Stelen bij eigen werk

[Forever666]

Hallo allemaal,

Ik hoop dat iemand dit nog leest en antwoord wil geven voor morgenmiddag...

Ik ben echt super stom geweest vandaag Ik heb al een tijdje (3/4 jaar) een bijbaantje in een winkel. Altijd super leuk en ga er altijd met plezier heen. Hoe stom ik vandaag ben geweest kan ik zelf daarom ook niet begrijpen. Het gaat niet zo super met mij op het moment, maar ik weet niet of het daaraan te verwijten valt.
Op school sprak ik een meisje en zij vertelde mij dat ze weleens een paar keer iets uit een winkel/supermarkt had gestolen en dat dit echt een enorme kick gaf. In eerste instantie kon ik het me niet voorstellen, ik had nog nooit iets gestolen en kreeg het al benauwd als ik eraan dacht iets mee te nemen zonder te betalen. Maar het meisje ging er steeds meer over door en vertelde ook hoe makkelijk het eigenlijk ging en ook dat het maar om kleine dingetjes gaat. Na een tijdje bedacht ik zelf dat het niet zoveel kwaad kon.. en ik wilde voor mezelf eigenlijk ook weleens kijken of ik ermee weg zou komen en wat voor kick je dan zou krijgen.
De afgelopen week heb ik een paar keer door een supermarkt gelopen en eraan gedacht iets te stelen. Soms had ik het zelfs al gepakt maar kreeg ik het zo benauwd dat ik me bij de kassa bedacht en het toch afrekende. (het gaat hier dus niet om grote dingen maar kleine dingetjes van 2/3 euro ofzo.. maar toch het is het idee).

Ik werk dus zelf in een winkel en daar moest ik vandaag weer werken. Het was na sluitingstijd (ik werk als vakkenvuller). Tijdens werktijd spookte het hele steel-plan steeds door mijn hoofd. Omdat ik nu veel langer in een winkel was dan normaal was de bedenktijd het toch niet te doen steeds voorbij en overtuigde ik mezelf ervan dat het toch niet zo'n kwaad kon. Uiteindelijk stopte ik wat in mijn zak. Ik ging achter in het magazijn naar de wc en toen bedacht ik me dat je de verpakking best kon zien zitten. Ik haalde het product dus uit de verpakking. Op dat moment realiseerde ik mij dat ik er helemaal geen kick van kreeg maar me juist super schuldig voelde. Ik raakte echt in paniek en wilde naar mijn afdelingsmanager toegaan om het te vertellen. Het product was immers al uit de verpakking dus kon ik het niet meer terughangen!

Maar ik raakte zo in paniek en was bang om mijn baan kwijt te raken (ik had het erg naar mijn zin daar en ik kon het geld ook goed gebruiken) daarbij schaamde ik me echt heel diep en durfde ik het niet eens te vertellen. Uit angst ontslagen te worden gooide ik de verpakking dus weg en ging verder met mijn werk. De hele tijd was ik superzenuwachtig en voelde ik me echt zeer schuldig.

Na werk gebeurde waar ik al bang voor was. Mijn manager had de verpakking gevonden, ze zei dat ze daar extra op controleerde omdat er blijkbaar vaker werd gestolen door werknemers! Ze vroeg dus wie het had gedaan en zei dat niemand weg mocht tot dat er iemand had bekend. Ik voelde me schuldig en ook tegenover mijn collega's, ik wilde ze niet ophouden door mijn domme fout. Daarom bekende ik meteen.

Iedereen mocht naar huis en ik moest natuurlijk blijven. Het hoofdkantoor werd gebeld en mij werd verteld dat ik geschorst was en moest wachten tot ze zouden bellen met de verdere consequenties. Maar die kan ik wel raden: ontslag en een geldboete natuurlijk. En daarbij kom ik waarschijnlijk op een zwarte lijst te staan zodat toekomstige werknemers weten dat ik een keer gestolen heb bij een werkgever.

