Psycholoog.net/forum

Hoi allemaal,

Ik wil graag mijn verhaal kwijt. Ik ben alleen. Qua relaties heb ik echt eenmaal een relatie gehad. Het was aan een half jaar. Zij maakte het uit. Nadien zijn we elkaar toch nog blijven zien tot aan 2007 dus ongeveer nog drie jaar later. Ik ben zo stom geweest om in de nasleep toch nog van haar te houden terwijl ze had aangegeven dat ze niets meer voor mij voelde. En dat was best frusterend. Maar gebeurt is gebeurt. Dat onderwerp heb ik met mijn psycholoog uitgepraat en het is vervelend dat het is gebeurt, maar zou ik het opnieuw doen? waarschijnlijk niet omdat ik wat ouder ben nu.. Daarna heb ik geen relatie meer gehad of ondernomen. Omdat ik het te druk had met een depressie en met werken. En op mijn werk kom ik geen vrouwen tegen van mijn leeftijd (28 jaar), alleen ouder en dat zie ik niet zitten.

Ik ben nog maagd en het voelt niet zo prettig. Omdat ik het idee heb dat als ik zoiets vertel dat ik wordt uitgelachen. Ik heb ook bij mijzelf te rade geweest hoeveel waarde ik hieraan hecht. Ben ik meer man als ik geen maagd ben? Ik denk dat voor mij het antwoord ja is. En natuurlijk hoef ik niet mee te doen met de massa. Ik en de "massa" gaan niet samen. Maar het voelt zo als een monnik, alsof ik niet leef.

Nu vind ik vriendschappen maken en onderhouden redelijk lastig. En ik heb het gevoel dat ik er nog niet aan toe ben om aan een relatie te beginnen. Aan de ene kant zou ik dat heel graag willen: Ik mis het aangeraakt voelen, het knuffelen, liefde kunnen geven en ik zou zo graag eens wakker willen worden met iemand naast mij. Aan de andere kant denk ik dat ik zo'n relatie niet vol zou kunnen houden, zonder dat ik mij kan ventileren tegenover vrienden. Ik ben namelijk zo bang dat zij dan de enige is in mijn leven en als je iets hebt en je moet het communiceren dan is het handiger om dit te doen met mensen die je goed kent en niet met die vriendin, zeker als het gaat over die vriendin. En wat ik niet wil is dat als die relatie overgaat ik dan geen vrienden meer over heb, omdat het allemaal haar vrienden zijn.

Ook een bron wat mij weerhoudt om een (sexuele) relatie op te bouwen met iemand is een gebeurtenis uit het verleden. Het was voor de pubertijd en in de pubertijd dat ik een operatie heb gehad aan mijn piemel omdat een bal niet wou indalen (of iets dergelijks). Ik voel mij daar dus nog erg onzeker over. Want hoe leg je zoiets uit? En moet ik het er wel over hebben?

Ik ben niet goed aan iemand toelaten in mijn leven. Degenen die ik echt vertrouw zijn mijn vader, moeder, mijn broer en zijn vriendin. Met mijn psycholoog heb ik overlegd hoe zo'n vriendschap nu in elkaar zit en wat je doet. We hebben het erover gehad het toch goed voor mij zou zijn om toch één vriendschap te hebben met iemand. Ik ben doodsbang om uit te gaan (Het voelt voor mij alsof ik uit een grote hoogte val). Ik ken niemand in mijn buurt, waarbij ik graag samen iets wil doen. Dus ik vind dit moeilijke materie en ik heb geen idee hoe ik dat ooit voor elkaar moet boxen. Ik ken het woord "vriend" of "vriendin" en heb er ook diverse gehad in mijn leven. Maar ik heb geen idee wat het nu betekend? Wat maakt een "kennis" nou tot een vriend/in?

Er zijn vele dagen in het jaar dat ik hiermee goed kan omgaan. Maar zo af en toe (zoals zonet) dan lukt het niet. Hier ben ik dus mee aan het worstelen. Kortom dat moest ik even kwijt.

koen0069 schreef:Ik mis het aangeraakt voelen, het knuffelen, liefde kunnen geven en ik zou zo graag eens wakker willen worden met iemand naast mij. Aan de andere kant denk ik dat ik zo'n relatie niet vol zou kunnen houden, zonder dat ik mij kan ventileren tegenover vrienden.

Vooruit denken en rekening houden met dingen die eventueel mis kunnen gaan kan natuurlijk nooit kwaad, maar … het hoeft natuurlijk helemaal niet zo te lopen, hè?
Probeer ook eens te denken aan alle dingen die wèl goed kunnen gaan. Door alleen maar rekening te houden met allerlei doemscenario’s ben je bij voorbaat al degene die aan het kortste eind trekt. En dat zou toch wel erg jammer zijn, koen.

koen0069 schreef:Het was voor de pubertijd en in de pubertijd dat ik een operatie heb gehad aan mijn piemel omdat een bal niet wou indalen (of iets dergelijks). Ik voel mij daar dus nog erg onzeker over. Want hoe leg je zoiets uit? En moet ik het er wel over hebben?

