Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Hallo,

Al vanaf vroege puberteit heb ik een spiegelangst. Als ik mijn reflectie ergens zie voel ik me heel naar, bijna ziek, misselijk, benauwd. Het is een heel drukkend en diep verdrietig gevoel. Ik duik weg van alle foto's die van me genomen kunnen worden. Slechts mijn badkamerspiegel is veilig, en dan alleen als het badkamerlicht uit is en mijn reflectie niet heel duidelijk is. Winkelruiten, achteruitkijkspiegels, zelfs de contouren van mijn schaduw of de kleinste weerspiegeling in een donkere monitor of tv scherm doet me al naar adem happen.

Het is een onterechte angst. Dat weet ik verstandelijk. Ik ben geen lelijke man, heb een rijk sociaal netwerk, een fijne baan, ben enthousiast over veel verschillende dingen. Ben creatief, maak muziek en ik schrijf. Heb ook nooit veel problemen gehad met het ontmoeten van vrouwen. Toch lopen mijn relaties vaak erg lastig. Mijn langste relatie is maar tweeënhalf jaar.

In de loop der jaren ben ik steeds meer gaan voelen dat er ergens een 'gat' in me zit. Ik kan het gat nergens mee vullen. Ik heb vroeger heel erg in mijn ego gezeten. Zo ontsnapte ik het gat. Ik was zanger in een populaire band, de stoere frontman die mooie, gevoelige liedjes zong. Ik was zeer egoïstisch in de relaties die ik had. Het draaide vooral om mijn wensen, mijn grillen, mijn gevoelens. Vriendschappen hadden vaker dan niet een houdbaarheidsdatum en ik heb veel mensen achter me gelaten.

De laatste tien jaar ben ik wat kalmer geworden. Ik heb drie jaar groepstherapie gevolgd, wat goed voor me was. Ik denk dat ik mijn emoties iets beter begrijp en er ook iets rustiger naar kan handelen. Maar nog steeds word ik soms overspoeld door heftige gevoelens, eindeloos gepieker en negatieve gedachten.

Een grote complexe factor is ontstaan toen ik mijn ex K tegenkwam. Een vrouw met een hoop psychische bagage. Borderline, suïcidaal en depressief maar iemand waarmee ik het ook zo fijn kon hebben. Zij is mijn drug. Ik werd zo ontzettend verliefd op deze prachtige vrouw, ook al was het vanaf onze eerste date al enorm complex en regeerde de angst vanaf dat eerste moment. Ik was altijd met haar bezig. Maar alles voelde zo intens. Dat is zeven jaar geleden en in die zeven jaar blijven we naar elkaar trekken, ook al zijn we nooit langer dan twee/drie maanden bij elkaar. De ene keer duw ik haar weg, dan zij mij. Soms is het anderhalf jaar stil, dan weer een paar maanden, maar we trekken altijd naar elkaar toe. Het is een constante machtsstrijd. Het is een obsessie, een verslaving, waar ik niet bij weg kan en wil blijven.

Het treurige is dat ik door deze gevoelens ook nooit echt een andere relatie een kans kan en wil geven. Na een half jaar valt de vrouw toch stiekem tegen en mis ik de enorme highs die ik met K beleef, zowel op seksueel (zeer grensoverschrijdend) als emotioneel vlak.

Ergens heeft het allemaal met elkaar te maken. Maar ik kan het niet doorbreken. De bron zal liggen bij de slechte relatie die ik met mijn moeder had. De angst en eenzaamheid die ik als kind heb gevoeld. Mijn moeder was ook depressief, kon geen affectie tonen, was manipulatief naar mij als kind en was angstig en boos. Ze heeft leugens over mijn vader verteld waardoor ik hem 22 jaar niet heb willen zien. Inmiddels is ze vorig jaar overleden, nadat ik bijna tien jaar geen contact met haar heb gehad.

Mijn laatste relatie is enkele dagen geleden stukgelopen nadat mijn ex erachter kwam dat ik weer via mail contact had met K. Ze is er helemaal kapot van. Wat ik heel goed begrijp. Er is weliswaar niets gebeurd tussen K en mij maar het feit dat er weer contact is met de ex waar ik zoveel gedoe mee heb gehad, en die zo slecht voor mij is (en ik voor haar) kan zij (natuurlijk) niet begrijpen. Ze voelt zich verraden. En dat is ze ook.

Tegelijkertijd ben ik toch ergens op de achtergrond nog bezig met de afwijzing die K op dit moment laat zien (want na een kort aftasten heeft zij zich weer uit het contract onttrokken). En ik kan mezelf voor mijn kop slaan dat ik zo kwaadaardig ben. Nog steeds zo bezig met mijn eigen pijn. Mijn huidige relatie was met iemand die echt goed voor me was. Iemand die haar best deed mijn tekortkomingen te snappen, te accepteren. Ze wilde samen met mij groeien. Ze was veilig. Maar voor mij was al die veiligheid ook zo onrustig. Het voelde saai en ik miste zoveel in de dynamiek en de spanning. Het is ook iemand die zelf heel erg worstelt met haar plek in deze wereld en mijn verraad heeft haar weer een nieuwe afwijzing opgeleverd waarin ze weer niet goed genoeg is.

Het is zo verdrietig. En alhoewel ik nooit depressief ben geweest voel ik het wel steeds meer drukken: hoe kan ik dit ooit oplossen? Hoe kan ik ooit dit gat dichten? Hoe kan ik mijn ex K ooit loslaten en niet alles met haar vergelijken? Hoe kan ik ooit rust en kalmte vinden in een nieuwe relatie? Hoe kan ik mijn egoïstische natuur ombuigen naar oprecht snappen dat wat ik doe, mensen soms heel erg rot laat voelen?

Dat mijn ex nu zo'n pijn heeft komt ook omdat ik de situatie maar heb laten lopen. Ik had veel eerder mijn gevoelens moeten delen. Maar ik bevries als het op beslissingen nemen aankomt. Ik kan geen echte verantwoordelijkheid nemen. Omdat ik altijd een deur open wil houden naar iets beters (en vaak naar K). Omdat ik altijd zoveel paniek voel als ik denk aan wat de gevolgen zijn van een beslissing nemen. Ergens voor kiezen.

Het is een lang verhaal geworden. Maar het is mijn verhaal. En ik hoop zo ooit een weg te vinden uit dit verdrietige moeras. Want nu zink ik nog steeds elk jaar een beetje dieper weg..
Jane-doe
Berichten: 148
Lid geworden op: 15 apr 2017 18:03

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Hallo Carlpoppa,

Goed dat je je verhaal hier doet denk ik, ik lees veel complexe gebeurtenissen die je hebt meegemaakt.

Je schrijft dat je groepstherapie hebt gehad. In hoeverre is jouw jeugd daar besproken en de invloed van de band tussen jou en je moeder op jou?
In de loop der jaren ben ik steeds meer gaan voelen dat er ergens een 'gat' in me zit
Goed dat je je hiervan bewust bent. Heb je zelf het idee dat je dit probeert te vullen met gevoelens die je voor je ex hebt? Die heftige en intense gevoelens? Het klinkt alsof je je wilt vasthouden aan die constante highs zodat jij je maar goed voelt. Terwijl dat continu aantrekken/afstoten eigenlijk ontzettend schadelijk is voor je zelfvertrouwen, vertrouwen in een ander, je eigen grenzen. Eigenlijk zou je hier gewoon gelijk 'Cold turkey' mee moeten stoppen, want je zit in een eindeloze cirkel waar je niet uitkomt en dus ook niet verandert. Maar je bent tegenstrijdig in dingen. Enerzijds wil je veranderen en anderszijds schrijf je dat je niet bij haar weg wilt blijven.

