Heb ik met een narcist te maken?

[komerdoor]

Een neefje (nu 17,5) waar ik altijd best close mee was wat betreft over gevoelens praten en advies geven (dingen leren) is steeds afstandelijker tegenover mij aan het worden. Vroeger als hij zich niet goed in zn vel voelde dan praatte hij er met mij over (dan gaf ik hem advies). Laatste tijd is het steeds meer dat hij wel zegt dat hij zich niet goed in zn vel voelt maar dan niet wil zeggen wat. Soms is het zelfs zo dat hij het wel aan andere mensen heeft verteld, maar tegen hun heeft gezegd om het niet aan mij te vertellen.

Vroeger leerde ik hem van alles. Dingen die wij samen leuk vonden of ik verdiepte mij in dingen die hij leuk vond etc.
Laatste paar jaren heb ik opgemerkt dat hij steeds meer narcistische trekjes aan het vertonen is, vooral sinds hij een anderhalf jaar geleden een vriendin heeft. Dingen doen vooral uit eigen belang. Liegen / bedriegen etc. Bijv. als ik een keer iets wil (bijv. spel online tegen elkaar spelen) dan snel een afspraak maken met iemand anders, meestal zijn vriendin, om zo te kunnen zeggen dat hij niet kan.
Het is ook al een paar keer gebeurd dat als ik boos op hem was en hem een tijdje niet meer sprak dat zn vriendin op een gegeven moment kwetsende emails naar mij ging sturen over hoe erg het is dat ik niet meer met hem praat, dat ik vast jaloers op hem ben, dat ik mij als een klein kind gedraag etc. Heb eigenlijk het gevoel dat ze mij soms achter mn rug uitlachen (bijv. dat ik nog geen vriendin heb etc.).

Omdat hij weet dat ik nog steeds die band met hem heb denk ik dat hij dat gebruikt om mij te kwetsen als het hem uitkomt. Nu is het zelfs al zo ver dat ik steeds vaker niet meer met zekerheid kan zeggen of hij mij voor de gek houd of niet. Als ik hem dan een tijdje niet heb gesproken dan lijkt het even weer goed te gaan maar krijg ik al snel weer het gevoel dat het toch niet klopt. Het lijkt dan meer een soort gevecht in mn hoofd aan het worden vol met veronderstellingen.

Wat ik nu doe is zo min mogelijk uit mijzelf gesprekken met hem aan gaan. Hij spreekt mij dan wel aan maar meestal pas heel laat (rond half 12). Waarschijnlijk wanneer zn vriendin gaat slapen.

Nu is het zo dat hij gaat verhuizen en met zn ouders (mn oom en tante) bij mij in de buurt gaat wonen (nu wonen ze op anderhalf uur rijden afstand). Hij praat dan soms enthousiast over dingen die wij dan samen kunnen gaan doen. Maar dan denk ik. "Dat klinkt heel leuk, maar uiteindelijk ga je mij toch weer laten vallen als het je uitkomt".

Wat raden jullie mij aan?

[Mickey~]

Ik lees eerlijk gezegd niets narcistisch in je post. Narcisme is als je jezelf heel goed vindt en je verheven voelt boven anderen. Ik denk dat zijn afzeg-gedrag daar weinig mee te maken heeft.

Je kunt trouwens ook negatief-narcistisch zijn, en dat is dat je jezelf heel slecht vindt in plaats van heel goed. Dat heb ik... dus ik wilde eigenlijk antwoorden op je vraag 'heb ik met een narcist te maken?' met: nee, dat hád je niet, maar nu wel! (maarja, da's zo flauw he )

[komerdoor]

Je kunt trouwens ook negatief-narcistisch zijn, en dat is dat je jezelf heel slecht vindt in plaats van heel goed. Dat heb ik... dus ik wilde eigenlijk antwoorden op je vraag 'heb ik met een narcist te maken?' met: nee, dat hád je niet, maar nu wel! (maarja, da's zo flauw he )

Dus je wil zeggen dat hij geen "narcistische" trekjes heeft, maar dat ik "negatief-narcistische" trekjes heb waardoor ik onterecht denk dat hij een "narcist" is?

