ADD?

[Manonnie]

Al een tijdje heb ik behoefte om 'mijn verhaal' te uiten en wellicht mensen tegen te komen die zich erin herkennen en/of adviezen kunnen geven. Ik denk dat ik hier wel op de goede plek ben beland...

Ik ben de oudste thuis van drie kinderen. Ik heb nog een broertje en een zusje. Vroeger ging er veel aandacht uit naar mijn broertje omdat hij op zijn 10e de diagnose ADHD kreeg. Hij was vroeger erg negatief hyperactief. Dwz dat hij zijn frustratie vaak fysiek botvierde op enkele gezinsleden. Gek genoeg niet op mij...maar daardoor was ik altijd wel de 'bemiddelende' factor in ons gezin.
Mijn zusje daarintegen kreeg ook ontzettend veel aandacht omdat zij de jongste was thuis en niet zo 'raar' en recalcitrant was als ik en mijn broertje.

Op mijn 21ste ben ik op mezelf gaan wonen omdat ik 'gek' werd van alle ruzies, oplossingen en gedoe...
Inmiddels ben ik 25 en laatst in contact gekomen met een meisje wat ADD heeft, supertof wijf overigens Maar toen we een tijdje zaten te praten over haar diagnose herkende ik veel in haar verhaal. Daarna heb ik hier en daar wat rond zitten neuzen op internet en wat testen gedaan waaruit kan blijken dat ik zelf ook ADD heb. Nu heb ik het gevoel...of nou ja....(ik weet wel zeker) dat ik mezelf afgelopen jaren o.a. door de gezinssituatie teveel weggecijferd heb. Ik heb dus een manier gevonden om 'om te gaan' met mijn persoonlijkheid met mogelijke ADD...
De prijs die ik heb moeten betalen zijn twee depressies in afgelopen twee jaar en mede een hoop vriendschappen hierdoor...
En eigenlijk ben ik het een beetje zat, ik denk dat er meer uit mijn leven te halen is als ik zeker weet dat ik ADD heb of niet, en wellicht een handvat heb om met die irritante buien en het 'mezelf-in-de-weg-zitten' syndroom om te gaan...
Ik heb alleen geen idee waar ik moet beginnen....bovendien heb ik het zo lang weggestopt dat de drempel best wel hoog is....
Al moet ik zeggen dat het alleen al oplucht door mijn verhaal eens een keer opgeschreven te hebben...
Maar heeft 1 van jullie tips??? En herkennen jullie het gevoel 'mezelf-in-de-weg-zitten?' ... Ben benieuwd!

[ineke007]

ga naar een psyg en laat het uitzoeken

[Does]

He....

Heel herkenbaar verhaal. Ik heb na jaren een vermoeden te hebben ook enkele maanden geleden contact gezocht met mijn huisarts. Heb verteld waar ik tegen aan loop, (altijd dingen kwijt, vaak afspraken niet nakomen, moeite hebben met deadlines, ideeen die levensvatbaar zijn, niet of niet volledig tot uitvoering brengen). Naar haar ook uitgesproken dat ik het vermoeden had dat het misschien add of adhd was. Ze begreep mijn verhaal en heeft mij doorverwezen naar een psychiater.

Ik heb het eerste gesprek met hem als erg prettig ervaren. Ik was zelfs erg emotioneel. Hij begreep waar ik tegen aan liep en stelde de juiste vragen. Ik heb nu om de twee weken een afspraak bij hem.

Sinds 3 weken slik ik ritalin. Ik kan niet zeggen dat ik dit op dit moment een wonder middel vind, het is nog steeds hard werken, maar het ondersteund me om overzichtelijker en gestructureerder mijn plannen te maken. Daarnaast heb ik iets beter toegang tot mijn gevoelens. Ik zit nog in een beginperiode dus het kan ook een hoog placebo gehalte hebben, maar toch.....

Ik ben aardig te tevreden met mijn leven, maar had het gevoel dat ik niet verder kwam dan het niveau waar ik nu op functioneer. Omdat ik ben bang ben dat het uitblijven van groei mij op den duur gaat frustreren heb ik besloten deze stap te nemen. Ik weet niet waar het eindigd....maar ben in ieder geval op weg. Ik hou op dit moment een dagboekje bij....(vaak ook samenvattingen van een week omdat ik mij er niet altijd toe kan zetten).......Ik hoop op deze manier mijzelf te kunnen monitoren.