Wat wil je dan wel precies? Als die angst voor beslissingen en gevolgen er niet zouden zijn, wat wil je dan voor jezelf?

Heel eerlijk? Als ik het zo lees denk ik dat je misschien eerst moet werken aan hoe je jezelf weer kunt accepteren, hoe je jezelf affectie kan geven en bovenal, hoe je de liefde en aandacht niet op eerste plaats uit iemand anders haalt, maar uit jezelf! dat houden van jezelf en jezelf goed genoeg voelen het belangrijkste is en dat jij ertoe doet. Je bent het waard.
Dat betekent investeren in jezelf en goede hulp hierbij zoeken want alleen is dit een moeilijke opgave. Maar wel een hele belangrijke opgave om dat 'gat' in je te vullen. Want jij bent de enige die dat kan. Er is niemand die dat gat voor jou kan vullen, zelfs K. niet. Maar ergens denk ik wel dat je dat wel weet.
Als het niet gaat zoals je zou willen, herinner jezelf er dan aan dat alles stroomt en niets blijft. In welke situatie je ook zit, het is tijdelijk. Ook dit zal weer veranderen. Het leven is soms imperfect.
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Hoi Jane-Doe,

Bedankt voor je antwoord. Ik ga even in op wat je schrijft:
Je schrijft dat je groepstherapie hebt gehad. In hoeverre is jouw jeugd daar besproken en de invloed van de band tussen jou en je moeder op jou?
In de drie jaar groepstherapie en in de diverse individuele therapiesessies die ik daarvoor heb gehad heb ik de situatie met mijn moeder uitgebreid besproken. Het heeft er voor gezorgd dat ik deels begrijp dat ze het 'niet zo bedoelt' heeft, maar dat loste helaas weinig op wat betreft mijn gemoedsrust. Ik denk zelfs dat het de laatste maanden erger is geworden. Er mist iets. Ik blijf aan iets vasthouden.

Ik denk dat mijn moeder ongemerkt een aantal psychische problemen had. Een sluimerende depressie, borderline, angststoornis. Als gevolg kon mijn moeder mij geen enkele veiligheid en warmte bieden. Ze kreeg mij vrij jong, in een huwelijk wat zij eigenlijk helemaal niet wilde en waar ze direct allerlei problemen in ervoer. Ze heeft mijn vader ook nooit een eerlijke kans gegeven denk ik. Dat uitte zich in hevige spanningen. Mijn vader wekenlang negeren afgewisseld door heftige ruzies waarbij de meubels door het huis vlogen. Dreigen dat ze weg zou gaan met de kinderen om dat nooit te doen.

Toen ze uiteindelijk na twaalf jaar uit elkaar gingen zei ze: "Ik ga jou terugpakken met de kinderen. Ik ga er voor zorgen dat ze je nooit meer willen zien!". Dat is haar gelukt. Mijn zusje was jonger dan ik, maar ik heb al deze onrust heel erg bewust en van dichtbij meegemaakt. Meegetrokken in de dynamiek van mijn moeder, die ik altijd wilde plezieren en tevreden wilde houden, een vader die eigenlijk altijd afwezig was. Hij vluchtte letterlijk in zijn werk, en was alleen heel laat s'avonds thuis. Daarnaast is mijn vader een vrij 'simpele' en onzekere man die het allemaal heel slecht kon plaatsen wat er gebeurde.

Mijn moeder raakte me nooit aan. Heeft in haar hele leven nooit gezegd dat ze van me hield. Heeft me niets geleerd over hoe ik emoties moest verwerken. Terwijl ik daar zoveel behoefte aan had als kind, omdat ik heel gevoelig was. Ik kan me herinneren dat ik rond de acht was en ze begon te dreigen met het kindertehuis. Ze pakte dan de telefoon, belde met iemand en vroeg of ze me op konden komen halen omdat ik te lastig was. Ik zat naast haar te huilen en te smeken: "Mag ik alsjeblieft blijven? Ik zal braaf zijn!". Dit is een periode lang regelmatig gebeurd. Ik heb het sterke vermoeden dat dit gewoon toneelspelletjes waren om mij bang te maken.

Ik heb dit allemaal met mijn moeder geprobeerd te bespreken. Een paar jaar voor haar dood heb ik haar opgezocht. Inmiddels zat ze opgesloten thuis. Ze kwam haar huis niet meer uit omdat ze straatangst had. Ze was onverzorgd, liep helemaal krom, zag er oud uit (terwijl ze toen pas eind 50 was). Ik had inmiddels al enkele jaren contact met mijn vader, die ik na 22 jaar had opgezocht om uit te zoeken wat voor een man dit nu was. Ik wilde zijn verhaal horen. Het bleek een hele fragiele maar goede man te zijn die al 22 jaar lang met verdriet leefde dat mijn zusje en ik hem niet meer wilden zien.

Waar ik mijn eigen pad had gekozen, had mijn moeder mijn zusje nog steeds 'in haar greep': zij geloofde nog steeds alle verhalen. Mijn zusje had inmiddels twee kinderen en mijn vader wilde die zo graag zien omdat er al zoveel was afgenomen van hem (hij had in die 22 jaar meerdere pogingen gedaan om weer contact te krijgen, maar we waren zo bang dat we dat altijd hebben afgehouden). Ik heb mijn moeder gevraagd: "Alsjeblieft, laat dit los. Laat deze hele familie, die al zo lang pijn en verdriet heeft, nu rust vinden. Laat ons dit helen samen. Laat het hier eindigen". Maar het enige antwoord wat ze gaf was weer: "Jij moest eens weten wat die vader van jou allemaal gedaan heeft".

Ik heb toen ook gezegd: "Zeg het nu dan maar! Ik ben 22 jaar lang bang geweest van al jouw verhalen. Vertel dan maar wat er zo verschrikkelijk is aan die man, want ik zie het niet. Ik zie twee mensen die gewoon nooit met elkaar hadden moeten trouwen. Die niet samen kinderen hadden moeten krijgen. Wat is er zo verschrikkelijk aan hem wat hij gedaan heeft? Ik ben nu geen kind meer, vertel me het dan maar". Maar hier wist ze niets op te zeggen omdat het gewoon de boze manipulatieve hersenspinsels van een depressieve vrouw waren.

Het is nooit meer goed gekomen tussen mijn moeder en mij. Ze stierf vijf jaar later, eenzaam in haar huis, aan een hersenbloeding. Ik heb geprobeerd goed afscheid te nemen. Ik ben bij haar geweest toen ze uiteindelijk stierf in het ziekenhuis en ik heb haar beetgehouden en gezegd dat het allemaal goed was. Dat ik van haar hield. Ik ben daarna direct betrokken geweest bij het afscheid, muziek uitgekozen, heb op haar crematie gesproken. Ik heb geprobeerd haar afscheid zo vorm te geven zoals zij het had gewild. Zo heeft ze opgebaard gestaan in haar veilige huisje, en de laatste nacht ben ik bij haar gebleven. Heb ik liedjes voor haar gespeeld op mijn gitaar en heb ik in haar bed geslapen.

