controle verlies

[carinablokdorp]

ik heb bij mezelf ontdekt dat ik angst heb om de controle te verliezen, en dat ik door ziekte bv mij moet overgeven aan andere mensen en dat ik geen baas meer ben over mijn lichaam of afhankelijk van anderen en ik vertrouw niet dat zij bij goed gaan behandelen

hoe kan ik hier best mee omgaan om van deze angst vanaf te geraken
dank voor eventuele antwoord
carina

[Janneke]

Het is een rottige angst: als je ziek bent, ben je nu eenmaal afhankelijk en kun je in bepaalde opzichten niets anders dan er op hopen dat je zowel in sociaal als in technisch opzicht correct zult worden behandeld.
Artsen en heel veel beoefenaren van aanverwante beroepen staan niets voor niets onder ede: ze maken mensen mee in al hun kwetsbaarheid. Een dure belofte "dat je je zult gedragen" zodat een ziek mens zich kan toevertrouwen: het is geen luxe.

En zoals een vriendin van mij kan zeggen "je moet niet met angsten omgaan - er is veel leuker gezelschap". Draai dit soort angsten gewoon de nek om met een techniek zoals somatic experiencing, gespecialiseerde kinesiologie of emdr.

[Minerva]

Voordat je iets op wilt lossen zal je moeten kijken waar het door ontstaan is. Wat maakt dat jij zo bang bent om de controle los te laten? Wat is er in het verleden gebeurd dat je geen vertrouwen hebt in dat andere mensen jou goed zullen behandelen? Kennelijk heb je ergens die angst opgedaan en dat is niet goed verwerkt waardoor die angst nu nog in het heden bij jou speelt.

Om angst op te lossen is het belangrijk dat je positieve ervaringen krijgt die de negatieve ervaringen uiteindelijk zullen overstemmen. Zolang er geen positieve ervaringen tegenover staan zal de negatieve ervaring jouw minset blijven beheersen.

[carinablokdorp]

inderdaad , ik merk een heel groot wantrouwen tegenover veel mensen, nooit bij dieren, kinderen of ouderen
maar ik voel me zo vaak belogen en bedrogen, ik heb al zo vaak ervaren dat ik zo naief ben, of alles te rooskleurig geloof als iemand mij iets zegt of belooft , ik er blindelings inloop, maar in feite ben ik altijd eerlijk en hou ik me aan mijn woord , en meestal de anderen niet, die hebben altijd ene tweede agenda, beloven van alles , maar zijn feitelijk alleen maar egotrippers als er diep over nadenk nu

mijn vraag is , verdriet kan je verwerken door te wenen , te treuren, en daarna te aanvaarden en boosheid kan je verwerken door eens te gaan doen, zoals hout hakken of hard gaan fietsen

maar hoe verwerk je nu angst?

[Janneke]

Goede vraag!

Angst is geen emotie en kan je in die zin niet verwerken, al kan huilen wel opluchten.

Verder is controle willen hebben volstrekt normaal en gezond, je hoeft echt niet in therapie omdat je niet bedonderd wenst te worden!
En wellicht heeft het zin om je interactie met laat ons zeggen volwassenen onder de loupe te nemen, denkbaar "straal je uit" dat je geen haaibaai bent (.....en dat hoeft ook niet !!!) en nemen al te veel mensen de proef op de som - in hun voordeel en ten koste van jou.
(Heel rot!!)



En even iets heel anders: ken jij de reddingsdriehoek? Daar hoort een heel verhaal omheen over verantwoordelijkheid nemen.
Als je ziek bent of gewond ben je GEEN zielepiet in de zin van de reddingsdriehoek! !!!
Het leven zat jou tegen en je kunt op een verantwoordelijke manier om hulp vragen en je hebt daar menselijkerwijs ook recht op.
En helaas lopen er (ook in de gezondheidszorg) veel mensen rond die dol zijn op een of meer posities van de reddingsdriehoek - en jou bijvoorbeeld wisselend gaan redden en daarna (wat een lol, diepe zucht) laten barsten.
"Gewapend met" deze kennis (plus het stevige voornemen: "En jij gaat mij niet die driehoek in douwen!") is het (vergeef mij de woorden) minder nodig om bang te zijn.
Angst is een alarmbel, als je weet hoe op te letten en voor jezelf te zorgen, kan de alarmbel uit.

[Minerva]

Angst verwerk je door er doorheen te gaan. Door te ervaren dat het ook anders kan. Door positieve ervaringen op te doen die de negatieve ervaringen overstemmen cq de negatieve ervaringen "uitdoven". Huilen en treuren hoort eerder bij verwerking van verdriet (rouw bijvoorbeeld). Angst heeft moed, durf en positieve ervaringen nodig zodat je hersenen anders "geprogrammeerd" worden waardoor de angst niet meer op komt zetten bij een ervaring die voorheen wel angst op riep.

[Memories]

Angst verwerk je door er doorheen te gaan. Door te ervaren dat het ook anders kan. Door positieve ervaringen op te doen die de negatieve ervaringen overstemmen cq de negatieve ervaringen "uitdoven". Huilen en treuren hoort eerder bij verwerking van verdriet (rouw bijvoorbeeld). Angst heeft moed, durf en positieve ervaringen nodig zodat je hersenen anders "geprogrammeerd" worden waardoor de angst niet meer op komt zetten bij een ervaring die voorheen wel angst op riep.

Het klopt dat je angst "verwerkt" door erdoorheen te gaan. Dat het belangrijk is om positieve ervaringen te krijgen.
Dat huilen en treuren bij rouw hoort ben ik met je eens. Maar dat wil niet zeggen dat het alleen daarbij hoort en dat het bij angst er niet bijkomt.
Er zijn mensen die verstrikt raken in teveel angst en daar is verdriet, huilen, treuren het gevolg. (En dat je huilt en treurt om angst, wat daarna beter kan voelen, omdat je het verdriet en de tranen daardoor laat komen, kan dus ook een positieve uitwerking hebben.)