mindovermatter

Heb ik (vader) zelf ook ADHD? Wat dan?

Ik ben al geruime tijd bezig met de gedragsproblemen rondom mijn zoon. Vorig jaar bij de psycholoog geweest en vorige week besloten om toch extra stappen te ondernemen omdat zijn ADHD hem teveel in de weg ging zitten.

Vanaf dat moment ben ik me gaan inlezen en kwam terecht op een stuk over ADHD bij volwassenen: er ging een wereld voor me open. Alles leek precies te kloppen bij mijn gedrag. Gedrag wat mij altijd heel erg in de weg heeft gezeten vooral op mijn werk. Op mijn werk doe ik eigenlijk weinig tot niks. Ik kom hier mee weg omdat ik een bovengemiddeld slim persoon ben en de dingen die ik aflever zijn altijd van een dusdanig niveau dat iedereen altijd zo positief is dat er eigenlijk niet op gelet word dat ik op dagelijks niveau eigenlijk niet zoveel doe. Daarnaast geldt dit vooral als ik alleen wat moet doen.

Zodra ik in mijn eentje bezig moet krijg ik niks uit mijn handen. Ik weet niet waar ik start moet maken en kan lange stukken tekst gewoon niet tot me nemen. Na 3 zinnen ben ik afgeleid en surf ik weer op het internet. Echter dit valt niet meer op zodra ik in een groep aan het werk ben. Wanneer andere mensen aan het werk zijn ben ik altijd degene die met de creatieve ideeen komt om het werk efficienter op te pakken (ik werk in it projecten) en om tot betere resultaten te komen. Daarnaast ben ik goed met andere mensen en zo een prettige collega.

Echter doorgaans ga ik vrijdag met een ontzettend rotgevoel naar huis en beloof mezelf de maandag er op ECHT hard aan het werk te gaan. Dit proces loopt nu al zeker 3,5 jaar.

De situatie thuis begrijp ik nu ineens ook veel beter. Veel eigenschappen zie ik pas nu ik veel over ADHD aan het lezen ben, eigenschappen die ik zelf al lang had geaccepteerd en vaak workarounds voor heb verzonnen om er mee om te gaan.

Ik heb dit voorgelegd aan mijn vriendin en die stuurde mij net deze lijst

- Door mensen heen praten
- Antwoord geven op vragen terwijl ze nog niet eens helemaal gesteld zijn
- Veel praten en daarom soms andere mensen niet de kans geven om te praten
- Gefrustreerd als ik niet naar elk detail luister en na de tijd niet elk detail weet
- Gefrustreerd als ik niet al jouw linkjes bekijk
- Gefrustreerd als je niet de gewenste reactie krijgt (dit doe je echt best vaak)
- Altijd jouw spullen kwijt
- Moeite met plannen en organiseren (al gaat dat bij tijden heel goed, zelfkennis denk ik :))
- Rommel die je gemaakt hebt niet opruimen
- Niet 1 klusje in een keer snel af kunnen maken (koken bijvoorbeeld)
- Snel afgeleid zijn
- Je kunt niet stil zitten (altijd tikken of wiebelen)
- Je maar niet tot je eigen vrije tijd kunnen zetten, je ontspant niet.
- Gefrustreerd zijn omdat je je niet kunt zetten tot je vrije tijd
- Heel vergeetachtig, maar sommige dingen weer glashelder weten
- Je focussen op 1 ding en dat moet koste wat het kost af
- Je plant altijd heel veel, wilt heel veel, maar maakt vaak dingen niet af
- Je bent ontzettend impulsief

als laatste en niet onbelangrijk punt: ik ben nogal verslavingsgevoelig. Ik kan als ik op stap ga erg slecht nee zeggen tegen drugs en drank en heb de dag er na dan spijt.

Daarnaast ben ik talloze keren bij een psych geweest echter nooit zijn deze dingen boven water gekomen. Vooral omdat ik mij voornamelijk focuste op wat naar buiten zichtbaar was ipv hoe ik mij voelde. Daarnaast hield ik veel dingen zoals mijn gedrag thuis en vooral het gedrag op mijn werk voor mezelf.

Wat mij voornamelijk 'redt' is dat ik een extreem groot verantwoordelijkheidsgevoel heb, enigzins een controlfreak. Dit houdt mijn gedrag binnen de perken maar vaak vlieg ik tegen de muren aan omhoog.