Dat jij je onzeker voelt is te begrijpen, maar bekijk de zaak even nuchter. Zou iemand het werkelijk uitmaken dat je ooit een kleine operatie hebt ondergaan? Ik kan het me nauwelijks voorstellen.
En hoe leg je zoiets uit? Nou, gewoon zoals je het hierboven omschreven hebt, lijkt me, in een korte maar eenvoudige mededeling.

Seks is hip. Het zal voor velen een troost zijn in deze verder vaak kille en harde wereld. Voor je eerste keer weet je niet wat het is. Het is geen schande om maagd te zijn, sterker nog, het bewaren van je maagdelijkheid kan je veel leed van dit leven besparen. Voel je niet opgejaagd om een (seksuele) partner te vinden, want liefde moet vanzelf komen.

Daarbij wil ik je meegeven dat seks een bijkomstigheid is van liefde. Het staat niet gelijk aan liefde. Liefde is opoffering voor de ander, en dat is niet alleen in seksuele relaties van toepassing. In een relatie hoef je niet bang te zijn dat je je vrienden verliest. Het is vanzelfsprekend dat je hen wat minder tijd kan schenken. Je vrienden zullen, zolang je je enigszins redelijk gedraagt, bevriend met jou blijven. Het is erg onwaarschijnlijk dat ze bij een eventueel conflict de kant van je partner kiezen.

Vriendschappen zijn erg belangrijk en kunnen levenslang zijn. Seksuele partners kan je ook levenslang zijn, maar dat komt veel minder voor. Als je merkt dat je goed bevriend met iemand raakt koester dan die vriendschap, want zonder vrienden kan je niet.

Wat betreft je onzekerheid en schaamte, die zijn onnodig. Iedereen is vol imperfecties. Dat is wat de natuur mooi en interessant maakt. Zoals jij heb ik littekens, en deze hinderen me niet. Voel je niet onzeker over deze herinneringen aan wat je al hebt doorstaan. Je zou er juist zelfverzekerder door moeten worden, want je bent iets heftigs ondergaan en bent daar beter uitgekomen. Als je je door je uiterlijk onzeker voelt doe je jezelf tekort.

Veel sterkte en succes.

Hoi koen0069,

Is je depressie inmiddels over?

Misschien kun je bij een club/vereniging/bar/kroeg/disco of iets dergelijks vrouwen van jouw leeftijd tegenkomen. Ook via internet zijn er datingsites of ontmoetingen (van mensen met dezelfde interesses) waar je vrouwen kunt ontmoeten.

Dat je maagd bent, waarom is dat zo belangrijk voor je? Ik bedoel; ken je dat programma op RTL4 'ik heb het nog nooit gedaan' ? Heb je enig idee hoe verschrikkelijk achterlijk die mannen zich gedragen onder het motto 'ik ben maagd'. Ze zijn niet alleen onaantrekkelijk, maar hebben ook nog een bepaald denkbeeld waar de meeste vrouwen echt een aversie tegen hebben. It's not such a big deal, en wanneer het jou teveel zelfvertrouwen aan mannelijkheid kost; zou je misschien eens kunnen nadenken om het tegen betaling te laten verhelpen. Maar geloof me, wanneer jij een goed karakter hebt en redelijk normaal kunt doen zoals de massa waar je het over hebt, dan komt het echt wel goed met je maagdelijkheid.

Nu vind ik vriendschappen maken en onderhouden redelijk lastig.

Waarom? Persoonlijk vind ik dit veel belangrijker dan jouw maagdelijkheid. Kun je dat niet onder de loep nemen? Om het even heel bot te stellen; wat mankeert er aan jou volgens anderen?

Ik ben namelijk zo bang dat zij dan de enige is in mijn leven en als je iets hebt en je moet het communiceren dan is het handiger om dit te doen met mensen die je goed kent en niet met die vriendin, zeker als het gaat over die vriendin. En wat ik niet wil is dat als die relatie overgaat ik dan geen vrienden meer over heb, omdat het allemaal haar vrienden zijn.

Wat zeg je? Ik heb dit stukje zo'n 3x moeten lezen! Wanneer je een relatie hebt met iemand, is het inderdaad normaal om met die persoon te communiceren Je bent bang dat zij de enige in je leven is? Uit welke sociale contacten bestaat jouw leven op dit moment dan? Heb je geen sociale contacten, lijkt het mij niet dat zij dat kan verergeren - wat heb je dan immers te verliezen? Heb je wel sociale contacten, wil dat niet zeggen dat die niet naast een relatie kunnen blijven bestaan! Niemand gaat zomaar weg ofzo, en anders komen er wel weer nieuwe contacten.

Degenen die ik echt vertrouw zijn mijn vader, moeder, mijn broer en zijn vriendin.

