Hallo allemaal,
Aangezien ik nieuw ben zal ik mezelf eerst even voorstellen. Ik ben Freek en ik ben 24 jaar oud. Ik ben bezig met het opstarten van mijn eigen bedrijf en dat vind ik erg leuk om te doen. Ik heb ook een vriendin waar ik binnenkort mee ga samenwonen.
Nu mijn probleem wat onder andere te maken heeft met het bovenstaande. Ik weet trouwens niet of dit het goede forum is, maar ik denk dat het vooral in mijn kop zit dus vandaar dat ik het hier op dit forum plaats.
Toen ik zo'n 16 jaar was had ik een soort van plan gemaakt wat ik allemaal nog wilde doen in mijn leven. Ik wilde bijvoorbeeld erg graag een toeristische opleiding gaan volgen en daarbij een groot deel van die opleiding in het buitenland doorbrengen. Toen ik die opleiding wilde gaan volgen, ik had de brochures al in huis liggen, was ik ook bezig om samen met mijn broer een eigen bedrijf te beginnen. We waren toen nog maar wat aan het aankloten, maar aangezien we beide klaar waren met onze studie konden we er vol voor gaan. Ik heb toen besloten de opleiding niet te gaan doen en me volledig op mijn bedrijf te richten.
Prima, ik ben iemand die het leven voornamelijk neemt zoals het komt en daar achteraf eigenlijk niet moeilijk over doet. Tenminste, dat dacht ik. Tot dit moment. Maar daar later meer over.
Inmiddels heb ik al weer een paar jaar een vriendin waarmee ik aan het plannen ben om te gaan samenwonen. Zij wilt heel graag kinderen, binnen nu en 2 tot 3 jaar. Ik heb daar nog helemaal niet aan gedacht. Ik wil nog reizen maken (zij niet) en doen wat ik wil zonder rekening te houden met kinderen. Ik weet ook echt niet wanneer ik wel kinderen wil, dat heb ik ook eerlijk tegen haar gezegd.
Wat mij nu dus opvalt is dat ik de laatste tijd steeds meer denk aan hoe ik mijn leven voor me zag toen ik 16 was (en dat slaat niet alleen op het reizen trouwens). Nu het samenwonen steeds dichterbij kom heb ik meer en meer het idee dat het eigenlijk helemaal niet is wat ik wil. Ik wil het wel, maar ook weer niet . Ik hou ontzettend veel van mijn vriendin, maar ik begin steeds meer te denken dat we het toch niet gaan volhouden aangezien we beide andere dingen willen.
Ik zat pas zelfs te kijken naar studiereizen in Amerika. Een reis van maximaal een jaar waarbij je dus een bepaald vak gaat volgen.
Ik zit nu dus een beetje in de knoop in mijn hoofd. Het komt er in mijn hoofd op neer dat ik moet kiezen voor mijn vriendin (en daarmee dus mijn geplande toekomst niet uitkomt) of dat ik mijn vriendin vaarwel moet zeggen en moet gaan voor wat ik toen voor mezelf had uitgestippeld. Uiteraard zal het niet zo zwart wit zijn, maar zo denk ik er wel over na.
Het lijkt mu alsof het meer een relatieprobleem is, maar dat is het echt niet. We houden zielsveel van elkaar, kunnen elkaar alles vertellen en ik weet dat mijn vriendin wil dat ik mijn dromen najaag, nu en in de toekomst. Ik weet ook zeker dat ik mijn leven bij haar wil blijven, maar het lijkt gewoon echt alsof ik nu moet kiezen tussen twee verschillende levens. En dat is raar aangezien ik normaal gesproken erg relaxed ben en wel zie wat er op mijn pad komt.
Ben ik gewoon bang om op te groeien? Heb ik bindingsangst? Wil ik gewoon echt gaan doen wat ik toen ik jong was gepland had, of is dat maar een opvlieging? Zit ik met mezelf in de knoop?
Het is een lang verhaal en nog heb ik niet het idee dat ik alles heb opgeschreven, maar wellicht dat iemand hier wijs uit wordt en iets van advies voor mij heeft.