Dit allemaal omdat ik natuurlijk wilde dat ze een goed afscheid had, maar ook omdat ik het goed los wilde laten.

Maar dat is dus toch nooit echt goed gelukt. Vorige week voelde ik ook weer zoveel boosheid over haar. Het is soms nog steeds zo moeilijk om dingen goed te doen. Goed voor mezelf te zorgen. Goed voor anderen te zijn. Mijn leven gaat oke en relatief stabiel. Ik heb fijne vrienden, een goede baan en heb het vaak leuk maar onder dit alles schuilt altijd de pijn en het verdriet. En ik merk dat ik haar dat nog steeds kwalijk neem. Ik kan dat gevoel heel moeilijk loslaten.

Ik heb na haar dood (1,5 jaar geleden) geen therapie meer gehad. Vlak voor haar dood had ik die groepstherapie afgerond. Wel ga ik binnenkort een beperkt aantal sessies volgen bij een therapeut in Den Haag, die ook gespecialiseerd is in familieopstellingen en trauma healing.
Goed dat je je hiervan bewust bent. Heb je zelf het idee dat je dit probeert te vullen met gevoelens die je voor je ex hebt? Die heftige en intense gevoelens? Het klinkt alsof je je wilt vasthouden aan die constante highs zodat jij je maar goed voelt. Terwijl dat continu aantrekken/afstoten eigenlijk ontzettend schadelijk is voor je zelfvertrouwen, vertrouwen in een ander, je eigen grenzen. Eigenlijk zou je hier gewoon gelijk 'Cold turkey' mee moeten stoppen, want je zit in een eindeloze cirkel waar je niet uitkomt en dus ook niet verandert. Maar je bent tegenstrijdig in dingen. Enerzijds wil je veranderen en anderszijds schrijf je dat je niet bij haar weg wilt blijven.

Wat wil je dan wel precies? Als die angst voor beslissingen en gevolgen er niet zouden zijn, wat wil je dan voor jezelf?
En dit is inderdaad het punt waar ik helemaal op stuk loop. Ik weet simpelweg niet wat ik wil. Wat ik kan. Wat ik denk, wat ik voel. Het is een groot vraagteken. Gedachten en gevoelens kunnen soms zo snel omslaan. Het grootste punt wat nu speelt is het achter me laten van mijn ex die echt heel erg goed voor me is. Het is zo'n lieve vrouw, ze is slim en zo goed voor me. Het is iemand waarmee ik de meest volwassen relatie tot nu toe heb gehad. Maar ik KAN er niets mee. Het maakt me zo onrustig. Ik focus me op "al" onze verschillen, in plaats van de liefde en blijf haar wegduwen. Zij zoekt de overbrugging, maar ik houd het af. En ik ben me er bewust van, ik vind het verschrikkelijk verdrietig, maar ik kan het niet ombuigen.

Vorige week heeft zij ontdekt dat ik een aantal korte mails heb uitgewisseld met mijn andere ex K (de heftige vrouw) en dat heeft haar enorm veel pijn gedaan. Zij snapt niet dat ik dat verdriet en die heftigheid verkies boven haar. En daar valt ook niets aan te snappen. En nog steeds doet ze nu haar best om samen goed afscheid te nemen. Om dingen samen uit te praten. Naar elkaar te luisteren.

Het benauwd me ook zo intens. Niet de mogelijkheid voelen om een beslissing te nemen. Om mijn ex K te vergeten en niet voor de zoveelste keer in een heftig maar altijd kortdurend avontuur te springen. Er is zoveel aan haar wat aanlokkelijk is: ze is een onvoorspelbare, aantrekkelijke kunstenares. Intelligent. We leven samen altijd in ons rare wereldje van gestoorde seks en rare grapjes. Maar er is geen enkele voedingsbodem om op te bouwen samen. In zeven jaar tijd zijn we misschien een jaar totaal samen geweest. Ik sta nu op het punt weer te beginnen aan een nieuwe ronde maar ik voel aan alles dat ik het ook niet kan weerstaan. Ik doorzie het allemaal. Ik weet dat dit gaat uitlopen op weer drama na een maand. Ik weet dat ik mijn andere ex ontzettend kwets. Maar ook mezelf, en zelfs K. Iedereen gaat hier pijn van krijgen. Maar ik kan het niet laten. Haar korte mails gaan over in appjes, grapjes, liedjes uitwisselen en vandaag vroeg ze al of ik zin had met haar naar een concert te gaan.

Heel eerlijk? Als ik het zo lees denk ik dat je misschien eerst moet werken aan hoe je jezelf weer kunt accepteren, hoe je jezelf affectie kan geven en bovenal, hoe je de liefde en aandacht niet op eerste plaats uit iemand anders haalt, maar uit jezelf! dat houden van jezelf en jezelf goed genoeg voelen het belangrijkste is en dat jij ertoe doet. Je bent het waard.
Dat betekent investeren in jezelf en goede hulp hierbij zoeken want alleen is dit een moeilijke opgave. Maar wel een hele belangrijke opgave om dat 'gat' in je te vullen. Want jij bent de enige die dat kan. Er is niemand die dat gat voor jou kan vullen, zelfs K. niet. Maar ergens denk ik wel dat je dat wel weet.
Dit besef ik me heel goed. Niets kan het gat vullen. Niets kan die leegte en de pijn stillen. Het hele idee van jezelf liefde geven is zo abstract. Ik zou niet weten waar dat begint. Ik heb me deze week ingeschreven voor een Ayahuasca ceremonie omdat ik daar goede verhalen over heb gelezen. En ik hoop dat de nieuwe therapie (familieopstellingen/trauma healing) me nieuwe inzichten kunnen geven. Ik heb mijn verhaal hier van me afgeschreven. Ik praat dagelijks uitgebreid met twee vriendinnen. Maar ik breek er niet doorheen. En na zoveel jaar aankloten, zoeken, lezen, praten en werken voel ik ook wel eens het gevoel van: "Dit gaat me niet lukken". En dat is echt zo'n rotgevoel.

Damn, dit is een heel verhaal geworden. Bedankt voor het lezen.
Jane-doe
Berichten: 148
Lid geworden op: 15 apr 2017 18:03

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Dat geeft niet, ik vind het interessant om te lezen en ik hoop dat het jou helpt dat je even je gedachten en emoties onder woorden te brengen.

Je jeugd klinkt echt heel naar, vreselijk. Ik kan me goed voorstellen dat je nog met allerlei gevoelens zit t.o.v. Je moeder. Je kan het niet meer naar haar uitspreken. Ik vind het knap van je dat je ondanks zo'n kille opvoeding toch nog op een respectvolle manier afscheid van haar hebt genomen, dat zal allesbehalve makkelijk zijn geweest!

Het lijkt alsof je de liefde van je ex beangstigend vindt omdat je niet hebt geleerd hoe het is als een belangrijk iemand van je houdt en die om je geeft. Is dat ook zo? Hebben die rusteloze gevoelens niet meer te maken met angst? Ipv dat het saai is? Angst om haar misschien te verliezen omdat je misschien wel bang bent dat je liefde niet verdient of dat zij uiteindelijk ook wel weer weggaat?