En zij zullen je direct veroordelen of uit jouw leven blijven wanneer jouw relatie voorbij is???????

Ook een bron wat mij weerhoudt om een (sexuele) relatie op te bouwen met iemand is een gebeurtenis uit het verleden. Het was voor de pubertijd en in de pubertijd dat ik een operatie heb gehad aan mijn piemel omdat een bal niet wou indalen (of iets dergelijks). Ik voel mij daar dus nog erg onzeker over. Want hoe leg je zoiets uit? En moet ik het er wel over hebben?

Is je piemel eraf gevallen? Heb je geen ballen meer? Mankeert er iets lichamelijks aan jouw geslachtsdeel? Ben je niet vruchtbaar meer? Of heb je enkel (zoals gebruikelijk is bij zo'n medische ingreep) slechts een klein sneetje op je penis waarbij vrouwen dat hoogstwaarschijnlijk niet eens kunnen zien? Maak je het niet groter dan het is? Ik begrijp dat de meeste mannen heel erg spits zijn op hun penis, maar laat dat nou net datgene zijn waar vrouwen echt niet wakker van liggen. Laten we nou nét allemaal onze punten van onzekerheid hebben en GEEN SEKS HEBBEN ONDER EEN SCHIJNWERPER EN EEN VERGROOTGLAS. Althans, mijn ding is het niet. Je bent de eerste man niet die zo'n medische ingreep heeft ondergaan en ook niet de laatste, en zij hebben ook een relatie. En trouwens, er bestaan vele ergere dingen aan aandoeningen van het mannelijk geslachtsdeel waarbij je je onzeker over zou kunnen voelen... Denk aan een spaanse kraag, erectiestoornissen of incontinentie. En zelfs daarbij is het niet gebruikelijk dat die personen vrijgezel blijven; enkel vanwege deze zaken.

Kortom; het is maar een penis. Jij bent de persoon achter de penis en wanneer jij een prettige persoonlijkheid hebt en niet onwijs gruwelijk lelijk bent (ja sorry het is misschien oppervlakkig, maar het oog wil ook wat en ze moeten je eerst nog leren kennen ), is de vrouw in kwestie al voor 75% om.

Ik ben doodsbang om uit te gaan (Het voelt voor mij alsof ik uit een grote hoogte val). Ik ken niemand in mijn buurt, waarbij ik graag samen iets wil doen. Dus ik vind dit moeilijke materie en ik heb geen idee hoe ik dat ooit voor elkaar moet boxen. Ik ken het woord "vriend" of "vriendin" en heb er ook diverse gehad in mijn leven. Maar ik heb geen idee wat het nu betekend? Wat maakt een "kennis" nou tot een vriend/in?

Tja, zoek iets wat wel bij je past. Al is dat een psychisch iets met lotgenoten die ook sociaal angstig zijn ofzo, of een hobby of een clubje of weetikveel. Zolang jij je inzet en aan jezelf blijft werken, dan kom je er wel. Ik denk dat de maagdelijkheid toch wel het laatste probleem moet zijn op dit moment en dat je beter eerst kunt werken aan je sociale vaardigheden, karakter verstevigen en zelfbeeld. Wanneer jij vol vertrouwen bent en dit uitstraalt, zullen mensen ook meer geneigd zijn om in jouw buurt te zijn. Vraag collega's op je werk om mee te gaan om iets te gaan drinken of naar de bioscoop - kleine stapjes voor ons, grote stappen voor jou! Uiteindelijk moet het dan wel gaan lukken.

Heck, er zijn maar héél erg weinig mannen die met pensioen gaan en hun maagdelijkheid nog hebben.
Pas na de 30-35 jaar moet je uitkijken want dan gaan vrouwen denken: er moet wel iets mis met hem zijn!
(hoop dat ik nu niemand beledig ) 28 jaar, tja, i suggest you'd hurry and get it over with!

Allereerst bedankt voor het reageren op mijn verhaal en voor jullie meningen.

Ik ben gisteren naar mijn tuin toe gegaan en hem mijn frustraties gebotvierd op de planten en onkruid dat er toch uit moest. En dat voelde even goed! Lekker rustig aan het werk tot een uur of 9 's avonds

Als ik nu mijn verhaal zo teruglees dan vind ik het erg rommelig, het had wel wat gestructureerder gemogen, vind ik zelf. Er had een paar dingen uit gelaten kunnen worden, aan de andere kant voelde ik mij toen zo, en als ik dat niet had geuit dan had ik er nog mee gezeten vermoed ik.

Vooruit denken en rekening houden met dingen die eventueel mis kunnen gaan kan natuurlijk nooit kwaad, maar … het hoeft natuurlijk helemaal niet zo te lopen, hè?
Probeer ook eens te denken aan alle dingen die wèl goed kunnen gaan. Door alleen maar rekening te houden met allerlei doemscenario’s ben je bij voorbaat al degene die aan het kortste eind trekt. En dat zou toch wel erg jammer zijn, koen.

