Relatie onder druk door verlieservaring partner
Geplaatst: 19 aug 2018 02:42
Hallo,
Ik heb sinds een jaar een relatie die een hele tijd goed liep. Kort voor dat mijn vriendin bij mij kwam wonen is er één van haar dochters weggelopen en naar haar vader gaan inwonen. Momenteel wilt zij niks meer met haar moeder te maken hebben. Waarom ze is gaan lopen weten wij ook niet. Het had niks met de nieuwe relatie te maken, dit weten we wel. Voor mijn vriendin is dit momenteel ondragelijk. Het gemis, de grote waarom vraag. Sindsdien weegt dit zwaar door op de relatie.
Mijn vriendin werkt dit uit op mij. Ze verwijt me dat het mijn schuld is, dat ze niks had moeten beginnen met mij.... .
Ze kleineert me dat ik een klein kind ben, niks van het leven afweet, dat ik er opvoedkundig niks van bak naar haar ander kind. Als ik een iets verkeerd doe dan moet ik het uitzweten en worden de andere dingen die ik is ooit verkeerd deed terug mee opgerakeld en naar mijn hoofd geslingerd.
Als je steeds oude koeien uit de gracht blijft halen tijdens een nieuwe discussie dan verzamel je op den duur een hele waslijst. Moest ik nu nog veel verkeerd doen dan kon ik het nog snappen maar dan nog... .
Maar als mijn vriendin een aantal dagen in een nog negatiever spiraal zit dan het permanent negatief spiraal waar ze sowieso al inzit, dan moet ik het ook bekopen want dan doet ze giftig, kan ik niks goed doen en laat ze me maar voor wie ik ben en ligt ze me af te snauwen.
Ik heb heel veel begrip voor haar verlies en ik zie haar ook graag maar ik ben ook maar een mens. Ze doet ook minder en minder, ligt meer in haar bed dan wat anders en tot overmaat van ramp is ook beginnen drinken. Zo drinkt ze al een aantal maanden en tot wel 3 flessen wijn op een dag en dit 7 op de 7. Er gaat geen dag voorbij zonder wijn.
Ook is ze, sinds ze bij mij woont heel bazig en soms dominant geworden. Zij vind bv dat ik het maar moet goed vinden dat ze binnen rookt. Zij woont er ook en ik wist dat ze rookte, krijg ik te horen. Ook mijn huis dat eigendom is, waant zij mee van haar. Ook van een gezamelijke rekening voor de gemeenschappelijke kosten moet ze niet van weten. Zij heeft mijn bankkaart meer op zak dan ik zelf.
Ook haar ander kind neemt dit een stuk over want aan mij wordt niks gevraagd wat wel of niet in huis mag en kan. Als het toilet bezet is en haar dochtertje moet naar het toilet, dan stormt ze zomaar de badkamer in en plast in de badkuip. Ik vind dit absoluut niet kunnen, maar ik mag er niks van zeggen terwijl het mijn huis is en toch best ook wel huisregels mag stellen, denk ik zo.
Met momenten begin ik dit zo beu te worden dat ik ze soms liever terug uit mijn huis heb.
Ik heb sinds een jaar een relatie die een hele tijd goed liep. Kort voor dat mijn vriendin bij mij kwam wonen is er één van haar dochters weggelopen en naar haar vader gaan inwonen. Momenteel wilt zij niks meer met haar moeder te maken hebben. Waarom ze is gaan lopen weten wij ook niet. Het had niks met de nieuwe relatie te maken, dit weten we wel. Voor mijn vriendin is dit momenteel ondragelijk. Het gemis, de grote waarom vraag. Sindsdien weegt dit zwaar door op de relatie.
Mijn vriendin werkt dit uit op mij. Ze verwijt me dat het mijn schuld is, dat ze niks had moeten beginnen met mij.... .
Ze kleineert me dat ik een klein kind ben, niks van het leven afweet, dat ik er opvoedkundig niks van bak naar haar ander kind. Als ik een iets verkeerd doe dan moet ik het uitzweten en worden de andere dingen die ik is ooit verkeerd deed terug mee opgerakeld en naar mijn hoofd geslingerd.
Als je steeds oude koeien uit de gracht blijft halen tijdens een nieuwe discussie dan verzamel je op den duur een hele waslijst. Moest ik nu nog veel verkeerd doen dan kon ik het nog snappen maar dan nog... .
Maar als mijn vriendin een aantal dagen in een nog negatiever spiraal zit dan het permanent negatief spiraal waar ze sowieso al inzit, dan moet ik het ook bekopen want dan doet ze giftig, kan ik niks goed doen en laat ze me maar voor wie ik ben en ligt ze me af te snauwen.
Ik heb heel veel begrip voor haar verlies en ik zie haar ook graag maar ik ben ook maar een mens. Ze doet ook minder en minder, ligt meer in haar bed dan wat anders en tot overmaat van ramp is ook beginnen drinken. Zo drinkt ze al een aantal maanden en tot wel 3 flessen wijn op een dag en dit 7 op de 7. Er gaat geen dag voorbij zonder wijn.
Ook is ze, sinds ze bij mij woont heel bazig en soms dominant geworden. Zij vind bv dat ik het maar moet goed vinden dat ze binnen rookt. Zij woont er ook en ik wist dat ze rookte, krijg ik te horen. Ook mijn huis dat eigendom is, waant zij mee van haar. Ook van een gezamelijke rekening voor de gemeenschappelijke kosten moet ze niet van weten. Zij heeft mijn bankkaart meer op zak dan ik zelf.
Ook haar ander kind neemt dit een stuk over want aan mij wordt niks gevraagd wat wel of niet in huis mag en kan. Als het toilet bezet is en haar dochtertje moet naar het toilet, dan stormt ze zomaar de badkamer in en plast in de badkuip. Ik vind dit absoluut niet kunnen, maar ik mag er niks van zeggen terwijl het mijn huis is en toch best ook wel huisregels mag stellen, denk ik zo.
Met momenten begin ik dit zo beu te worden dat ik ze soms liever terug uit mijn huis heb.