Maar dat heb ik natuurlijk verdiend. Daar leg ik mij natuurlijk ook bij neer.. Maar ik voel me nu zo schuldig dat ik eigenlijk graag langs mijn werk wil gaan (morgen) om mijn excuses aan te bieden. En ook om te vertellen dat het de eerste keer was en de vorige keren dat er een lege verpakking gevonden was het niet door mij kwam!

Maar ik ben echt heel erg bang dat als ik morgen langs ga dat mijn baas verschrikkelijk boos is en mij natuurlijk ook niet wil geloven.. Heb daarom eigenlijk wat tips en steun nodig.. want ik wil toch mijn excuses aanbieden.

Daarnaast (omdat ik minderjarig ben) neem ik aan dat mijn werk ook contact op gaat nemen met mijn ouders. En ik wil het graag eerst zelf vertellen maar nu nog eventjes niet. Mijn ouders zien mij al als probleemkind en houden me vrij streng in de gaten En de laatste paar dagen leek het juist beter te gaan. Mijn ouders waren zelfs trots om mijn goede cijfers. Dat wil ik echt niet verpesten. Maar ik wil het toch eerder vertellen dan dat ze straks worden gebeld.

Ik wou eigenlijk even mijn verhaal kwijt en misschien wat tips ofzo waardoor ik morgen moed heb om mijn excuses aan te gaan bieden... wat mijn baas is niet bepaald een zacht ei dus zal ik waarschijnlijk wel de volle laag krijgen. Ik ben ook bang dat ze mij niet eens wil spreken en gelijk de winkel weer uitstuurt. Wat denken jullie? Hoe moet ik haar benaderen?


Bedankt voor het lezen, een enkele reactie zou al erg fijn zijn

X een erg dom meisje

[volhoudertje]

Dat was inderdaad niet heel erg slim wat je gedaan hebt. Maar je beseft heel goed dat je de fout in bent gegaan en het pleit voor je dat je excuses wilt maken aan je werkgever. Ik denk dat jij je werkgever gewoon zo natuurlijk mogelijk moet benaderen, wees gewoon jezelf en probeer te vertellen waarom je de verleiding niet kon weerstaan iets uit de winkel mee te nemen.
Je zult misschien niet kunnen vermijden dat je een uitbrander krijgt, maar je eigen fout in zien is het belangrijkste. Zie het als een ‘leer moment’. Je bent er nu op een pijnlijke manier achter gekomen wat je beter wel en niet moet doen.

Succes met het gesprek morgen.

[scampsd]

Je hebt groot gelijk om je schuldig te voelen, want je hebt inderdaad iets verkeerds gedaan, dat besef je nu ook wel.

Wat je daar zegt van naar je baas te gaan om je excuses aan te bieden: DOEN!
Ik kan me voorstellen dat dat niet leuk is en dat je er wat tegenop ziet, daarom deze tip: print deze forum post af (wat je geschreven hebt en de antwoorden die je hebt gekregen). Deze kan je gebruiken als steun als je het tijdens het gesprek wat moeilijk krijgt.
Let wel: je moet hem dat papier niet voor de neus leggen en hopen dat dat voldoende is, neen: je gaat naar je baas, je legt dat papier op tafel en je biedt je excuses aan, vriendelijk en gemeend.

Laat achteraf eens weten hoe het geweest is.
Veel geluk.

[Leeuwtjuh]

En daarom moet je altijd stelen bij andermans werk...

GRAPJE GRAPJE! Neem bovenstaande zin niet serieus! Het was fout wat je deed, je wist het, je deed het toch en nu zijn de consequenties ook voor jou. Dat betekent dat je met je billen op de blaren moet zitten en dat dat inderdaad een rotgevoel kan geven. Toch is het een les die je de rest van je leven zult blijven onthouden. Je schuldig voelen is een hele normale reactie en zolang het ook daarbij blijft, je het in perspectief kunt zien en het je niet verteert van binnen, is het prima. Het weerhoudt je om nog een keer zoiets te doen! Je benadeelt je werkgever of de eigenaar van de winkel/handel en de prijzen worden indirect doorberekend aan iedereen die daar spulletjes koopt. Door winkeldiefstal worden de prijzen enkel duurder en duurder.

