ik neem al langere tijd AD tegen depressie : venlafaxine en remergon.
de medicatie (in combinatie met gesprekken psych en huisarts) zorgde ervoor dat ik weer `normaal` kan functioneren : slapen , eten , werk , sport ging weer zoals voor de depressie.
MAAR!! voor mij is dat `normale` leven niet meer voldoende , ik vind het leven niet meer de moeite.
ik ben dan ook vorige week gestopt met alle medicatie. verstandig gezien weet ik heel goed dat dat niet de snuggerste zet is , maar gevoelsmatig is het een heel ander verhaal. mijn aanvoelen , beleving , gevoel bij het leven is te omschrijven met : leeg , onverschillig , een `gemis`.
en nu stel ik me volgende vraag : zou de AD een invloed kunnen hebben op mijn beleving van het leven? zorgt de AD voor een `vervlakking` van hoe ik de dingen ervaar?
want als dat zo is , dan is het niet het leven op zich dat me tegenstaat , maar is mijn beleving van dit leven `verstoort`. en moet ik de aanpak en oplossing op een andere manier zoeken.
heel graag had ik jullie mening en ervaringen hiermee/hierover geweten.
Re: afgevlakte gevoelens
hoi katleen,
Naar dat het nog niet zo goed gaat
Ikzelf heb geen ervaring met ad, maar er is mij afgeraden ad te gebruiken door mijn homeophaat omdat ik dan niet alleen mijn angst zou remmen, maar ook mijn andere emoties plat zou leggen. Bij ervaringen van mensen om mij heen, krijg ik hetzelfde idee. De psychische stoornis word minder, maar alle andere emoties worden ook minder. Idd dat vervlakkige leven waar je het over hebt.
Ik hoop alleen wel van harte dat je gestopt bent en dat dat in overleg met huisarts en anders partner is gebeurd. Door je emoties af te remmen met ad, kan het daarna eerst heel heftig worden
heel veel sterkte,
tins
Naar dat het nog niet zo goed gaat
Ikzelf heb geen ervaring met ad, maar er is mij afgeraden ad te gebruiken door mijn homeophaat omdat ik dan niet alleen mijn angst zou remmen, maar ook mijn andere emoties plat zou leggen. Bij ervaringen van mensen om mij heen, krijg ik hetzelfde idee. De psychische stoornis word minder, maar alle andere emoties worden ook minder. Idd dat vervlakkige leven waar je het over hebt.
Ik hoop alleen wel van harte dat je gestopt bent en dat dat in overleg met huisarts en anders partner is gebeurd. Door je emoties af te remmen met ad, kan het daarna eerst heel heftig worden
heel veel sterkte,
tinsZij die het opgeven weten nooit hoe dicht ze bij hun doel waren
Re: afgevlakte gevoelens
Ik kan je enkel mijn twee ervaringen meegeven die ik had met ad.
De eerste keer was een 15 tal jaren geleden en dus verouderde producten nu.Ik kreeg erg veel last van bijwerkingen ,hoofdpijn, concentratiestoornissen en ik wou nog 10x erger dood dan tevoren.
Na een maand er ook ineens mee gestopt.Zo verder gemodderd
De tweede keer (cymbalta) was een drie a vier jaar geleden in een zware depressie door familiale omstandigheden en ik voelde me ook net een zombie. Geen emoties , geen goeie of slechte , net een robotje dat doet wat zij moet. Daar ben ik ook mee gestopt en er opnieuw bovenop gekomen zonder pillen.
Ik ben met vlagen nog zeer depri maar dat brent mijn fysieke toestand teweeg schat ik zo. Maar ik ga nu naar alle dokters/specialisten enz en zeg dadelijk dat ik neem wat ze willen maar nooit geen ad meer.(Het is trouwens ook niet te combineren met al dat straf pijnstillerspul dat ik slik dus dat probleem is voor mij van de baan.)
Ik wil voelen ook al is het de hel, dat is mijn keuze.
Want je voelt de goeie dingen ook niet meer en ik ben een gevoelsmens. Dus dat stuk heb ik nodig.
Het is wss een stuk moeilijker maar het is te overwinnen zonder pillen.
Praat er over met je psy of dokter voor een goeie afbouwing als hij denkt dat je er klaar voor bent want jij neemt het natuurlijk al veel langer .