Precies dat is ook het gevecht in mijn hoofd. Zo van "Misschien heb ik het mis en valt het wel mee of toch niet". Maar hij heeft het zelf zo ver laten komen door te beginnen met liegen en daardoor blijf ik dat beeld houden. Dan is de vraag. Hoe kom ik van dat beeld af? Ik heb tegen hem gezegd. Jij hebt ervoor gezorgd en moet nu extra je best doen om het niet te blijven bevestigen. Zijn antwoord was dan dat het mijn probleem is dat ik dat beeld heb. Dat is het natuurlijk ook (logisch gezien), maar voor mij niet zo makkelijk. Het is niet een knopje dat ik even omzet. Dan gaat het even goed en dan betrap ik hem uiteindelijk toch weer op liegen of bedriegen.

Wat ik bedoel met afzeg gedrag is dat:
Ik vraag hem of hij een online spel met mij wil spelen (ik vraag niet vaak).
Dan zegt hij dat hij nog niet zeker kan zeggen of hij kan. Want er kan nog wat tussen komen. Daarna gaat hij zn vriendin of iemand anders bellen om te vragen of hij langs kan komen. Daarna zegt hij tegen mij dat hij toch niet kan want er is iets tussen gekomen.

[Leeuwtjuh]

Misschien zoekt hij liever sociale contacten op en heeft hij geen zin om een spelletje te doen en durft hij jou dat niet te zeggen? Misschien wilt zijn vriendin wel sociaal contact opzoeken en sleept zij hem mee. Hoe zit het eigenlijk met jouw verdere sociale leven? Heb je naast online gamen ook wel vrienden waarmee je zelf op stap gaat? Of hang je alleen aan hem?

[komerdoor]

Misschien zoekt hij liever sociale contacten op en heeft hij geen zin om een spelletje te doen en durft hij jou dat niet te zeggen? Misschien wilt zijn vriendin wel sociaal contact opzoeken en sleept zij hem mee. Hoe zit het eigenlijk met jouw verdere sociale leven? Heb je naast online gamen ook wel vrienden waarmee je zelf op stap gaat? Of hang je alleen aan hem?

Nee. Hij belde haar zelf op om te vragen of ze kon (terwijl ze elkaar elke dag zien en bijna elk weekend bij elkaar slapen). Hij wist dat ik die game met hem wou spelen.

Ik heb genoeg sociale contacten waar ik ook van alles mee doe. Games spelen doe ik bijna niet en mijn vrienden ook niet "meer". Spellen zelf programmeren doe ik wel.
Alleen toen had ik zin een keer online te gamen (een nieuw spel dat ik wou testen die je samen kan spelen met iemand). Toen vroeg ik hem die dag ervoor of hij wou spelen. Waarop hij zei: "Ja dat lijkt me leuk, maar ik beloof je niks". Hij belooft niks meer omdat hij mij had belooft niet meer te liegen om onder afspraken uit te komen. Op die manier staat de afspraak niet vast. Voorheen kwam hij zijn afspraken niet na en kwam achteraf met smoesjes. Zelfs met afspraken waar hij zelf om heeft gevraagd.

Maar goed. Ik wil dus weten hoe ik het beste hiermee om kan gaan?

Uiteraard maak ik zelf hoe ik de wereld om mij heen wil zien. Of ik blij ben. Of ik tevreden ben met mijn situatie. Hoe ik de mensen wil zien.
Ik kan denken. Oh wat heb ik het slecht. Maar dat zit allemaal in mijn hoofd.
Ik kan ook denken. Iedereen bedoeld het wel goed met mij. Ik ben tevreden.
Maar uiteindelijk omdat ik alles maar accepteer gaan mensen toch gebruik ervan maken. Dat is het moment dat ik een keuze moet maken. Nu vraag ik mij dus af: Maakt hij gebruik van mij of niet? Moet ik het nog blijven accepteren?

[komerdoor]

Heb erover nagedacht. Alleen ik kan bepalen hoe ik ermee om wil gaan. Heb besloten voor onbepaalde tijd het contact met hem te verbreken. Dat is denk ik het beste voor ons beide. Dat ik er in mijn hoofd mee bezig moet zijn is al erg genoeg en geeft alleen maar stress. Dat is iemand die er in de nacht geen oog minder om dicht doet niet waard.

Bedankt voor jullie hulp.

[Mickey~]

Nee ik bedoelde helemaal niet dat jij een negatieve narcist bent!
Ik bedoelde dat het heel moeilijk is om persoonlijkheidsstoornissen vast te stellen en dat je niet zomaar een labeltje aan iemand moet hangen. En dat de dingen die jij beschrijft niet bij narcisme horen, dus dat er waarschijnlijk iets anders aan de hand is.

