Ene Arjen

Angst voor post - volgens mij ben ik niet de enige?

Hoi allemaal,

Nieuw op dit forum- ik verwacht niet direkt heel veel te gaan plaatsen, maar waarom ik me heb geregistreerd is dus het volgende:

Ik heb jaren achtereen een gillende bloedhekel gehad aan post- noem het gerust een fobie: brieven verstopte ik, ongeopend, waar ik ze maar kon verstoppen, en ik liep met gesloten ogen door m'n huis om maar geen brieven te hoeven zien. De hele waanzin heeft me tienduizenden euro's schade gekost, een paar vriendschappen, en op een haar na m'n huis.

Was op zich best suf dus. En des te suffer omdat ik nooit schulden heb gehad, een hele redelijke baan heb en niet echt aan uitspattingen doe: mijn angst -en daaruit volgend gedrag- waren volstrekt irrationeel.

Dankzij een klein bataljon aan hulpverleners heb ik de boel, en mezelf, inmiddels weer een beetje op orde- ik verwacht dat het hele traject dit jaar wel zo'n beetje afgerond zal zijn.

Mijn goede voornemen voor 2013 (jawel, de oliebollen gaan hier in augustus al de frituur in ;-) ) is niet weer terug te gaan vallen.

En daarmee komen we bij het kopje: volgens mij is een postfobie helemaal niet zo uniek: ik hoor in mijn omgeving bijna maandelijks wel een "via-via"-verhaal van mensen die door het niet openen van post zwaar in de problemen zijn gekomen, en Anton Valens heeft een paar maanden geleden zelfs een roman uitgebracht die draait om een praatgroep "Man en Post".

Kortom: ik ben op zoek naar lotgenoten, en dat is onder andere omdat ik geloof dat dit nou precies iets is waarbij "we" elkaar een heel nuttig handje toe kunnen steken. Maar, op een paar verdwaalde columns na, kon ik er op internet eigenlijk niets over vinden, en ook "mijn" psychologen en SPV's hadden zo snel geen idee waar ik zou kunnen zoeken.

Vandaar dus: herkennen jullie dit? Of kennen jullie iemand die hier ook mee zit?
Leeuwtjuh

Re: Angst voor post - volgens mij ben ik niet de enige?

Nou, ik herken het in zoverre dat ik ook niet happig ben op post ivm rekeningen. Dus ik kan me er lichtelijk een voorstelling van maken dat je je hart vasthoudt op het moment dat er post bezorgd wordt. Ik sta er ook totaal niet om te springen als je ziet welke hoge bedragen men je tegenwoordig door de brievenbus heen sturen. Ik had er gisteren ook eentje voor de tandarts, (terwijl ik gewoon aanvullend verzekerd ben) moet ik gewoon even 125 euro betalen. Nou, leuk is anders en als je al niet al te stabiel bent (geen spaargeld achter de hand hebt), kun je behoorlijk flippen als er onaangekondigde extra kosten zijn. It happens a lot.

Nevertheless loop ik niet weg voor mijn verantwoordelijkheden, ook al bezorgen ze me soms angst. Een fobie kan ik het voor mezelf echter niet noemen. Sterkte ermee en ik hoop dat je lotgenoten kunt vinden.
Ene Arjen

Re: Angst voor post - volgens mij ben ik niet de enige?

Heh, ja, rekeningen zal niemand blij mee zijn :lol:
Hoewel... ik begin ze onderhand bijna leuk te vinden- pas ergens aangemeld voor een cursus, meteen nagebeld of ze me de factuur versneld toe zouden willen sturen, en de dag erop zat m'n overschrijving op de bus. En dat voelde wel goed- dingen "geregeld hebben" is eigenlijk best lekker!

(En ok, deze kwam natuurlijk niet onverwacht of ongelegen, en hij was voor iets leuks- maar alsnog ;) )
TheEmperor85

Re: Angst voor post - volgens mij ben ik niet de enige?

Ene Arjen schreef: Ik heb jaren achtereen een gillende bloedhekel gehad aan post- noem het gerust een fobie: brieven verstopte ik, ongeopend, waar ik ze maar kon verstoppen, en ik liep met gesloten ogen door m'n huis om maar geen brieven te hoeven zien. De hele waanzin heeft me tienduizenden euro's schade gekost, een paar vriendschappen, en op een haar na m'n huis.

Vandaar dus: herkennen jullie dit? Of kennen jullie iemand die hier ook mee zit?
Ja dit is een veel voorkomend probleem. Als je naar vreselijke programma's kijkt als 'Dubbeltje op z'n kant' e.d dan zie je ook gegarandeerd elke week weer een huishouden met een kast waar honderden lijken/ongeopende brieven uit komen schuiven.
Struisvogelpolitiek at its finest.

Vriendschappen heeft het me nooit gekost (want ik heb geen vrienden, vrienden zijn lastpakken :lol: ) maar wie schetst m'n verbazing toen er ineens een man van de woningcorporatie in mn huurflatje stond om me eruit te zetten. "Ja, daar zijn meerdere brieven over gestuurd hoor, 6 in totaal". :-s
Schuldhulpverlening heeft die situatie op het laatste moment kunnen redden, en nóg had ik het niet geleerd, want ik ben er rustig nog een tijd mee door gegaan. Gewoon..de angst dat er een incassobureau of deurwaarder tussen zit die allemaal vreselijke dingen van je eist.
Iedere keer als mn deurbel weer ging sloeg mn hart 3x over.

Totdat je op een punt komt dat je zo bang bent voor je eigen brievenbus dat je bijna als kluizenaar gaat leven, en de postbode aanbelt om te zeggen dat ie wat kerstkaartjes voor je heeft, maar ze niet meer in de brievenbus passen. dft001

Inderdaad: de enige remedie is alles openmaken, alle achterstalligheden nabellen en afspraken maken (of namailen in mijn geval wat ik heb telefoonangst). En vanaf dat moment al je vaste lasten agenderen via internetbankieren zodat het maandelijks wordt afgeschreven. En dat scheelt me daar toch een hoop post! Daar redt je een regenwoud mee serieus. En inderdaad, dat is een heerlijk gevoel :)
Ben ondertussen een jaar of 4 verder, en ik ben niet bang meer voor mn brievenbus hoor, laat ze maar komen. De bloedzuigers en de aasgieren.
Want daar heeft iedereen mee te maken, en er onderuit denken te komen door er niet naar te kijken is natuurlijk het stomste idee op aarde ;)

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”