Is het niet een idee dat je met beide dames het contact verbreekt of iig even een poos niet spreekt/ziet. Dat je even de aandacht op jezelf en je aankomende therapie gaat richten. Het lijkt me dat je dan beter gefocust bent en met jezelf aan de slag gaat ipv al die energie weer in het aantrekken/afstoten te stoppen?
Als het niet gaat zoals je zou willen, herinner jezelf er dan aan dat alles stroomt en niets blijft. In welke situatie je ook zit, het is tijdelijk. Ook dit zal weer veranderen. Het leven is soms imperfect.
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Hoi CarlPoppa,
Het is nooit meer goed gekomen tussen mijn moeder en mij. Ze stierf vijf jaar later, eenzaam in haar huis, aan een hersenbloeding. Ik heb geprobeerd goed afscheid te nemen. Ik ben bij haar geweest toen ze uiteindelijk stierf in het ziekenhuis en ik heb haar beetgehouden en gezegd dat het allemaal goed was. Dat ik van haar hield. Ik ben daarna direct betrokken geweest bij het afscheid, muziek uitgekozen, heb op haar crematie gesproken. Ik heb geprobeerd haar afscheid zo vorm te geven zoals zij het had gewild. Zo heeft ze opgebaard gestaan in haar veilige huisje, en de laatste nacht ben ik bij haar gebleven. Heb ik liedjes voor haar gespeeld op mijn gitaar en heb ik in haar bed geslapen.

Dit allemaal omdat ik natuurlijk wilde dat ze een goed afscheid had, maar ook omdat ik het goed los wilde laten.
Dit viel op. Wat ontzettend lief en knap dat je dat deed.

[AAI]
Laatst gewijzigd door volhoudertje op 14 jul 2017 22:46, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: Foutieve aanhef gecorrigeerd
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Dankjewel voor jullie reacties!

Jane-Doe. Je hebt gelijk. Loslaten zou misschien het beste zijn (vooral K). Maar loslaten voelt ook zo fout en moeilijk. Ik voel direct een soort paniek.

Met K heb ik zo'n heftige, intense band. Ze is zo'n prachtige vrouw, het toppunt van aantrekkelijkheid en vrouwelijkheid voor mij en ik ben dan vanuit mijn onzekerheid zo bang dat ik nooit meer een vrouw zal vinden die ik zo aantrekkelijk vind. Ik houd van haar manier van denken, snel schakelen, haar creativiteit, haar kijk op de wereld, haar rare humor, haar duistere kanten, haar onnavolgbaarheid en ook haar ingewikkeldheid. Het is ook een erg unieke en intense seksuele chemie, ik heb met haar pieken gedeeld en situaties beleefd en gezien die ik gewoon met niemand anders zou kunnen delen.. Ik ben zo bang dat - wat ik voor haar voel - ik nooit meer voor en met iemand anders ga voelen: het gevoel dat je samen met zijn tweeën een soort geheime wereld deelt. We noemden dit onze speeltuin, en zo voelde dit ook.

Maar daar tegenover staat de altijd aanwezige angst, het niet gehoord en gezien worden. Conflicten, iemand die net zo bang en onzeker als ik is, maar die daar niet eerlijk over durft te zijn (vind ik) waardoor gesprekken altijd zo beladen zijn omdat ze alles wat we bespreken bij mij terug legt. Ik heb zo vaak geprobeerd dingen te bespreken, maar ze wuift ze weg. Toen mijn moeder overleed en ik er in diezelfde week achter kwam dat mijn stiefvader dood in zijn appartement was gevonden eerder die zomer, heb ik ook vrijwel niets aan haar gehad, behalve extra stress. Ze was zo bezig met dat zij iets voor mij wilde betekenen, maar wilde dit op haar manier doen en als dat niet paste, dan niet.

En daar tegenover N. Een verschil tussen dag en nacht: zo super lief, altijd bereid om naar zichzelf te kijken, intelligent maar ook erg onzeker en daardoor constant een soort afstemmen waardoor ik nooit het idee heb dat ze echt zichzelf is. Mijn muren zorgen er natuurlijk ook voor dat zij extra gespannen en niet zichzelf is. Hierdoor ontbreekt vaak ook voor mij de chemie en de aantrekkingskracht. Maar iemand die altijd het allerbeste voorheeft met de mensen in de wereld om haar heen.. Ze zou rust moeten brengen, maar ik voel me ook zo vaak intens onrustig bij haar.. Maar het contact wat we (nu nog steeds) hebben is heel fijn en vertrouwd. Al is het heel erg zoeken: waar gaan we nu heen? Mijn tijd met haar - tot zover - is ondanks al mijn gespook wel heel goed geweest. Het is de meest volwassen relatie die ik heb gehad en ik kon ook vaak vrij eerlijk zijn over mijn aandeel in conflicten (al waren die er zelden) en voelde ik niet de behoefte om me in te dekken of te verdedigen. Alles was oke.

Ik doorzie ook hoe dit allemaal zo is gekomen, en welke functies de dames vervullen in mijn leven. Ik zie dat - door elke keer terug te keren naar K - ik altijd in een soort destructieve spiraal blijf plakken.. Maar ik kan niet uitleggen hoe intens moeilijk het is om dat gevoel echt los te laten. Ze is een drug, niets minder dan dat. En het lukt mij niet om die verslaving op te geven. Het grootste probleem is dat ik het ook gewoon niet wil, omdat er altijd een groot deel in mij denkt: er IS een manier om dit te laten werken! Als we maar dit bereiken, of dat doen, of dingen op deze manier bespreken, dan moet dit wel lukken. Haar obsessie met mij is ook even groot maar op dit moment zit zij weer in de dominante kant van onze interactie: ik wil te graag, al spreek ik dit zeker niet uit, maar ze merkt dit natuurlijk. Het is een erg aantrekkelijke vrouw, dus aan mannelijke aandacht nooit tekort waardoor ze tussen onze episodes door, ook de nodige avonturen met anderen beleeft (maar net als ik, altijd weer terugdrijft naar ons omdat die relaties toch tegenvallen).

Ik denk - maar dat vul ik nu vooral ook in door onzekerheid - dat ze nu in zo'n avontuur zit. Ik schuur zo'n beetje langs dat gevoel heen, enerzijds wil ze dat wel (vorige week was ze dronken en stuurde ze weer wat berichtjes waarin ik merk dat ze toch wel iets meer wil) maar anderzijds lijkt ze het nu ook erg af te houden. Misschien weer als reactie op dat ik twee weken terug een geplande date heb afgezegd omdat het allemaal te snel en te veel was..

Haar achter me laten zou zeker een oplossing zijn. Maar ik weet niet hoe. Ik heb soms wel twee jaar geen contact met haar, alles geblocked en afgesloten, maar op een of andere manier weet ze altijd wel weer in mijn leven te wurmen en kan ik geen weerstand bieden en zit ik weer volop in mijn nare afhankelijkheid..

Wat ik nu probeer is meditatie. Ik heb dit eerder geprobeerd maar het is me niet eerder gelukt om dit vol te houden. Ik heb het idee dat dit nu wel gaat lukken. Dit plan staat los van beide dames. Het is iets voor mezelf. Mijn hoofd loopt soms zo over dat ik moet proberen om toch wat controle te krijgen over die gedachten. Of niet zozeer controle, maar meer dat ik ze kan zien voor wat ze zijn, en weer los kan laten: het zijn (maar) gedachten en gevoelens. En alles gaat voorbij en is tijdelijk... Dus ook mijn gevoelens voor K, N of wie dan ook..
Jane-doe
Berichten: 148
Lid geworden op: 15 apr 2017 18:03

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Het is een soort van trial-error proces die je hebt met je heftige ex. Ik lees de woorden drugs en avontuur tegenover de woorden angst en niet gehoord/gezien worden..

