Freek

Wat wil ik nou?

Hallo allemaal,

Aangezien ik nieuw ben zal ik mezelf eerst even voorstellen. Ik ben Freek en ik ben 24 jaar oud. Ik ben bezig met het opstarten van mijn eigen bedrijf en dat vind ik erg leuk om te doen. Ik heb ook een vriendin waar ik binnenkort mee ga samenwonen.

Nu mijn probleem wat onder andere te maken heeft met het bovenstaande. Ik weet trouwens niet of dit het goede forum is, maar ik denk dat het vooral in mijn kop zit dus vandaar dat ik het hier op dit forum plaats.

Toen ik zo'n 16 jaar was had ik een soort van plan gemaakt wat ik allemaal nog wilde doen in mijn leven. Ik wilde bijvoorbeeld erg graag een toeristische opleiding gaan volgen en daarbij een groot deel van die opleiding in het buitenland doorbrengen. Toen ik die opleiding wilde gaan volgen, ik had de brochures al in huis liggen, was ik ook bezig om samen met mijn broer een eigen bedrijf te beginnen. We waren toen nog maar wat aan het aankloten, maar aangezien we beide klaar waren met onze studie konden we er vol voor gaan. Ik heb toen besloten de opleiding niet te gaan doen en me volledig op mijn bedrijf te richten.
Prima, ik ben iemand die het leven voornamelijk neemt zoals het komt en daar achteraf eigenlijk niet moeilijk over doet. Tenminste, dat dacht ik. Tot dit moment. Maar daar later meer over.

Inmiddels heb ik al weer een paar jaar een vriendin waarmee ik aan het plannen ben om te gaan samenwonen. Zij wilt heel graag kinderen, binnen nu en 2 tot 3 jaar. Ik heb daar nog helemaal niet aan gedacht. Ik wil nog reizen maken (zij niet) en doen wat ik wil zonder rekening te houden met kinderen. Ik weet ook echt niet wanneer ik wel kinderen wil, dat heb ik ook eerlijk tegen haar gezegd.

Wat mij nu dus opvalt is dat ik de laatste tijd steeds meer denk aan hoe ik mijn leven voor me zag toen ik 16 was (en dat slaat niet alleen op het reizen trouwens). Nu het samenwonen steeds dichterbij kom heb ik meer en meer het idee dat het eigenlijk helemaal niet is wat ik wil. Ik wil het wel, maar ook weer niet :roll:. Ik hou ontzettend veel van mijn vriendin, maar ik begin steeds meer te denken dat we het toch niet gaan volhouden aangezien we beide andere dingen willen.
Ik zat pas zelfs te kijken naar studiereizen in Amerika. Een reis van maximaal een jaar waarbij je dus een bepaald vak gaat volgen.

Ik zit nu dus een beetje in de knoop in mijn hoofd. Het komt er in mijn hoofd op neer dat ik moet kiezen voor mijn vriendin (en daarmee dus mijn geplande toekomst niet uitkomt) of dat ik mijn vriendin vaarwel moet zeggen en moet gaan voor wat ik toen voor mezelf had uitgestippeld. Uiteraard zal het niet zo zwart wit zijn, maar zo denk ik er wel over na.

Het lijkt mu alsof het meer een relatieprobleem is, maar dat is het echt niet. We houden zielsveel van elkaar, kunnen elkaar alles vertellen en ik weet dat mijn vriendin wil dat ik mijn dromen najaag, nu en in de toekomst. Ik weet ook zeker dat ik mijn leven bij haar wil blijven, maar het lijkt gewoon echt alsof ik nu moet kiezen tussen twee verschillende levens. En dat is raar aangezien ik normaal gesproken erg relaxed ben en wel zie wat er op mijn pad komt.

Ben ik gewoon bang om op te groeien? Heb ik bindingsangst? Wil ik gewoon echt gaan doen wat ik toen ik jong was gepland had, of is dat maar een opvlieging? Zit ik met mezelf in de knoop?

Het is een lang verhaal en nog heb ik niet het idee dat ik alles heb opgeschreven, maar wellicht dat iemand hier wijs uit wordt en iets van advies voor mij heeft.
Freek

Re: Wat wil ik nou?

