Hallo,
Ja, stigmatisering. Vooral in de psychiatrie kennen we dat bijna wel allemaal. De maatschappij is heel voorzichtig met het omgang met iemand met psychische klachten/problemen. Dat geldt eigenlijk ook voor de liefde.
Vaak zijn mensen in onze "doelgroep" onzeker of verlegen. Sommigen gaan niet uit, maar vinden het moeilijk om zich te "presenteren".
Waar ik eigenlijk op doel is dat ik vind dat een relatie vinden moeilijk is. Ik zit bijvoorbeeld op een aantal dating site's omdat ik in mijn dagelijks leven eigenlijk niet veel meiden tegen kom. En ja, ik heb meiden in mijn vriendenkring zitten, eigenlijk alleen maar meiden. Ben blij dat ik vrienden met ze ben hoor daar niet van, maar ik merk als ik contact wil leggen met een nieuwe meisje dat het eigenlijk altijd uit draait in broer-zus relatie wat ik heel leuk vind hoor maar was toch eigenlijk naar het andere op zoek.
Het klinkt wel raar hoe ik het nu zo schrijf misschien. Ik zoek... ja ik ben eigenlijk op zoek naar de ware waar ik verder mee kan en wil in het leven. Waar ik vreugde en verdriet mee wil delen. Maar het vinden en contact maken met een meisje is nog niet zo moeilijk. Maar dan komt de "stigmatisering" in werking.
Zodra ik contact heb en het een leuk gesprek wordt en zij krijgt te horen dat ik in een rolstoel zit schrikken ze gelijk altijd af. Dan weten ze nog niet eens wat mijn kwaaltjes van de psychiatrie zijn. Het is ook niet iets wat ik gauw bespreek maar de rolstoel komt al vaak snel ter sprake. Wellicht denken ze gelijk dat ik een verstandelijke gehandicapte ben?
Ik wordt er eigenlijk best wel flauw van. Toen ik nog een baan in de beveiliging had, nog kon lopen en een eigen huis had en overal kon komen was het veel gemakkelijker.
Pff, weet eigenlijk ook niet echt waarom ik dit schrijf, maarja.