P.Donna

stress/invloeden kinderen en ex partner

Beste forum-lezers,

Ik schrijf hier ik graag psychologisch advies wil inwinnen omtrent de verstandshouding met mijn ex-partner en de invloeden op mijn kinderen. Ik wist niet zeker in welk sub-forum dit bericht moest plaatsen, dus bijvoorbaat excuus als het verkeerd staat en de vraag het eventueel correct te verplaatsen. Omdat het om spanningen (stress) die met zich meebrengt plaats ik het hier.
Het gaat om het volgende;

Ik ben een alleenstaande moeder met 2 dochters, van 12 en 10.
In 2003 heb ik de relatie met de vader verbroken. We zijn niet getrouwd geweest, alleen samenwonend. Er is een Eenouder-gezag die bij mij ligt. Ik heb geen nieuwe partner maar de vader sinds 2 jaar wel.
In 2006 is er via rechtelijk gang afspraken gemaakt betreft alimentatieplicht en bezoekrecht.
In de afgelopen 8 jaar zijn mijn dochters dan ook om het weekend,bij de vader geweest. De alimentatie is rommelig verlopen maar uiteindelijk rechtgetrokken en verloopt het nu naar behoren door incasso.
Verder is er bijna geen contact, alleen maar met het ophalen en thuisbrengen van de kinderen.

Onze verhoudingen in de afgelopen 8 jaar zijn niet al te best geweest. Er is geen sprake van ruzie, agressiviteit of verslavingen e.d., maar er is ontzettend veel gebeurd waardoor onze communicatie altijd heel stroef verliep.Tot aan nu toe is er niets veranderd. Het loopt allemaal nog erg moeizaam en ik moet eerlijk zijn dat ik ieder persoonlijk contact, wat kan leiden tot een gesprek probeer te vermijden. Als er iets besproken moet worden behoud ik mijn contact via de email. Dit om alle gesprekken, gezegdes en afspraken op papier te hebben, maar ook om mijn dochters met niets te belasten. De vader en ik verschillen op heleboel vlakken teveel van mening en inzicht, wat ertoe leidt dat wij geen concrete afspraken kunnen maken waar wij allebei ons in kunnen vinden.

Doordat er nooit enig ruzie is geweest en mijn dochters nog klein waren met de breuk is er geen negatieve invloed op hen geweest en zijn ze er, om het zo maar te benoemen, er in "meegegroeid"
Nu ze ouder worden, 12 en 10, merk ik tot mijn grote spijt wel op, dat mijn dochters er nu wel moeite mee krijgen. Niet om het feit dat de ouders niet bij mekaar zijn maar wel om het feit dat ze langzaam aan ontdekken dat de ouders het niet eens zijn met mekaar. Zoals ik u al zei probeer ik ieder persoonlijk gesprek met de vader te vermijden om de kinderen er niet mee te belasten. Vragen die gesteld worden door mijn kinderen, probeer ik wel te beantwoorden in grote lijnen. Maar de vader is, hoeveel hij van zijn kinderen houdt en wat ik ook stellig geloof, niet altijd even in eerlijk in zijn woorden en handelingen, wat helaas vaak verwarringen en onbegrip creeërt bij de kinderen naar mij toe; Waarom doe ik dit? of Waarom doe ik dat?

Ik vind het zo sneu om te zien hoe mijn dochters hier alsnog, na 8 jaar, in terecht komen :emo:
Het zijn 2 schitterende meiden, die veel van beide ouders houden en heel graag met alle liefde bij beide zijn, zo naturel, geen strijd ... het zit er gewoon in.
Het levert aardig wat spanningen op. Mijn oudste gaat hier redelijk goed mee om, ondanks de puberteit waar ze in zit, maar ik zie wel dat ze er mee zit. Mijn jongste is een stuk vuriger van karakter en hoe lief ze ook heel vaak is, reageert zij hierop heel "tegen de draad in".