Je bent je hele leven al bezig met gehoord en gezien te worden, en nu heb je de kans om voor jezelf te kiezen dmv therapie en meditatie. Waarom kies je nu niet voor jezelf? Je weet dat het met je ex weer niet goed afloopt. Het is even leuk, maar daarna stoten jullie elkaar weer af. Het is een fantasie, droomwereld maar geen gelukkig bestaan
Jij bent toch belangrijker dan K?
Als het niet gaat zoals je zou willen, herinner jezelf er dan aan dat alles stroomt en niets blijft. In welke situatie je ook zit, het is tijdelijk. Ook dit zal weer veranderen. Het leven is soms imperfect.
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Verstandelijk heb je helemaal gelijk. Het is ook wat ik (bijna elke dag) tegen mezelf zeg. Toch ben ik er (nog) niet klaar mee. Het is ook zeker iets wat ik mee ga nemen in mijn nieuwe therapie. Het is een combinatie tussen bang zijn nooit meer zoiets mee te maken (wat een irrationele angst is, en paradoxaal op die manier ook altijd voorkomt dat er iets nieuws op mijn pak komt) en de hang naar slechte patronen die bekend voor me zijn toch niet kunnen of willen loslaten.. Ik vind dat een hele moeilijke combinatie om echt met daadkracht te doorbreken.. Ik heb in de afgelopen zeven, acht jaar al zo vaak gezegd: dit is het! Maar al die twijfels en verlangens dwarrelen toch altijd weer terug naar hun plek en daar gaat het mis..
Jane-doe
Berichten: 148
Lid geworden op: 15 apr 2017 18:03

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Dat is ook niet gek, je bent die slechte patronen en 'negatieve' aandacht gewend, het voelt vertrouwd waardoor je dat moeilijk kan loslaten.
Als je een nieuwe weg inslaat voor jezelf dan is dat beangstigend omdat je niet weet wat er gaat gebeuren.
Goed dat je het meeneemt naar therapie, ik hoop ook echt dat het je gaat helpen.
Je zou gewoon eigenlijk ergens anders heen moeten verhuizen en ver weg, helemaal opnieuw beginnen, letterlijk weg van de ellende. Ooit overwogen? Geen negatieve invloeden meer, maar ruimte voor jou om het een en ander te verwerken...
Als het niet gaat zoals je zou willen, herinner jezelf er dan aan dat alles stroomt en niets blijft. In welke situatie je ook zit, het is tijdelijk. Ook dit zal weer veranderen. Het leven is soms imperfect.
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Een klein beetje beweging. Misschien. Een beslissing die ik gisteren heb genomen waar ik nu, 12 uur later, nog steeds achter sta.

Gisteren stuurde K een foto van een metrobestemmingsbord richting mijn huis. Stuurde ze vroeger altijd als ze op weg naar mij was om aan te geven dat ze was vertrokken. Geen bericht verder erbij. Alleen de foto. Dit resulteerde daarna in wat licht flirterig geklets. Ik vroeg of ze verdwaald was, zou een zoekgroep uitzetten met chocoladesoesjes en zaklampen en haar favoriete fles wijn. Toen ik na een kwartiertje zei dat ik ging slapen zei ze plots: "Ja, wij gaan ook slapen". Pff.. Wij? Wij! Weer zo verwarrend. Eerst het bord, daarna de onthulling dat ze niet alleen was.. Op dat soort moment maakt mijn hoofd echt kortsluiting!

Heb al mijn meditatietechnieken ingezet maar toch tot 3 uur wakker gelegen al KON de onrust erger. Het was ook niet zozeer paniek of onrust maar meer de gedachte: wat ga ik nu doen? Wat wil ik hiermee? Gek genoeg was ik ook ergens wel wat kalm omdat ik al vrij snel een plan had bedacht. Wellicht is dit te danken aan de afgelopen week meditatie, maar ik kon de gedachten toch elke keer loslaten. Ze kwamen terug, maar ik kon ze ook loslaten.

Allereerst mezelf ingehouden om direct te reageren, of snachts te mailen maar me wel voorgenomen: morgen vraag ik of we even 5 minuutjes kunnen bellen zodat ik wat duidelijkheid heb. Ergens wil ik niet weten of ze met iemand anders is, maar de onzekerheid nu, waardoor ik toch elke dag met een flink stuk van mijn energie en gedachten bij deze situatie ben omdat niet duidelijk is welke kant het op zou kunnen gaan (los van of dit verstandig is) is ook funest. Dan maar duidelijkheid en die duidelijkheid zou me ook wat vrijheid geven.

Overigens besef ik me ook dat dit maar een halve beslissing is. Omdat ik nog steeds iets bij haar laat voor ik besluit. Maar toch voelt het wel oke.

Het blijft een rare situatie. Dat bord gisteren weer, de flirtberichtjes van vorige week toen ze wat gedronken had, het willen afspreken, een paar dagen daarvoor stuurde ze 'per ongeluk' een uitnodiging voor een concert waar ze graag naar toe wilde. Al horen dit soort dingen ook altijd wel heel erg bij haar, het geeft ook wat gemixte signalen, zeker gezien dit ook deel van ons patroon is: uit elkaar gaan en dan toch weer naar elkaar draaien.

Ik voel me gespannen. Ik wil er geen drama gesprek van maken. Ik wil het kort houden, en ik wil vooral weten waarom we nu vier/vijf maanden (en dan met name de laatste maand) weer om elkaar heen draaien zodat ik - als dat duidelijk is - voor mezelf een beslissing kan maken wat ik hier mee wil.. Ook al maakt het hele idee van een beslissing maken (ook al zou het tijdelijk zijn) me ook wel weer doodnerveus..
Jane-doe
Berichten: 148
Lid geworden op: 15 apr 2017 18:03

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Denk je niet dat ze dat antwoord gaf omdat ze jouw reactie niet had verwacht? Om haar ego wat te redden? En misschien om jouw jaloers te maken?
Ze heeft je onder de duim en dat weet ze waarschijnlijk zelf maar al te goed
Als het niet gaat zoals je zou willen, herinner jezelf er dan aan dat alles stroomt en niets blijft. In welke situatie je ook zit, het is tijdelijk. Ook dit zal weer veranderen. Het leven is soms imperfect.
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Ja, dat moet haast wel. Het is ook een vervelende dynamiek omdat ik dit keer ook echt heel duidelijk besef dat het ook wel eens andersom is geweest. Dat zij heel graag contact met mij wilde en ik haar af hield. Een vriendin van me zegt ook: dit is wat jullie al jaren zijn, en wat jullie ook nog jaren zullen blijven. Het wisselt de ene kant op, en dan weer de andere kant. Hetzelfde, bekende terrein.

Ik moet daarom ook weer heel bewust zijn dat ik mijn beslissing om weer afstand te nemen niet maak om haar weer een signaal te geven. Uiteindelijk probeert zij ook maar haar hoofd boven water te houden en is haar gedrag ook weer het resultaat van een zeer slechte relatie met haar ouders.

