Gebruikersavatar
Marjel
Berichten: 1
Lid geworden op: 06 jun 2020 19:44

Vervreemd van vrouwen

Hoi,

Ik ben een vrouw van 35 en heb de grootste moeite een vriendschappelijke relatie aan te gaan en te behouden met vrouwen.
In het heel kort: mijn moeder is in 1981 getrouwd met een man, waarvan ze niet hield, maar die wel goedkeuring kreeg van haar moeder. Ik ben hun tweede dochter. Na de geboorte van mijn jongere zusje is mijn moeder verliefd geworden op een man ( pastoor) en wilde met deze man verder gaan. Mijn vader heeft een poging gewaagd zijn huwelijk te redden door samen met haar in therapie te gaan. Wat resulteerde in diverse zelfmoordpogingen van mijn moeders kant omdat ze het niet aan kon, na de derde poging heeft mijn vader het heft in handen genomen en een scheiding aangevraagd.
Ik was vijf jaar toen alle papieren ondertekend waren, de rechter heeft de voogdij geheel aan mijn vader toegelaten omdat mijn moeder gevaarlijk voor zichzelf en eventueel ook voor anderen kon zijn.

Mijn leventje ging rustig verder, heb nooit naar mijn moeder gevraagd, ik kan me ook niet haar gemis herinneren. Ze ging op zichzelf wonen, bij ons in de stad, langzaamaan, eerst onder begeleiding, werden de bezoekuren langer. De rechter had besloten dat mijn moeder het recht had op de hele zondag en een zaterdag-zondag weer gevolgd door alleen een zondag. Doordat het haar recht was, voelde het voor mij als een verplichting.
En nu, 30 jaar later loop ik tegen een muur, mijn eigen muur.

Ik ben vervreemd van vrouwen, angst, misschien zelfs bindingsangst of verlatingsangst. Ik laat geen vrouw toe.
Ik heb altijd met mannen gepraat, mannen opgezocht als er problemen waren( waar sommige gretig gebruik van hebben geprobeerd te maken).
Met mijn moeder heb ik slecht contact, ik heb een poging gewaagd het haar te vergeven, maar het feit dat ze nooit sorry heeft gezegd of zal zeggen( want het is haar allemaal aangedaan, volgens haar) is het moeilijk om die vergiffenis daadwerkelijk door te zetten, en vol te houden.

Ik zou ook niet weten wat voor dochter-moeder relatie ik me moet voorstellen na 30 jaar breuk.
Ik mis een relatie met een volwassen vrouw. Ik betrap me er steeds op niet eens interesse te tonen in een vrouw, buurvrouw, schoonmoeder, schoonzussen. Ik wil niet door het leven gaan als ongeïnteresseerd persoon, maar ik denk dat het gewoon angst is, angst om interesse en liefde te tonen en dan de rug toe gekeerd te krijgen.

Iemand tips? Of een zelfde soort ervaring?
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Vervreemd van vrouwen

Ik ben vervreemd van vrouwen, angst, misschien zelfs bindingsangst of verlatingsangst. Ik laat geen vrouw toe.
Ik denk dat je onvermogen om met vrouwen om te gaan een tweeledig karakter heeft. Je kunt het je moeder niet vergeven wat zij je vader en jou heeft aangedaan. Daardoor is jouw moeder symbool komen te staan voor alle vrouwen die je liever niet zou willen tegenkomen en niets mee te maken wilt hebben. De onbewuste denkfout die je daarbij maakt is dat niet alle vrouwen als jou moeder zijn.
* Liebe Macht Frei *

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”