Kortom ombuigen. Niet negatief denken maar positief denken. Ik zal hierover nadenken en voor mijzelf wat punten opschrijven die wel goed zouden gaan in een relatie. Dat is moeilijk, maar ik denk dat ik het kan.

Seks is hip. Het zal voor velen een troost zijn in deze verder vaak kille en harde wereld. Voor je eerste keer weet je niet wat het is. Het is geen schande om maagd te zijn, sterker nog, het bewaren van je maagdelijkheid kan je veel leed van dit leven besparen. Voel je niet opgejaagd om een (seksuele) partner te vinden, want liefde moet vanzelf komen.

Daarbij wil ik je meegeven dat seks een bijkomstigheid is van liefde. Het staat niet gelijk aan liefde. Liefde is opoffering voor de ander, en dat is niet alleen in seksuele relaties van toepassing. In een relatie hoef je niet bang te zijn dat je je vrienden verliest. Het is vanzelfsprekend dat je hen wat minder tijd kan schenken. Je vrienden zullen, zolang je je enigszins redelijk gedraagt, bevriend met jou blijven. Het is erg onwaarschijnlijk dat ze bij een eventueel conflict de kant van je partner kiezen.

Dat is een goede. Die zal ik onthouden. Dat sex een bijkomstigheid is van de liefde. En dat het niet gelijk staat aan elkaar. Een eye opener.

Wat betreft je onzekerheid en schaamte, die zijn onnodig. Iedereen is vol imperfecties. Dat is wat de natuur mooi en interessant maakt. Zoals jij heb ik littekens, en deze hinderen me niet. Voel je niet onzeker over deze herinneringen aan wat je al hebt doorstaan. Je zou er juist zelfverzekerder door moeten worden, want je bent iets heftigs ondergaan en bent daar beter uitgekomen. Als je je door je uiterlijk onzeker voelt doe je jezelf tekort.

Zo denk ik dus niet. Daarbij bedoel ik dat iedereen vol imperfecties is. Het is raar, maar ik beschouw iedereen beter dan ik. Maar dat klopt ook niet. Ik heb ook vele plus punten, die bij anderen niet hebben. En soms zit ik mij op te wreten waarom een ander dat niet weet. Het is blijkbaar een nare gewoonte, die ik mijzelf heb aangeleerd. Dat ga ik eens een keer onderzoeken of over nadenken.

Is je depressie inmiddels over?

Ik denk van wel. Ik lach af en toe. Ik kan tegenwoordig mijzelf bekijken in de spiegel zonder te storen aan mijzelf. Dat was vroeger dus niet het geval, ik vond het verschrikkelijk. Bijvoorbeeld tandenpoetsen was ook moeilijk, dat deed ik met gesloten ogen. Ook was ik vroeger constant negatief bezig, ik zag de mooie dingen niet in het leven. Dat is nu anders. Ik kan genieten van de natuur en ik probeer open te staan voor alles wat het biedt. Alleen soms heb ik even zo'n down momentje, dat ik het toesta van mijzelf om zo negatief te zijn. Laat ik het zo zeggen: ik probeer om positief te zijn. En proberen is al het halve werk.

Dat je maagd bent, waarom is dat zo belangrijk voor je? Ik bedoel; ken je dat programma op RTL4 'ik heb het nog nooit gedaan' ? Heb je enig idee hoe verschrikkelijk achterlijk die mannen zich gedragen onder het motto 'ik ben maagd'. Ze zijn niet alleen onaantrekkelijk, maar hebben ook nog een bepaald denkbeeld waar de meeste vrouwen echt een aversie tegen hebben. It's not such a big deal, en wanneer het jou teveel zelfvertrouwen aan mannelijkheid kost; zou je misschien eens kunnen nadenken om het tegen betaling te laten verhelpen. Maar geloof me, wanneer jij een goed karakter hebt en redelijk normaal kunt doen zoals de massa waar je het over hebt, dan komt het echt wel goed met je maagdelijkheid.

Ik ken het programma van horen en zeggen. Maar nog nooit gekeken, omdat ik mij dan moet aanleren wanneer iets is op de tv en dat doe ik niet. En het programma an sich lijkt mij ook verschrikkelijk. Misschien dat ik daarom nog nooit heb gezien. Misschien moet ik het toch eens bekijken om mijzelf te verbazen in andere mensen zoals ze zich gedragen . Het is goed dat je aangeeft dat "maar hebben ook nog een bepaald denkbeeld waar de meeste vrouwen echt een aversie tegen hebben". Een goed signaal, om te weten hoe niet te doen

Waarom? Persoonlijk vind ik dit veel belangrijker dan jouw maagdelijkheid. Kun je dat niet onder de loep nemen? Om het even heel bot te stellen; wat mankeert er aan jou volgens anderen?