Toevoeging: tijdens mijn werzaamheden voor mijn bedrijf zit ik steeds vaker maar wat voor me uit te staren en vraag ik me af of ik wel doe wat ik wil. Maar, ik vind het juist erg leuk en wil ook echt mijn bedrijf een succes maken. Dus dat ik daar aan twijfel vind ik erg raar en heeft ook helemaal geen reden.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Wat wil ik nou?

Hallo Freek,

Welkom op het forum!
Freek schreef:Ben ik gewoon bang om op te groeien? Heb ik bindingsangst? Wil ik gewoon echt gaan doen wat ik toen ik jong was gepland had, of is dat maar een opvlieging? Zit ik met mezelf in de knoop?
Nou, dat lijkt me allemaal niet, hoor. [027]
Een mens moet vaak keuzes maken en beslissingen nemen. Soms is het beter om een droom na te jagen als je nog jong bent en alle mogelijkheden nog open liggen.
Als je vriendin je niets in de weg ligt om je droom te verwezenlijken, laat die kans dan niet schieten, zou ik zeggen.

Straks heb je een gezin, maar gaat het gevoel knagen dat jij je droom nooit heb kunnen verwezenlijken. Ik zou gaan en doen wat ik oorspronkelijk van plan was.
Maar niemand kan dat voor je bepalen. Die afweziging zul je echt zelf moeten maken, Freek.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Wat wil ik nou?

hey Freek ,
eerst en vooral welkom op het forum.
wat wil ik nou? die vraag stel je , maar ergens denk ik dat je het antwoord wel weet.
ik denk dat het ene het andere niet uitsluit.
waarom zou je niet je jeugddromen kunnen uitvoeren en nadien gaan samenwonen?? je bent nog zo jong.
misschien dat de plannen over samenwonen die `oude` jeugddromen weer bovenhaalde : zo van : het is nu of nooit???
maar ach , je hebt je hele leven nog voor je. zelfs met een fijne , vaste , goede relatie kan je je eigen ding doen , denk ik. daar zal jullie relatie vast wel tegen bestand zijn.
iemand zei me een keer : je kan beter spijt hebben van dingen die je deed , dan `later` te moeten denken : was ik maar .... of had ik maar ...
wat je ook beslist , veel succes!!!
zwart schaapje

Re: Wat wil ik nou?

Het is heel duidelijk wat jij wilt. Jij wilt reizen en dat moet je zeker ook gaan doen.
Vraag gewoon aan je vriendin of ze misschien mee wilt gaan. Dan kunnen jullie het daarna alsnog hebben over samen wonen en kinderen. Misschien denk je als je weer terug bent totaal anders over deze dingen. Van een reis leer je veel en kom je misschien wel tot het inzicht wat je na je reis nog verder wilt in je leven.
Of zij gaat niet mee en wacht op je tot je weer terug bent en dan kan ze jou misschien zo eens op zoeken.
Je hebt het over een studiereis van een jaar. Als jullie werkelijk een goede relatie hebben dan kunnen jullie dit wel aan en zal ze op je wachten. Wilt zij dit ook niet, dan weet je ook gelijk wat je aan haar hebt.
Maar als ik je verhaal mag geloven dan is er niets aan de hand en is het inderdaad zo dat het ene het andere niet uitsluit. Er zijn zeker mogelijkheden.

Het is van kleins af aan mijn droom om een wereldreis te gaan maken en ben hiervoor aan het sparen. Maar nu heb ik een relatie en wij willen zo snel mogelijk samen gaan wonen. Dat betekent dat ik mijn spaargeld voor mijn reis misschien wel moet uitgeven aan ons huisje.
Ik ben er bang voor dat mijn wereldreis niet door gaat en 1 van mijn grootste wensen dus op moet geven. Als ik er realistisch over nadenk, dan denk ik dat als we straks samen wonen, ik dan misschien meerdere kortere reisjes moet gaan maken in plaats van 1 grote reis. Dit is beslist niet hoe ik het hebben wil, maar misschien wel de beste tussenweg die er is.
Misschien kunnen jullie samen ook op zoek gaan naar een tussenweg.
Freek

Re: Wat wil ik nou?

Bedankt voor jullie reacties.

