Woodrain

iets verwerken zonder te "praten"?

Hoi!

Ik zit met een vraag. De afgelopen jaren is het een en ander gebeurd, wat precies is nu niet zo van belang, maar het heeft allemaal wel effect op mijn leven.
Er zijn een aantal mensen (ouders,leraren, huisarts, politie) die mij van harte hebben aangeraden om met een psycholoog te gaan praten, omdat ik een aantal dingen moet verwerken.
Maar ik weiger absoluut om vrijwillig met een psycholoog te gaan praten. Ik ben eens, vijf jaar geleden toen ik dertien was, gedwongen om naar een psycholoog te gaan en hoewel ze heel aardig was vond ik het een vreselijke ervaring en heb ik geen woord tegen d'r gezegd.

Nu is het wel zo dat ik nog steeds last heb van nare herinneringen, ik probeer zoveel mogelijk in het "heden" te leven maar soms zie of hoor ik dingen die me ineens doen terugdenken aan toen, en dan komt er even heel vlug een onbeschrijfelijk naar gevoel naar boven en zelfs de gedachte dat ik liever dood wil gaan. Dit is niet heel ernstig, want zo'n moment is maar heel vlug en ik weet al gauw weer vrij nuchter te worden en er gewoon niet aan te denken.
Maar het is ook nog zo dat ik mijn vertrouwen in mensen ben kwijtgeraakt sinds er een aantal dingen zijn gebeurd, ik zie overal het kwade in de mens, en ik denk dat dat toch hinderlijk kan zijn in mijn leven.

Daarom vraag ik me af of er een manier is om dingen zelf te kunnen verwerken, zonder de hulp van anderen?
Mijn moeder heeft me weleens geadviseerd dingen op te schrijven, dat heb ik weleens gedaan maar als ik daar eenmaal aan begin kost het teveel moeite en energie om dingen op papier (of word-document) te zetten.

Dusja, misschien kunnen jullie hier niet zoveel mee, maar toch hoop ik op advies en misschien willen jullie vertellen hoe jullie dingen hebben verwerkt?
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: iets verwerken zonder te "praten"?

Ik vrees dat dit geen antwoord op jouw vraag is...maar helpt de gedachte niet dat je nu even snel de deur terug kan dichtslaan als opendoen wanneer je naar een psy gaat?
Als het zou helpen om die stap te zetten kan het ook handig zijn om al metéén aan te geven dat het voor jou, door de gedwongen situatie uit het verleden, al veel angst teweeg brengt.

Zelf zaken verwerken lijkt me ook niet onmogelijk, afhankelijk van wat er te verwerken valt en verschillend van persoon tot persoon.
Daarom dat ik geen antwoord kan geven op deze vraag, lijkt me gissen en gokken en bovendien vind ik mezelf ook niet een een held in zaken loslaten uit het verleden.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: iets verwerken zonder te "praten"?

Woodrain schreef:Hoi!
Ik zit met een vraag. De afgelopen jaren is het een en ander gebeurd, wat precies is nu niet zo van belang, maar het heeft allemaal wel effect op mijn leven.
Er zijn een aantal mensen (ouders,leraren, huisarts, politie) die mij van harte hebben aangeraden om met een psycholoog te gaan praten, omdat ik een aantal dingen moet verwerken.
Maar ik weiger absoluut om vrijwillig met een psycholoog te gaan praten. Ik ben eens, vijf jaar geleden toen ik dertien was, gedwongen om naar een psycholoog te gaan en hoewel ze heel aardig was vond ik het een vreselijke ervaring en heb ik geen woord tegen d'r gezegd.
Hoi Woodrain,
nou, dat is me een mooie constructie...!!!
Een van de nare dingne die jij hebt meegemaakt, is dat je ooit gedwongen werd, 5 jaar terug, om met een psychologe te praten.
Hoewel ze aardig was, (zij kreeg ook maar een onwillig iemand voor haar neus gedeponeerd) is dat een naar iets, dat jij niet wilt herhalen.
Terecht.
En om die reden wil je ook niet meer vrijwillig naar een psycholoog - hoewel er dingen zijn uit het verleden, waar je last van hebt.
Lastig!!!

