Na 20 jaar bij elkaar is mijn huwelijk voorbij en de scheiding ingezet. Als ik terugkijk op de afgelopen maanden is het een bizarre periode geweest waarin ik mijn ex-partner steeds minder begreep en uiteindelijk los moest laten. Al jaren was ze geïnteresseerd in het spirituele, handlezen, reiki, astrologie. Extreme jeugdtrauma's hadden haar getekend maar in onze relatie vond ze rust en geluk...zei ze zelf...
De zoektocht naar verwerking in psychotherapie e.d. trok al jaren een wissel op onze relatie en vooral richting het 'hogere' bleef dit altijd wel aanwezig. Het afgelopen jaar ging dit in de vorm van allerlei energetische therapieën en het ontwikkelen van onvoorwaardelijke zelfliefde, streven naar de vijfde dimensie etc... Ons leven werd hierdoor steeds meer beïnvloed, steeds meer van wat we gezamenlijk deden viel weg...leuke tv series kijken, muziek luisteren, concerten bezoeken, een wijntje drinken, intimiteit en seksualiteit en in plaats daarvan was ze mentaal afwezig, gaf duizenden euro's uit aan therapie, kristallen schedels, boeken, kaartspellen etc. Ook ging het steeds meer over conspiracyachtige overtuigingen...chemtrails, straling, voeding, tweelingzielen...
De 'therapeut' waar ze komt heeft op haar website en Facebook uitgebreide info staan over haar eigen tweelingziel verhaal en heeft dat direct gekoppeld aan het vinden van onvoorwaardelijke zelfliefde, het lijkt een soort 'format'. Het voelde steeds meer alsof ze zich bekeerd had tot een soort spirituele beweging of sekte Ook gaf ze aan haar tweelingziel te kennen en naar hem te verlangen maar dat ze niks met hem kon omdat hij hier zelf achter moest komen. Vaak dacht ik ook dat het kenmerken had van een psychose en dat ze dissocieerde. Ze praat met geesten, engelen en met de schedels en lijkt dat serieuzer te nemen dan contacten in het hier en nu. Zelf vindt ze het allemaal logisch en passend bij haar 'pad'. Ik ging steeds meer kapot, het deed zo'n pijn om haar zo te verliezen. Niets van wat ik nog probeerde om de relatie te redden (therapie, een gesprek met haar therapeut alles werd afgewezen) had effect of realiseerde het tegenovergestelde; 'zie je wel. je begrijpt me niet'. Steeds minder had zij nog de bereidheid om in het huwelijk dingen op te lossen...ze zei daarover: 'zo gaat dat, je trekt wat jaren met elkaar op en dan laat je elkaar weer los'. Ik was verbijsterd over de nonchalance, dit was in ieder geval niet de intentie waarmee ik in de relatie zat!
Het besluit om te scheiden heeft opluchting gebracht, ik ging steeds meer over mijn grenzen in pogingen om te begrijpen en te accepteren wat er met ons gebeurde. Steeds minder kon ik vanuit compassie kijken naar wat er speelde en steeds meer kreeg ik weerzin tegen alle mystieke theorieën en bijbehorende rituelen. Voor mij voelde het spirituele pad steeds meer als vergif in onze relatie en de onvoorwaardelijke zelfliefde als een egoistische keuze waarin ik en ons gezin in de weg stonden. Gevoelens van boosheid, verbijstering en berusting wisselen nog wel steeds van plek...