Ik denk zelf dat ik er redelijk goed mee omga door er niet te veel gesprekken over te voeren en proberen ze de aandacht te laten behouden bij de dingen die ze moeten doen, school en hobby's.
Maar toch is het niet haalbaar een volledige ontspannen sfeer te behouden. En wellicht zal ik ook iets in mijn aanpak kunnen veranderen. :question:

Groet

Donna
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: stress/invloeden kinderen en ex partner

Zoals ik u al zei probeer ik ieder persoonlijk gesprek met de vader te vermijden om de kinderen er niet mee te belasten. Vragen die gesteld worden door mijn kinderen, probeer ik wel te beantwoorden in grote lijnen. Maar de vader is, hoeveel hij van zijn kinderen houdt en wat ik ook stellig geloof, niet altijd even in eerlijk in zijn woorden en handelingen, wat helaas vaak verwarringen en onbegrip creeërt bij de kinderen naar mij toe; Waarom doe ik dit? of Waarom doe ik dat?
Wat me opvalt dat je telkens aangeeft ieder contact te vermijden, "een persoonlijk gesprek" wilt vermijden. Je beweert dat vader niet altijd even eerlijk is zijn woorden en handelingen. Ik vraag me dan af wat je daarmee bedoelt, kan je daar eens een voorbeeld van geven ? Als er geen persoonlijk gesprek is, hoe komt het dan dat woorden/handelingen niet eerlijk zijn ? Waar praten we dan over ? Wat bedoel je met de "waarom" vragen ? Stellen de kinderen die ? Stelt de vader die via zijn dochters ? Moet je je dan verdedigen ?
Ik denk zelf dat ik er redelijk goed mee omga door er niet te veel gesprekken over te voeren en proberen ze de aandacht te laten behouden bij de dingen die ze moeten doen, school en hobby's.
Ook naar je dochters toe, geef je aan "niet teveel gesprekken" te voeren over hetgeen ze dwars zitten m.b.t. hun ouders en de ouderrelatie. Je neiging om gesprekken uit de weg te gaan die emotioneel beladen zijn of psychisch moeilijk zijn, is opvallend. Waardoor komt het dat je deze gesprekken uit de weg gaat ?
Inzicht als Uitweg..
P.Donna

Re: stress/invloeden kinderen en ex partner

Beste Mystica,

Dank voor uw reactie!
Wat me opvalt dat je telkens aangeeft ieder contact te vermijden, "een persoonlijk gesprek" wilt vermijden. Je beweert dat vader niet altijd even eerlijk is zijn woorden en handelingen. Ik vraag me dan af wat je daarmee bedoelt, kan je daar eens een voorbeeld van geven ? Als er geen persoonlijk gesprek is, hoe komt het dan dat woorden/handelingen niet eerlijk zijn ? Waar praten we dan over ? Wat bedoel je met de "waarom" vragen ? Stellen de kinderen die ? Stelt de vader die via zijn dochters ? Moet je je dan verdedigen ?
Ik probeer een persoonlijk gesprek te vermijden omdat deze o.a., vanuit het verleden gezien, zelden goed verliepen. Ik benadruk ook "proberen tot vermijden", omdat de vader namelijk geen contact wilt onderhouden via email, wat ik wel prefereer (zie mijn uitleg hierover), met als gevolg dat sms berichten vaak hoognodig zijn, omdat er soms toch iets besproken moet worden. Als er toch persoonlijk gesprek plaats vindt, met het mekaar zien of over de telefoon dan worden er dingen gezegd die achteraf niet meer te achterhalen of te bewijzen zijn. Soms ontkomt men er niet aan toch wat te zeggen

Voorbeelden uitspraken;
In het verleden hij heeft vaak gedreigd naar een advocaat te stappen om co-ouderschap aan te vragen, wat hij beweert nooit gezegd te hebben. Opmerkingen dat hij de volwassene is tussen ons (m.e.a.w. ik het klein kind), uitlachen als er gevraagd iets terug te brengen wat er is blijven liggen in zijn weekend,zeggen dat ik pech heb en maar moet wachten, en er vervolgens niks mee doen.
Vorig maand was ik bij het paardrijden van mijn oudste, wat ze alleen in zijn weekend doen, ze heeft gelesd en die heb ik betaald (een ander lang verhaal), hij komt ook binnen daar, begrijpt dat zij toch de les heeft gevolgd en roept uit "oh, die les is toch niet van mijn kaart afgegaan he?!"
En zo nog meer! Het zijn pietluttige onderwerpen, maar het is de houding van wat niet correct is. Niet wat mij persoonlijk raakt, maar wel wat kinderen meekrijgen.