Da's ook een goede. Ik ben wel in het verleden gepest, waardoor ik naar een andere basisschool toe moest. Op de middelbare school werd onaardig tegen mij gedaan. Als ik ging fietsen naar mijn middelbare school werd er onaardig gedaan. Ik kreeg de indruk dat men het niet leuk vond op de manier waarop ik fietste. Ik denk dat het anders is geweest: ze zagen de manier waarop ik fietste als bijzonder, maakten daar opmerkingen over, waarop ik weer inging. Blijkbaar vonden ze het leuk dat ik de dingen zo aantrok.

Ik heb ook wel vaak gehoord gekregen dat ik dom was. Dat heeft mijn moeder wel paar keer tegen mij gezegd terwijl ze kwaad was, en ook heb ik "de indruk gekregen" dat ik zo was omdat ik minder goed kon meedoen qua leerniveau met anderen op mijn 1e basisschool en dat ik daarvoor naar mijn 2e basisschool toe moest.

Vanuit het gepest en de negativiteit die ik in mijzelf heb, kost het veel tijd om iemand te kunnen vertrouwen. Ik ben bang dat iemand toch iets van mij ontdekt dat ze niet leuk vinden. En ik weet ook dat niet iedereen mij aardig moet vinden (want zoiets is niet vol te houden), maar het zit er diep in, het is routine geworden en ik ben dat ook een beetje zat.

Wat zeg je? Ik heb dit stukje zo'n 3x moeten lezen! Wanneer je een relatie hebt met iemand, is het inderdaad normaal om met die persoon te communiceren Je bent bang dat zij de enige in je leven is? Uit welke sociale contacten bestaat jouw leven op dit moment dan? Heb je geen sociale contacten, lijkt het mij niet dat zij dat kan verergeren - wat heb je dan immers te verliezen? Heb je wel sociale contacten, wil dat niet zeggen dat die niet naast een relatie kunnen blijven bestaan! Niemand gaat zomaar weg ofzo, en anders komen er wel weer nieuwe contacten.

Het is misschien de angst van de vorige relatie die ik had. Ik focuste toen voor 100% op die relatie, ja en ik deed nog wel een opleiding erbij maar qua sociale contacten koos ik toen voor haar. Zij was zowel mijn verboden liefde (want ze had zelf aangegeven dat het uit was) als ook mijn enige kameraad, naar wie ik kon uitten. Het is iets waar ik bang voor ben. Maar ik denk dat er een nuance moet zijn (en dat ligt nu pas op): ik koos ervoor dat zij mijn enige contact was, ik had nog andere contacten bij met wie ik zou kunnen praten. Ik heb weinig sociale contacten: naast mijn familie heb ik nog drie collega's waar ik het bijzonder goed mee overweg kan. Ik zeg af en toe een paar buren gedag maar voor de rest houdt het dus op.

"Niemand gaat weg ofzo", mijn ervaring is anders. Sommige vrienden vind ik een periode heel erg leuk en aardig, maar daarna vervaagd de vriendschap omdat ik mij op andere dingen moet concentreren en dan zie je elkaar dus niet meer. Zo gaat dat dus. En dan achteraf denk ik zal ik dan toch eens contact met die persoon opnemen maar dat voelt zo moelijk met de gedachte dat die persoon mij niet zou accepteren omdat we uit elkaar gegroeit zijn.

Is je piemel eraf gevallen? Heb je geen ballen meer? Mankeert er iets lichamelijks aan jouw geslachtsdeel? Ben je niet vruchtbaar meer? Of heb je enkel (zoals gebruikelijk is bij zo'n medische ingreep) slechts een klein sneetje op je penis waarbij vrouwen dat hoogstwaarschijnlijk niet eens kunnen zien? Maak je het niet groter dan het is? Ik begrijp dat de meeste mannen heel erg spits zijn op hun penis, maar laat dat nou net datgene zijn waar vrouwen echt niet wakker van liggen. Laten we nou nét allemaal onze punten van onzekerheid hebben en GEEN SEKS HEBBEN ONDER EEN SCHIJNWERPER EN EEN VERGROOTGLAS. Althans, mijn ding is het niet. Je bent de eerste man niet die zo'n medische ingreep heeft ondergaan en ook niet de laatste, en zij hebben ook een relatie. En trouwens, er bestaan vele ergere dingen aan aandoeningen van het mannelijk geslachtsdeel waarbij je je onzeker over zou kunnen voelen... Denk aan een spaanse kraag, erectiestoornissen of incontinentie. En zelfs daarbij is het niet gebruikelijk dat die personen vrijgezel blijven; enkel vanwege deze zaken.

Kortom; het is maar een penis. Jij bent de persoon achter de penis en wanneer jij een prettige persoonlijkheid hebt en niet onwijs gruwelijk lelijk bent (ja sorry het is misschien oppervlakkig, maar het oog wil ook wat en ze moeten je eerst nog leren kennen ), is de vrouw in kwestie al voor 75% om.