En nu? Medicatie? Psycholoog? ADHD is een aandoening/stoornis die ik doorgaans associeer met kinderen en niet met volwassenen. Ik weet echter dat het ook voorkomt bij volwassen en hoop hier wat goede adviezen te krijgen en de mogelijkheid tot het stellen van vragen :)
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Heb ik (vader) zelf ook ADHD? Wat dan?

Hoi Mind over Matter,
het was in 1998 of daaromtrend, dat psychologen begnnen te beseffen, "dat er mensne zijn, die niet over hn ADHD heengroeien". En dus met een lijst problemen in de GGZ belanden (waar vroeger niet gekeken werd naar adhd bij volwassenen).

Ik ben nogal gepoteerd van de theorie, dat ahdh niet alleen een "aandoening" van de hersenen is, (dus heel platvloers uitgedrukt: iets lichamelijks). Vaak blijkt, dat adhd ook goed lichamelijk opgelost kan worden.
Een van de vele symptomen uit jouw lijstje was de opmerking "dat je niet stil kunt zitten." Dat is min of meer de kern. Veel mensne verleizen het gevoel van zichzel, als ze stil 'moeten' zitten, anderen hebben beweging nodig, om zich uberhaupt te kunnen concentreren (...kom daar eens om, op scholen...) of te ontspannen.
En dat is helaas een deel van de ontwikkeling, waar psychologen niet naar kijken. (Tips: "hoe om te gaan met" kunnen uiteraard nuttig zijn.)
En wat zoden aan de dijk zet: nauwkeurig laten opsporen, welke vroege ontwikkelingstaken je maar half hebt gedaan destijds - en de ander helft alsnog doen. De methode heet INPP.
Concreet betekent dat plm. een jaar lang elke dag 5 minuten bepaalde bewegingen maken.

En ondertussen: er zijn allerlei maatregelen, di eje zou kunne treffen, zoals o kantoor een of andere "bewegende stoel" neerzetten. Google eens op "actief zitten" "stokke move"
"kniestoel" "sitfit" of "zitbal".

Wat ook de moeite van het onderzoeken waard is: neurofeedback. Dat gaat over electroden op je hoofd (anno 2012 is dat geen gedoe meer met plakkertjes en lijm, gelukkig maar) en het meten van hersengolven. Nu is bekend, dat mensen met adhd weing betagolven aanmaken.
Opmerkelijk, want in een "normaal mens" zijn dat de hersengolven die gemeten worden, als iemand behoorlijk druk is.
Adhd'ers produceren vaak wel alfagolven (wat de meeste mensen doen als ze wat wegdoezelen) of zelfs theta (wat een uiterst plezierige staat is voor de meeste mensen, je voelt je dan uiterst ontspannen). Het nadeel is alleen wel van alfa en thetagolven:
"niemand" kan logisch nadenken, de boel orderen, overzicht hebben etc. etc. terwijl hij/zij in alfa of in theta is: daar hebben die mensen die dat kunnen aanmaken dus die betagolven voor...
Wat gebeurt bij neurofeedback, is dat gemeten wordt, of jij er ook zo een bent, die moeilijk (of maar heel kort, of weinig) betagolven aanmaakt. (Of nu ja: een diagnose is een diagnose: de therapeut 'kijkt' aan de hand van jouw verhaal, wat je hersenen wel en niet vaak en makkelijk doen.)
En de behandeling is: trainen, trainen, trainen om alsnog te leren betagolven aan te maken. Dat klinkt wellicht zwaarder dan het is: je zit voor een computerscherm en als je even wat betagolven aanmaakt, krijg je meteen het plaatje van jouw voorkeur te zien,
als beloning. Naarmate het beter lukt, krijgt je hele 'verhalen' op het scherm te zien.
Er zijn psychologen die dit doen en als het meezit, vergoed de verzekering de kosten.

