ingewikkelde relatie + persoonlijk opkroppen

[Peter123]

Goede avond,

Even kort mijn situatie proberen schetsen. Ik heb een relatie van 8 jaar momenteel met iemand. Al vrij snel zijn we tijdens onze studententijd samen gaan huren (om financieel te besparen). Gedurende de relatie van 8 jaar zijn we bijna altijd bij elkaar geweest. Zelden dat we eens een moment voor ons eigen inplande, wat ook maakte dat we minder tegen elkaar te vertellen hadden en een beetje een sleur in de relatie kwam. We zijn beide ook niet echt personen met een super hoge eigenwaarde. Ik merkte wel vaker tijdens de relatie, het loopt precies niet altijd zo heel goed, maar durfde het nooit echt uitspreken. Zij is iemand die nogal snel dingen uitroept en ik krop sneller dingen op waardoor ik nog al eens durf exploderen. Maar er zijn wel wat irritaties langs beide kanten geweest, wat mij niet abnormaal lijkt maar de manier waarop we ermee om gaan lijkt mij niet te best.

Een aantal maanden geleden kwam zij plots te zeggen dat ze al jaren ongelukkig was. Bleek dan (na een gesprekken bij de psycholoog) dat dit wel grotendeels door de relatie kon komen.
Momenteel zijn wij 2 maanden van elkaar (de oorzaak daarvan wil ik hier even niet kwijt). Ondanks een paar (nogal emotionele) gesprekken maar ook ik die even in een soort zwart gat ben beland - bleven we toch apart. Omdat ik het allemaal persoonlijk aantrok, en haar ook echt lastig begon te vallen terug (wat ik in het verleden altijd bij exen heb gedaan en weet nu wel beter dat het meer kwaad doet dan goed gelukkig) ben ik momenteel ook naar de psycholoog beginnen gaan. Er is twijfel aan haar kant en dat reflecteert zich precies ook wat op mij. Een week geleden heb ik haar dan toch durven voorstellen om af en toe elkaar nog eens te zien en te kijken hoe we ons daar bij voelen.
Nu tijdens die ontmoetingen, merk ik wel dat ik mij nog altijd zeer goed voel en aangetrokken voel tot haar. De spanning is wat gaan zakken en ik probeer het wat te aanvaarden, dat zorgt met momenten wel voor een meer ontspannen sfeer. Ze trekt echter wel sneller terug als ik fysiek iets te dicht bij haar kom.

Maar ik merk wel dat ik nog altijd moeite heb met mijn gevoelens te uiten naar haar toe. Dit heb ik overigens wel vaker gehad tijdens de relatie. Ook niet echt altijd goed weten wat ik voel, en ook dingen niet uitspreek om de kerk maar in het midden te houden. Alles een beetje opkroppen. Zij zei mij ook veel te weinig bevestiging van mij te hebben ontvangen, valt dat een beetje bij het feit dat ik mijn eigen niet openstel? kan het dat ik angst heb om afgewezen te worden door haar en dit mij wel echt tegenhoud? En vanwaar zou die angst voor afwijzing dan vandaan komen? Als ik op mijn gevoel afga merk ik wel nog altijd aantrekking, ook langs haar kant, maar durf ook niet te vragen waar ik sta op dit moment. Dus ik zou haar wel willen aangeven dat ik nog steeds een goed gevoel bij haar heb, maar dan komt die angst weer dat zij mij in zekere zin gaat afwijzen...

[volhoudertje]

Zij zei mij ook veel te weinig bevestiging van mij te hebben ontvangen, valt dat een beetje bij het feit dat ik mijn eigen niet openstel? kan het dat ik angst heb om afgewezen te worden door haar en dit mij wel echt tegenhoud?

Ja, het is heel goed mogelijk dat er een verband bestaat.

[Peter123]

Dank u en wat zou ik er aan kunnen doen?

[volhoudertje]

Dank u en wat zou ik er aan kunnen doen?

Ik denk dat je dit het beste met je psycholoog kunt bespreken, er kunnen verschillende oorzaken zijn waarom je bang bent om afgewezen te worden.
Daarnaast kun je proberen om je wat communicatiever op te stellen naar je partner. Meer praten, belangstelling tonen, vragen hoe ze zich voelt en ook je eigen gevoelens met je partner te bespreken. Het gaat niet alleen om contact maken met de ander, maar ook met jezelf.