Goed dus.. relativeren: "het is maar een penis". Goed dat je dat allemaal hebt opgeschreven, zo leer ik het zoals jij dat ziet. Ik ga mij dus ergens anders op concentreren dan over dit verhaal.

Vraag collega's op je werk om mee te gaan om iets te gaan drinken of naar de bioscoop - kleine stapjes voor ons, grote stappen voor jou! Uiteindelijk moet het dan wel gaan lukken.

Hele grote stappen, maar ik sluit niets uit. En ik vermoed dat het ooit gaat lukken.

Natuurlijk hoef je je door niemand te laten commanderen over wanneer jij ontmaagd zou meten zijn. Ik kan je alleen maar zeggen dat het er waarschijnlijk niet makkelijker op zal worden. Je wilt een relatie en je vrienden houden, waarom zou dat zo onmogelijk zijn.
Je moet er natuurlijk eerst wel klaar voor zijn, dat is maar normaal.
Durf te zoeken naar wat jij nodig hebt en werk aan de zaken die volgens jou het geluk tegenhouden.

robby0123 schreef:Natuurlijk hoef je je door niemand te laten commanderen over wanneer jij ontmaagd zou meten zijn. Ik kan je alleen maar zeggen dat het er waarschijnlijk niet makkelijker op zal worden. Je wilt een relatie en je vrienden houden, waarom zou dat zo onmogelijk zijn.
Je moet er natuurlijk eerst wel klaar voor zijn, dat is maar normaal.
Durf te zoeken naar wat jij nodig hebt en werk aan de zaken die volgens jou het geluk tegenhouden.

De gedachte is er. Ik moet er alleen nog wat mee gaan doen. Alles een plekje geven, stapje voor stapje. Ook jouw mening wordt gewaardeert. Ik neem het mee.

Je zegt dat je niet goed bent in iemand toelaten in je leven. Herkenbaar.
Je vertrouwt o.a je broer en zijn vriendin. Mijn huidige partner heb ik leren kennen via vrienden van mijn broertje.
Is het geen idee om de vrienden van je broer en evt zijn vriendin wat beter te leren kennen? Op die manier leer je meer mensen kennen en wie weet hoe ver dat groeit.
Heb je geen interesse in een hobby waarbij je onder de mensen komt?
Of desnoods maak je gebruik van het internet en ontmoet je via die weg mensen. Persoonlijk zou ik dat alleen doen als er verder echt geen alternatief is maar dat heeft meer met mijn eigen ervaringen te maken. Het kan bij jou anders uitpakken natuurlijk.

Je maakt je zoveel zorgen over dat je nog maagd bent maar er zijn genoeg vrouwen die daar juist positief tegenaan kijken.
Ik ben 24, wat jonger dan jij bent, maar ik zou willen dat ik het had bewaard voor mijn huidige partner of andersom. Als mijn partner nog maagd bleek te zijn had ik het juist alleen maar mooi en speciaal gevonden als hij het voor mij had bewaard.

En je operatie, dat geeft toch helemaal niet? Mijn ex had iets waardoor de seks niet ideaal was maar had dat gewoon geaccepteerd. Dus als jij alleen maar een kleine operatie hebt gehad dan moet een vrouw wel gek zijn om jou om die reden te laten staan.

Je bent zo aan het worstelen met jezelf maar toch zie ik tussendoor een aantal positieve eigenschappen naar voren komen bij jou. Ik heb het idee dat als de onzekerheden wat minder zijn, je best heel wat moois van jezelf kan laten zien.

Je zegt dat je niet goed bent in iemand toelaten in je leven. Herkenbaar.
Je vertrouwt o.a je broer en zijn vriendin. Mijn huidige partner heb ik leren kennen via vrienden van mijn broertje.
Is het geen idee om de vrienden van je broer en evt zijn vriendin wat beter te leren kennen? Op die manier leer je meer mensen kennen en wie weet hoe ver dat groeit.

Ik ken een paar vrienden van mijn broer en zijn vriendin. Ik ken ze omdat ik ze zie bij verjaardagen. Dan zitten ze in een huiskamer bij elkaar te luisteren en te praten. Het zijn mensen die allemaal hebben gestudeerd, en ze hebben een beetje studentikoos cultuurtje. Ik hoor het aan hun gepraat en hoe ze met elkaar omgaan. En voel mij daar niet bij thuis. Ik overleef dat wel, maar ben dan ontzettend blij als ik weer naar huis toe mag gaan. Ik vind het namelijk ontzettend vermoeiend om met zoveel onbekende mensen in een huiskamer te zitten. Ik ben dan bang, dat iemand iets tegen mij zegt, wat ik behoor te weten en als ik dat niet weet dat deze persoon naar tegen mij gaat doen of doet alsof ik deze persoon heb gekwetst. Zoiets is mij vaak genoeg voorgekomen, in het verleden. Ik weet wat reeël is en wat niet, het is niet realistisch dat ik dat denk, maar het is een gevoel een diep gevoel. Misschien dat je daar iets bij kan voorstellen. Ik observeer, ik praat een woordje en probeer mee te doen.

