Eerst en vooral vind ik het gek dat ik op een forum "hulp" kom zoeken... Dit is zo "niet ik"...
Ik zou gewoon graag even jullie insteek horen bij het volgende:
Ik heb een relatie van bijna 10 jaar met een lieve man... enkele jaren geleden (kort na de geboorte van ons jongste kindje) heeft hij een misstap begaan (gekust en geknuffeld, géén seks volgens hem) met een vrouw die er een nogal uitbundige reputatie op nahoudt... (zo weet ik van zeker nog een andere getrouwde man en haar)
Hij heeft 2 jaar volgehouden dat er niks aan de hand was en ik ben er pas na 2 jaar achtergekomen dat er wel degelijk iéts gebeurd is.
We zijn door een crisis gegaan, maar hebben uiteindelijk voor elkaar gekozen.
Vorig jaar was er weer een incident. Ik ontdekte enkele lange telefoontjes naar haar. Zijn uitleg was dat hij contact had moeten hebben in verband met concerttickets.
Opnieuw mijn woede en frustratie opzij gezet (ondertussen wordt ik al gek van alleen nog maar haar naam te horen!).
Eind vorig jaar heb ik ontdekt dat ze mijn man hielp in zijn zaak (niet rechtstreeks samenwerken, maar bon...).
Tot op het punt dat ik andere woningen ging bekijken om te verhuizen...
Vandaag heb ik ontdekt dat ze nog steeds "contact" hebben...
Ik word helemaal gek en ik kan er niet bij dat hij nog steeds contact houdt ondanks het feit dat ik haar zo haat... (ik ben zo niet... maar háár kan ik écht niet horen/zien)
Ik "geloof" hem dat er niks méér aan de hand is, maar ik kan het niet hebben dat ze nog steeds contact hebben, ik vind niet dat dit nodig is.
Ik vrees een beetje dat dit kiezen of delen wordt...
Ofwel leer ik er mee leven... ofwel kies ik voor mijn eigen gemoedsrust en kies ik voor de korte pijn.
Maar de 2e optie houdt wel in dat ik alles wat we samen hebben opgebouwd, achterlaat...