Bijna iedereen heeft wel eens een keer iets gestolen in zijn/haar leven. De mensen die dat niet hebben gedaan zijn echt op 1 vinger te tellen in een kamer van 1000 man. Zelfs op de politieacademie is de eerste vraag: wie heeft er wel eens wat gestolen; waarbij dan iedereen zijn/haar vinger op steekt. Het is menselijk om die grenzen uit te testen om te kijken hoe ver je kunt gaan. Het is meestal het werk van 'kinderen/pubers', die de levensles nog niet hebben opgedaan.

Ik heb ook dingen gestolen toen ik jonger was (niet dat ik nu oud ben, maar 26 is geen leeftijd meer om dingen te stelen ) en ik ben er 1x op aan gesproken door een winkelbediende die mij pedagogisch toesprak. Dat had op mij zo'n grote invloed, dat ik het daarna nooit meer deed. Helaas zijn er ook winkeliers die gelijk moord en brand roepen en de politie inschakelen en dat soort zaken; om zichzelf financieel in te dekken. Dan wordt het probleem ongeveer zo'n zestienduizend keer uitvergroot en je ouders er inderdaad bij betrokken. Gevalletje van jammer/pech! Voel je nou maar niet schuldiger dan al die anderen die wel eens iets gestolen hebben en niet gepakt zijn en/of er licht van af kwamen. Het blijft hoe dan ook fout, maar trek er je lering uit. Je bent nog minderjarig en het zal verder nauwelijks consequenties hebben in de toekomst; afgezien van een stelletje kwade ouders en geen baantjes meer in de winkels.

Een vriendin van mij, op de middelbare school, ging naar gevonden voorwerpen en beweerde dat de gevonden walkman (dat is een soort ipod uit het stenen tijdperk) van haar was. Ze kreeg hem mee, en op het moment dat de echte eigenaar kwam om de walkman terug te halen, werd ze betrapt. Ze werd behandeld alsof ze een rasechte crimineel was; moest gelijk naar bureau halt en kreeg een 'vierkante' maand op school, een boete van 90 gulden en huisarrest. Ondertussen stal ze bij benzinestations, winkeltjes in de stad en ben ik er zelfs een keer op aangekeken toen ik merkte dat ze aan het stelen was waar ik bij was. De eigenaar sprak mij erop aan omdat mijn ouders een bepaalde maatschappelijke positie hadden met de woorden: "Ik geloof niet dat jij er wat mee te maken hebt, wegwezen, voordat ik je ouders bel..." Zij werd alweer gesnapt, terwijl ik maakte dat ik weg kwam (hee in mijn verdediging, mijn ouders waren veel enger dan de politie). Dat meisje groeide op en ging in een alternatief winkeltje werken, waar ook om de haverklap spullen verdwenen. Kaarsen verdwenen, beeldjes, wierook, snoep, etc. Toen ze ook hier werd ontslagen; is ze in de beveiliging gaan werken en tot de dag van vandaag, doet ze dat nog steeds. Ze is één van de beste beveiligers die ik ken, puur doordat ze weet waar ze op moet letten.

Het heeft dus allemaal een doel gehad, en dat zal het bij jou ook wel hebben. Vertel je ouders eerlijk wat je gedaan hebt, hoe je je daarbij voelt, wat nu de consequenties zijn en wat er nu gaat gebeuren. Ze zullen je ongetwijfeld verschrikkelijk op je lazer gaan geven, maar dan heb je dat in ieder geval maar gehad. Je kunt het hen beter zelf vertellen, dan dat zij het van anderen moeten horen. En doe het niet nog een keer! Je krijgt er echt geen kick van, of althans, ik heb het zelf nooit zo ervaren. Er zijn mensen die zich schuldig voelen om alles en mensen die zich schuldig voelen om niks, en geloof me maar dat jij beter af bent!

Even afgezien nog van het feit dat je je excuses al dan niet gaat maken... Waarvan ik niet weet of je dat zou moeten doen. Het kan vast geen kwaad, maar aan de andere kant betwijfel ik het of je werknemer je een beter gevoel geeft en je niet nog een extra schop na geeft. Neem voor de zekerheid 1 van je ouders mee voor de morele ondersteuning!