(Wat precies maakt "ik stap nu zelf naar zo'n soort iemand" zo verschrikkelijk?)
Woodrain schreef:Nu is het wel zo dat ik nog steeds last heb van nare herinneringen, ik probeer zoveel mogelijk in het "heden" te leven maar soms zie of hoor ik dingen die me ineens doen terugdenken aan toen, en dan komt er even heel vlug een onbeschrijfelijk naar gevoel naar boven en zelfs de gedachte dat ik liever dood wil gaan. Dit is niet heel ernstig, want zo'n moment is maar heel vlug en ik weet al gauw weer vrij nuchter te worden en er gewoon niet aan te denken.
Ja, in het jargon heet dat dan, dat je op zo'n moment wordt getriggerd. In het 'hier en nu' blijven helpt, om weinig te worden getriggerd, maar compleet voorkomen dat het gebeurt, dat kan je er niet mee.
En dat onbeschrijfelijke gevoel, dat ken ik helaas maar al te goed (en je kunt het kwijtraken!!!).
Helaas: het enige kruid dat gewassen is tegen triggers, heet 'verwerken' - maar daarvoor hoef je niet uitgebreid te praten. (Het wezenlijke van de schade van die heftige gebeurtenissen zit niet 'in je logische, talige verstand', maar in delen van je hersenen, die je wel goed kunt beinvloeden, maar die zich onttrekken aan je directe wil.)
Woodrain schreef:Maar het is ook nog zo dat ik mijn vertrouwen in mensen ben kwijtgeraakt sinds er een aantal dingen zijn gebeurd, ik zie overal het kwade in de mens, en ik denk dat dat toch hinderlijk kan zijn in mijn leven.
Ja, klopt. Aan de ene kant: het leven IS geen zoet sprookje, maar idd: rondlopen met onverwerkte zaken, maakt het wel zwaarder ''dan strikt noodzakelijk''.
Woodrain schreef:Daarom vraag ik me af of er een manier is om dingen zelf te kunnen verwerken, zonder de hulp van anderen?
Mijn moeder heeft me weleens geadviseerd dingen op te schrijven, dat heb ik weleens gedaan maar als ik daar eenmaal aan begin kost het teveel moeite en energie om dingen op papier (of word-document) te zetten.
Soms lucht dat op, als ''dingen op een rijtje staan'' is het vaak veel be'hapbaar'der, niet meer zo enorm groot, anoniem, overweldigend.
Woodrain schreef:Dusja, misschien kunnen jullie hier niet zoveel mee, maar toch hoop ik op advies en misschien willen jullie vertellen hoe jullie dingen hebben verwerkt?
Op een moment dat ik bij de psycholoog letterlijk was 'uitgepraat' heb ik veel aan de yogalessen gehad, waar het ook ging om de achtergronden, filosofie, psychologie en lessen over energie en meditatie.
Ik heb erg veel gehad aan een paar cursussen touch for heath (en uit dezelfde school: 'stress release').
Een orthomoleculaire arts heeft mijn vermoeide hoofd weer energie gegeven.
Maar echt verwerken heb ik gedaan door emdr en gespecialiseerde kinesiologie - (2 technieken waarbij je als client niet heel erg veel hoeft te praten).
Woodrain

Re: iets verwerken zonder te "praten"?

Black Rose schreef:Ik vrees dat dit geen antwoord op jouw vraag is...maar helpt de gedachte niet dat je nu even snel de deur terug kan dichtslaan als opendoen wanneer je naar een psy gaat?
Als het zou helpen om die stap te zetten kan het ook handig zijn om al metéén aan te geven dat het voor jou, door de gedwongen situatie uit het verleden, al veel angst teweeg brengt.

Zelf zaken verwerken lijkt me ook niet onmogelijk, afhankelijk van wat er te verwerken valt en verschillend van persoon tot persoon.
Daarom dat ik geen antwoord kan geven op deze vraag, lijkt me gissen en gokken en bovendien vind ik mezelf ook niet een een held in zaken loslaten uit het verleden.
Nou, ik denk op zich dat ik wel zo even snel de beslissing zou kunnen nemen om naar een psycholoog te gaan, maar ik weet wel dat wanneer ik daar eenmaal zit ik toch er alles aan zou doen om er weer vanaf te kunnen komen, dmv liegen, of tijd rekken of geen antwoord geven op vragen...
Het is ook weer niet echt zo dat ik bang ben voor een psycholoog, maar meer dat het zo is dat niemand weet wie ik ben en ik heb nooit verteld wat er exact in "die tijd" allemaal is gebeurd, en ik vind het op de een of andere manier niet waard om mijn hele verhaal zomaar aan een wildvreemde te vertellen. Misschien staat mijn trots wel in de weg.
Ik los liever zelf mijn problemen op dan dat ik anderen laat helpen, aangezien ik ook zelf de veroorzaker ben geweest van alle problemen die ik heb gehad.
Janneke schreef: Hoi Woodrain,
nou, dat is me een mooie constructie...!!!
Een van de nare dingne die jij hebt meegemaakt, is dat je ooit gedwongen werd, 5 jaar terug, om met een psychologe te praten.
Hoewel ze aardig was, (zij kreeg ook maar een onwillig iemand voor haar neus gedeponeerd) is dat een naar iets, dat jij niet wilt herhalen.
Terecht.
En om die reden wil je ook niet meer vrijwillig naar een psycholoog - hoewel er dingen zijn uit het verleden, waar je last van hebt.
Lastig!!!

