciëren mij voor het eerst, geven mij de liefde en aandacht waar ik naar verlang en mijn droomvrouw valt eindelijk als een blok voor mij. Vroeger zag ik hier geen kwaad in maar als twintiger begint het wel erg vreemd te worden. Ik heb een half jaar op kot gezeten en in plaats van met mensen te socializen zat ik op mijn kamer muziek te luisteren, soms heel de dag door. Deze fantasiewereld was een belangrijke bron van motivatie, als ik het niet meer zag zitten bijvoorbeeld. Het wekte gevoelens van hoop en euforie op en ondanks mijn depressieve toestand kon ik weer even verder en kon ik studeren voor mijn examens. Ook dit weten mijn ouders al jaren, ze geven daar commentaar op maar zoeken niet verder.

3. Dwangmatig masturberen/ porno
Ik masturbeer al sinds mijn 10 jaar bijna dagelijks en kijk porno sinds mijn 13 jaar. Ik begreep voor mijn 12 jaar niet wat ik aan het doen was en mijn ouders wilden er niet over praten met mij. Masturberen wekte heel veel gevoelens van angst op , zeker op jonge leeftijd toen ik klaarkwam. Ik wist niet wat dat wit spul was dat uit mij kwam en dacht dat het een sap is dat je mannelijk maakt. Hoe meer je ervan verliest, hoe groter de kans dat je kind blijft. Mijn eerste seksuele ervaring was op mijn 14 en dat was vreemd. Ik was zenuwachtig en kreeg hem niet recht, waardoor ik enorm gefrustreerd raakte in het bijzijn van dat meisje (alweer mezelf beschadigen omdat iets fout liep). De seks bleef oppervlakkig (de standjes waarin ik niet gestresseerd raakte en dus mijn lul recht kon houden) en ik deed niet moeite om echt met die persoon te connecten. ik bleef nog steeds dagelijks masturberen want dat was veiliger en dat gaf mij wat ik wou. Dingen die ik bijvoorbeeld wou uitproberen maar niet durfde. Op mijn twintig had ik echter door dat het verslavend was geworden en sindsdien probeer ik te stoppen (dit verloopt moeizaam)

4. Ik kan niet connecten met leuke vrouwen
Ik heb in mijn jeugd enorm veel gedated (vrouwen vinden mij over het algemeen knap, dus een date fiksen is niet moeilijk). Ondanks al deze pogingen is het bij de meerderheid niet tot seks gekomen, zelfs niet verder dan 1 date. Ik was vaak heel hebberig en wou snel iets doen, ik ging over de grens en werd dus vaak afgewezen. De meisjes waar ik wel seks mee had kregen zelf weinig aandacht van jongens en raakten snel gehecht aan mij als ik interesse toonde. De seks was vaak betekenisloos en na 1 keer wees ik hen af, omdat ze mij echt niks interesseerden. Met mijn tweede ex (eerste echte liefde) heb ik wel een heel leuke seksuele relatie gehad, maar ook daar kwamen snel de erectiestoornissen erbij neerkijken, en mijn gevoelens van frustratie, zelfhaat, onzekerheid hebben ervoor gezorgd dat heel de relatie in het water liep. Ik ben bij alle vrouwen ook ontrouw geweest, als iemand mij aandacht gaf zag ik dit als een kans om seks te hebben en daarmee te bevestigen dat ik wel een aantrekkelijke man was, maar zelfs met de vrouwen met wie ik stiekem date kwam het nooit tot seks. Een groot deel van mijn probleem kan zoals je ziet worden teruggevoerd naar acceptatie van vrouwen, ik wil graag door hen geselecteerd worden, ik wil dat ze me leuk vinden. Als andere mannen een vrouw veel sneller in bed krijgen word ik boos en slaag ik mezelf (weerom). Ik begrijp niet waarom het zo moeizaam verloopt bij mij. In mijn fantasieën zie je ook duidelijk die link naar appreciatie zoeken in de omgeving. In porno hetzelfde, dat biedt verhalen die je niet echt kan beleven zoals vrouwen die cheaten , moeders die neigen naar jou ... In de video's die ik kijk is het belangrijk dat een vrouw heel veel geniet, want dit geeft me weer bevestiging dat ik iets voorstel. Als ik dan een lief had of ik kwam met iemand thuis werd ik vaak uitgelachen door mijn gezin (ik ben veel te knap voor haar, waarom ben ik nu met haar). Dit gaf mij vaak een onzeker gevoel.

5. Vriendschappen onderhouden is moeilijk
Ik heb altijd vrienden gehad, maar voel me heel mijn leven eenzaam. Mijn vriendschappen waren heel oppervlakkig. Ik heb nu pas ontdekt dat mijn vrienden vroeger echt hun problemen deelden met elkaar, terwijl ik alles zelf probeerde te verwerken. Ik kon daarom nooit echt connecten op een diepere level met mensen. Laatste jaar uit ik mezelf veel beter en realiseer ik mij dat ik nooit echt aan die vriendschappen heb gewerkt.

6. School verloopt goed
Ik kan ondanks mijn depressie goed presteren op school. Mijn punten zijn redelijk en ik zit al in mijn master. Maar de depressie en wanhoop heeft wel een hoogtepunt bereikt, dus hoelang ik dit nog kan volhouden is vrij onduidelijk. Ik ben afgelopen jaar dwangmatig boeken beginnen lezen om naar antwoorden te zoeken. Dit heeft er mede voor gezorgd dat ik school verwaarloos. Ik fitness ook dagelijks omdat de fysieke pijn mij tijdelijk afleidt van de mentale.

Ik hoop dat deze opsomming een belletje doet rinkelen bij iemand. Ik wil nog even zeggen dat ik wel degelijk hulp heb gezocht. IK heb dit gedeeld met vrienden en vriendinnen, maar zij zien niet meer dan onzekerheid. Anderen zeggen dan dat ik echt hulp nodig heb. Ik heb zelfs mijn ouders verteld dat ik zeer depressief ben en vaak aan zelfmoord denk, maar volgens hen ben ik een beetje slaperig en gestresseerd door school en kan ik geen mentale problemen hebben (mijn ouders zijn conservatief en geloven niet in psychologische aandoeningen, we zijn als vluchtelingen naar dit land gekomen en hebben jaren lang in illegaliteit geleefd, zonder medische hulp en met weinig geld. Dus nu wij wel papieren hebben, snappen ze niet waarom ik daar niet optimaal gebruik van maak). Mijn familie ziet me ook als een voorbeeld, maar van wat precies? Ik functioneer normaal maar voel me leeg , het leven heeft geen enkele nut voor mij dus wat heb ik gewonnen? Goede resultaten op school ? Dat heeft geen betekenis voor mij.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Wat is er mis met mij

Erikje schreef: 11 jan 2021 13:10Ik hoop dat deze opsomming een belletje doet rinkelen bij iemand. Ik wil nog even zeggen dat ik wel degelijk hulp heb gezocht. IK heb dit gedeeld met vrienden en vriendinnen, maar zij zien niet meer dan onzekerheid. Anderen zeggen dan dat ik echt hulp nodig heb.
Ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen door hulp te zoeken, er spelen duidelijk meer zaken die niet afgedaan kunnen worden als een uiting van onzekerheid. Je benoemt nadrukkelijk dat je aan
automutilatie doet. Dit is iets wat je nader moet onderzoeken.
* Liebe Macht Frei *

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”