Het niet altijd eerlijk zijn in woorden en handelingen laat de volgende voorbeelden zien;

In april was de meester van mijn dochter jarig en was het praktiseren wat zij zou kunnen doen op zijn verjaardagsfeestje in de klas. In zijn weekend kreeg ik een sms'je met de vraag of hij haar gitaarles mag geven en dat hij een gitaar meegeeft zodat zij hier kon oefenen, met de voorwaarde dat zij/ik er wel uber voorzichtig mee moest doen. Ik antwoordde hem nee, omdat zij namelijk hier thuis zelf voldoende te doen heeft, met school en hobby's. En nee omdat ik namelijk een regel hier thuis heb dat onze spullen bij ons blijven en zijn/hun spullen bij hem. In het verleden is er namelijk teveel gedonder en gezeur geweest met spullen die kapot gingen en spullen die kwijtraakten. Hij gaf aan dit zo letterlijk door te geven aan haar en dat ik het haar moest uitleggen. Mijn dochter natuurlijk verdrietig en boos op mij omdat ik nee zei. Toen zij thuis kwam heb ik haar mijn antwoord uitgelegd en dat zij geen tijd heeft om voor nog iets extra's te moeten oefenen. Waarop zij dus antwoordde "ik wil geen gitaarles, ik wilde alleen "happy birthday" spelen voor de meester!

Een ander voorbeeld is; De bezoeksregeling is om het weekend en zomervakantie 2 weken vast en 1 week in overleg. De 3 weken heb ik 2 jaar geprobeerd maar dat werkte niet omdat mijn oudste dochter beide jaren ziek werd in de 3e week en enorme heimwee had en naar huis wilde. Ik heb daarop de beslissing gemaakt dat de kinderen de 2 weken naar hem gaan maar met de 3e week naar huis en dan thuis slapen maar dat hij ze wel mag ophalen. Zo om mijn dochter gerust te stellen maar ook voor hem, dat hij zo toch zijn 3e week heeft met hen. Hij was hier vervolgens het niet mee eens en liet het bij 2 weken.
Vorig jaar mochten de kinderen voor het eerst op paardrijkamp, die valt in de zomervakantie.
Per niveau scheelt het per kind in welke week het valt. Hij had uitgezocht dat de week voor de meiden precies in de 3e week valt en dat ze dan maar bij hem moesten slapen. Om mijn gegevens ook achterlaten bij de manege, voor als er wat is, heb ik contact met ze gehad en wat bleek, het viel helemaal niet in die 3e week. De kinderen vielen qua niveau ook nog in een aparte week en beide weken waren buiten zijn weken om. Ze zijn uiteindelijk niet gegaan, omdat hij niet bijdraagt als ze dan niet bij hem slapen. Ze waren erg verdrietig want hij had ze al toegezegd van die 3e week. Hij heeft hen medegedeeld dat het niet doorging omdat ze van mij niet bij hem mochten slapen.
Helaas dit jaar weer hetzelfde verhaal met de paardrijdkamp. Ze vallen buiten zijn weken om en slapen thuis, dus betaalt hij niet de kamp. Wederom mijn schuld.