(Wat precies maakt "ik stap nu zelf naar zo'n soort iemand" zo verschrikkelijk?)
Ten eerste dat het zo is dat er helemaal niemand is die weet wie ik ben en wat ik voor dingen ik gedaan heb in die "tijd". Ik heb vele leugens verteld en geprobeerd onder alle hulp en gesprekken uit te komen. Ik denk dat het soort van in me zit om dingen voor mezelf te houden en vooral niet hele persoonlijke gebeurtenissen te vertellen aan een wildvreemde.
Ten tweede ben ik zelf degene die erge dingen gedaan heb, ik heb mijn eigen leven en dat van anderen verpest (of in elk geval een deel daarvan) en dat ik daar nu de gevolgen van ondervind is mijn eigen schuld en dat moet ik zelf oplossen.
Janneke schreef: Ja, in het jargon heet dat dan, dat je op zo'n moment wordt getriggerd. In het 'hier en nu' blijven helpt, om weinig te worden getriggerd, maar compleet voorkomen dat het gebeurt, dat kan je er niet mee.
En dat onbeschrijfelijke gevoel, dat ken ik helaas maar al te goed (en je kunt het kwijtraken!!!).
Helaas: het enige kruid dat gewassen is tegen triggers, heet 'verwerken' - maar daarvoor hoef je niet uitgebreid te praten. (Het wezenlijke van de schade van die heftige gebeurtenissen zit niet 'in je logische, talige verstand', maar in delen van je hersenen, die je wel goed kunt beinvloeden, maar die zich onttrekken aan je directe wil.)
Wow dat heet dus triggers, ook weer wat geleerd :)
Jammer dat jij dat gevoel ook kent, maar positief dat je erbij zegt dat het kwijt te raken is, en zonder uitgebreid te praten dat klinkt al goed! Ik heb niet veel verstand van hoe hersenen precies werken en alles, misschien zou ik daar wat meer informatie over moeten zoeken.

Janneke schreef: Op een moment dat ik bij de psycholoog letterlijk was 'uitgepraat' heb ik veel aan de yogalessen gehad, waar het ook ging om de achtergronden, filosofie, psychologie en lessen over energie en meditatie.
Ik heb erg veel gehad aan een paar cursussen touch for heath (en uit dezelfde school: 'stress release').
Een orthomoleculaire arts heeft mijn vermoeide hoofd weer energie gegeven.
Maar echt verwerken heb ik gedaan door emdr en gespecialiseerde kinesiologie - (2 technieken waarbij je als client niet heel erg veel hoeft te praten).
Daar had ik inderdaad ook al aan zitten denken, iets van meditatie ofzo.
En bij zo'n cursus, krijg je dan gewoon les of moet je dan ook helemaal over jezelf vertellen enz?
Wow je hebt wel veel dingen geprobeerd om weer "beter" te worden, dat moest best wel wat lef gekost hebben lijkt me!
Een lerares van mij heeft ook emdr aangeraden, maar van wat ik heb begrepen is dat een bepaalde behandeling is die wel snel werkt maar waarbij je wel gedetailleerd moet vertellen, over wat het ergste moment is en dat je dan ondertussen wordt afgeleid ofzo, maar dat zie ik dus echt niet zitten.



Bedankt allebei voor jullie reacties :D
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: iets verwerken zonder te "praten"?