Maar op dit moment brengt het me alleen maar onrust en gepieker. Dit is ook niet hoe ik ben als ik gewoon goed in mijn vel zit en als dingen een beetje kabbelen in mijn leven. Ik weet wel dat ik gewoon 'vrienden' met haar niet zie zitten. Ik heb een aantal exen waarmee ik nog steeds een goede vriendschap heb (mijn beste vriendin is een ex) maar bij K spelen zoveel lagen en is er zoveel rare chemie. Ik snap ook niet dat zij dat wel kan, en gezien al haar dubbele signalen zal dat ook echt wel niet zo zijn.

Thanks JD!
Jane-doe
Berichten: 148
Lid geworden op: 15 apr 2017 18:03

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Ik doe niet zoveel hoor 8) maar you're welcome!

Waar zie jij jezelf over 20 jaar carlpoppa? Wat wil je bereikt hebben? Hoe ziet jouw leven er dan uit?
Als het niet gaat zoals je zou willen, herinner jezelf er dan aan dat alles stroomt en niets blijft. In welke situatie je ook zit, het is tijdelijk. Ook dit zal weer veranderen. Het leven is soms imperfect.
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

:)

Ik hoop (en ga er ook eigenlijk wel van uit) dat ik dan nog steeds heel blij word van mooie dingen en dat dat dan - net als nu - mijn drijfveer is. Het klinkt misschien super niet ambitieus maar heel veel hoeft er op zich niet eens te veranderen. Ik heb eigenlijk ook (op de rare dingen die ik boven omschrijf na (en zelfs die dingen hebben misschien toch ook wel iets moois ergens)) best een heel mooi en fijn leven en ik ben over het algemeen ook blij en gelukkig. Vaak zit er ook wel een wat treurige onderlaag onder dat geluk, en in heftige periodes (zoals nu) ken ik mijn uitschieters, maar ik denk dat dat iets is wat bij het leven (en zeker bij mij) hoort. Bij de een wat meer dan bij de ander natuurlijk. En op zich ben ik ook wel blij met mijn intensere kanten. Ik kan daardoor ook echt ontzettend genieten van het leven.

Twee dingen die ik over 20 jaar wel graag anders zou willen zien: ik zou meer van mezelf willen houden (maar wie niet?) en ik zou minder met mezelf bezig willen zodat ik meer aandacht heb voor dingen buiten mijn eigen belevingswereld. Dat zijn overigens wel allebei al dingen die in beweging zijn maar ik ben er nog lang niet. Minder in mijn hoofd, meer in de wereld om me heen. Ik denk dat ik mijn angsten en onzekerheden vaak de macht geef om me tegen te houden. Soms lukt het om daar uit te slippen dat is altijd een erg fijn gevoel en dan vind ik het ook echt leuk om mezelf in zo'n situatie te zien. Ik was een maand of twee geleden op een weekend lange Twin Peaks marathon in de bioscoop en dan vind ik het ineens heel leuk om met allemaal mensen daar te praten en van gedachten te wisselen. Ik zou veel meer die Mike willen zijn dan de Mike die eerst drie afwegingen maakt voordat hij iets doet. Ik merkte dat ik het heel fijn vond om vanuit die luchtigheid met mensen contact te maken. Dus ook dat is iets waar ik graag nog in zou groeien.

Jij?
Jane-doe
Berichten: 148
Lid geworden op: 15 apr 2017 18:03

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

ik zou minder met mezelf bezig willen zodat ik meer aandacht heb voor dingen buiten mijn eigen belevingswereld. Dat zijn overigens wel allebei al dingen die in beweging zijn maar ik ben er nog lang niet. Minder in mijn hoofd, meer in de wereld om me heen. Ik denk dat ik mijn angsten en onzekerheden vaak de macht geef om me tegen te houden.
Ik denk dat meditatie daar ook een goed middel voor is om dit uiteindelijk te bereiken :)
Zijn niet gehoord en geluisterd worden je enige angsten wat je belemmeren?

En wat voor gevoel krijg je bij de gedachte dat je dan nog steeds in zo'n liefdestriangel zit met enerzijds een 'N' en anderszijds 'K'?

Ikzelf kijk niet meer zo ver vooruit. ik bekijk het per dag allemaal :) natuurlijk heb ik wel wensen, maar daarvoor maak ik geen 10-jaren plan meer, dat werkt gewoon niet voor mij.
Als het niet gaat zoals je zou willen, herinner jezelf er dan aan dat alles stroomt en niets blijft. In welke situatie je ook zit, het is tijdelijk. Ook dit zal weer veranderen. Het leven is soms imperfect.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Jane-doe schreef: 20 jul 2017 17:15
ik zou minder met mezelf bezig willen zodat ik meer aandacht heb voor dingen buiten mijn eigen belevingswereld. Dat zijn overigens wel allebei al dingen die in beweging zijn maar ik ben er nog lang niet. Minder in mijn hoofd, meer in de wereld om me heen. Ik denk dat ik mijn angsten en onzekerheden vaak de macht geef om me tegen te houden.
Ik denk dat meditatie daar ook een goed middel voor is om dit uiteindelijk te bereiken :)
Zijn niet gehoord en geluisterd worden je enige angsten wat je belemmeren?

En wat voor gevoel krijg je bij de gedachte dat je dan nog steeds in zo'n liefdestriangel zit met enerzijds een 'N' en anderszijds 'K'?

Ikzelf kijk niet meer zo ver vooruit. ik bekijk het per dag allemaal :) natuurlijk heb ik wel wensen, maar daarvoor maak ik geen 10-jaren plan meer, dat werkt gewoon niet voor mij.
Wel grappig dat je het dan wle aan anderen vraagt en je dan zelf dit antwoord teruggeeft. :o :D
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Jane-doe
Berichten: 148
Lid geworden op: 15 apr 2017 18:03

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Memories schreef: 20 jul 2017 17:20
Jane-doe schreef: 20 jul 2017 17:15
ik zou minder met mezelf bezig willen zodat ik meer aandacht heb voor dingen buiten mijn eigen belevingswereld. Dat zijn overigens wel allebei al dingen die in beweging zijn maar ik ben er nog lang niet. Minder in mijn hoofd, meer in de wereld om me heen. Ik denk dat ik mijn angsten en onzekerheden vaak de macht geef om me tegen te houden.
Ik denk dat meditatie daar ook een goed middel voor is om dit uiteindelijk te bereiken :)
Zijn niet gehoord en geluisterd worden je enige angsten wat je belemmeren?

En wat voor gevoel krijg je bij de gedachte dat je dan nog steeds in zo'n liefdestriangel zit met enerzijds een 'N' en anderszijds 'K'?

Ikzelf kijk niet meer zo ver vooruit. ik bekijk het per dag allemaal :) natuurlijk heb ik wel wensen, maar daarvoor maak ik geen 10-jaren plan meer, dat werkt gewoon niet voor mij.
Wel grappig dat je het dan wle aan anderen vraagt en je dan zelf dit antwoord teruggeeft. :o :D
Haha ja best wel apart he? Ik ben een beetje een uitzondering daarin heb ik het idee. Meeste mensen hebben wel een visie wat ze over zover jaar bereikt willen hebben.
Als het niet gaat zoals je zou willen, herinner jezelf er dan aan dat alles stroomt en niets blijft. In welke situatie je ook zit, het is tijdelijk. Ook dit zal weer veranderen. Het leven is soms imperfect.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Jane-doe schreef: 20 jul 2017 17:37
Memories schreef: 20 jul 2017 17:20
Jane-doe schreef: 20 jul 2017 17:15

Ik denk dat meditatie daar ook een goed middel voor is om dit uiteindelijk te bereiken :)
Zijn niet gehoord en geluisterd worden je enige angsten wat je belemmeren?