[komerdoor]

@Mickey

Okay, daar ben ik het mee eens. Hokjesplaatsen is idd. ook niet de juiste manier. Er is geen duidelijke grens van wanneer je wel in een bepaald hokje geplaats kan worden of niet. Sterker nog. Veel hokjes met andere labels hebben overlappingen met elkaar.

Daarom heb ik hem nog niet een hokje geplaats. Alleen is het wel iets wat soms door mijn hoofd speelt. Dat ik denk. Ben ik nou echt zo dom dat ik dit allemaal geaccepteerd heb en op een ander moment dan denk ik, ach valt allemaal eigenlijk wel mee.

Maar er zijn al aanwijzingen genoeg geweest. Bijv. dat hij liever naar zn vriendin ging dan naar mijn verjaardag. Zijn ouders en zusje waren er wel.
Ik had een paar dagen voor mijn verjaardag argumenten met hem. Dat gebruikte hij als rede dat hij niet was gekomen. Omdat hij dacht dat ik boos was.

[Memories]

@Mickey

Okay, daar ben ik het mee eens. Hokjesplaatsen is idd. ook niet de juiste manier. Er is geen duidelijke grens van wanneer je wel in een bepaald hokje geplaats kan worden of niet. Sterker nog. Veel hokjes met andere labels hebben overlappingen met elkaar.

Daarom heb ik hem nog niet een hokje geplaats. Alleen is het wel iets wat soms door mijn hoofd speelt. Dat ik denk. Ben ik nou echt zo dom dat ik dit allemaal geaccepteerd heb en op een ander moment dan denk ik, ach valt allemaal eigenlijk wel mee.

Maar er zijn al aanwijzingen genoeg geweest. Bijv. dat hij liever naar zn vriendin ging dan naar mijn verjaardag. Zijn ouders en zusje waren er wel.
Ik had een paar dagen voor mijn verjaardag argumenten met hem. Dat gebruikte hij als rede dat hij niet was gekomen. Omdat hij dacht dat ik boos was.

Dat is niet persé gedrag wat bij narcistisch hoort. Ik snap überhaupt niet dat je daar telkens mee bezig bent. Een mens is meer dan een 'stoornis'. Ik zie jouw alleen maar bezig zijn met eventuele beperkingen. Iemand waarmee je goed overweg kan, goed mee kan opschieten, is niet meneer beperking, maar diegene heeft een naam, evt. iets wat hij zou kunnen hebben is voor een deel bijzaak.

[komerdoor]

...
Dat is niet persé gedrag wat bij narcistisch hoort. Ik snap überhaupt niet dat je daar telkens mee bezig bent. Een mens is meer dan een 'stoornis'. Ik zie jouw alleen maar bezig zijn met eventuele beperkingen. Iemand waarmee je goed overweg kan, goed mee kan opschieten, is niet meneer beperking, maar diegene heeft een naam, evt. iets wat hij zou kunnen hebben is voor een deel bijzaak.

Ik ben er niet telkens mee bezig. Alleen als ik met de betreffende persoon communiceer of wanneer ik mij gekwets voel dan speelt dan nog wel een tijdje in mijn hoofd (zoals nu). Heb hem altijd gesteund met de dingen waar hij goed in was en gemotiveerd, dus ben niet de nadruk aan het leggen op zijn beperkingen. Zijn beperkingen ken ik en die accepteer ik ook gewoon. Als iemand er bewust voor kiest om mij voor de gek te houden dan noem ik dat geen beperking. Of is dat wel een beperking? Misschien dat het vrij normaal is op zijn leeftijd?

[GeenPijn]

Kijk het was je vriend, jullie worden ouder en soms groeien vrienden uit elkaar door andere interesses of andere redenen.
De hamvraag is vind je het leuk hoe hij je behandeld. geef hem dat dan aan, merk je dat hij je steeds laat vallen cq niet veranderd. Dan is het of een hint of een kl**tzak. In beide gevallen rest er niets anders dan het contact verbreken. maar hopelijk past hij zich aan en kunnen jullie goed verder. Duidleijk en helder communiceren is het toverwoord. Je hebt wel gasten die altijd afspraken afzeggen doen ze meestal bij iedereen. Kun en wil je daarmee omgaan. Die keuze is aan jou.

Succes!