Bepaalde slag mensen horen bij een bepaalde plek. Ze dringen niet tot mij door. Ik heb een muur om mij gebouwd waar alleen bekende mensen door mogen. En die procedure tot het doorlaten kost tijd, maanden/jaren tijd en ik moet er ook voor open staan. Ik wen ook aan bepaalde mensen, zoals de schoonfamilie van mijn broer. Het is niet dat ik ze leuk vind, maar vrienden kan ik ze (nog niet) noemen. Meer een gemiddelde voorbijganger in mijn leven. Dit terwijl ik ze ommenabij tien jaar ken.

Dit heb ik bijvoorbeeld ook als ik cursus doe, zoals kennismaking met wijnkeuring, in 2011. Die mensen ken ik tijdelijk, nou ja kennen ze roepen wat en ik luister. En voordat je denkt dat je ze echt leert kennen is de cursus al weer over. Ik weet dan ook niet bij wie ik mijn aandacht moet besteden, wie ik nou aardig vind, vind ik dat gezicht aantrekkelijk? Zo werkt het wel een beetje...

Heb je geen interesse in een hobby waarbij je onder de mensen komt? Of desnoods maak je gebruik van het internet en ontmoet je via die weg mensen. Persoonlijk zou ik dat alleen doen als er verder echt geen alternatief is maar dat heeft meer met mijn eigen ervaringen te maken. Het kan bij jou anders uitpakken natuurlijk.

Via internet mensen ontmoeten vind ik moeilijk, je weet niet wie je aantreft. Ik ben daar zo voorzichtig in, dat ik de poging niet eens waag (in ieder geval nu niet)

Ik heb in het verleden zoveel vruchteloze pogingen gedaan voor het zoeken naar een hobby. Ik heb heel veel hobby's, maar die zijn allemaal dingen die ik leuk vind en niemand toe laat. Ik heb geprobeerd te zoeken naar een vereniging in purmerend (waar ik woon). Ik zie dan veel verenigingen en dan ga ik er bij nadenken: vind ik dat wel leuk? zullen daar leeftijdsgenoten van mij bij zijn? En vooral: ik vind het moeilijk, dus het kost mij energie om dit te doen, ik doe het niet... Het klinkt slap, maar ik vind dat ik er ook plezier aan moet beleven dat ik met een open gedachte daar binnen treed. Vorig jaar heb ik éénmaal een cursus van het IVN meegemaakt. Dat ging over de boom in gedichten van schrijvers. Ik vond het erg leuk, maar ik zag niemand waar ik iets mee kon. Geen leeftijdsgenoten, het waren allemaal oudere mensen (dertigers, veertigers).

Ik ben nu lid van een tuindersvereniging, waar het oudere mensen gehalte ook hoog is en ik het gevoel ben dat ik wéér de jongste ben. Maar ik kan voldoende aandacht besteden aan mijn tuintje (400 meter oppervlakte), het groeien van planten, daar beleef ik veel plezier aan. Het is iets voor in mijn eentje. Ik maak er ook foto's van. Het is wel iets waar ik lange tijd van heb gedroomd. Ik ben opgegroeit in een polder waar ik een grote tuin had tot mijn beschikking. Ik woon nu drie jaar op een flatje, op twee hoog. Dus ik vond dat ik van mijzelf wel mocht.

Dus zoals je begrijpt.. ik vind dit moeilijke materie.

En je operatie, dat geeft toch helemaal niet? Mijn ex had iets waardoor de seks niet ideaal was maar had dat gewoon geaccepteerd. Dus als jij alleen maar een kleine operatie hebt gehad dan moet een vrouw wel gek zijn om jou om die reden te laten staan.

Blijkbaar geeft dat wel, anders had ik het niet vermeld, eerder. Het is iets uit het verleden wat ik blijkbaar niet goed heb verwerkt. Goed het werkt allemaal, ook daar ben ik blij om. Ik heb nooit van de niet-ingedaalde bal enig pijn gehad. Maar de gebeurtenis an sich was indrukwekkend, vond ik. En ik heb daar nooit over kunnen praten met familie of met andere mensen.

Het onder narcose gaan is raar, je krijgt dan een injectie in je arm, waarvan degene zegt dat je arm moet ontspannen en ik ontspan mijzelf maar mijn arm is gespannen, waardoor de prik er niet in gaat. De ander roept gefrustreerd dat je moet ontspannen en dan lukt het wel. Maar hoe ontspannen kan ik zijn! En ook, ik was een paar uur van mijn leven kwijt. Een rare sensatie. De wereld is veranderd terwijl ik heb geslapen, vreemde mensen hebben aan mij "gesleuteld" en het is nog dag. Hoe moet ik dat ervaren? Hoe is het om daar negentien jaar lang over te zwijgen, terwijl ik met nog een hoop vragen heb, die ik niet kan uitten.