Maar terug te komen op jouw vraag.

Neem contact met jouw huisarts op en vraag of ze je kan doorverwijzen. Misschien blijkt jouw vermoeden helemaal niet waar te zijn, maar kan deze stap jouw wel verder brengen.


Take care

Does

[Eric71]

En Manonnie, al stappen ondernomen? Echt doen! Ga naar je huisarts want die kan je echt helpen!
En geloof me, als je er eenmaal mee aan de slag gegaan bent zul je merken dat er meer mensen in je omgeving zijn die iets soortgelijks doormaken dan jij denkt, en dat zal je enorm helpen. Althans, dat is mijn ervaring.
Ik heb eind september vorig jaar na jaren van tobben besloten dat het zo niet langer ging. Daarom mijnhuisarts ingeschakeld, die vervolgens mijn depressieve klachten aan ging pakken met antidepressiva. Tegelijkertijd stond ik onder behandeling van de SPV-er in zijn praktijk (een hulpverlener die door middel van gesprekken probeert je probleem boven water te krijgen).
De eerste weken durfde ik alles alleen maar aan vertrouwenspersonen direct om me heen te vertellen, maar al snel bleek dat er heel wat meer mensen in mijn omgeving aan de antidepressiva waren dan ik ooit had durven denken.
De SPV-er was er al snel achter dat hij het met de 5 gesprekken die hij aan mij mocht besteden, niet ging redden. Mijn verhaal was te lang
Hij heeft me toen doorverwezen naar een goede psychotherapeut / psychiater.
*SLIK* "psychiater ?? Help, gaat dit nog over mij??" was mijn eerste gevoel. Maar toen ik bij het eerste consult een hele goede bekende vóór mij de spreekkamer uit zag komen, voelde ik me al een stuk beter
Afijn....na een paar gesprekken kreeg hij het vermoeden dat het hoofdprobleem niet de depressie was, maar dat ADD de oorzaak was. Tijdens de gesprekken die daarop volgden was het een feest van herkenning; alle puzzelstukjes vielen op hun plek: moeite met deadlines en afspraken, altijd alles kwijt zijn en de daarmee gepaard gaande frustratie; verhalen van mijn moeder dat ik vroeger als peuter hele nachten lang lag te zingen in mijn bed; veel lagere opleidingen afronden dan waar je toe in staat zou moeten zijn...ineens kun je allerlei frustraties uit je leven een plek geven en dat doet al enorm veel.
Het is allemaal nog kersvers voor mij (vorige week is besloten te stoppen met antidepressiva; volgende week gaan we de ADD te lijf maar ik kan 1 ding zeggen: ik ben superblij dat ik de stap gewaagd heb.
En ik kan je echt aanraden die hulp ook op te zoeken
Ik wens je heel veel succes! En als je vragen hebt, stuur me gerust een PB-tje

groetjes,

Eric

[Eric71]

PS: enne...."mezelf in de weg zitten" is iets heel herkenbaars. Heel moeilijk te omschrijven dat gevoel, een soort ongedurigheid die in je hele lijf lijkt te zitten

[fleer]

hallo Manonnie

Als je niet naar je huisarts wil kan je ook kontakt opnemen met PSYQ.
Zij hebben mij erg goed geholpen met coaching en medicijnen.
Heb op latere leeftijd ook problemen gekregen met overspannenheid e.d. en dacht dat het aan mij lag dat ik niets afmaakte en van alles vergat.
Nu ik Concerta slik gaat mij alles veel makelijker af.

[Natasja78]

Hey

Ik gebruikte eerst Ritalin, maar naar drie maanden kreeg ik ernstige Rebound, en werd ik erg driftig, ik zat binnen no-time op de kast. Nu gebruik ik sinds vorige week woensdag Concerta, en gaat het wel goed. Ik voel me beter, en heb geen rebounds. Mijn omgeving merkte het meteen. Ik heb overigens Adhd, en weet dit sinds eind februari 2008.

Jammer dat de concerta niet geheel vergoed word, ik moet bijna 60 euro bijleggen voor een doosje van 30 pilletjes. Mijn verzekering betaald iets van 20 euro. Dat is wel veel geld voor een gezin.

Groet, Natasja