Gebruikersavatar
Cece
Berichten: 1
Lid geworden op: 11 jun 2020 16:30

Kan ik hem nog vertrouwen?

Eerst en vooral vind ik het gek dat ik op een forum "hulp" kom zoeken... Dit is zo "niet ik"...
Ik zou gewoon graag even jullie insteek horen bij het volgende:

Ik heb een relatie van bijna 10 jaar met een lieve man... enkele jaren geleden (kort na de geboorte van ons jongste kindje) heeft hij een misstap begaan (gekust en geknuffeld, géén seks volgens hem) met een vrouw die er een nogal uitbundige reputatie op nahoudt... (zo weet ik van zeker nog een andere getrouwde man en haar)
Hij heeft 2 jaar volgehouden dat er niks aan de hand was en ik ben er pas na 2 jaar achtergekomen dat er wel degelijk iéts gebeurd is.

We zijn door een crisis gegaan, maar hebben uiteindelijk voor elkaar gekozen.

Vorig jaar was er weer een incident. Ik ontdekte enkele lange telefoontjes naar haar. Zijn uitleg was dat hij contact had moeten hebben in verband met concerttickets.

Opnieuw mijn woede en frustratie opzij gezet (ondertussen wordt ik al gek van alleen nog maar haar naam te horen!).

Eind vorig jaar heb ik ontdekt dat ze mijn man hielp in zijn zaak (niet rechtstreeks samenwerken, maar bon...).
Tot op het punt dat ik andere woningen ging bekijken om te verhuizen...

Vandaag heb ik ontdekt dat ze nog steeds "contact" hebben...
Ik word helemaal gek en ik kan er niet bij dat hij nog steeds contact houdt ondanks het feit dat ik haar zo haat... (ik ben zo niet... maar háár kan ik écht niet horen/zien)
Ik "geloof" hem dat er niks méér aan de hand is, maar ik kan het niet hebben dat ze nog steeds contact hebben, ik vind niet dat dit nodig is.

Ik vrees een beetje dat dit kiezen of delen wordt...
Ofwel leer ik er mee leven... ofwel kies ik voor mijn eigen gemoedsrust en kies ik voor de korte pijn.
Maar de 2e optie houdt wel in dat ik alles wat we samen hebben opgebouwd, achterlaat...
Gebruikersavatar
Lena C.
Berichten: 668
Lid geworden op: 07 jan 2019 15:44

Re: Kan ik hem nog vertrouwen?

Wat een rotsituatie. En wat verdrietig dat hij zich zo weinig aantrekt van jouw gevoel en gewoon doorgaat met het contact.

Ik denk alleen niet dat het een keuze is tussen leren leven met hun contact of vertrekken, maar eerder een keuze tussen leren leven met dat hij zich er niets van aantrekt dat hij jouw vertrouwen beschaamt - of vertrekken. Hij heeft al eens gelogen over wat zich heeft afgespeeld en nu moet jij er steeds weer opnieuw achter komen dat hij het contact voortzet. Is dat wat je wil voor jezelf in een relatie? Is vertrouwen en wederzijds respect niet zo belangrijk?

We zijn als mensen geneigd tot het vermijden van verlies. Als we ergens in geïnvesteerd hebben (zoals in een relatie, een kind, een huis) willen we dat niet voor niets hebben gedaan en blijven we onze grenzen verleggen om het maar te redden. Maar daarin maken we vaak een denkfout: want investeren én volharden terwijl het ons meer verdriet en waardigheid kost dan geluk en waardering oplevert, dat is pas een nodeloos verlies.
Demons run when a good man goes to war
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Kan ik hem nog vertrouwen?

Beste Cece,

Doordat ik zie dat dit je eerste bijdrage is, wil ik je vooreerst welkom heten op dit forum. Hopelijk dat je op de één of andere manier steun mag ondervinden. Ik doe ook even een gooi.

Ik heb heel je verhaal gelezen. Ik wil nu vooral focussen wat je in het begin schrijft en wel tussen haakjes… Want je schrijft onder andere: enkele jaren geleden (kort na de geboorte van ons jongste kindje) heeft hij (je vriend/man) een misstap begaan (gekust en geknuffeld, géén seks volgens hem) met een vrouw…

Je schrijft dus kort na de geboorte van jullie jongste kindje… Ik ga er voor het gemak er vanuit dat er dan nog meer kinderen zijn… Dat jullie hierin al wat ervaring hebben… Tevens is het wel opvallend wanneer het begonnen is…

Misschien is het ook geen toeval, juist dan…. Want wanneer een baby verschijnt veranderd alles. In je leven. Voor altijd…

In welk opzicht? Afgezien van dingen die iedereen wel kan verzinnen: minder tijd, privacy, geen plaats vaak om aan jezelf te denken omdat men gefocust is op dat nieuw leven, daar ga ik voor het gemak maar even vanuit uit liefde is ontstaan…

Er komen nog andere dingen.., wat in deze context belangrijk is: je relatie verandert, alles verandert zo plotseling en zo volledig dat het even duurt voor het tot je doordringt wat er allemaal is gebeurd.

Voor romantisch georiënteerde partners is het des te moeilijker als na de geboorte van het kind blijkt dat er niet meer zo veel tijd voor elkaar is. Het gewicht van de nieuwe verantwoordelijkheid, die samen gedragen moet worden, leidt er soms toe dat de partner (tijdelijk) niet meer op de eerste plaats komt. De zorg voor het kind vraagt alle aandacht. Het ‘samen zorgen voor’ verdringt het ‘samen zijn’.

Tijd hebben en kleine kinderen hebben gaan niet altijd samen

In die periode kunnen sommige mannen nogal eens gevoelig zijn voor de charmes van andere vrouwen. Zo’n vrouw staat voor ongebondenheid, vrijheid, het oude leven dat hij dreigt te verliezen.

De keuze die hij maakt slaat enorme wonden in jou.
Wellicht zit er nog een wereld achter…

Je schrijft ten slotte dit: Ik vrees een beetje dat dit kiezen of delen wordt...
Je schrijft Ofwel leer ik er mee leven... ofwel kies ik voor mijn eigen gemoedsrust en kies ik voor de korte pijn.
Maar de 2e optie houdt wel in dat ik alles wat we samen hebben opgebouwd, achterlaat
, schrijf je

Spontaan zou ik zeggen als optie 3, zal ik dat maar even noemen, een relatie-therapie wel raadzaam “kan” zijn als jullie ‘beiden’ aan de relatie willen werken tenminste… Vooral omdat er kinder(en) bij betrokken zijn nu….

Desnoods kun je nog altijd optie 2 kiezen, (wat in ieder geval beter in de oren klinkt dan: ermee leren leven, want je verdient zelfrespect, en “ermee leren leven” zul je dat zelfrespect niet leren,)… Tevens door het met een neutrale therapeut te bespreken, heb je dan wel alle gevoelens en gedachten besproken met elkaar, en dat kan helpen dat je later geen spijt zal hebben als je optie 2 gekozen hebt….

Sterkte Cece, welke keuze je ook zal maken… (Ik ben jij niet, maar als ik in jouw schoenen zou staan, en hij zou volharden in de keuze die hij maakt, zou ook mijn keuze ook heel gemakkelijk zijn.)


Kyron (Ik heb trouwens ook een paar jaar geleden een relatie verbroken om een totaal ander reden, ook exact van 10 jaar… Ik zeg niet dat je dat ook moet doen, in mijn geval was het het beste… Je zit in een totaal ander situatie, bij jou zijn er ook kinderen bij betrokken)

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”