Je moet je eigen weg die bij JOU past hierin vinden,met of zonder de pillen [AAI]
De eerste keer was een 15 tal jaren geleden en dus verouderde producten nu.Ik kreeg erg veel last van bijwerkingen ,hoofdpijn, concentratiestoornissen en ik wou nog 10x erger dood dan tevoren.
Na een maand er ook ineens mee gestopt.Zo verder gemodderd
De tweede keer (cymbalta) was een drie a vier jaar geleden in een zware depressie door familiale omstandigheden en ik voelde me ook net een zombie. Geen emoties , geen goeie of slechte , net een robotje dat doet wat zij moet. Daar ben ik ook mee gestopt en er opnieuw bovenop gekomen zonder pillen.
Ik ben met vlagen nog zeer depri maar dat brent mijn fysieke toestand teweeg schat ik zo. Maar ik ga nu naar alle dokters/specialisten enz en zeg dadelijk dat ik neem wat ze willen maar nooit geen ad meer.(Het is trouwens ook niet te combineren met al dat straf pijnstillerspul dat ik slik dus dat probleem is voor mij van de baan.)
Ik wil voelen ook al is het de hel, dat is mijn keuze.
Want je voelt de goeie dingen ook niet meer en ik ben een gevoelsmens. Dus dat stuk heb ik nodig.
Het is wss een stuk moeilijker maar het is te overwinnen zonder pillen.
Praat er over met je psy of dokter voor een goeie afbouwing als hij denkt dat je er klaar voor bent want jij neemt het natuurlijk al veel langer .
Je moet je eigen weg die bij JOU past hierin vinden,met of zonder de pillen [AAI]
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Re: afgevlakte gevoelens
dank je voor jullie reacties.
ik heb mijn huisarts en psychiater op de hoogte gebracht van de medicatiestop. met de huisarts een fijn gesprek waarin hij zijn bezorgdheid duidelijk liet merken ; en de psych via mail vandaag (nog geen reactie).
het stoppen met de medicatie was een eigen beslissing , zonder raad of inbreng of weet van deze mensen.
ik weet natuurlijk niet wat komende dagen of weken gaat gebeuren ; momenteel ervaar ik wel lichamelijke dingen (afkickverschijnselen?) zoals niet/slecht slapen , heel duizelig en ijl in mijn hoofd , en een algemeen onverschillig gevoel.
en toch is er niets wat me motiveert om de medicatie weer op te starten want ook al kan ik dan weer `gewoon` leven is me dat niet genoeg als reden.
klinkt misschien dom en dwaas en onverstandig ; maar het is mijn leven en mijn keuze.
reacties met soortgelijke ervaringen lees ik graag.
ik heb mijn huisarts en psychiater op de hoogte gebracht van de medicatiestop. met de huisarts een fijn gesprek waarin hij zijn bezorgdheid duidelijk liet merken ; en de psych via mail vandaag (nog geen reactie).
het stoppen met de medicatie was een eigen beslissing , zonder raad of inbreng of weet van deze mensen.
ik weet natuurlijk niet wat komende dagen of weken gaat gebeuren ; momenteel ervaar ik wel lichamelijke dingen (afkickverschijnselen?) zoals niet/slecht slapen , heel duizelig en ijl in mijn hoofd , en een algemeen onverschillig gevoel.
en toch is er niets wat me motiveert om de medicatie weer op te starten want ook al kan ik dan weer `gewoon` leven is me dat niet genoeg als reden.
klinkt misschien dom en dwaas en onverstandig ; maar het is mijn leven en mijn keuze.
reacties met soortgelijke ervaringen lees ik graag.
-
Black Rose
- Berichten: 1711
- Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53
Re: afgevlakte gevoelens
Hey Katleen,
Zoals je mss ooit al gelezen hebt zijn AD's voor mij geen optie daar ik er hevig op reageerde met cervicale dystonie.
Toen ik gestopt ben in een heel lang verleden kan ik dus ook niet zeggen of ik me slecht voelde van het afkicken of doordat ik mijn hoofd niet meer kon rechthouden en de bijkomende constante spierverkrampingen.
Maar mijn vriendin daarentegen is wel de laatste jaren met verschillende medicatie afgebouwd.
Zowel antipsychotica als antidepressiva.
Nu neemt ze enkel nog 1 tranquilizer en 1 ad ('s avonds om te kunnen slapen).