Het probleem is juist dat mijn vriendin helemaal niet wilt reizen. Ze heeft al vaker gezegd dat het haar helemaal niet trekt en dat ze niet van plan is langer dan drie weken op vakantie te gaan. Maar, ze wilt ook niet dat ik bijvoorbeeld een half jaar weg ga. Niet omdat ze mij dat niet gunt, maar omdat ze heel snel mensen mist. Dat is ook voornamelijk de reden dat ze niet zo lang en ver weg wilt. Wanneer ik dus bij mijn vriendin blijf zal ik vrijwel zeker nooit kunnen doen wat ik echt wil. Ik kan dan wel een paar keer achter elkaar een paar weken weg gaan, maar dat is toch maar half werk. Vandaar dat het nu voelt als een soort kruispunt: ga ik links en doen wat ik wil, of ga ik rechts en vooral mijn vriendin haar zin doen. Dat klinkt dat weer alsof ik me door mijn vriendin laat vertellen wat ik moet doen, maar dat is niet zo dan was ik allang weggeweest.

Daarom denk ik de laatste tijd waarschijnlijk ook zo veel aan wat ik voor mezelf had uitgestippeld. Waarschijnlijk om dat ik dat nu juist uit het oog zie verdwijnen. Zou dat echt zo veel invloed hebben op mijn geestelijke gesteldheid? Ik kan me dat haast niet voorstellen, dat alles onder deze "beslissing" leidt.
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Wat wil ik nou?

Freek schreef: Zou dat echt zo veel invloed hebben op mijn geestelijke gesteldheid?
tja , ik denk het wel freek.
je omschrijft het zelf al dat het is alsof je op een kruispunt staat en niet weet welke kant je op moet gaan. dat lijkt me behoorlijk ingrijpend.
ik denk dat je toch nog eens goed met je vriendin moet praten hierover. vooral over hoe belangrijk dit voor je is.
logisch dat ze jou zou missen als je een half jaar weg bent. maar daar zijn toch oplossingen voor? jij die af en toe eens heen en weer komt of zij die een weekje `vakantie` komt houden??
ale ja , ik zie dat niet zwart of wit.
maar je bericht geeft heel duidelijk je twijfels aan , maar ook hoe belangrijk dit is voor jou. dus mijn raad : nogmaals open en eerlijk gesprek met vriendin.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wat wil ik nou?

Welkom hier Freek. :)
Goed dat je je verhaal doet ...!!
Toen ik zo'n 16 jaar was had ik een soort van plan gemaakt wat ik allemaal nog wilde doen in mijn leven. Ik wilde bijvoorbeeld erg graag een toeristische opleiding gaan volgen en daarbij een groot deel van die opleiding in het buitenland doorbrengen. Toen ik die opleiding wilde gaan volgen, ik had de brochures al in huis liggen, was ik ook bezig om samen met mijn broer een eigen bedrijf te beginnen. We waren toen nog maar wat aan het aankloten, maar aangezien we beide klaar waren met onze studie konden we er vol voor gaan. Ik heb toen besloten de opleiding niet te gaan doen en me volledig op mijn bedrijf te richten.
Prima, ik ben iemand die het leven voornamelijk neemt zoals het komt en daar achteraf eigenlijk niet moeilijk over doet. Tenminste, dat dacht ik. Tot dit moment. Maar daar later meer over.
Zoals je zelf hebt ervaren veranderd het leven continue. Je had plannen, maar bent iets anders gaan doen. Nu denk je er opnieuw anders over. Het leven veranderd telkens. Het blijft in beweging. Soms denk je terug aan hoe je keuzes hebt gemaakt. Als je een keuze hebt gemaakt waarvan je dacht dat het toen prima was, is die keuze ook meestal prima voor dat moment. Maar als de keuzes in je hoofd veranderen en je een ander beeld krijgt, dan is het misschien tijd om daarin mee te gaan. Beweging hoort erbij. Gedachten veranderen tekens en dat is ook een uitdaging. Uitdagingen die je zou moeten of kunnen grijpen als je daar de middelen voor hebt en je de mogelijkheden hebt. Je hart volgen.
Inmiddels heb ik al weer een paar jaar een vriendin waarmee ik aan het plannen ben om te gaan samenwonen. Zij wilt heel graag kinderen, binnen nu en 2 tot 3 jaar. Ik heb daar nog helemaal niet aan gedacht. Ik wil nog reizen maken (zij niet) en doen wat ik wil zonder rekening te houden met kinderen. Ik weet ook echt niet wanneer ik wel kinderen wil, dat heb ik ook eerlijk tegen haar gezegd.
Goed dat je eerlijk bent tegen je vriendin!
(Dromen kunnen voor ieder anders zijn, bespreekbaar maken, is dus van belang.)
Wat mij nu dus opvalt is dat ik de laatste tijd steeds meer denk aan hoe ik mijn leven voor me zag toen ik 16 was (en dat slaat niet alleen op het reizen trouwens). Nu het samenwonen steeds dichterbij kom heb ik meer en meer het idee dat het eigenlijk helemaal niet is wat ik wil. Ik wil het wel, maar ook weer niet :roll:. Ik hou ontzettend veel van mijn vriendin, maar ik begin steeds meer te denken dat we het toch niet gaan volhouden aangezien we beide andere dingen willen.
Ik zat pas zelfs te kijken naar studiereizen in Amerika. Een reis van maximaal een jaar waarbij je dus een bepaald vak gaat volgen.
Lastig als jullie beiden blijkbaar met andere gedachten zitten. Moeilijk, maar niet onmogelijk om het deels te combineren. Bespreek de mogelijkheden en houd de eerlijkheid naar elkaar.
(En wees daarbij ook eerlijk naar jezelf!!! ;) )
Ben ik gewoon bang om op te groeien? Heb ik bindingsangst? Wil ik gewoon echt gaan doen wat ik toen ik jong was gepland had, of is dat maar een opvlieging? Zit ik met mezelf in de knoop?
Wat ik denk is dat jij opzoek bent naar jezelf. Niets mis mee. Juist goed.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Freek