En wat voor gevoel krijg je bij de gedachte dat je dan nog steeds in zo'n liefdestriangel zit met enerzijds een 'N' en anderszijds 'K'?

Ikzelf kijk niet meer zo ver vooruit. ik bekijk het per dag allemaal :) natuurlijk heb ik wel wensen, maar daarvoor maak ik geen 10-jaren plan meer, dat werkt gewoon niet voor mij.
Wel grappig dat je het dan wle aan anderen vraagt en je dan zelf dit antwoord teruggeeft. :o :D
Haha ja best wel apart he? Ik ben een beetje een uitzondering daarin heb ik het idee. Meeste mensen hebben wel een visie wat ze over zover jaar bereikt willen hebben.
Ik eigenlijk ook niet, hoor. :)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Jane-doe schreef: 20 jul 2017 17:15 Ik denk dat meditatie daar ook een goed middel voor is om dit uiteindelijk te bereiken :)
Zijn niet gehoord en geluisterd worden je enige angsten wat je belemmeren?

En wat voor gevoel krijg je bij de gedachte dat je dan nog steeds in zo'n liefdestriangel zit met enerzijds een 'N' en anderszijds 'K'?
Je eerste vraag snap ik niet zo goed :)

Wb de liefdestriangel. Pf, man. Dat is een moeilijke. Ik HOOP het niet. Maar ik weet wel dat K echt zo hardnekkig in mijn systeem zit.. dat ik me echt regelmatig af vraag hoe dat moet lopen verder..

Het is frustrerend, want ik ben geen domme man, ik zie het allemaal gebeuren. Ik doorzie hoe onze dynamiek werkt. Ik snap mijn aandeel daarin, en die van haar. Maar nog steeds kan ik dat stuk niet voor de volle 100% loslaten. En wat mijn hoop dan is? Heel eerlijk is mijn hoop dat dat stuk met haar zou werken. Al weet ik ook echt wel beter..
Jane-doe
Berichten: 148
Lid geworden op: 15 apr 2017 18:03

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Je schreef al eerder dat je die angsten had. Maar heb je nog meer angsten die je belemmeren?
Als het niet gaat zoals je zou willen, herinner jezelf er dan aan dat alles stroomt en niets blijft. In welke situatie je ook zit, het is tijdelijk. Ook dit zal weer veranderen. Het leven is soms imperfect.
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Nee, ik denk dat al mijn angsten hier wel opgesomd zijn.
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Inmiddels weer bijna drie maanden geleden dat ik hier met deze post aanklopte. Ik schrik ervan, drie maanden, want het voelt alsof er niets is opgeschoten..

Sterker nog, het lijkt zelfs erger te zijn geworden. In juni was er spaarzaam wat contact met mijn ex K, de vrouw die al acht jaar lang als een rode draad door mijn legen waart. Ik kan haar niet vergeten, mijn andere relaties lopen stuk omdat ik haar niet uit mijn kop kan krijgen. Dat contact begon eerder dit jaar, in maart alweer, en gaat een beetje alle kanten op (behalve de kant die ik wil).

We hebben elkaar enkele weken geleden gezien. Iets waar we al sinds begin dit jaar naar aan toe aan het werken waren. Opvallend was wel dat er dit keer geen seksuele ondertoon in onze gesprekken via mail zat. Normaal was dit altijd het punt waarop de relatie weer begon, en ergens had ik dat ook verwacht. Maar dat bleef uit. Het was een hele fijne dag. We hebben zo'n fijne chemie. Heel veel grapjes, veel fysiek contact, veel praten en constant het gevoel om samen in ons eigen wereldje te zitten. Ik heb dat met niemand anders ooit gehad, het gevoel dat alles 'AAN' staat en dat je samen een soort groot geheim weet. Dat was nu weer..

Eerst in het park ijsjes eten, daarna fietsen naar de bios (zij achterop met haar armen om mij heen), film kijken, uit eten en daarna samen drinken. Aan het eind van de avond kwam er een moeilijk gesprek waarin ze zei over me heen te zijn. Dat ze ergens in het afgelopen jaar besloten had dat dit nooit zou werken. Maar waarom nu wel afspreken? Ze miste me enorm. Ze kon met niemand anders zo fijn naar muziek luisteren, naar concerten, het film kijken was altijd zo leuk met mij en onze grapjes..

Het was zo verwarrend.. Ze vroeg waarom mijn relatie met N was foutgelopen en ik heb eerlijk gezegd: omdat jij toch nog zo vaak in mijn kop zit. Dat vond ze zo erg, maar later zei ze ook weer met een zekere bewondering: 'wij zijn net als een boek. Een prachtig romantisch boek'..

De dag erna direct weer een berichtje of ik naar een concert wilde. Dat ging niet door omdat de kaartjes uitverkocht waren maar later die week kwam ze bij mij eten, serie kijken en spelletjes spelen. Er was fysiek contact, onze voeten onder tafel tegen elkaar plagerig, een aantal keer kwam ze zeer dichtbij me staan en bij het afscheid was er een lange blik (en durfde ik niet te zoenen) en hield ze me heel lang beet..

Het leek ergens naar toe te werken, maar blijkbaar had ik het mis. Toen ik haar na deze tweede date een berichtje stuurde: "Hey baby, ga je mee dit weekend met mij iets leuks doen?" stuurde ze in eerste instantie een positieve reactie maar kort daarna een mailtje met daarin dat we wel binnenkort even moesten bellen om te praten over verwachtingen enzo..

En dat is waar het is.. Ik vind niets moeilijk in het leven dan deze dynamiek. Ik vind het ook zo moeilijk om te merken dat zij blijkbaar over mij heen is (altans ze zegt het) en ook te merken dat er zoveel meer afstand is maar tegelijkertijd ook de hele tijd onze chemie nog te voelen, het fysieke contact, het elkaar lang aankijken..

Om het allemaal nog erger te maken heb ik ook weer wat contact met mijn andere ex N. De vrouw waarmee de relatie misliep omdat K nog steeds op de achtergrond aanwezig is. Ze weet alles, weet ook van het contact dat ik met K heb, en snapt het.. Ze heeft gewoon begrip voor deze gestoorde situatie.. Vorige week stelde ze voor om weer eens seks te hebben, ze miste dat zo erg, en wilde heel graag nog een keer vrijen.. Dat is uiteindelijk ook gebeurd en het is zo verwarrend om al die dingen door elkaar te doen en te halen.. Ik weet dat ik het zelf doe, en ik weet ook dat ik op dit moment aan niemand iets verplicht ben, maar toch is het zo moeilijk om echt een beslissing te maken, een knoop door te hakken..

Ik lijk echt te bevriezen bij de gedachte dat ik ergens voor moet kiezen.. En daarnaast ben ik nog zo geobssedeerd door K.