Zo kan ik nog meer voorbeelden geven. Dit zijn 2 voorbeelden met wat ik bedoel niet eerlijk zijn en foute handelingen en wat dus bij de kinderen vragen oproept "waarom mag dat dan niet, mam?"
Acties waar de kinderen vragen bij stellen en door de manier HOE ze uitgevoerd worden, de vragen bij mij komen. En ja, dan moet ik mij voor mijn gevoel inderdaad verdedigen en mijn verhaal vertellen en mijn standpunt uitleggen.Want ik vind het heel vervelend als mijn kinderen negatief over mij denken.
Ook naar je dochters toe, geef je aan "niet teveel gesprekken" te voeren over hetgeen ze dwars zitten m.b.t. hun ouders en de ouderrelatie. Je neiging om gesprekken uit de weg te gaan die emotioneel beladen zijn of psychisch moeilijk zijn, is opvallend. Waardoor komt het dat je deze gesprekken uit de weg gaat ?
Ik wil graag ophelderen dat ik een open moeder-kind relatie heb met mijn kinderen. Ze kunnen over alles en niks met mij praten, ze mogen open en eerlijk zijn, qua denken en qua gevoel. Ik heb liever dat wat ze dwars zitten, ze het eruit gooien dan dat ze het opkroppen. Ik ga dus geen emotioneel beladen gesprekken uit de weg. Ook niet de vragen die ik in het verleden heb ontvangen zoals "mam, waarom zijn papa en jij niet meer bij elkaar?" Daar heb ik met ze over gepraat en maakte ze duidelijk dat het voor hen niets veranderd in hoeveel ik of hun vader van ze houdt. Ze blijven ons altijd houden.
Wat ik wel wil vermijden zijn "zware" gesprekken met mijn kinderen die alleen maar de inhoud van discussies en meningsverschillen van hem en mij bevatten. Want zij hoeven die immers niet te bevechten en uitvechten. Als er zoiets toch op tafel komt zeg ik alleen maar "we zijn het niet eens met elkaar" en dat zolang met hun alles goed gaat zij er geen zorgen over moeten maken. Volwassen kibbelen nog weleens zeg ik dan.

Ik hoop uw onduidelijkheid zo een beetje opgehelderd te hebben.

Groet,
Donna
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: stress/invloeden kinderen en ex partner

Dank je Donna voor je heldere uitleg. Ik snap nu dat je met je kinderen wel degelijk de gesprekken voert die ook moeilijk en beladen zijn. Dat is beter ook want helaas maken die ook deel uit van het leven en daar kan je dan maar beter mee leren om gaan van jongsaf aan. Ze weghouden van dit soort dingen is meer overbeschermen tegen leed en narigheid en dat zou betekenen dat je ze de kans ontneemt om er van te leren. Ik snap ook dat je je kinderen niet wilt belasten met de inhoud van de problemen tussen jou en je ex. Aan de andere kant als je ex onjuiste informatie verschaft aan hen dan lijkt het me wel logisch dat je jouw kant van het verhaal vertelt. Dat ze ook weten wat jij hebt bevonden (zoals over die weken van het paardrijkamp of over de reden van de gitaarlessen die hij zou willen geven). Je hoeft jezelf niet de zwarte piet te laten zijn in dit gebeuren. Als je ex besluit onjuiste informatie te verstrekken dan is het aan jou om het verhaal van jouw kant uit te doen. Onjuiste informatie recht te trekken en hen te verwijzen naar evt. bronnen van die informatie (zoals het paardrijkamp/data).

Het is jammer dat jullie niet on speaking terms zijn. Ik denk dat een aantal dingen soepeler zouden verlopen als dat wel het geval was geweest. Ik zie dat de kinderen daar de dupe van zijn want die worden door het van twee verschillende personen informatie krijgen, telkens in verwarring gebracht of soms ook teleurgesteld. Jammer dat het zo moeizaam gaat en dat je ex niet in staat lijkt te zijn om het belang van zijn kind boven zijn eigen belang te stellen.
Inzicht als Uitweg..
P.Donna

Re: stress/invloeden kinderen en ex partner

Beste Mystica,

Daarvoor wil ik dus graag advies inwinnen, omdat van zijn kant, zijn visie juist is dat juist IK niet het belang van de kinderen bovenaan zet.

