Hallo allemaal,
Ik was vandaag voor het eerst op deze site en tot mijn genoegen heb ik kennis genomen van het bestaan van dit forum. Ik heb zelf namelijk ook een probleem. Ik kan niet goed communiceren. Dat blijkt nu al uit het feit dat ik hier steun zoek in plaats van te gaan praten met vrienden of mijn ouders. Het gaat dan vooral om praten over mijn gevoelens. Ik zit nu zo'n kleine 4 jaar in een relatie.Het is mijn eerste echte relatie. In deze relatie heb ik al de nodige ups en downs meegemaakt. Ik heb al lange tijd grote aanvaringen met mijn vriendin. Ik ben na ongeveer 1,5 jaar een keer vreemdgegaan en zij heeft dat later ook eens gedaan. Daarna is het ook een korte tijd uitgeweest, waarna we weer bij elkaar zijn gekomen. Bijna altijd komt het erop neer dat zij helemaal gefrustreerd wordt doordat ik naar haar mening niet goed met haar communiceer. Ze zegt dat ik mijn gevoelens niet uit. Dit kan ik begrijpen, want ik heb gemerkt dat ik een enorme opkropper ben van gevoelens. Ik praat daar alleen heel erg moeilijk over. Ik kan heel moeilijk zeggen wat ik nou werkelijk meen of wil of denk. Ik wil het wel, maar op een of andere manier lukt het me niet. Ik vraag me dan heel vaak af of niet iets zeg waardoor ik haar of (wanneer het tegen een ander is) iemand anders tegen de haren instrijk. Het lijkt wel of ik altijd maar probeer om ruzie te vermijden en dus me eigenlijk alleen maar afvraag wat zij zou willen horen zodat ik moeilijke gevoelskwesties uit te weg ga. Het lijkt wel of ik alleen maar lekker oppervlakkig wil praten, want dan hoef ik niet teveel over gevoel na te denken. Want dat zou misschien wel eens pijnlijk kunnen zijn. Als ze dan heel lang op me inpraat dan kom ik er uiteindelijk wel, maar dat gaat helemaal ten koste van haar en me relatie.
Ik baal hier verschrikkelijk van, want niet alleen gaat me relatie op deze manier naar de klote, ik ben me er ook bewust van geworden dat ik hierdoor buiten me relatie erg onzeker ben. Dat wil zeggen zodra er gevoel en meningen moeten worden geuit. Dan wordt ik een soort van peacemaker. Iemand die er lekker tussendoor wandelt door geen stelling te nemen bij problemen. Om ruzie maar te vermijden.
Is er iemand die hier iets in herkend of die mij gewoon advies kan geven hoe hier mee om te gaan. Is er een bepaald boek dat ik hierover kan lezen of is het toch raadzaam een keer naar een psycholoog te gaan??
Ik hoop dat iemand is mij hiermee op weg kan helpen.