Ik weet dat dit allemaal kut, opportunistisch en zwak klinkt maar het lukt me gewoonweg niet om mijn hoofd om te gooien, een andere beslssing te maken.. Iedereen met wie ik praat zegt: vergeet K. Ze is niet goed voor je.. En nadat ik heb opgebiecht nog steeds zo met haar bezig te zijn, lijkt het ook alsof ze dat een beetje negeert en maar gewoon inzet op het hele 'vrienden zijn' maar niet inziet hoe diep dit voor mij zit.. EN soms denk ik, ze heeft het voor zichzelf geblokkeerd, weggestopt. Maar misschien is dat ook omdat ik gewoonweg niet kan of wil accepteren dat iets waarvan ik dacht dat het er altijd zou zijn, onze rare obsessie voor elkaar, er niet meer is..

Ze is kunstenares en het gaat nu ook best goed met de kunst. Ze liep hier door mijn huis en wees me er ook op dat er zo weinig verandert was. Er zat een ondertoon in, alsof ik nog precies dezelfde persoon was die ik bijna 2 jaar geleden toen we elkaar voor het laatst zagen.. Wat me ook weer zo onzeker maakt..

Ik hoop door hier weer wat regelmatiger te schrijven, wat minder onrust te hebben.. Want nu draait alles weer om die onrust en ik wil het niet..
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Eerst in het park ijsjes eten, daarna fietsen naar de bios (zij achterop met haar armen om mij heen), film kijken, uit eten en daarna samen drinken. Aan het eind van de avond kwam er een moeilijk gesprek waarin ze zei over me heen te zijn. Dat ze ergens in het afgelopen jaar besloten had dat dit nooit zou werken. Maar waarom nu wel afspreken? Ze miste me enorm. Ze kon met niemand anders zo fijn naar muziek luisteren, naar concerten, het film kijken was altijd zo leuk met mij en onze grapjes..
Dat is eerlijk van haar, dat ze je aangeeft dat het gevoel wat er was er niet meer is. Dat wil niet zeggen dat er geen vriendschap over kan blijven, maar soms moet je eerlijk zijn dat meer dan vriendschap er niet meer inzit. Ondanks dat er sprake is van een fijne chemie en fijne dagen samen, dat kan ook vriendschappelijk en dat heeft ze je nu duidelijk gemaakt, dat het ondanks alles niet gaat werken.

Misschien is het goed om te beseffen dat er een aantrek en afstoot mechanisme is en dat het daarbij zal blijven. Ik denk dat vooral jij teveel wilt en dat zij daar eigenlijk op de manier die jij nog altijd wil, het niet zou kunnen geven. Een hoop die je blijft houden, maar die niet zo gaat worden als dat jij het liefst zou willen en behouden.
Ik weet dat dit allemaal kut, opportunistisch en zwak klinkt maar het lukt me gewoonweg niet om mijn hoofd om te gooien, een andere beslssing te maken.. Iedereen met wie ik praat zegt: vergeet K. Ze is niet goed voor je.. En nadat ik heb opgebiecht nog steeds zo met haar bezig te zijn, lijkt het ook alsof ze dat een beetje negeert en maar gewoon inzet op het hele 'vrienden zijn' maar niet inziet hoe diep dit voor mij zit.. EN soms denk ik, ze heeft het voor zichzelf geblokkeerd, weggestopt. Maar misschien is dat ook omdat ik gewoonweg niet kan of wil accepteren dat iets waarvan ik dacht dat het er altijd zou zijn, onze rare obsessie voor elkaar, er niet meer is..
Je doet jezelf en daarmee ook de anderen tekort. Soms kunnen mensen niet meer geven wat ze nu geven en verwacht je teveel. Verwacht niet teveel, daar word je ongelukkig van. Neem het heft in eigen hand en ga kijken waar jij naast dit hele punt, gelukkig van word. Je kan mensen niet echt veranderen, alleen jezelf. Steek de energie die je in anderen steekt ook wat meer in jezelf. Want in dit hele verhaal zie ik nergens CarlPoppa. Totaal nergens... dat gaat tijd worden.
Ik hoop door hier weer wat regelmatiger te schrijven, wat minder onrust te hebben.. Want nu draait alles weer om die onrust en ik wil het niet..
Nee, het draait helemaal niet om die onrust... het draait altijd om de anderen. ;) En dat zorgt voor onrust en het zorgt ervoor dat je compleet ver van jezelf afstaat.

Je bent welkom, we zien je wel weer wat meer verschijnen.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
CarlPoppa
Berichten: 55
Lid geworden op: 12 jul 2017 21:50

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

Hey Memo,

Dankjewel voor je reactie..

Wb haar eerlijk zijn. We hebben een geschiedenis van acht jaar lang aantrekken en afstoten. Ze heeft eerder gezegd over me heen te zijn, heeft mij weggeduwd, ik haar en elke keer zoeken we elkaar weer op. Ze heeft dit jaar zoveel pogingen gedaan om mij te bereiken en elkaar weer te zien.. Daarna blijft ze me ook nu weer opzoeken, en als ik een stapje terugdoe, doet zij er weer een naar mij toe.. Ze mailt of appt me meerdere keren per dag.. Ik kan zo moeilijk hierin zien dat zij meent wat ze gezegd heeft.. En iets in mij vindt het zo verschrikkelijk moeilijk om dit echt los te laten..

Zij wil vrienden zijn, zegt ze. Maar ik heb me naar geen enkele vrouw op zoveel verschillende vlakken zo aangetrokken gevoelen en ik voel dan ook direct allerlei stemmen in me: "En dat ga je ook nooit meer vinden!". Dus dat opgeven en echt accepteren dat het over is, ik zou niet eens weten hoe het moet.. Mijn obsessie over haar zit zo diep.. Ik associeer zoveel dingen die ik zie, hoor, ruik, voel en denk met haar.. En dat is in acht jaar echt nog nooit minder geworden, al zijn we in die acht jaar misschien net 2 jaar samen geweest..

Je tweede (en derde) stukje raakt me heel erg.. Ik lees de woorden die een vriendin van me ook altijd tegen me zegt, maar ik zou niet eens weten waar ik moet beginnen.. Hoe steek je energie en tijd in jezelf? Mijn leven gaat *net* goed genoeg dat dit gewoon altijd in stand lijkt te blijven: ik heb best een goed sociaal netwerk, veel vrienden (waarvan ik merk dat ze me ook graag zien), ben blij met (en goed in) mijn werk, ik beweeg regelmatig, breng graag (en veel) tijd door met mezelf.. Wat moet ik nog meer doen? Soms heb ik het idee dat ik allemaal dingen niet goed begrijp en daardoor nog steeds al dezelfde fouten maak.. En bij het ouder worden (nu 43) lijkt de tijd soms ook te tikken en denk ik wel eens: straks ben ik oud, en kijk ik terug op een leven vol spijt.. Dingen die ik niet durfde doen, durfde zeggen, durfde voelen..

En daarmee zeg ik niet dat ik de enige ben, maar mijn empatisch vermogen en relativeringsvermogen zijn niet zo goed, waardoor al mijn eigen gevoel altijd zoveel meer binnenkomt dan het leed van anderen.. Iets waar ik me ook weer rot over voel..
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Spiegelangst, relatieproblemen en obsessie met slechte ex

En daarmee zeg ik niet dat ik de enige ben, maar mijn empatisch vermogen en relativeringsvermogen zijn niet zo goed, waardoor al mijn eigen gevoel altijd zoveel meer binnenkomt dan het leed van anderen.. Iets waar ik me ook weer rot over voel..
Dat is interessant, want ik denk juist dat het andersom is. :)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”