Ik ben het helemaal met je eens dat alles een stuk soepeler zou lopen als we een normaal gesprek konden voeren, maar er is te veel gebeurd, er zijn (helaas) teveel negatieve gevoelens naar elkaar om dat voor elkaar te krijgen.
Ik probeer ten alle tijden de kinderen voor ogen te houden, maar ook wel mezelf. De kinderen om de juiste beslissingen te nemen waar alle partijen zich in kunnen vinden, waar de kinderen zich goed bij voelen, maar mijzelf om geen, zoals jij dat zegt, de "zwarte piet" te worden/zijn.
Het is heel moeilijk om de grens te bepalen, wat bespreek je wel en wat niet. Want als ik het 1 niet vertel wat doet dat met mijn kinderen, maar als ik het ander niet vertel wat betekent dat voor mij?
Wat is wijsheid, hoe werkt de psyche van kind? Wat denkt het, hoe werkt het?

Omdat het eigenlijk nooit anders is verlopen in de afgelopen 8 jaar heb ik een must (gevoel) opgebouwd om alles vast te leggen, zodat ik me kan uitleggen. Niet correct en qua gevoel helemaal niet lekker, maar ik moet haast wel.
Zoals dat ik, uit bezorgdheid, mezelf heb aangemeld bij de manege, als moeder/contactpersoon, voor als er wat is, dat ze mij ook kunnen bereiken en dan hoor ik hoe de werkelijke weken zijn :-(
Ik vertel ze niet graag wat IK bevonden heb, omdat dat dus naar mijn mening een zwaar deel is waar niet met hen over kan/moet praten, omdat het namelijk een welles/nietes verhaal zou worden omdat zij namelijk het niet zelf bevonden hebben.

De gezegde " als is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt zich wel" is waar ik me bij neerleg.

Hoe moeilijk het ook voor mij is, ik weet wel dat mijn kinderen ook zelf de les zullen moeten leren, die helaas nu al is begonnen. Met het gitaarles-verhaal heb ik mijn dochter bij thuiskomst het sms moeten laten lezen hoe haar vader het had geformuleerd, want ze geloofde het niet. Grote teleurstelling, tranen en sorry mama.
De paardrijdles waar ik het eerder over had, viel ook in zijn weekend maar zij sliep (door omstandigheden) bij mij. Hij meldde mij dat zij niet hoefde te gaan, omdat zij voor die les was afgemeld door hem. Dikke tranen want ze vindt het zo leuk. De manege gebeld om door te geven dat ze wel komt om vervolgens te horen dat er niets was afgemeld. Verbazing bij mijn dochter en boos door de leugen :-(

Ik probeer zoveel mogelijk bij mezelf te blijven maar wil niet egoïstisch zijn, want de kinderen is waar ik het meest mee bezig ben. Ik weet niet zo goed hoe ik hier verder mee om moet gaan, wat wel en wat niet, want hoelang gaat dit door en tot hoeverre gaat het?

Groet
Donna
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: stress/invloeden kinderen en ex partner

Ik probeer zoveel mogelijk bij mezelf te blijven maar wil niet egoïstisch zijn, want de kinderen is waar ik het meest mee bezig ben. Ik weet niet zo goed hoe ik hier verder mee om moet gaan, wat wel en wat niet, want hoelang gaat dit door en tot hoeverre gaat het?
Die vraag is zeker gerechtvaardigd. Het is ook lastig om mee om te gaan en ik denk dat jij vaak het gevoel hebt dat je van alles moet bewijzen. Toch is het voor de beeldvorming van de kinderen wel goed dat ze weten wat er gebeurd en hoe de vork in de steel zit. Door ze zo'n smsje te laten lezen of zelf te laten kijken hoe het zit met de paardrijdata etc. is het wel het enige juiste. Op een goed moment kunnen ze dan zelf een keuze maken of ze zo nog door willen gaan met hun vader of niet of kunnen ze hem er zelf op aanspreken. Als je ex zo'n pathologische leugenaar is dat hij constant smoezen verzint of dingen expres verkeerd zegt om een hoop onvrede te kweken, dan is het contact verminderen misschien de enige optie om verdere teleurstellingen te voorkomen. Ik vraag me oprecht af waarom de man doet, wat hij doet en wat zijn verklaring daarvoor is. Wat is zijn intentie met dit gedrag, wat denkt hij er mee te bereiken ? Helaas zullen we die antwoorden hier niet krijgen want de persoon in kwestie is hier niet om zijn verhaal te doen.

