eef119

puberende meiden en ADHD wie snapt mij?

hallo, ik ben Eva een jonge moeder(35) met een dochter van 16 met adhd. Ik voel me vaak onbegrepen omdat mensen niet snappen hoe mijn dohter van binnen in lekaar zit. What you see is what you get geldt bij ons echt niet. Voor de buitenwereld is ze een normale, leuke ,flinke ,spontane, vroeg volwassen meid. Heeft voor iedereen goede raad en hulp.Maar zo gauw het haar eigen emoties aan gaat gaat het mis.Op het moment is ze me aan het ontglippen aan een vriendje wat haar manipuleerd. Omdat ze al veel is kwijtgeraakt in haar leven klampt ze zich aan hem vast. Op school gaat het ook telkens mis. Ze heeft een vrijheid van meningsuiting en dat zullen ze weten ook. Niet dat ze brutaal is of zo. Maar leraren zitten niet te wachten op iemand die hun op hun fouten wijst en dat doet ze!. Ze komt op voor alle zwakkeren waardoor ze bij leeftijdsgenoten ook niet altijd even geliefd is.En ondertussen worstelen we met vanalles en nog wat al 16 jaar lang. Ik hou met elk deel van mijn lichaam van haar. Op het moment is ze erg egoistisch bezig. Laat zich erg beinvloeden door haar vriend, spijbeld , liegt en als ik haar wijs op haar verantwoordelijkheden,afspraken, of straf geef loopt ze weg naar dat vriendje. Zijn er meer moeders zoals mij?? ik zou graag eens met iemand kletsen die in hetzelfde schuitje zit en echt snapt wat het allemaal inhoud. groetjes
Wolf

Re: puberende meiden en ADHD wie snapt mij?

De problemen van je dochter die je beschrijft lijken me niet zozeer adhd gerelateerd. Het lijkt mij dat je dochter haar puber-periode doorgaat. Assertiviteit (opstandigheid), onafhankelijkheid horen daarbij. Wees geduldig, wees niet te streng, wijs vriendelijk op haar verantwoordelijkheden (leg uit waarom).
Marcelsel

Re: puberende meiden en ADHD wie snapt mij?

Hoi Eef,
De problemen die jij beschrijft zijn idd niet alleen voor adhders van toepassing. Al denk ik wel dat een puber met adhd complexer en intensiever is als een kind zonder adhd.
Ten eerste wil ik graag zeggen dat je jezelf een halt toe moet roepen. Je maakt je zorgen, en zorgen maken is zinloos. Het levert niets op.
Je zorgen maken, betekend dat je niet zoe goed weet welke weg te bewandelen en wat de uitkomst van het ingeslagen pad zal zijn. Om je te helpen relativeren......niemand weet wat het volgende uur voor hem/haar in petto heeft. Je zorgen maken over het volgende uur is tijdverspilling. Je moet leven in plaats van zorgen maken.

Lees eens het boek "de kracht van het nu" van eckhart tolle. Dat gaat je zeker verder helpen.

Wat je dochter betreft, zoals je haar omschrijft......heerlijk kind. Ze is duidelijk bezig haar eigen leven vorm te geven. Ook begint ze haar eigen "ik" sterk te ontwikkelen. Het lijkt me een kind wat niet bang is om tegen de stroom in te gaan. Dat is een eigenschap die haar waarschijnlijk in de toekomst veel plezier zal gaan opleveren. Maak je niet teveel zorgen, ik denk dat je dochter meer aankan dan jij denkt.

De tip die ik kan geven...... steun haar in de keuzes die ze maakt, ze heeft behoefte aan regie over haar leven, neem de regie dus niet over maar ondersteun haar met advies. Geef complimenten als ze heeft laten zien dat ze verantwoordelijkheden kan dragen.
Ze zal je echt niet met open armen ontvangen want een puber wil alleen maar schoppen. Maar onder die eerste laag zit nog een kind dat stiekum bang en onzeker is om de grote wereld in te gaan. Als je dat voor ogen houd zal ze je later dankbaar zijn en kan ze zeggen dat ze een moeder heeft gehad die haar vrij liet toen dat nodig was maar haar nooit heeft laten vallen.
Laat haar fietsen zonder zijwieltjes, maar jij blijft erbij om ervoor te zorgen dat ze nooit te hard valt. Ondertussen zal ze schreeuwen, ik kan het zelf, ga weg. Maar jij weet beter, je laat haar zelf fietsen, je laat haar zelfs vallen als het nodig is, maar je blijft erbij om haar te helpen wanneer het nodig is.

Een kind met adhd doet het erg goed op een milde zachte en begripvolle benadering (wat niet ten koste hoeft te gaan van duidelijkheid).

Als je me een PM met je email adres stuurt dan heb ik nog een geweldige powerpoint over het puberend brein. Waarin heel simpel word uitgelegd hoe een puberend brein werkt. De chemie is wezenlijk anders als bij volwassenen. Als je hier inzicht in krijgt dan zal je je dochter nog beter snappen.

Groeten,
Marcel
Annelies49

Re: puberende meiden en ADHD wie snapt mij?

Eef: Heel herkenbaar.
Zoekende naar een forum om de perikelen met mijn spontaan, inpulsief en intelligent meisje van 15 te delen.

ADHD is zo moeilijk te begrijpen en te hanteren.
Ik kan haar niet aan het handje nemen; ze is te voortvarend.
Ik wil haar vertrouwen; ze overziet de gevolgen niet.
Ze is welbespraakt; ze overoult vriendinnen.
Ze is slim en snel; ik kan haar niet bijbenen.

Zoals het gaat:
Ze is 9 jaar; De dierentuin is in een half uur totaal bezocht.
Kijk hier, kijk daar, verder, kijk hier, kijk daar, verder...klaar.
Ze is 13 jaar. We zijn een dagje in Barcelona. In no time heeft ze het metronetwerk in haar kop zitten en ergert zich aan mijn "sloomheid".
Ze is 14 jaar. Weekend Londen. Ze zuigt de stad in haar op. prikkels volop. Reist zelfstandig met de metro...overziet heel de stad. Ik kan haar niet bijbenen.
Ze is 15 jaar. Gaat uit. Maar heeft geen rem. Vanmorgen om 6:30 stond ze voor de deur.

En nu heeft ze dus een koffer aan problemen.
Te laat op school, moe zijn maar niet kunnen slapen, gezelligheid niet kunnen doseren, consequenties niet kunnen overzien; hoofdpijn van alle inkomende prikkels die ze niet kan filteren.

En ik, als moeder, ben steeds minder opgewassen tegen de chaos.
Inkomen vergaren, structureren, opruimen, controle...

Gisteren hebben we een gesprek gehad met de kinderarts. (controle medicatie).
Ze leest de man de les met haar know-how over medicatie.
Wat heb ik er aan toe te voegen?

Morgen begint ze met Concerta. 45,-- per maand eigen bijdrage.

Ik heb gesprekken met haar hoe het verder moet. Als ze zelfstandig woont.
Nooit heb ik het zo gezien, maar ADHD lijkt me steeds meer een werkelijke handicap.

Terug naar “Aandachtsproblemen (en ADHD)”