Je bent zo aan het worstelen met jezelf maar toch zie ik tussendoor een aantal positieve eigenschappen naar voren komen bij jou. Ik heb het idee dat als de onzekerheden wat minder zijn, je best heel wat moois van jezelf kan laten zien.

Zonder enig overdrijven durf ik wel te zeggen dat ik aantal positieve eigenschappen heb. Ik vind het ook gedurft van mijzelf dat ik dit verhaal hier kan opschrijven. Ik durf dat hele operatie verhaal ook niet te vertellen in het openbare leven.

Ik heb in de gesprekken met de psycholoog een aantal dingen verteld, nog lang niet alles want de tijd is zo kort en ik ben lang van stof en soms onduidelijk.

Nu ik meer van je lees zou ik willen dat ik iets anders had gereageerd. Maar nu ben ik veel te moe om voor mijn gevoel beter te reageren.
Ik wil in ieder geval wel alvast zeggen dat het heb gelezen. Ondanks je onzekerheden kom je eigenlijk best sterk over.

zwart schaapje schreef:Nu ik meer van je lees zou ik willen dat ik iets anders had gereageerd. Maar nu ben ik veel te moe om voor mijn gevoel beter te reageren.
Ik wil in ieder geval wel alvast zeggen dat het heb gelezen. Ondanks je onzekerheden kom je eigenlijk best sterk over.

Lief zwart schaapje, droom maar over zwarte schaapjes

koen0069 schreef:

zwart schaapje schreef:Nu ik meer van je lees zou ik willen dat ik iets anders had gereageerd. Maar nu ben ik veel te moe om voor mijn gevoel beter te reageren.
Ik wil in ieder geval wel alvast zeggen dat het heb gelezen. Ondanks je onzekerheden kom je eigenlijk best sterk over.

Lief zwart schaapje, droom maar over zwarte schaapjes

Eens kijken hoe ver ik nu kom met schaapjes tellen. Volgens mij nu een behoorlijk eindje. Ik heb nu zo'n gevoel dat je te moe bent om iets te doen of te zeggen maar niet kan slapen.

zwart schaapje schreef:Ik heb nu zo'n gevoel dat je te moe bent om iets te doen of te zeggen maar niet kan slapen.

Eerlijk gezegd, gaf jij aan met jouw post dat je moe was. Dus ik dacht ik zet er iets liefs erin voor het slapen. Ik was gisteren ook moe, maar had een tukkie gedaan op de bank. De dag daarvoor (ingisteren inmiddels) waren mijn buren 's avonds (22:00 uur) nog aan het verhuizen. Niet prettig als je erg moe bent. Met andere woorden: je aanname was incorrect. Ik heb heerlijk geslapen, en dat mag ook wel een keertje.

koen0069 schreef:

zwart schaapje schreef:Ik heb nu zo'n gevoel dat je te moe bent om iets te doen of te zeggen maar niet kan slapen.

Eerlijk gezegd, gaf jij aan met jouw post dat je moe was. Dus ik dacht ik zet er iets liefs erin voor het slapen. Ik was gisteren ook moe, maar had een tukkie gedaan op de bank. De dag daarvoor (ingisteren inmiddels) waren mijn buren 's avonds (22:00 uur) nog aan het verhuizen. Niet prettig als je erg moe bent. Met andere woorden: je aanname was incorrect. Ik heb heerlijk geslapen, en dat mag ook wel een keertje.

Oh sorry, je leest mijn zin verkeerd maar dat is mijn fout. Ik had het denk ik anders neer moeten zetten.
Ik bedoelde daarmee dat ikzelf zo'n gevoel heb van dat ik moe was om iets te doen of te zeggen maar dat ik moeite heb met slapen.
Sorry!

zwart schaapje schreef:

koen0069 schreef:[quote="zwart sctoe wens.]Ik heb nu zo'n gevoel dat je te moe bent om iets te doen of te zeggen maar niet kan slapen.

Eerlijk gezegd, gaf jij aan met jouw post dat je moe was. Dus ik dacht ik zet er iets liefs erin voor het slapen. Ik was gisteren ook moe, maar had een tukkie gedaan op de bank. De dag daarvoor (ingisteren inmiddels) waren mijn buren 's avonds (22:00 uur) nog aan het verhuizen. Niet prettig als je erg moe bent. Met andere woorden: je aanname was incorrect. Ik heb heerlijk geslapen, en dat mag ook wel een keertje.

Oh sorry, je leest mijn zin verkeerd maar dat is mijn fout. Ik had het denk ik anders neer moeten zetten.
Ik bedoelde daarmee dat ikzelf zo'n gevoel heb van dat ik moe was om iets te doen of te zeggen maar dat ik moeite heb met slapen.
Sorry!

[/quote][/quote][/quote]

Moeite met slapen is iets wat ik mijn ergste vijand niet toewens. Ik wens je een goede nachtrust toe.