Het laatste wat ze afbouwde was Serlain, ook om dezelfde reden die jij aangeeft : ze had het gevoel dat haar gevoelens nog meer afgevlakt waren en de dokter dacht dat het door Serlain kon komen.
Ze is dan wel eerst naar een halfje overgeschakeld en later niets.
Ze heeft het wel gevoeld maar uiteindelijk is het nog meegevallen hoor.
Misschien toch liever voorzichtig afbouwen?
Sterkte [AAI]
Zoals je mss ooit al gelezen hebt zijn AD's voor mij geen optie daar ik er hevig op reageerde met cervicale dystonie.
Toen ik gestopt ben in een heel lang verleden kan ik dus ook niet zeggen of ik me slecht voelde van het afkicken of doordat ik mijn hoofd niet meer kon rechthouden en de bijkomende constante spierverkrampingen.
Maar mijn vriendin daarentegen is wel de laatste jaren met verschillende medicatie afgebouwd.
Zowel antipsychotica als antidepressiva.
Nu neemt ze enkel nog 1 tranquilizer en 1 ad ('s avonds om te kunnen slapen).
Het laatste wat ze afbouwde was Serlain, ook om dezelfde reden die jij aangeeft : ze had het gevoel dat haar gevoelens nog meer afgevlakt waren en de dokter dacht dat het door Serlain kon komen.
Ze is dan wel eerst naar een halfje overgeschakeld en later niets.
Ze heeft het wel gevoeld maar uiteindelijk is het nog meegevallen hoor.
Misschien toch liever voorzichtig afbouwen?
Sterkte [AAI]
-
Caio
Re: afgevlakte gevoelens
Efexor/venlafaxine heb ik ook een behoorlijke tijd lang genomen en dat vlakte mijn gevoel behoorlijk af. Momenteel neem ik liefst 5 verschillende medicijnen, ik vind dat zelf ook veel en zei dat tegen mijn psychiater. Zij antwoordde dat ik voorheen veel van weinig medicijnen nam en nu weinig van veel. Dat klopt volgens mij niet helemaal maar het rare is wel dat ik sinds ik al die pillen gebruik ik mij helder (dus niet duf of beneveld van de pillen) voel en soms hoor ik mijzelf zelfs zingen. Gevoel heb ik nog steeds, of weer terug. En ik heb bewondering voor mijn psychiater die dit zo heeft uit te weten kienen en mij evenwichtig over het koord kan laten dansen.
Re: afgevlakte gevoelens
in verschillende reacties hier lees ik toch wel dat AD vaak een `afvlakking` van gevoelens geeft.
ik weet niet of dat hetgene is wat ik ervaar in `het leven met AD`.
want dan zijn er best fijne , mooie , plezante momenten : slappe lach bij tv-programma , wandelen door de ritselende herfstbladeren , ... maar ; en dat krijg ik zo moeilijk uitgelegd : dat vind ik niet meer voldoende ; als ik alles op een rijtje zet , vind ik het toch zo oppervlakkig en `weinig`.
ik heb dit in een mailtje naar mijn psychiater proberen uit te leggen ; en wacht nu zijn reactie af.
maar tja ; langzaam afbouwen ... moet ik eerst de medicatie weer nemen heh. en hoe raar dat misschien ook klinkt : nu `voel` ik tenminste weer , ook al zijn het overwegend niet zo plezante en positieve gevoelens en gedachten.
pfff , ik zie wel waar dit allemaal heen gaat.
ik weet niet of dat hetgene is wat ik ervaar in `het leven met AD`.
want dan zijn er best fijne , mooie , plezante momenten : slappe lach bij tv-programma , wandelen door de ritselende herfstbladeren , ... maar ; en dat krijg ik zo moeilijk uitgelegd : dat vind ik niet meer voldoende ; als ik alles op een rijtje zet , vind ik het toch zo oppervlakkig en `weinig`.
ik heb dit in een mailtje naar mijn psychiater proberen uit te leggen ; en wacht nu zijn reactie af.
maar tja ; langzaam afbouwen ... moet ik eerst de medicatie weer nemen heh. en hoe raar dat misschien ook klinkt : nu `voel` ik tenminste weer , ook al zijn het overwegend niet zo plezante en positieve gevoelens en gedachten.
pfff , ik zie wel waar dit allemaal heen gaat.