Op dit moment heb ik als getrouwde man ernstige relatieproblemen die 100% te maken hebben met de midlifecrisis. Ik ben diverse keren vreemd geweest met een andere vrouw terwijl ik duidelijk wist dat ik mijn eigen vrouw niet kwijt wilde. Ik dacht in deze andere vrouw iets te vinden dat mijn eigen vrouw niet had op het gebied van activiteiten, sport en avontuur. In mijn fantasie voldeed deze andere vrouw perfect aan mijn ideaalbeeld terwijl ze daar enkel op zinspeelde door vooral beloftes te doen en eigenlijk weinig tot niks na te komen.
Op de een of andere manier ontstond er in mijn gedachte een soort van soulmate (zielsverwant) en voelde ik me bij haar erg thuis. Tijdens onze stiekeme afspraakjes waarbij we telkens iets actiefs gingen doen gingen we steeds meer met elkaar knuffelen en begonnen we elkaar steeds verder af te tasten. We zijn niet met elkaar naar bed geweest omdat ik dat duidelijk niet wilde en omdat ik misschien in mijn achterhoofd had dat er vanaf dat moment geen enkele weg meer terug zou zijn. Of misschien wilde ik dat mijn vrouw niet aan doen? Dit laatste is voor mij erg onduidelijk.
Nu is deze relatie met die andere vrouw verbroken en ook het contact is nu stopgezet. Ik probeer nu verder te gaan met mijn eigen vrouw waar ik nog steeds erg veel van hou. Maar die stelt mij natuurlijk steeds meer vragen over wat er dan allemaal wel is gebeurd. En dat is natuurlijk erg pijnlijk voor ons allebei.
Op dit moment heb ik dus een duidelijk hekel aan mezelf en heb overal op het internet gelezen dat mijn gedrag duidelijk overeenkomt met gedragskenmerken van mannen in de midlifecrisis. Ik herken me duidelijk in tientallen algemene gedragskenmerken.
Mijn vraag aan jullie is: Heeft het zin om mezelf te laten behandelen bij een psycholoog (waar ik inmiddels een afspraak mee heb gemaakt) of zeggen jullie dat de midlifecrisis een onvermijdelijk periode is waarom mannen en vrouwen in veel gevallen hun huidige relatie en gezin ten gronde richten op zoek naar een nieuwe wereld die vooral lijkt te bestaan uit fantasiebeelden van een ideale toekomst? Met andere woorden: Zijn emotionele gedragsproblemen voorkomend uit de midlifecrisis te behandelen?