Dag,
Ik ben een vrouw van 48 jaar oud, en ik heb sinds 3 maanden een nieuwe relatie. Eerder ben ik 15 jaar getrouwd geweest, in 2011 gescheiden en dan na 3 jaar een relatie van 3 jaar gehad met een lieve man die ontzettend veel privé problemen had. Mijn huidige relatie met, laat ik hem X noemen, is dus mijn derde serieuze relatie. Ik heb een tweeling van 19 jaar die net het huis uit is, ze zijn samen gaan studeren in een andere stad.
Mijn probleem is dat ik doodonzeker ben over de relatie, terwijl X me voortdurend tekens van liefde en aandacht geef: hij ziet me graag, wil elk weekend met mij doorbrengen (we wonen niet in dezelfde stad) en is ontzettend lief met mij. Ik heb al enkele vrienden van hem leren kennen en hij heeft me zelf naar zijn moeder meegenomen. Ik stelde voor om tijdens de vakantie (we werken allebei op een basisschool) weg te gaan, hij heeft gelijk geboekt, en omdat we pas donderdag volgende week weggaan zei hij "kom je alvast maandag, als je jongens weg zijn, dan hebben we een hele week samen".
Kortom: wat wil ik nog meer..? Ik weet het eigenlijk niet maar ik ben gek van de onzekerheid terwijl ik me realiseer dat ik daar geen enkele reden voor heb. Elke keer dat ik een bericht van hem krijg (toch enkele keren per dag) fleur ik op en daarna maak ik me weer zorgen. Ik laat er niets van zien, wat me veel energie kost. Gek van mezelf word ik. Ook ben ik bang om uiteindelijk de relatie te vernietiegen in plaats van te versterken. Uiteindelijk ligt het probleem echt bij mij. Mijn vader keek weinig naar mij als klein meisje en stichtte toen ik 12 was een nieuw gezin, en mijn moeder was zwaar depressief en rekende op mij. Kortom een verstoorde jeugd.
Wie heeft tips? Een psycholoog zie ik 1 keer per maand, ze is super goed maar in de tussentijd heb ik het moeilijk.
Demelsa