..Ik wil heel graag even mijn verhaal kwijt, want ik voel me erg rot en bizar op dit moment. Ik probeer verhaal niet te langdradig te maken, maar dat gaat niet lukken ben ik bang...
Ik heb ruim een half jaar geleden mijn baan opgezegd en naar Portugal vertrokken. Kijken wat het mij zou brengen. Al snel maakte ik contact met een jongen via internet uit Lissabon. Vanaf dag 1 dat we ge-mached waren, hebben we intensief contact gehad. Zelfs voor we elkaar uberhaupt ontmoet hadden vroeg hij elke dag wel hoe het ging en wat ik aan het doen was. Ik vond dat heel erg fijn. Toen ik in Lissabon was hebben we elkaar ontmoet op een avond. Ik voelde me niet gelijk tot hem aangetrokken, maar voelde me wel heel erg op mijn gemak bij hem op de een of andere manier. Na deze ontmoeting ben ik verder door Portugal gaan reizen. Bijna elke dag was er wel contact. Voor een online dating (Tinder) vond ik het bijzonder dat iemand zo veel geduld en interesse had. Na een paar weken ben ik weer terug naar Lissabon gegaan en ging het allemaal heel snel. We waren bijna elke dag bij elkaar, ik sliep in hostels op reis, maar hij wilde graag dat ik bij hem bleef. En zo woonde we praktisch samen. Heel snel! Sex hadden we 'pas' tijdens een weekendje samen weg.
Hij gaf heel veel aandacht, maar eigenlijk een beetje te veel voor mij, omdat ik hem nog niet zo goed kende. Hij wilde elke stap weten wat ik aan het doen was. Hij had destijds een vriend tijdelijk bij hem wonen en waarschuwde mij voor hem...ik heb nooit gesnapt waarom. 1 keer zijn we met z'n drieen een wandeling gaan maken en hij reageerde heel jaloers en zonderde zich af toen ik het met zijn huisgenoot over wat dingen had van Nederland, zoals stroopwafels. Hij voelde zich buiten gesloten. Hij moest ook de hele tijd opmerkingen maken of ik niet liever met zijn huisgenoot wilde zijn etc. Ik dacht...'zo, jij bent écht goed jaloers'. Opzich niet erg, want ik kan ook jaloers zijn en het voelt goed dat iemand om je geeft. Maar ik kon er niet bij wat hij allemaal zei en ik kon hem ook niet niet echt geruststellen. Ik ben met kerst 3 weken naar huis gegaan, ook voor wat afstand was het wel even goed. Maar ik had wel een ticket voor oud&nieuw naar Lissabon geboekt, zodat we samen verder konden kijken. Ik was nog niet thuis van het vliegveld of ik kreeg allemaal vervelende berichtjes dat hij met zijn vriend/huisgenoot had gepraat en dat ik hem niet had verteld dat ik leuk met hem een uur had zitten praten. Het waren maar 10 minuten hoogstens en het lijkt mij normaal dat je even praat met iemand die je tegen komt in een huis. Er was echt niks aan de hand, maar hij geloofde het maar niet. Eenmaal thuis heb ik 1 keer op Tinder ingelogd. Binnen enkele minuten kreeg ik van hem berichtjes wat ik op Tinder deed. Het bleek dat hij elke dag heel vaak keek of ik ingelogd was. Ik heb dat heeeeel lang moeten aanhoren. Ik was echt helemaal niets aan doen, behalve uit verveling blanco te staren naar de app.
Maar goed, deze man (41 jaar) zit zelf op een fetish site (Fetlife) en heeft als hobby om vrouwen sensueel te fotograferen. Hij was daar in het begin heel open over. Ook als hij een fotosessie had. En de foto's die hij maakte zijn heel erg mooi en sensueel, maar deze fetisch wereld kwam voor mij sowieso nogal hard aan. Maar sinds we wat serieuser werden begon hij de fotosessies te verzwijgen. Omdat hij zo intensief bezig was om mijn leven te controleren (alle contact dat ik met anderen had was verdacht) ben ik wat dieper gaan kijken wat hij aan het doen was. Zo kwam ik erachter dat hij een meisje van 18 in zijn bed had gefotografeerd, van de fetisch site. Ik was goed boos en ben naar een hostel vertrokken, vooral ook om het feit dat hij alles van mij wilde weten, maar nu wel zelf dingen verzweeg. Eenmaal in het hostel werd duidelijk dat hij het hele hostel concept maar niks vind, hij kon het niet uitstaan dat ik in pyama rondliep (lange mouwen en tot over de knie, kun je nagaan) terwijl er andere mannen waren. Hij begon mij zelfs op den duur een hoer te noemen. Hij zei trouwens dat hij maar 1 meisje had gefotografeerd en zei alleen maar 'maar je wist dat ik vrouwen fotografeerde toen ik je leerde kennen...en je hebt nooit iets gevraagd, dus waarom zou ik dan iets zeggen'. Later bleek dat hij nog een meisje had gefotografeerd in de 3 weken dat ik in Nederland was, en hij had het op een dag gedaan dat hij wist dat ik de hele dag niet bereikbaar zou zijn. Een model, maar ook van de fetish site. Ik geloof