In geval van ernstige conflicten zou je kunnen denken aan conflictbemiddeling via een onafhankelijke derde. Dat kan via maatschappelijk werk of een andere hulpverleningsinstantie die er is voor jeugd/gezin. Ik denk dat het belangrijk zou zijn als je ex inzicht zou krijgen in wat het effect is van zijn gedrag bij zijn kinderen. Ik kan me moeilijk voorstellen dat hij ze enkel elke keer pijn wilt doen of wilt teleurstellen. Er moet iets anders achter zitten. En als het wel zo is dan zou ik adviseren om het contact met hem af te bouwen om verdere pijn en schade te voorkomen.
Inzicht als Uitweg..
P.Donna

Re: stress/invloeden kinderen en ex partner

Beste Mystica,

Dat zijn vragen die ik mezelf ook lang heb gesteld, maar antwoorden blijven uit, ik weet het niet wat het is. Ik heb dat moeten leren loslaten, omdat ik niet verwacht ze nog te krijgen en dat is ergens misschien maar beter ook. Wie weet welk boek er dan ook nog opengaat.

Hoe bedoel je van alles moeten bewijzen, tegenover wie, de kinderen?
Ik denk dat het belangrijk zou zijn als je ex inzicht zou krijgen in wat het effect is van zijn gedrag bij zijn kinderen
Daar zeg je wat .... Heeft hij die inzicht wel? Of wilt hij het wel zien? Dat maakt het nog gecompliceerder.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat hij ze enkel elke keer pijn wilt doen of wilt teleurstellen. Er moet iets anders achter zitten
Ik ben stellig overtuigd dat hij van de kinderen houdt en kan me niet voorstellen, van iedere vader trouwens niet, dat hij zijn kinderen opzettelijk pijn zou willen doen. Het is de type man ook niet naar. Zoals ik eerder al schreef, er is geen agressie, verslaving e.d. geweest, nooit.
De kinderen gaan graag naar hem toe, alleen wij gaan niet meer goed met elkaar.

Redenen, verklaring, wie weet het. Ik heb zelf altijd een "narcisme" gevoel in deze, bij hem, gevoeld en ik weet niet of pathologisch liegen daarbij hoort, maar een narcist heeft zelf niet altijd in de gaten wat diegene doet en verricht.
In geval van ernstige conflicten zou je kunnen denken aan conflictbemiddeling via een onafhankelijke derde. Dat kan via maatschappelijk werk of een andere hulpverleningsinstantie die er is voor jeugd/gezin.
Ik heb geen vertrouwen in dat soort instanties. Slechte ervaringen in het verleden.

groet
Donna
angel12

Re: stress/invloeden kinderen en ex partner

Ben je al eens naar houvast.be gaan kijken ? Daar vind je zeker lotgenoten.
P.Donna

Re: stress/invloeden kinderen en ex partner

Hallo Angel,

Sorry voor late reactie. Ik ken deze website niet en zal er een blik op gaan werken.

Zeker ook omdat bepaalde acties maar niet ophouden :roll: :-(

Groet,

Donna
angel12

Re: stress/invloeden kinderen en ex partner

Dag Donna,

Ik begrijp dat het heel moeilijk voor je is. Er zijn nog sites waar je misschien terecht kan en dat is HOUVAST.BE en dan is er SBO.BE.

Houvast : mensen die scheidingen e.d. zitten, kinderen hebben.

En SBO : doet aan bemiddeling, geeft info enz... aan mensen die in probleemsituaties zitten zoals jij.

Ik heb zelf een zeer goede ervaring met SBO.

Soms kan het gebeuren dat mensen een totaal andere visie hebben en dat er geen compromis mogelijk is.

Ik hoop dat je antwoorden vind die je verder kunnen helpen. Probeer zeker met SBO, daar zal je absoluut geen spijt van hebbben.

Angel

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”