Woodrain schreef: Het is ook weer niet echt zo dat ik bang ben voor een psycholoog, maar meer dat het zo is dat niemand weet wie ik ben en ik heb nooit verteld wat er exact in "die tijd" allemaal is gebeurd, en ik vind het op de een of andere manier niet waard om mijn hele verhaal zomaar aan een wildvreemde te vertellen. Misschien staat mijn trots wel in de weg.
Ik los liever zelf mijn problemen op dan dat ik anderen laat helpen, aangezien ik ook zelf de veroorzaker ben geweest van alle problemen die ik heb gehad.
Misschien is het trots, misschien is het schaamte.
En het is iet verkeerd om te denken "ik heb troep gemaakt, dus ik moet het opruimen".
Maar als je een raam hebt ingevoetbald, is de buurman toch vele blijer, als je een glaszetter laat komen (op jouw kosten) dan dat je zelf gaat klungelen. Bij psychische zaken kan ook dit spelen.
Woodrain schreef: Ten eerste dat het zo is dat er helemaal niemand is die weet wie ik ben en wat ik voor dingen ik gedaan heb in die "tijd". Ik heb vele leugens verteld en geprobeerd onder alle hulp en gesprekken uit te komen. Ik denk dat het soort van in me zit om dingen voor mezelf te houden en vooral niet hele persoonlijke gebeurtenissen te vertellen aan een wildvreemde.
..en behalve schaamte, kan het ook angst zijn.
Woodrain schreef:Ten tweede ben ik zelf degene die erge dingen gedaan heb, ik heb mijn eigen leven en dat van anderen verpest (of in elk geval een deel daarvan) en dat ik daar nu de gevolgen van ondervind is mijn eigen schuld en dat moet ik zelf oplossen.
...en er zijn veel positievere insteken te bedenken dan "ik moet straf hebben". Als gezegd: een glaszetter kan die ruit beter vervangen dan een goedwillende klusser.

Woodrain schreef:Daar had ik inderdaad ook al aan zitten denken, iets van meditatie ofzo.
En bij zo'n cursus, krijg je dan gewoon les of moet je dan ook helemaal over jezelf vertellen enz?
Op yoga vertelde je vooral, 'hoe de oefening was gegaan' (en wat je eventueel kwijt wilde: ''ik heb de afgelopen week griep gehad'', dus ik heb weinig energie, dat soort dingen, of hoe t maar uitkwam).
Woodrain schreef:Wow je hebt wel veel dingen geprobeerd om weer "beter" te worden, dat moest best wel wat lef gekost hebben lijkt me!
Nee hoor, gewoon nieuwsgierig zijn en beter willen worden (wta is er nou leuker dan dat...?)
Woodrain schreef:Een lerares van mij heeft ook emdr aangeraden, maar van wat ik heb begrepen is dat een bepaalde behandeling is die wel snel werkt maar waarbij je wel gedetailleerd moet vertellen, over wat het ergste moment is en dat je dan ondertussen wordt afgeleid ofzo, maar dat zie ik dus echt niet zitten.
Je hoeft niet het hele verhaal in alle details te vertellen, maar idd wel, hoe jij je voelt over jezelf mbt. wat er zoal gebeurd is/ wat jij gedaan hebt - en je het ergste moment voorstellen. En onderwijl idd die "links-rechts" oogbewegingen of aangetikt worden of geluidjes. Het IS confronterend, dat klopt. (Maar dan heb je ook wat: je bent snel door de ellende heen.)
Esse

Re: iets verwerken zonder te "praten"?

Heb je wel eens aan EMDR gedacht? Dat is een therapie om trauma's te kunnen verwerken, zonder dat je er veel bij hoeft te praten. Naar een psycholoog gaan, is echter wel een vereiste. Of kijk voor meer informatie op: www.emdr.nl

Of je zou voor jezelf kunnen proberen te visualiseren hoe het is om afstand van een negatieve ervaring/ trauma te doen.

Of jassentechniek te leren toepassen, zodat je negatieve herinneringen vervangt door positieve gedachten: http://www.jassentechniek.nl/jassentechniek.html
Superwoman

Re: iets verwerken zonder te "praten"?

Emdr is Toch al genoemd als optie?
TheEmperor85

Re: iets verwerken zonder te "praten"?

EMDR was inderdaad al genoemd, en het is niet verstandig daar lichtzinnig over te denken: het kan soms enorm veel van je vragen.

Tevens, Esse, gelieve niet al te veel links naar andere websites te gebruiken op dit forum ;) B.v.d
Esse

Re: iets verwerken zonder te "praten"?

TheEmperor85 schreef:EMDR was inderdaad al genoemd, en het is niet verstandig daar lichtzinnig over te denken: het kan soms enorm veel van je vragen.

Tevens, Esse, gelieve niet al te veel links naar andere websites te gebruiken op dit forum ;) B.v.d
Ow, sorry.... (w.b. de links, dat wist ik niet)

Ik wil absoluut niet lichtzinnig over EMDR spreken, maar vind het juist een goede optie als therapievorm wanneer iemand niet teveel wil praten, omdat het vooral visueel ingesteld is.
Sorry ook dat het al genoemd was, mijn concentratie is de laatste tijd niet op en top door de chaos in de bovenkamer ;)

Terug naar “Overige problemen”