dat hij met haar geen sex heeft gehad, maar het feit dat hij dingen verzweeg deden mijn maag omdraaien. Ook de excuses die hij omboog naar ja ik wist dat je verdrietig zou zijn, en tja je hebt me ook niks gevraagd en je wist het dat ik fotografeerde. En....IK ga niet naar hostels. Hij wist mij keer op keer te vinden in Lissabon in welk hostel ik zat, waarna ik uiteindelijk weer bij hem bleef in zijn huis. Maar het vertrouwen was weg en ik bleef sindsdien achterdochtig...maar ik ging wel elke keer weer opnieuw naar hem terug. Ik ben met veel ups en downs eind februari toch weer naar huis gegaan, want de ruzies en zijn stalkgedrag begonnen ernstige vormen aan te nemen. Eenmaal thuis had hij direct weer een fotosessie met onder andere dat 18 jarige meisje weer, ik vroeg er rustig naar, maar hij werd heel boos naar mij toe. Ik vond het alleen maar respectloos dat hij dit weer deed zonder weer iets te vertellen. Hij had het er over om mijn kant op te komen, maar die plannen verdwenen als sneeuw voor de zon. Omdat hij verder ging met zijn leven had ik besloten om een enkel ticket naar Boedapest te boeken, omdat ik me thuis depressief begon te voelen. Hij gaf mij een ultimatum...of je gaat en het is over of je zegt je reis af. Ik zei bekijk het maar, maar toch bleef hij contact houden en juist meer dan ooit zijn vriendin te noemen. Maar niets wat ik in Boedapest deed was goed. Hij belde continue en bleef nare berichtjes sturen...maar ook afgewisseld met lieve en leuke berichten. Hij had er grote moeite mee dat ik 3 of 4 avonden van de 2,5 week dat ik er was een biertje ging drinken ergens. Ik moest sowieso altijd laten zien dat ik een broek aanhad en geen rok. En dat deed ik nog ook voor de vrede. Ik heb in het hostel een vrouw ontmoet waar ik op den duur veel mee ben opgestrokken. Hij kon het niet uitstaan, hij voelde dat zij er voor zorgde dat ik veranderde en dat hij er niet meer toe deed. Hij heeft haar zelfs een boze mail gestuurd om het haar te vertellen (via facebook). Dat gaat voor mij al veel en veel te ver om anderen te gaan lastig vallen. Ik kon maar niet snappen waarom hij haar zo haatte. Hij zou toch blij moeten zijn dat ik iemand ontmoet zodat ik me minder eenzaam voel? Ik ben uiteindelijk na Boedapest een aantal dagen voor hem weer naar Portugal gevlogen, omdat hij zei dat hij zou veranderen (vanwege het verzwijgen van het maken van foto's wederom) en hing zelfs huilend aan de telefoon. Ik besloot het kort te houden mijn bezoek bij hem, om daarna wel weer verder te zien. Foute keus. We hebben een aantal leuke dagen gehad, maar toen ik eenmaal weer thuis was begon hij wraakacties te nemen omdat k in Boedapest was geweest. En hij wist ook dat ik me thuis niet goed voelde, eenzaam. Daar heeft hij ook een paar keer goed misbruik van gemaakt om daar wat over te zeggen. Ook heeft hij elke dag opmerkingen gemaakt over die vrouw die ik ontmoet had (elke keer als hij zag dat ik online of facebook was). Over zijn fouten met fotosessies mocht ik het niet hebben, want dat was het verleden....hij mocht van zichzelf wel Boedapest en die vrouw er de hele tijd bijhalen...want dat was het heden. En toch....elke keer weer contact met hem blijven houden, ondanks het heel fout voelde allemaal. Ik moest zelfs mensen verwijderen uit mijn facebook vriendenlijst. Dat heb ik dus niet gedaan, zo ver krijgt hij mij ook niet. Het slaat werkelijk nergens op. Het contact met hem werk(te) echt verslavend. Afgelopen week waren we aan het chatten samen en toen ik kreeg ik ineens een Portugese tekst tusssendoor. Ik vroeg 'wtf'? (niet meest charmante manier) met wie ben je aan het chatten en hij werd boos als reactie, zei dat hij daar geen zin in had en liet mij zitten. Hij ging slapen. Ik zag dat hij wel een deel van mijn berichten nog las en op online facebook was en toen werd ik helemaal gek in mijn hoofd. Ik heb hem toen overal verwijderd door mijn kwaadheid (facebook, whatsapp...) en nu is hij zo boos op mij dat we amper nog contact hebben sinds ruim een week, en dat is nog nooit gebeurd in het half jaar dat we elkaar nu kennen. Hoe kan ik dit nu doen zegt hij...
Ik heb nog veel meer verhalen, maar de tekst is nu al vrij lang
. Ik heb een en ander opgezocht over emotioneel misbruik en er komen verdacht veel dingen overeen. Vooral het gedeelte dat hij dingen doet en dan de schuld weet te draaien naar mij toe. Ik herken mezelf niet meer ook, ik ben heel erg onzeker en voel me nu heel rot dat hij het contact heeft verbroken.
. 