Een iets eenvoudiger variant: je kunt CD's krijgen met een 'binaural' effect: je ene oor krijgt via de koptelefooon een net ietsje ander signaal dan je andere oor. Het verschil is te klein om op te merken, je hoort alleen muziek, klanken of wat er maar op
de CD staat. Maar als het verschil tussen de 2 signalen 13 tot 40 herz bedraagt, zullen je hersenen er op reageren met het produceren van betagolven. Google eens op bijv. monroe, brainsync of hemisync. Meestal wordt wel gezegd: doe zo'n CD een uur per dag (niet de hele dag door) - voor plm. 20 euro kun je iets fatsoenlijks kopen.


En er is de waarneming, dat het soms een kwestie is van "je zenuwstel kan simpelweg zijn werk niet goed doen, want je hebt niet alle benodigde chemische stoffen 'aanboord'". Een orthomoleculaire genezer (een bijna regulier werkende arts of therapeut) kijkt (na een gesprek) via bloedonderzoek (of speeksel of urine), of er tekorten zijn.
Zo blijkt regelmatig, dat mensen met adhd te weinig zink in hun lichaam hebben. Of selenium, vitamine B6 of glutamine.
(Ook wordt tegelijkertijd gekeken naar eventuele allergie/ overgevoeligheid voor kleurstoffen etc.)

Het mallotige vind ik altijd, dat artsen deze stap meestal overslaan: uit gedrag blijkt iemand 'te impulsief' en dan krijg je
of een variant op speed (wat idd vaak blijkt te kalmeren)
of een anti psychoticum (want idd: vlak voor een psychose wordt een mens ook overspoeld door een wirwar van zintuigelijk prikkels).
De nuchtere, diagnostische vraag, wat er biochemisch aan de hand is, dat je zenuwstel zich zo gedraagt, zou volgens mij iedere arts zich moeten stellen, voor er medicijnen worden voorgeschreven. Google even op 'mbog', de beroepsvereniging. De meeste
aanvullende verzekeringen betalen de kosten van het consult. De therapie bestaat uit het (aanvankelijk onder begeleiding) bijslikken van de tekorten.
(Ga nou niet zelf naar de drogist: daar kun je eea ook krijgen, maar geen diagnose. En soms heeft iemand een opname probleem
en is de enige remedie een tijd lang een ontzettend hoge dosis slikken - "don't try this at home"/ op eigen houtje!!!)

In januari 2011 werd in 'the lancet' gepubliceerd, dat bij tweederde van de kinderen die een zgn. eliminatiedieet volgden, de adhd verdween. De artsen zelf snapten het effect niet precies, want er werden geen bloedwaarden gemeten (noch vooraf, noch na afloop)
die met allergie te maken hadden - maar het resultaat was er wel degelijk. 66% is een hoge score in medisch onderzoek. Het dieet dat kinderen na afloop hebben, verschilt per persoon: iemand kan reageren op tomaat, op rode appels, op pinda's of wat dan ook.
biofeedbacknews

Re: Heb ik (vader) zelf ook ADHD? Wat dan?

hoi
voor de starter van dit forumpunt is het wellicht een te trage reactie, maar wellicht vinden anderen dit bericht op de zoekterm 'neurofeedback'.
Graag wilde ik iedereen die geïnteresseerd is in andere therapievormen voor ADHD dan medicatie wijzen op een net geproduceerde video "Neurofeedback, a new focus on ADHD". Deze video is te bezichtigen op: http://youtu.be/vK31_B59fpI (Nederlands/Engelse video met Engelstalige ondertiteling) of http://youtu.be/fH42JE6SiuU (met Duitstalige ondertiteling).

De video vraagt aandacht voor niet-farmaceutische oplossingen voor ADHD en ADD en geeft informatie over neurofeedback als mogelijke (aanvullende) behandeling op ADHD. Sinds de jaren 1980 heeft er veel onderzoek plaatsgevonden naar de effecten van neurofeedback op verschillende symptomen van ADHD/ADD zoals onoplettendheid, impulsiviteit en hyperactiviteit. Sommige organisaties, zoals de AAPB en ISNR, concluderen dat neurofeedback in dat verband kan worden beschouwd als een doeltreffende en specifieke behandeling (al dan niet in aanvulling op medicatie).

De video geeft meningen weer van verschillende internationale experts en volgt een patiënt met ADHD onder behandeling van neurofeedback, waarbij ook het verloop van een sessie uitgelegd wordt.

Hopelijk helpt de video je verder.
succes!

Terug naar “Aandachtsproblemen (en ADHD)”