vHallo allemaal,
(Jongen, 23)
Bij deze wil ik mijn verhaal met jullie delen. Ik hoop dat iemand zich hierin kan herkennen. Mochten jullie tips hebben dan hoor ik dat ook graag.
De afgelopen drie jaar kamp ik met een aantal problemen die mijn dagelijks functioneren zo dusdanig belemmeren dat ik heb besloten er iets aan te doen. Het volgende is er aan de hand.
Sinds heugenis ben ik belast met een bloosfobie. Vanaf kleins af aan bloos ik heel gemakkelijk, bijvoorbeeld tijdens college´s, tijdens vergaderingen, tijdens het eten, als iemand mij ergens op aanspreekt, in de supermarkt enzovoort. Het vreemde hieraan is dat ik helemaal niet verlegen ben. Ok, ik stroom niet over van zelfvertrouwen maar het gebrek hieraan maakt mij niet verlegen.
Dit blozen probeer ik mijn hele leven al tegen te houden zodra het op komt zetten. Dit kost mij waanzinnig veel energie. Ik vind het iets verschrikkelijks. Het is niet zo dat ik een klein blosje krijg, maar ik wordt gewoon echt rood.
Voor drie jaar geleden zat ik wederom in college en werd de beurt aan mij gegeven om iets te vertellen. Op dat moment knapte er iets in mij en voelde ik iets wat ik nog nooit heb gevoeld. Het leek alsof mijn bewustzijn een fractie van een seconde wegviel en alsof ik in een diepgat viel, maar toch direct weer aanwezig was. Je kunt het vergelijken met dat wanneer je loopt en het opeens lijkt alsof je met één been in een gat trapt en direct weer op de grond staat. Het gevoel gaat gepaard met een algeheel onbehagelijk gevoel, slappe benen en armen.
Vanaf dat moment is het probleem de laatste drie jaar iedere dag aanwezig geweest. De eerste twee jaar waren een ramp. Ik had het constant en ik wist niet meer wat ik er mee moest doen. Het laatste jaar gaat het iets beter. Door dit probleem ben ik twee keer voor mijn afstuderen gezakt, maar heb ik het uiteindelijk toch gehaald (op wilskracht en doorzettingsvermogen).
Door dit probleem en mijn bloosfobie heb ik een aantal andere klachten erbij gekregen. Het probleem van ‘wegvallen’ wordt bijvoorbeeld erger tijdens sociale gelegenheden (in groepen). Ook verkrampt mijn onderkaak tijdens het praten (tong), en loop ik tijdens een gesprek volledig leeg wat betreft energie (bijv. Sollictatiegesprek).
21 jaar lang heb ik mij goed kunnen redden. Goed, ik had wel bloosangst maar ik wist altijd mijn lichaam onder controle te houden. De laatste drie jaar lukt me dat echter niet meer. Ik ben de controle kwijt. Ik ben gelukkig afgestudeerd en nu opzoek naar een baan die bij mij past. Nu echter een zware functie ambieren is vragen om moeilijkheden. Ik weet zeker dat zodra ik mijn lichaam weer onder controle heb zoals vroeger en ik kan werken aan mijn bloosangst ik tot grote dingen instaat ben. Ik kan namelijk heel veel en ik ben voor de rest ook tevreden met mezelf.
Nu mijn vraag. Ik denk dat ik bij mezelf een chronisch stresssyndroom heb ontwikkeld. Vooral omdat ik ook last van hartkloppingen/overslagen heb (volledig door de molen gehaald, niks aan de hand daarmee) en mezelf gewoon niet lekker in mijn vel voel. Nooit lekker ontspannen zijn en veel te moeten laten vanwege (voornamelijk) het feit dat ik de controle over mijn lichaam kwijt, door de grond lijk te zakken en mijn emoties niet meer op orde heb. Zodra ik veel op mij afkrijg (‘prikkels’) verergd het vervelende gevoel zoals ik hier boven heb omschreven. Vroeger heb ik hier nooit last van gehad. Mijn studie en bloosangst heeft veel van mij gevergd.
Mijn huisarts vertelt al jaren dat ik naar een psycholoog moet gaan maar vanwege mijn studie heb ik het nooit willen erkennen. Nu ben ik op een punt dat ik ervan overtuigd heb dat ik dit niet in mijn eentje kan oplossen en ik sta nu ook open voor hulp.
Herkenbaar?