Re: Wat wil ik nou?

@kathleen

Met mijn vriendin kan ik er over praten maar die kan natuurlijk de beslissing niet voor mijn nemen. Net als dat jullie niet kunnen natuurlijk ;) Ze kan me alleen maar haar kijk op de zaak geven en verder zal ik de beslissing zelf moeten nemen. En dat is nu precies het lastige, ik moet het echt zelf doen. Ik denk dat ik gewoon nog niet klaar ben om die beslissing voor mezelf te maken "ga ik links of ga ik rechts". Uiteindelijk zullen we waarschijnlijk op een middenweg uitkomen en dan zullen we wel zien of die ons gelukkig maakt.
Wat ik denk is dat jij opzoek bent naar jezelf. Niets mis mee. Juist goed.
@Memories, bedankt voor je antwoorden.

Ik ben dus op zoek naar mezelf, waarschijnlijk. Maar je bent toch altijd op zoek naar jezelf? Zoals je zelf al zegt: het leven veranderd continue. Dus moet ik nu terugvallen op mijn oude ideeën omdat dat was zoals ik er toen over dacht, of moet ik meegaan in hoe het nu gaat en maar zien waar het schip strandt? Want zoals het nu is heb ik toch ook zelf gecreëerd, dus ook in mijn huidige situatie zal een deel van mezelf zitten.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wat wil ik nou?

Hallo Freek,

Er zal zeker een deel van jezelf zitten in de beslissingen die je hebt genomen. Maar als de beslissingen die je hebt genomen niet goed voor je werken of je hebt toch in je hoofd dat het anders moet, dan kan je daarover nadenken. Of je de mogelijkheden moet uitvoeren van wat je eerder wilde, is niet aan mij om daar een beslissing over te maken. Als ik namelijk dat zou doen, dan maak ik een beslissing voor jou, terwijl het jouw leven is. Zoals eerder beschreven, volg je hart in dat wat je wilt of voelt. Dat is soms ingewikkeld. Maar soms zijn dingen nodig om verder te komen. De beslissingen die je hebt genomen, horen bij je leven, maar alles beweegt.
Als het niet zou bewegen, zou je stil staan en niet meer leren, niet meer ontdekken. We leren elke dag. Wat we leren? Misschien hoe mooi het leven kan zijn, als je doet wat je ingeeft, wat je dromen zijn, waar je naar verlangt, waar je gelukkig van zal worden?

Het kan zijn dat je jezelf zoekt. Je kan daarin de dingen meenemen die je hebt. Je kan de dingen erbij nemen die je nog wilt.
Het leven veranderd continue, wat je wilt kan dus ook veranderen.

Beslissingen die jij kan nemen, kan een ander niet voor je nemen.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Helma

Re: Wat wil ik nou?

Hallo Freek,
Een wat late reactie...
Zou jij niet op reis kunnen gaan en dat je vriendin een paar keer 'overkomt' voor een paar weken? Dan kun jij op reis en zijn hoeft je niet heel lang te missen..

Terug naar “Overige problemen”